Το 1971 ο πόλεμος στο Βιετνάμ συνεχιζόταν με βαριές απώλειες και για τις δύο πλευρές. Στις Ηνωμένες Πολιτείες η οργάνωση, «Βετεράνοι του Βιετνάμ κατά του Πολέμου», δεν σταματούσε τις κινητοποιήσεις για την αποχώρηση των στρατευμάτων από την κόλαση της Ινδοκίνας. Από το 1967 που πρωτοεμφανίστηκε, αριθμούσε πάνω από τριάντα χιλιάδες πρώην πολεμιστές και σχεδόν δύο χιλιάδες εν ενεργεία στρατιώτες, που υπηρετούσαν στην νοτιοανατολική Ασία. Ζητούσαν τον άμεσο τερματισμό της αμερικανικής επέμβασης, τη γενική αμνηστία για όσους αρνούνταν τη στράτευση, την καταπολέμηση του ρατσισμού στο στράτευμα και τη δίωξη της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο Βιετνάμ.
Η VVAW ήταν η κατάλληλη οργάνωση που, δεν μιλούσε θεωρητικά περί ειρήνης, αλλά προσπαθούσε με αναπαραστάσεις, να δείξει στην κοινωνία τη φρίκη του πολέμου. Έτσι, βετεράνοι «έκαναν» εκκαθαριστικές επιχειρήσεις σε οικισμούς όπου συνελάμβαναν πολίτες και γέμιζαν την περιοχή αίματα και προκηρύξεις που εξηγούσαν το δρώμενο.
Όλοι μπορούσαν να καταλάβουν τι ακολουθούσε, όταν Αμερικάνοι στρατιώτες έκαναν έφοδο σε ένα μικρό χωριό αμάχων.
Ο σταρ του κινήματος των βετεράνων ήταν ο μετέπειτα υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι. Ένας βετεράνος που είχε παρασημοφορηθεί για ανδρεία και ήταν μεταξύ των ηγετών του VVAW. Τον Απρίλιο του 1971 εκπροσώπησε τους Βετεράνους του Βιετνάμ κατά του Πολέμου, ενώπιον της Επιτροπής Διεθνών Υποθέσεων της αμερικανικής Γερουσίας.
Το κείμενο που διάβασε ο Τζον Κέρι αφορούσε μια σειρά δημόσιων συνεδριάσεων που είχαν γίνει στο Ντιτρόιτ, όπου πολλοί βετεράνοι κατέθεσαν με λεπτομέρειες και κατέγραψαν τα εγκλήματα που είτε οι ίδιοι είχαν διαπράξει είτε ήταν αυτόπτες μάρτυρες.
Μέρος της ομιλίας του Κέρι είχε ως εξής:
«Είναι αδύνατο να σας περιγράψω τι ακριβώς συνέβη στο Ντιτρόιτ, τα συναισθήματα αυτών που ξαναζούσαν την εμπειρία τους από το Βιετνάμ και την απόλυτη φρίκη τους για όσα τους είχε αναγκάσει να κάνουν η πατρίδα τους. Αφηγήθηκαν ιστορίες που αποκάλυπταν ότι κατά καιρούς βίασαν, έκοψαν αυτιά, αποκεφάλισαν, κόλλησαν καλώδια τηλεφώνου σε γεννητικά όργανα και διοχέτευσαν ηλεκτρισμό, έκοψαν μέλη, ανατίναξαν κορμιά και πυροβόλησαν στην τύχη αμάχους. Ισοπέδωσαν χωριά με τρόπο που θύμιζε Τζέγκινς Χαν, σημάδεψαν για πλάκα γελάδια και σκυλιά, δηλητηρίασαν αποθέματα τροφίμων και κατέστρεψαν την ενδοχώρα του Νότιου Βιετνάμ.
Ανακαλύψαμε ότι πολύ συχνά οι Αμερικανοί στρατιώτες πέθαιναν στους ορυζώνες, επειδή τους εγκατέλειπαν οι σύμμαχοί τους.
Είδαμε από πρώτο χέρι πως χρησιμοποιούνται τα λεφτά των Αμερικανών φορολογουμένων για να ενισχυθεί ένα διεφθαρμένο δικτατορικό καθεστώς.
Είδαμε ότι σε αυτή τη χώρα πολλοί έχουν μονόπλευρη πληροφόρηση και καταλάβαμε ότι οι μαύροι έρχονται πρώτοι στον κατάλογο των απωλειών». Ήταν οι μέρες που οι βετεράνοι αντιμετώπιζαν τα οδοφράγματα της αστυνομίας και πετούσαν ή επέστρεφαν στο κράτος, τα παράσημα που είχαν κερδίσει στο απάνθρωπο πόλεμο του Βιετνάμ.
Πηγή: Η Μηχανή του Χρόνου
