Δευτέρα, 30 Νοεμβρίου 2015 17:04

"Εθνικό σχέδιο" ή έλλειψη βούλησης για σύγκρουση; 

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(3 ψήφοι)
"Εθνικό σχέδιο" ή έλλειψη βούλησης για σύγκρουση; 

Την ώρα που η ελληνική κοινωνία περνάει γλυκά από το αντιμνημονιακό παραλήρημα στη φιλορωσική έκσταση, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας καλεί τους αρχηγούς των κομμάτων να συνεννοηθούν για το Ασφαλιστικό και τα εθνικά θέματα. Προφανώς ο πρωθυπουργός προσχώρησε στο στρατόπεδο όσων πιστεύουν ότι το μόνο που απαιτείται για την επίλυση των προβλημάτων είναι ένα εθνικό σχέδιο και -γιατί όχι;- μια οικουμενική κυβέρνηση τεχνοκρατών, που θα εφαρμόσει το εθνικό σχέδιο.

Ειλικρινά θα ήμουν κι εγώ ευτυχής -όπως είναι αυτοί που πιστεύουν ότι οι Ρώσοι θα μας χαρίσουν την Πόλη και την Αγια-Σοφιά λόγω της συνεισφοράς του Ελληνισμού στην Ορθοδοξία- αν μπορούσα να πιστέψω ότι ένα εθνικό σχέδιο αποτελεί πανάκεια για την επίλυση των προβλημάτων. Αν όμως αρκούσε ένα εθνικό σχέδιο για τη λύση των προβλημάτων, τότε όλα τα κράτη θα συνέτασσαν από ένα και οι πολίτες θα ζούσαν ευτυχισμένοι στον επίγειο παράδεισό τους. Αλλά σε πείσμα όσων πιστεύουν ότι σύντομα έρχεται το “τέλος της ιστορίας”... είτε με ένα εθνικό σχέδιο είτε γιατί θα μας χαρίσουν οι Ρώσοι την Πόλη και την Αγια-Σοφιά, τα προβλήματα συνήθως δεν λύνονται με συμβιβασμούς. Λύνονται με βαθιές τομές και με συγκρούσεις. 

Οι συμβιβασμοί συνήθως μεταθέτουν την επίλυση των προβλημάτων στο μέλλον, ώστε να αποφευχθεί η σύγκρουση των αντιμαχόμενων πλευρών. Βεβαίως οι περισσότεροι πολιτικοί -και όχι μόνο οι Ελληνες- προτιμούν τους συμβιβασμούς για να αποφύγουν το πολιτικό κόστος των συγκρούσεων· αλλά όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι, έρχεται η ώρα των δυσάρεστων αποφάσεων. 

Για παράδειγμα: Το 2001 οι Ελληνες πολιτικοί συμβιβάστηκαν με όσους πίστευαν ότι ασφαλιστικό δεν αντιμετωπίζει κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα. Η επίλυση του ζητήματος μετατέθηκε για το μέλλον, και το 2010 η οριζόντια περικοπή των συντάξεων απέδειξε οδυνηρά ότι το ασφαλιστικό σύστημα ήταν πολύ πιο προβληματικό από όσο εκτιμούσαν αυτοί που το έβαλαν στο ψυγείο το 2001 - και ότι αν δεν ληφθούν επιπρόσθετα μέτρα, θα καταρρεύσει πλήρως τα επόμενα χρόνια. Δυστυχώς όμως, αυτό που αντιλαμβάνεται ο κοινός νους δεν το αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι Ελληνες πολιτικοί, που πιστεύουν ότι αρκεί η λήψη μερικών ημίμετρων για τη διατήρηση του ασφαλιστικού συστήματος. Πιστεύουν πως αρκεί μια μικρή περικοπή στις υψηλές συντάξεις και μια αύξηση των εισφορών, για να μείνει ζωντανό αυτό το ασφαλιστικό σύστημα. Η πλάκα -ή αν προτιμάτε, η τραγωδία- είναι ότι υπέρ των ημίμετρων επιχειρηματολογούν με πάθος τα ίδια πρόσωπα που επιχειρηματολογούσαν και το 2001 με πάθος κατά των μέτρων που είχε προτείνει ο Τάσος Γιαννίτσης. 

Οταν το πάθημα του 2001 δεν γίνεται μάθημα, το 2015 η κυβέρνηση επιχειρεί να βαφτίσει εθνικό σχέδιο τα ημίμετρα ώστε να μην συγκρουστεί μ' αυτούς που την ψήφισαν επειδή τους υποσχέθηκε αυξήσεις στις συντάξεις. Οπως οι προηγούμενες κυβερνήσεις, έτσι και η σημερινή, φοβάται τη σύγκρουση με τη μεγάλη εκλογική ομάδα των 2,5 εκατομμυρίων συνταξιούχων. Δυστυχώς όμως η σύγκρουση με την πραγματικότητα όχι μόνο είναι αναπόφευκτη, αλλά για μια ακόμα φορά θα είναι πολύ οδυνηρή για τους συνταξιούχους. Με άλλα λόγια: Οσο οι συνταξιούχοι συνεχίζουν να ψηφίζουν όποιον υπόσχεται στα πρωινάδικα μεγαλύτερες αυξήσεις, τόσο το εισόδημά τους θα ακολουθεί πορεία αντιστρόφως ανάλογη της τηλεθέασης των εκπομπών αυτών. 

Με τελείως απλή διατύπωση: Οι λαϊκιστές πολιτικοί το μόνο που θα καταφέρουν με τα ημίμετρα είναι να φτάσουν τις συντάξεις σε επίπεδα Βουλγαρίας. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Για να μη φτάσουν λοιπόν όλες οι συντάξεις στα 200 - 250 ευρώ, αυτό που χρειάζεται δεν είναι "εθνικό σχέδιο", αλλά πολιτική βούληση για σύγκρουση με το λαϊκισμό και τις πελατειακές σχέσεις, από πάνω μέχρι κάτω. 

Κυρίως χρειάζεται ενίσχυση των επενδύσεων με μείωση των εισφορών και των φόρων - γιατί σε διαφορετική περίπτωση η αύξηση της ανεργίας και της μαύρης εργασίας θα οδηγήσει σε περαιτέρω μείωση των ασφαλιστικών εσόδων. Βεβαίως η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών δεν αρκεί, και δυστυχώς χρειάζεται νέα περικοπή των συντάξεων προκειμένου να μην καταρρεύσει πλήρως το ασφαλιστικό σύστημα. Πρώτα απ' όλα όμως πρέπει η κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της και να πει σε συνταξιούχους και ασφαλισμένους την αλήθεια, ζητώντας παράλληλα συγγνώμη για τις ανοησίες που έλεγε στην αντιπολίτευση. 

Φοβάμαι φυσικά ότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να αποποιηθεί τις ευθύνες της και να τις φορτώσει στους επόμενους, όπως ακριβώς έκαναν και οι προηγούμενοι. Πολύ φοβάμαι, δηλαδή, ότι σε λίγα χρόνια οι Ελληνες θα ζηλεύουν τις βουλγάρικες συντάξεις. 

Θανάσης Λαγός

lathanasis@yahoo.gr

Τελευταία τροποποίηση στις Δευτέρα, 30 Νοεμβρίου 2015 13:04

NEWSLETTER