Πέμπτη, 27 Ιουνίου 2019 15:17

Κωστής Σαββιδάκης: Ένας "βοσκός" στην πολιτική

Γράφτηκε από την
Κωστής Σαββιδάκης: Ένας "βοσκός" στην πολιτική

Της Αθηνάς Σμυρνή

Το 2019 φαίνεται ότι είναι η χρονιά του ηθοποιού Κωστή Σαββιδάκη. Μετά από μια σπουδαία θεατρική επιτυχία στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης κι ένα μπαράζ ποιοτικών διαφημίσεων, ο καταξιωμένος καλλιτέχνης παίζει τον ρόλο του Αργείου Περίλαου στο έργο «Τελέσιλλα» του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου που ανεβαίνει φέτος στο Μεγάλο Θέατρο της Αρχαίας Μεσσήνης υπό την αιγίδα του «Ιδρύματος Ελληνισμού» και της «Πειραματικής Σκηνής Καλαμάτας».

Όμως ο πολυσχιδής Κωστής Σαββιδάκης δεν σταματά εδώ. Συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο του κόμματος Πλεύση Ελευθερίας με την Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία τον τίμησε μαζί με άλλους σημαντικούς ηθοποιούς, όπως ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος και άλλες προσωπικότητες των τεχνών.

Τον συναντήσαμε σ’ ένα καφέ στης Πλατείας Συντάγματος λίγες ώρες πριν αναχωρήσει για τα Δωδεκάνησα όπου είναι υποψήφιος.

Η μια επιτυχία σας διαδέχεται την άλλη. Σας βλέπουμε πότε να είσαστε στην τηλεόραση ως ο «δήμαρχος Γλύκας», πότε να παίζετε στη Νέα Υόρκη εκεί που ποθούν να πάνε όλοι οι καλλιτέχνες και τώρα υποψήφιο με την Πλεύση Ελευθερίας. Που σταματά η πορεία αυτή;

Η ξέφρενη εννοείται; (γελά) Επέλεξα να είμαι παρών όχι μόνο στην τέχνη που αγαπώ και υπηρετώ χρόνια τώρα, αλλά σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής του τόπου μας. Πιστεύω ότι οι καλλιτέχνες απ΄τη στιγμή που εκθέτουμε τον εαυτό μας στο κοινό, είτε το θέλουμε είτε όχι, δημιουργούμε πρότυπα. Όλοι γνωρίζουμε τη φιλοσοφημένη σκέψη του Μάνου Χατζιδάκι περί της ταύτισής μας με το τέρας, όταν σιωπούμε. Ε λοιπόν κι εγώ, ούτε ήθελα ούτε θέλω να ταυτίζω τη ζωή μου είτε κοινωνικά είτε κοινωνικά με το εκάστοτε τέρας. Στον αγώνα αυτό που δίνει η Ζωή Κωνσταντοπούλου με όλους τους συνεργάτες της, δεν προσέρχομαι μόνο με το ονοματεπώνυμό μου αλλά με την ψυχή μου, το πνεύμα μου, την πολιτική μου ιδεολογία και πάνω απ΄ όλα την πίστη μου σ΄ αυτήν.

Πόσο εύκολο είναι όμως ο άνθρωπος από τη θεατρική σκηνή να εισέλθει στην πολιτική σκηνή του κοινοβουλίου;

Για έναν που έχει στόχο και σκοπό να προσποριστεί οφέλη και να αυξήσει το βαλάντιό του μέσω της κοινοβουλευτικής αποζημίωσης είναι πανεύκολο. Για εκείνους όμως που η αγάπη τους για τα δημοκρατικά ιδεώδη και την αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο, μέσω του κοινωνικού ακτιβισμού, αποτελεί τρόπο ζωής, τότε είναι πολύ δύσκολο, γιατί η διαδρομή δεν έχει να κάνει με ένα βήμα του τύπου: ήμουν έξω απ΄τη βουλή και τώρα μπήκα μέσα. Αποτελεί για μένα ιερό καθήκον να υπερασπίζομαι τα ιδεώδη μου έστω και αν εκπροσωπώ εκτός του εαυτού μου ακόμα κι έναν πολίτη.

