Ενδεδυμένος το μανδύα της αγάπης, «γιατί μόνο με την αγάπη που δίνουμε γεμίζουμε», εκτιμά ότι «την πολύ δύσκολη εποχή της οικονομικής κρίσης που μαστίζει την πατρίδα μας, η Κιβωτός του Κόσμου έχει πολύ μεγαλύτερο έργο να κάνει, γιατί είναι πολύ μεγάλη πρόκληση για μας να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που χτυπούν την πόρτα μας σε αθλία κατάσταση και μας ζητούν βοήθεια».
Για την εξυπηρέτηση αυτού του σκοπού, μας κάνει γνωστό ότι «στην Αθήνα, ήδη έχουμε 400 παιδιά, όλων των ηλικιών, από μωρά έως 18 χρονών. Σε αυτό δεν συμπεριλαμβάνονται οι φοιτητές μας, αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά άνω των 18 ετών, που προσπαθούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους». Επιπρόσθετα, αναφέρεται στο στεγαστικό πρόγραμμα, με το οποίο πολλές μονογονεϊκές οικογένειες χωρίς υποστηρικτικό περιβάλλον, μητέρες έγκυες, κακοποιημένες μητέρες βοηθούνται είτε να κρατήσουν το σπιτικό τους είτε να μπορέσουν οι ίδιες να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και όχι κάποιος άλλος ή κάποιο Ίδρυμα από τη στιγμή που η ίδια η μάνα είναι σε θέση να αντεπεξέλθει».
Ο πατήρ Αντώνιος τονίζει ότι δεν γίνεται διαχωρισμός των ανθρώπων που βρίσκονται σε ανάγκη και κυρίως τα παιδιά. Διότι «είμαστε Κιβωτός του Κόσμου. Αυτή τη στιγμή, στην Αθήνα υπάρχουν τέσσερα σπίτια φιλοξενίας. Βέβαια, πολύ λυπηρό είναι ότι το 90% από αυτά είναι Ελληνόπουλα, με εισαγγελική παραγγελία, προέρχονται από πολύ δύσκολες καταστάσεις. Υπάρχουν και παιδιά που έχουν μείνει μόνα τους στην πατρίδα μας και κινδυνεύουν. Και αυτά τα φροντίζουμε μέχρι να μορφωθούν και να σταθούν στα πόδια τους. Δεν ξεχωρίζουμε κανέναν από τη θρησκεία του, την κατάστασή του. Εξάλλου, αυτή είναι η αληθινή έννοια της αγάπης».
Με ιδιαίτερη ευαισθησία μιλάει για τα παιδιά που «έρχονται ''τσακισμένα'', ''μαραμένα'', και προσπαθούμε να τα ζωντανέψουμε, να τα ξανακάνουμε παιδιά, να ξαναπαίξουν, να γελάσουν. Αυτονόητα πράγματα για κάποιους άλλους. Καταβάλλουμε προσπάθεια για να μπορέσουμε να ξαναδώσουμε την πνοή σε αυτά τα παιδιά».
Σε αυτό το σημείο, αναφέρεται σε ένα μικρό τουριστικό χωριό, στη Χίο, το οποίο ήταν εγκαταλελειμμένο και παραχωρήθηκε στην Κιβωτό του Κόσμου.
«Έγινε πολύ όμορφο, ένας μικρός παράδεισος, όπου όλες αυτές οι ψυχούλες αναγεννιούνται. Εκεί βοηθήσαμε και πολλά ασυνόδευτα προσφυγάκια. Είναι αλήθεια ότι ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση τα παιδιά, αλλά και πολύς κόσμος στο δρόμο».
Προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες που προέκυψαν, απηύθυναν έκκληση, αλλά και απευθύνουν ακόμη, για αδιάβροχα, υπνόσακους, κουβέρτες, σεντόνια, ομπρέλες, φαρμακευτικό υλικό. «Πολύς κόσμος στο δρόμο, μητέρες που θέλουν να τυλίξουν τα μωρά τους σε μια ζεστή κουβέρτα, η υγρασία και η λάσπη κάτω δυσκολεύουν πάρα πολύ τη διαμονή τους», αποτυπώνει με λέξεις τις εικόνες που βιώνει. «Ούτως ή άλλως θα καθίσουν πολύ λίγο. Κουρνιάζουν στις γωνίες για να μην αρρωστήσουν. Τουλάχιστον, να έχουν κάτι να προφυλαχθούν. Αρκετές φορές και σε συνεργασία με την Αστυνομία πολλά παιδιά που είναι ασυνόδευτα μπορούν να έρθουν να πάρουν το πρωινό τους, να κάνουν μπάνιο, να τους δώσουμε καθαρά ρούχα, μιας και το χωριό έχει τη δυνατότητα να τα προσφέρει. Επίσης, να παίξουν στις αθλητικές εγκαταστάσεις πριν έρθουν τα δικά μας παιδιά από το σχολείο. Έτσι, αξιοποιούμε ακόμη και τις ώρες που δεν υπάρχει δραστηριότητα. Μέχρι να πάνε εκεί που είναι ο προορισμός τους», τονίζει.
Υπέρμαχος της αγάπης, δηλώνει ότι «αυτός που έχει αγάπη, λένε οι πατέρες, όλα τα άσχημα τα βλέπει όμορφα και μηχανεύεται τρόπους για να αντεπεξέλθει». Συμβουλεύει μάλιστα τον καθένα από εμάς να τα βλέπουμε όλα με αυτή την οπτική.
«Αυτοί οι άνθρωποι μένουν λίγο και φεύγουν μετά. Το διάστημα που είναι έξω από τις πόρτες μας να φανούμε αντάξιοι της ιστορίας και του πολιτισμού μας», μας παροτρύνει και προσθέτει: «Αφού συγκινούμαστε και με τα ζωάκια όταν είναι σε άσχημη κατάσταση, πόσο μάλλον με τους ανθρώπους που έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο, σαν τα αδέσποτα ζώα να βρίσκονται στο δρόμο. Αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει όλους», καταλήγει.
Η Κιβωτός του Κόσμου λειτουργεί σταθερά στη Ζηνοδώρου 3 και Καλλικλέους, στον Κολωνό, όπου μπορεί κάποιος να λάβει πληροφορίες. Τα τηλέφωνα που μπορεί να αποταθεί είναι 2105141935 και 2105141953.
Το τελευταίο διάστημα, δημιουργήθηκε παράρτημα της Κιβωτού του Κόσμου στην Ήπειρο, στην Πωγωνιανή Ιωαννίνων, και τα τελευταία δύο χρόνια στη Χίο, όπου παρέχεται βοήθεια σε παιδιά από όλο το Αιγαίο, από τη Λήμνο μέχρι τη Ρόδο.
Ακολουθεί η συνέντευξη με τον πάτερ Αντώνιο:
Πάτερ Αντώνιε, σας ευχαριστώ που μιλάτε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Θα ήθελα να μου μιλήσετε για τις ανάγκες της Κιβωτού του Κόσμου, η οποία υπό την εποπτεία σας επιτελεί θεάρεστο έργο, καθώς και για τις ανάγκες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στη Χίο, όπου βρίσκεστε. Όμως, πάνω από όλα θα ήθελα να μου μιλήσετε για τη δύναμη της αλληλεγγύης και της αγάπης.
