Μαχητής της ζωής και της δημοσιογραφίας, αθόρυβος αλλά ακριβής και βαθύς γνώστης του εργατικού ρεπορτάζ και των όσων σημαίνει αυτό, σεμνός στη μεγάλη του διαδρομή στο “Ριζοσπάστη” και το “Εθνος”. Ενας άνθρωπος που σκόρπαγε απλόχερα την αγάπη του στους φίλους, έστεργε σε κάθε ανάγκη μικρή και μεγάλη, συμπαραστεκόταν με απαράμιλλη αγάπη και φροντίδα στους φίλους. Αγαπούσε το γενέθλιο τόπο, το σπίτι του, το μπαλκόνι που έβλεπε τους αρχαίους κατάφυτους λόφους και τη θάλασσα που απλώνονταν μπροστά του. Τα λουλούδια του, τα χτήματα και πάνω απ' όλα τους ανθρώπους. Εραστής της τέχνης, των γραμμάτων και της ιστορίας έγραφε, συμμετείχε και έκανε σχέδια. Θα έμενε στο χωριό περισσότερο χρόνο, θα φρόντιζε την πατρογονική γη, θα έβγαζε το λάδι του, θα ταξινομούσε το αρχείο του και θα δημιουργούσε κάνοντας όλα εκείνα που δεν προλάβαινε όταν εργαζόταν σκληρά. Μοιραζόταν τις σκέψεις του αυτές με συγγενείς, πατριώτες, φίλους και γνωστούς. Δεν πρόλαβε όμως, ο χάρος του είχε στήσει καρτέρι στα 62 χρόνια του και έκοψε απρόσμενα το νήμα της ζωής. Σκορπίζοντας απέραντη θλίψη και στεναχώρια στη γυναίκα και τα παιδιά του, τους συγγενείς. Αλλά και τους φίλους και συντρόφους από τα παλιά που δεν μπορούν να πιστέψουν ότι ο Γιώργης δεν θα είναι μαζί μας. Σήμερα το απόγευμα στον Αριστομένη που αγαπούσε, θα τον ξεπροβοδίσουμε στο τελευταίο του ταξίδι. Με οδύνη και πόνο ψυχής, καλό ταξίδι Γιώργη!

Ηλίας Μπιτσάνης