Είναι καιρός να συμφωνήσουμε στα βασικά, ότι:
Πρώτον, εκτός ευρώ σημαίνει και εκτός Ε.Ε. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στην κρίση του καλοκαιριού. Εκτός Ε.Ε. όχι το σημερινό επίπεδο δεν θα διατηρηθεί αλλά η επιστροφή στο επίπεδο του 1950 θα είναι επιτυχία, και το χειρότερο, θα μένουμε εκεί για πολλά χρόνια, για να δείχνουν όλοι το κακό παράδειγμα, την Ιφιγένεια που θυσίασαν για να πνεύσει ο ούριος άνεμος.
Δεύτερον, και αλλού υπήρξαν μνημόνια, σχεδόν ίδια, τελευταίο παράδειγμα η Κύπρος. Οι άνθρωποι έκατσαν κάτω, τα εφάρμοσαν όσο πιο καλά μπορούσαν και επανήλθαν στο φυσιολογικό επίπεδό τους. Εμείς κάνουμε «αντίσταση», ενώ στην ουσία το πολιτικό σύστημα καμώνεται εδώ και 6 χρόνια, γιατί δεν θέλει να αλλάξει τίποτα.
Τρίτον, το ασφαλιστικό είναι το μεγάλο δημοσιονομικό πρόβλημα που αρνούμαστε να αντιμετωπίσουμε από τη δεκαετία του 1990 και αυτό πάει να πνίξει όλα τα κεκτημένα της μεταπολίτευσης, οικονομικά και δημοκρατικά. Καιρός, λοιπόν, να σταματήσουν οι αυταπάτες και οι μισές αλήθειες.
Οι συντάξεις σε αυτό το επίπεδο, για όλους τους συνταξιούχους, δεν μπορούν να διατηρηθούν. Αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό είναι άδικο γιατί ο καθένας είχε κάνει τα κουμάντα του και τον οικονομικό του προγραμματισμό. Γνωρίζουμε ότι οι συνταξιούχοι συντηρούν ολόκληρες οικογένειες, με παιδιά και εγγόνια. Ξέρουμε ότι οι πολίτες δεν ευθύνονται γιατί κάποιοι σχεδίασαν λάθος ένα σύστημα, το διαχειρίστηκαν αναποτελεσματικά και δεν προχώρησαν στις αναγκαίες αλλαγές όταν έπρεπε. Όλα αυτά είναι σωστά. Το ζήτημα όμως είναι ότι το χυμένο γάλα δεν μαζεύεται. Προφανώς και υπάρχουν πολιτικές ευθύνες για το ότι δεν επιλύθηκε το ασφαλιστικό και ανήκουν κατά κύριο λόγο σε αυτούς που κυβερνούσαν, αφού όμως ταυτόχρονα αναλογιστεί ο καθένας μας τι έλεγε και τι υποστήριζε όταν κάποιοι “ανάλγητοι” πρότειναν έγκαιρα μέτρα.
Το ασφαλιστικό σύστημα στον παρόντα χρόνο δεν μπορεί να δίνει συντάξεις που κινούνται σε επίπεδα πολύ πάνω από τους βασικούς μισθούς των εργαζομένων. Η λύση είναι η εναρμόνιση, με όσο το δυνατόν πιο δίκαιο τρόπο. Τώρα, αν σε δύο ή τρία χρόνια αυξηθούν οι εισφορές, με την πάταξη της εισφοροδιαφυγής και την εξάλειψη της ανεργίας, να υπάρξει αναλογική διόρθωση και να δοθούν αυξήσεις κατά προτεραιότητα έτσι ώστε να αναπληρωθούν κάποια από αυτά που χάθηκαν. Το πολιτικό σύστημα, μετά από όσα έχουν γίνει, οφείλει να υποδείξει τον τρόπο που θα σταματήσει ο κρατικός προϋπολογισμός να αιμορραγεί πληρώνοντας συντάξεις. Φόροι και αύξηση εισφορών δεν αποτελούν λύση, απλώς μεταφέρουν αλλού το πρόβλημα και υποθηκεύουν το μέλλον των νέων. Για να το πούμε με άλλα λόγια, χρηματοδοτούμε ένα σύστημα το οποίο κρατά άνεργα τα παιδιά στο σπίτι και αυτό είναι τραγικό.
Οι πολιτικοί δεν μπορούν να συνεχίζουν ο ένας μετά τον άλλο να λένε ότι δεν θα περικοπούν οι μισθοί και οι συντάξεις και μετά να ζητούν φόρους και εισφορές στο 70% των εισπράξεων από αγρότες και επιχειρηματίες. Αυτό είναι ανεδαφικό. Η οικονομία δεν πρόκειται να πάρει μπρός με τέτοιες λογικές και του χρόνου θα χρειάζεται να πάρουν το 80% των εισπράξεων και πάλι δεν θα φτάνουν. Το μόνο που θα επιτυγχάνεται είναι να ανθεί η παραοικονομία και το λαθρεμπόριο, να φεύγουν οι επιχειρήσεις στη Βουλγαρία. Και θα συνεχίζεται το κυνήγι μαγισσών και θα φταίνε ξανά οι προδότες πολιτικοί και ξανά τα ίδια, «οι πλούσιοι να πληρώσουν», και ξανά στο προσκήνιο μάγοι, γιατί υπάρχει ένας άλλος κόσμος που είναι εφικτός. Οφείλουμε όλοι να δώσουμε ένα τέλος σε αυτό το φαύλο κύκλο της παρακμής. Η λύση είναι οι συγκεκριμένες και κοστολογημένες προτάσεις και η εφαρμογή μέτρων που ταιριάζουν σε μια ανοικτή ευρωπαϊκή οικονομία. Αν δεν συμφωνήσουμε στα βασικά, δεν πρόκειται να πάμε παρακάτω. Και όσο για τα ελικόπτερα, που έκαναν ξανά την εμφάνισή τους ως αντιδημοκρατική απειλή, δεν ξέρουμε ποιους τελικά θα πάρουν, αλλά είμαστε βέβαιοι ότι αυτό δεν θα έχει κανένα νόημα για τα κουρέλια μιας χώρας.
panagopg@gmail.com
