Ηταν βέβαια άλλες εποχές, που αρκούσε να μπεις στη σχολή για να “φτιάξεις” το μέλλον σου. Υπήρχε δε και η αντίληψη ότι όποιος μπαίνει στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε 4 ή σε 24 χρόνια θα έβγαινε πτυχιούχος και θα μπορούσε να φτάσει μέχρι και… πρωθυπουργός! Σε πολλές περιπτώσεις βέβαια ήταν καλύτερο να μην περάσεις πουθενά και να βγεις νέος συνταξιούχος κάτω από 50 χρονών. 

Οι εποχές αυτές, τόσο κοντινές αλλά και τόσο μακρινές, δεν έχουν σήμερα καμία σχέση με την αγωνία των παιδιών που περιμένουν τα αποτελέσματα εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Η εισαγωγή είναι ένα μεγάλο βήμα για το μέλλον, αλλά τα δύσκολα είναι μπροστά. Στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση δεν αρκεί πλέον η προσέλευση στις εξετάσεις. Η γνώση θέλει κόπο και διαρκή αναζήτηση γιατί αποτελεί το μόνο εφόδιο σε έναν έντονα ανταγωνιστικό κόσμο. Η ανάπτυξη κρίσης και αντίληψης θα προέλθει μέσα από διάβασμα και αναζήτηση στο σύγχρονο πολυπολιτισμικό κόσμο και όχι μέσα από “επαναστάσεις” του φραπέ στα αμφιθέατρα της παρακμής με τα εικονίσματα του Τσε Γκεβάρα. Είμαστε σε μια εποχή μετάβασης από έναν παλιό κόσμο σε έναν νέο και οι σημερινοί επιτυχόντες ή αποτυχόντες έχουν μπροστά τους πολλές ευκαιρίες και κινδύνους. 

Γιώργος Παναγόπουλος