Η κρίση τόσο για τον ίδιο όσο και για πλήθος άλλων νέων δεν επιφύλασσε ευκαιρίες απασχόλησης κι έτσι, πριν φτάσει τα 30 αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με την οικογενειακή ελαιοκαλλιέργεια αλλά και την καλλιέργεια καρυδιού.

Το ένα έφερε το άλλο και σήμερα περιμένει την πρώτη ικανή παραγωγή καρυδιού για να απολαύσει παράλληλα και τους καρπούς των κόπων και της τόλμης του. Επίσης, περιμένει να ευνοήσει ο καιρός για φυτέψει ακόμα μερικά δέντρα πεκάν, αφού έκρινε πως αυτό το σούπερ φουντ ευδοκιμεί στα μέρη μας και μπορεί να αποδώσει σημαντικά κέρδη.

Ο Τάσος Καρακούσης ζει στην Καλαμάτα και καλλιεργεί στις περιοχές Κρεμμυδίων και Χατζή. Από τη μια η ανάγκη να στρώσει το μέλλον του και από την άλλη η οικογενειακή ελαιοκαλλιέργεια, σε συνδυασμό με την αγάπη του για τη γη και το ενδιαφέρον των γονέων του, του έδειξαν το δρόμο. Σήμερα διαχειρίζεται 750 ρίζες ελιές, αφού η αγάπη του για δουλειά οδήγησε και στα λεγόμενα… μισακά από θείους και θείες, αλλά και στην εμπιστοσύνη του πατέρα του.

Επίσης έχει φυτέψει 120 καρυδιές, όταν ήταν μονοετή δέντρα, τα οποία σήμερα βρίσκονται στην 3η καλλιεργητική χρονιά. Επίσης καλλιεργεί 43 πεκάν τα οποία σύντομα θα αυξήσει κατά 20, καθώς η φύτευσή τους γίνεται σε αποστάσεις 10 Χ 10.

Ο ίδιος πηγαινοέρχεται στην Καλαμάτα για να κάνει τις δουλειές του, με εργάτες κυρίως Αλβανούς, Πακιστανούς και Βούλγαρους που δουλεύουν στην περιοχή, αφού όπως λέει χαρακτηριστικά δεν υπάρχει ενδιαφέρον από τους Ελληνες, αν και τα μεροκάματα ανέρχονται γύρω στα 30 ευρώ, ενώ σήμερα αρκετοί εργαζόμενοι πληρώνονται με 20 και 30 ευρώ για 9 και 10 ώρες δουλειάς, σε άλλους κλάδους.

Οσο για τη γη, ο ίδιος τονίζει πως «με επέλεξε, δεν την επέλεξα. Μ' αρέσει, βοηθούσα τον πατέρα μου, αλλά σιγά - σιγά είδα τις ρίζες να αυξάνονται, να δίνουν και οι θείοι μισακές και να πληθαίνουν. Κάνω και το κλάδεμα, μ’ εμπιστεύτηκε και ο πατέρας μου και ήταν πολύ σημαντικό αυτό για μένα, αφού είδε ότι κλαδεύω σωστά. Μέχρι τότε το έκαναν ξένοι εργάτες».

Ο Τάσος αναλαμβάνει την πλήρη φροντίδα των καλλιεργειών ενώ προσπαθεί να διαθέσει ο ίδιος το λάδι του για να πετύχει καλύτερη τιμή.

Δεν μένει όμως μόνο στην παραδοσιακή ελαιοκαλλιέργεια. Προχωρά με τις καρυδιές και το πεκάν, με τα οποία ασχολήθηκε όταν άκουσε γι’ αυτά μέσω του πατέρα του, ύστερα από συζητήσεις με φίλους του.

Φτάνοντας μέχρι τους ντόπιους εμπόρους, κατάλαβε πως υπάρχει μέλλον και προοπτική, αφού και τιμή έχουν, και το προϊόν λείπει από την ελληνική αγορά. Μάλιστα, το 80% της καρυδόψιχας και των καρυδιών που κυκλοφορούν στην Ελλάδα είναι εισαγωγής, όπως λέει.

Φέτος, κλείνει η 3η καλλιεργητική χρονιά και περιμένει να παραγωγή αφροκάρυδων. Οπως εξηγεί, το 60% του καρπού είναι καρυδόψιχα. Για να έχει μάλιστα ένα πολύ καλό αποτέλεσμα έχει φυτέψει καλιφορνέζικα και γαλλικούς επικονιαστές, επισημαίνοντας πως η ποικιλία εξαρτάται από το υψόμετρο.

Τώρα, «όλα εξαρτώνται από τις καιρικές συνθήκες. Μακάρι να μας ευνοήσει ο καιρός και να έχουμε μια καλή παραγωγή για να προκύψουν και μετρήσιμα στοιχεία από την κίνησης της αγοράς», όπως λέει.

Στη συνέχεια περιμένει να δει το πεκάν. Εχει φυτέψει 3 διαφορετικές ποικιλίες και μοιάζει σαν καρύδι, αλλά είναι σούπερ φουντ, όπως υπογραμμίζει.  Είναι πιο δύσκολο προϊόν στην προώθηση από το καρύδι όπως λέει, αφού σε αντίθεση με το καρύδι που το γνωρίζουν όλοι και το προτιμούν, το πεκάν απευθύνεται σε πιο… ψαγμένο καταναλωτικό κοινό.

Περιμένει να δει τους καρπούς των κόπων του και τονίζει πως «δεν πλουτίζεις σε καμιά περίπτωση, αλλά σίγουρα μπορεί να αποτελέσει ένα καλό βοηθητικό εισόδημα». Αλλωστε, έχει υπομονή, αφού ξέρει πως τα πρώτα χρόνια πρέπει να περιμένει κι ελπίζει φυσικά να υπάρξουν αρκετοί ακόμα παραγωγοί καρυδιού και πεκάν, αφού εκτιμά πως «όσοι περισσότεροι, τόσο καλύτερα».