Η αγάπη είναι κινητήριος δύναμη για καθετί δημιουργικό και όμορφο στη ζωή μας. Αυτό προσπαθούμε να διδάξουμε στα παιδιά με το παράδειγμά μας, με την πράξη μας, ζώντας ανάμεσά τους και διδάσκοντάς τους ότι πραγματικά λαμβάνεις πολύ περισσότερα προσφέροντας από το να παίρνεις. Γιατί μόνο με την αγάπη που δίνουμε γεμίζουμε. Την πολύ δύσκολη εποχή της οικονομικής κρίσης που μαστίζει την πατρίδα μας, η Κιβωτός του Κόσμου έχει πολύ μεγαλύτερο έργο να κάνει, γιατί είναι πολύ μεγάλη πρόκληση για μας να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που χτυπούν την πόρτα μας σε αθλία κατάσταση και μας ζητούν βοήθεια. Στην Αθήνα, ήδη έχουμε 400 παιδιά, όλων των ηλικιών, από μωρά έως 18 χρονών. Σε αυτό δεν συμπεριλαμβάνονται οι φοιτητές μας, αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά άνω των 18 ετών, που προσπαθούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Γι' αυτά τα παιδιά έχουμε ένα ειδικό πρόγραμμα ημιαυτόνομης διαβίωσης, με το οποίο προσπαθούμε να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους δουλεύοντας ταυτόχρονα. Επίσης, στην Αθήνα, υπάρχει ένα στεγαστικό πρόγραμμα, όπου πολλές μονογονεϊκές οικογένειες χωρίς υποστηρικτικό περιβάλλον, μητέρες έγκυες, κακοποιημένες μητέρες βοηθούνται είτε να κρατήσουν το σπιτικό τους είτε να μπορέσουν οι ίδιες να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και όχι κάποιος άλλος ή κάποιο Ίδρυμα από τη στιγμή που η ίδια η μάνα είναι σε θέση να αντεπεξέλθει. Γι' αυτό το λόγο, η Κιβωτός νοικιάζει 110 μικρά διαμερίσματα σε όλες αυτές τις μητέρες, προσφέροντάς τους το πολύ βασικό αγαθό της στέγης, δηλ. σταθερό μέρος, όπου το παιδί θα μπορεί να πάει στο σχολείο έχοντας κοντά του τη μάνα του. Προηγουμένως, έχουμε φροντίσει να την κινητοποιήσουμε βάζοντάς την σε κάποια επαγγελματική σχολή μέσω υποτροφιών που δεχόμαστε, είτε μαγείρισσα είτε κομμώτρια ή άλλα επαγγέλματα. Έτσι τη βοηθούμε να ενταχθεί στο πρόγραμμα που έχουμε οργανώσει, το οποίο σχετίζεται με τη δωρεάν νομική υποστήριξη που τους παρέχουμε, την κοινωνική υποστήριξη για να μάθει τα δικαιώματά της, το πώς να οργανώσει σωστά τη ζωή της, την ψυχολογική υποστήριξη και την εργασιακή ειδικότητα που θα της προσφέρουμε μέσα από υποτροφίες που θα δώσουμε. Με αυτόν τον τρόπο, καταφέρνουμε να αισθάνεται αξιοπρεπής και όχι ένας ανίκανος άνθρωπος που τον χτύπησε η μοίρα και του φταίνε οι άλλοι. Συγκεκριμένα, οργανώνουμε τον κόσμο να λάβει τη βοήθεια που ζητάει αφού προηγουμένως κινητοποιηθεί ο ίδιος και βοηθήσει τον εαυτό του. Αυτό θα έλεγα ότι είναι το χαρακτηριστικό της προσπάθειάς μας, η αξιοπρέπεια την οποία πρέπει να προσέχουμε όλοι όσοι ασχολούμαστε στο κομμάτι της αλληλεγγύης και της φιλανθρωπίας.
Πάτερ, απευθύνεστε σε Έλληνες και σε ξένους;
Δεν ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη και κυρίως τα παιδιά. Είμαστε Κιβωτός του Κόσμου. Αυτή τη στιγμή, στην Αθήνα υπάρχουν τέσσερα σπίτια φιλοξενίας. Βέβαια, πολύ λυπηρό είναι ότι το 90% από αυτά είναι Ελληνόπουλα, με εισαγγελική παραγγελία, προέρχονται από πολύ δύσκολες καταστάσεις. Υπάρχουν και παιδιά που έχουν μείνει μόνα τους στην πατρίδα μας και κινδυνεύουν. Και αυτά τα φροντίζουμε μέχρι να μορφωθούν και να σταθούν στα πόδια τους. Δεν ξεχωρίζουμε κανέναν από τη θρησκεία του, την κατάστασή του. Εξάλλου, αυτή είναι η αληθινή έννοια της αγάπης.