Και πώς θα γίνει να είστε συνάμα και πολιτικός και «βοσκός»;

(Γελάει.) Προφανώς με αποκαλείτε βοσκό λόγω της κινηματογραφικής ταινίας η οποία γυρίζεται τώρα και στην οποία συμμετέχω.

Ακριβώς!

Επειδή ουδέποτε συμφώνησα με την άθλια ρήση ορισμένων πολιτικών ότι «όποιος φεύγει απ΄ το μαντρί τον τρώει ο λύκος» η πολιτική για μένα δεν είναι μάντρωμα αλλά εσώτερη επαναστατική απελευθέρωση. Αυτός είναι κι ο λόγος που ανέβηκα στο σκάφος για να πλεύσω προς την ελευθερία με αρκετούς συνοδοιπόρους μου στην τέχνη και με καπετάνισσα την Ζωή Κωνσταντοπούλου γιατί ποτέ δεν με πρόδωσε. Όσο για το «βοσκό» είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος γιατί συμμετέχω στην ταινία «Το δείπνο του Βοσκού» που βασίζεται στην πραγματική ιστορία ενός βοσκού, ο οποίος “συνέφαγε” με τον ίδιο τον Χριστό! Το σενάριο έχει γράψει ο Γιάννης Στραβόλαιμος, την σκηνοθετική ευθύνη έχει αναλάβει ο  Γιώργος Λεοντακιανάκος, ενώ παραγωγή είναι του Κωνσταντίνου Γουργιώτη και του Γιάννη Στραβόλαιμου. Εγώ υποδύομαι τον βοσκό, τον Μαυρογένη, ο οποίος έχει μεγαλώσει στα βουνά, μακριά από τον κόσμο, και δεν γνωρίζει σχεδόν τίποτα πέρα από την στάνη, τα πρόβατά του, και την γυναίκα του. Είναι ένας καλοκάγαθος χαρακτήρας, ένας αγνός άνθρωπος, χωρίς πονηρία ή κακία μέσα του.

Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι σήμερα;

Ακριβώς εδώ είναι και η δυσκολία του ρόλου. Γιατί ο συγκεκριμένος χαρακτήρας ακροβατεί ουσιαστικά σε ένα τεντωμένο σκοινί. Θα κάνω, όμως, ό,τι καλύτερο μπορώ, και θέλω να πιστεύω ότι θα ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις του, και δεν θα τον εκθέσω. Ο βοσκός, λοιπόν, αυτός αγαπάει την γυναίκα του, τα πρόβατά του, και τον σκύλο του τον Σήφακα. Κάποια στιγμή αποφασίζουν να φύγουν από το βουνό και να ζήσουν στο κοντινότερο χωριό. Ακούγοντας τον παπά του χωριού ο Μαυρογένης, μετά από μια Κυριακάτικη λειτουργία, αποφασίζει να φύγει από το χωριό και να πάει να συναντήσει… τον Θεό. Μετά από πολλά εμπόδια, θα συμβεί κάτι που δεν το περίμενε ποτέ… όμως τη συνέχεια θα την παρακολουθήσετε επί της οθόνης…

Τι θα έλεγες στους σημερινούς ψηφοφόρους που ταλαντεύονται τι να ψηφίσουν;

Την ψήφο σου μην την χαλαλίσεις, μην τους την χαρίσεις. Αν δεν ψηφίσεις εσύ, εγώ, εμείς, θα αποφασίσουν πάλι, μόνοι τους, οι άλλοι. Ψήφισε για τη ζωή σου, τη ζωή μου, τη ζωή μας! Για την τύχη των παιδιών σου, των παιδιών μας, για την τύχη της πατρίδας σου, της πατρίδας μου, της πατρίδας μας. Θέλεις οι άλλοι να αποφασίζουν για μας; Αυτοί που μόλις έδωσαν στα νέα παιδιά τις νέες τους ταυτότητες, για να ψηφίσουν τους ίδιους απατεώνες; Αυτούς που μας ξεπουλάνε τόσα χρόνια! Σκέψου λοιπόν και αποφάσισε. Τα πάντα προέρχονται από τη σκέψη!


NEWSLETTER