Συγκεκριμένα, όπως κατέθεσε στο δικαστήριο ο γιος και νόμιμος κληρονόμος του συνεταίρου, ο πατέρας του και ο πατέρας του κατηγορουμένου υπέγραψαν στις 3 Φεβρουαρίου του 1999 ένα συμφωνητικό αγοραπωλησίας μετοχών μεταξύ των εταιρειών τους. Το οριστικό συμβόλαιο συμφώνησαν ότι θα γινόταν μέχρι και τις 3 Μαρτίου του ίδιου χρόνου, αφού η οικογένεια του κατηγορουμένου θα κατέβαλε τα 45 εκατομμύρια δραχμές. Ομως, σοβαρά θέματα υγείας στην οικογένεια του συνεταίρου και ένα ατύχημα του ίδιου μερικούς μήνες μετά, που είχε ως κατάληξη το θάνατό του, στάθηκαν τα εμπόδια για να μην γίνει το οριστικό συμβόλαιο. Ετσι, μετά το θάνατο του συνεταίρου ο γιος του και μηνυτής του κατηγορουμένου, ανέλαβε τις επιχειρήσεις και έπρεπε να λύσει και αυτή την εκκρεμότητα.

Η ΠΛΑΣΤΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ

Ο μηνυτής μάλιστα κατέθεσε και αγωγή το 2004 και πρωτόδικα το δικαστήριο αποφάσισε να του επιστραφούν τα χρήματα από την οικογένεια του κατηγορουμένου, ωστόσο η εν λόγω απόφαση του πολιτικού δικαστηρίου εκκρεμεί στο Εφετείο και θα εκδικαστεί τον προσεχή Δεκέμβριο. Οταν όμως η υπόθεση πήγε στα δικαστήρια, ο κατηγορούμενος προσκόμισε μια απόδειξη (την απόδειξη για την οποία καταδικάστηκε από το Κακουργιοδικείο) με την υπογραφή του συνεταίρου τους ότι η οικογένειά του κατέβαλε το ποσό για τις μετοχές. Μάλιστα, την απόδειξη αυτή ο κατηγορούμενος προσκόμισε ως πειστήριο και στο πολιτικό δικαστήριο, ενώ πραγματογνώμονας έχει αποφανθεί ότι η υπογραφή πάνω στην απόδειξη έχει αντιγραφεί και επικολληθεί από το συμφωνητικό του 1999 και άρα είναι πλαστή!

Πάντως ο κατηγορούμενος στην απολογία του ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος δεν πλαστογράφησε τίποτα και πως ο πατέρας του ήταν αυτός ο οποίος του την έδωσε για να την προσκομίσει ως πειστήριο πως εξοφλήθηκε το χρέος. Ο ίδιος υποστήριξε ότι ζούσε στο εξωτερικό και απλά ο πατέρας του χρησιμοποίησε την εταιρεία που ήταν στο όνομά του, χωρίς ο ίδιος να έχει στην ουσία κανέναν έλεγχο.

ΕΝΟΧΟΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕ Η ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ

Εν τω μεταξύ η εισαγγελέας πρότεινε την ενοχή του, ενώ σχολίασε και κάτι που ο ίδιος ανέφερε στην απολογία του και της έκανε εντύπωση. Οπως η ίδια το ερμήνευσε από έδρας στην αγόρευσή της και δεν αρνήθηκε ο κατηγορούμενος, σύμφωνα με το δικό του σκεπτικό δεν έγινε κάτι το αξιόποινο, αφού η οικογένειά του δεν αναγνώρισε ότι πήρε τίποτα ως αντάλλαγμα από την οικογένεια του συνεταίρου τους, ώστε να τους οφείλουν αυτά τα χρήματα.

Να σημειωθεί ότι το δικαστήριο έκανε δεκτό το αίτημα του κατηγορουμένου η έφεσή του να έχει αναστέλλουσα δύναμη και έτσι αφέθηκε ελεύθερος μέχρι την εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό, υπό τους όρους όμως της εμφάνισής του κάθε μήνα στο αστυνομικό τμήμα και της απαγόρευσης εξόδου του από τη χώρα, καθώς και της καταβολής εγγύησης 3.000 ευρώ.

Ν.Κ.