Πού να αποταθεί κάποιος για να δεχθεί βοήθεια;
Είμαστε σταθερά στη Ζηνοδώρου 3 και Καλλικλέους, στον Κολωνό, όπου μπορεί κάποιος να πάρει πληροφορίες και τα τηλέφωνά μας είναι 2105141935 και 2105141953. Το τελευταίο διάστημα, δημιουργήσαμε παράρτημα της Κιβωτού του Κόσμου στην Ήπειρο και τα τελευταία δύο χρόνια στη Χίο, όπου παρέχουμε βοήθεια σε παιδιά από όλο το Αιγαίο, από τη Λήμνο μέχρι τη Ρόδο, τα οποία φροντίζουμε να μεγαλώσουν σε ένα ειρηνικό περιβάλλον και να σταθούν στα πόδια τους.
Να τους γεννήσετε πάλι την ελπίδα και να τους δώσετε ώθηση.
Ακριβώς. Μας έρχονται «τσακισμένα», «μαραμένα» θα έλεγα, και προσπαθούμε να τα ζωντανέψουμε, να τα ξανακάνουμε παιδιά, να ξαναπαίξουν, να γελάσουν. Αυτονόητα πράγματα για κάποιους άλλους. Καταβάλλουμε προσπάθεια για να μπορέσουμε να ξαναδώσουμε την πνοή σε αυτά τα παιδιά. Και δόξα τω Θεώ, στη Χίο έχουμε ένα μικρό χωριό το οποίο ήταν εγκαταλελειμμένο και μας παραχωρήθηκε. Εμείς το φτιάξαμε για τις ανάγκες μας, το ανακαινίσαμε. Έγινε πολύ όμορφο, ένας μικρός παράδεισος, όπου όλες αυτές οι ψυχούλες αναγεννιούνται. Εκεί βοηθήσαμε και πολλά ασυνόδευτα προσφυγάκια. Είναι αλήθεια ότι ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση τα παιδιά, αλλά και πολύς κόσμος στο δρόμο. Απευθύναμε έκκληση για αδιάβροχα, υπνόσακους, κουβέρτες σεντόνια, ομπρέλες, φαρμακευτικό υλικό. Πολύς κόσμος στο δρόμο, μητέρες που θέλουν να τυλίξουν τα μωρά τους σε μια ζεστή κουβέρτα, η υγρασία και η λάσπη κάτω δυσκολεύουν πάρα πολύ τη διαμονή τους. Ούτως ή άλλως θα καθίσουν πολύ λίγο. Κουρνιάζουν στις γωνίες για να μην αρρωστήσουν. Τουλάχιστον, να έχουν κάτι να προφυλαχθούν. Αρκετές φορές και σε συνεργασία με την Αστυνομία πολλά παιδιά που είναι ασυνόδευτα μπορούν να έρθουν να πάρουν το πρωινό τους, να κάνουν μπάνιο, να τους δώσουμε καθαρά ρούχα, μιας και το χωριό έχει τη δυνατότητα να τα προσφέρει. Επίσης, να παίξουν στις αθλητικές εγκαταστάσεις πριν έρθουν τα δικά μας παιδιά από το σχολείο. Έτσι, αξιοποιούμε ακόμη και τις ώρες που δεν υπάρχει δραστηριότητα. Μέχρι να πάνε εκεί που είναι ο προορισμός τους.
Η δύναμη της αγάπης τα μεταμορφώνει όλα;
Πράγματι, αυτός που έχει αγάπη, λένε οι πατέρες, όλα τα άσχημα τα βλέπει όμορφα και μηχανεύεται τρόπους για να αντεπεξέλθει. Θα έλεγα ότι αυτό πρέπει να κάνει ο καθένας μας από την πλευρά του. Αυτοί οι άνθρωποι μένουν λίγο και φεύγουν μετά. Το διάστημα που είναι έξω από τις πόρτες μας να φανούμε αντάξιοι της ιστορίας και του πολιτισμού μας. Αφού συγκινούμαστε και με τα ζωάκια όταν είναι σε άσχημη κατάσταση, πόσο μάλιστα με τους ανθρώπους που έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο, σαν τα αδέσποτα ζώα να βρίσκονται στο δρόμο. Αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει όλους.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
