Η παρουσία της Αστυνομίας παρότι έχει ενισχυθεί αισθητά δεν μπορεί πάντα να προλάβει τις αντιπαραθέσεις, μιας και το πρόβλημα δεν είναι μόνο αστυνόμευσης. Η εικόνα μιας νεαρής τσιγγάνας να κάνει μπάνιο και ηλιοθεραπεία στο σιντριβάνι της πλατείας έχοντας μάλιστα και φουσκωτό στρώμα, προφανώς και προκαλεί εύλογα σχόλια και αντιδράσεις.
Με επιστολή του στην “Ε” πολίτης της Μεσσήνης αναφέρεται με γλαφυρό τρόπο σε όσα συμβαίνουν καθημερινά και φουσκώνουν την αγανάκτηση. Η οξύτητα των εκφράσεων στην επιστολή που ακολουθεί αποτελεί καμπανάκι για όσους πρέπει να αντιληφθούν ότι το πρόβλημα είναι υπαρκτό και η έγκαιρη δράση μπορεί να προλάβει τα χειρότερα.
Στην επιστολή σημειώνεται χαρακτηριστικά:
“Οι τσιγγάνοι μεγάλο πρόβλημα της πόλης μας. Απροσάρμοστοι, κλεπτομανείς, αδίστακτοι, βίαιοι και πολλά άλλα. Πρόσφατο περιστατικό λίγο έλειψε να μας βγάλει και πάλι εκτός ορίων. Πειράζουν τους πάντες και τα πάντα. Αφορμή που γράφω αυτά ήταν ότι πρόσφατα κάποιος άπλωσε το χέρι του στο παιδί μου... Ενα 15χρονο (περίπου) που δεν λογάριασε τίποτα και έτσι επειδή του ήρθε χτύπησε το παιδί μου. Εφτασε ο κόμπος στο χτένι! Πόσο υπομονή; Τι θα γίνει, θα αλληλοσκοτωθούμε; Πού θα πάει αυτό; Ολα αυτά μέσα στο σπίτι μας! Δεν ενδιαφέρεται κανείς και έτσι και οι τσιγγάνοι φυσικά δεν υπολογίζουν τίποτα. Τους ανεχόμαστε που μας κλέβουν, που μας βρίζουν, που μας απειλούν για τις ζωές μας... όχι όμως να απλώνουν χέρι στα παιδιά μας. Με έχουν προσωπικά απειλήσει ότι θα με σκοτώσουν γιατί δεν τους έχω δώσει κάτι που μου ζήτησαν, προσπαθούν να κλέψουν και ζητιανεύουν από τους πελάτες του μαγαζιού μου, με αποτέλεσμα οι πελάτες να παραπονιούνται ή ακόμη και να φεύγουν. Κάνουν τόσες παρανομίες και ποιο το αποτέλεσμα; Μια σύσταση, μία παρατήρηση και όλα είναι μια χαρά! Οποιον και να συλλάβουν τον αφήνουν αμέσως, γι’ αυτό και αυτοί δρουν ανεξέλεγκτα. Πώς κρατήθηκα ούτε κι εγώ ξέρω! Θα φοβόμαστε εμείς και τα παιδιά μας ή θα τα περιορίσουμε να μην βγαίνουν έξω από το σπίτι για χάρη των τσιγγάνων;
Ελεος!!! Το πρόβλημα δεν λύνεται με «θα», όπως όλοι έχουν συνηθίσει να λένε. Πράξεις, γιατί στο τέλος θα γίνουν άσχημα πράγματα.
Τι θα γινόταν αν το παιδί μου αντιδρούσε γιατί ήθελε να προστατευθεί; Να σας πω εγώ τι θα γινόταν. Θα έτρεχαν όλοι όσοι υπήρχαν στην πλατεία και θα έπεφταν επάνω του. Εγώ τι θα έπρεπε να κάνω;
Μετά καταλαβαίνετε ότι τα πράγματα παίρνουν άλλη τροπή. Για να μην γίνουν λοιπόν τα πράγματα «αλλιώς» πρέπει να υπάρξει λύση”.
