Το έργο στο οποίο βασίστηκε η παράσταση ήταν «Το δέντρο που έδινε» του Σελ Σίλβερσταϊν: ίσως το πιο χριστουγεννιάτικο παραμύθι που μπορεί κανείς να πει σε μικρούς και μεγάλους, χωρίς να είναι καθόλου... χριστουγεννιάτικο!

Τα παιδιά επεξεργάστηκαν το παραμύθι στα πλαίσια του εκπαιδευτικού προγράμματος «Μ’ ένα βιβλίο συντροφιά», που υλοποιείται τη φετινή σχολική χρονιά στα Εκπαιδευτήρια, και κατέθεσαν σκέψεις, λόγια και συναισθήματα σε εργασίες που κόσμησαν το φουαγιέ του Εργατικού Κέντρου.

Η ιστορία του έργου αναδεικνύει τη χαρά του να δίνεις με το ρίσκο να μη βρεις ποτέ ανταπόδοση - και αυτό ακριβώς είναι το αληθινό δόσιμο: αυτό που δε ζητά ανταμοιβή. Στο πλαίσιο της παράστασης, παιδιά και εκπαιδευτικοί βοήθησαν το κοινό να θυμηθεί αξίες μισοξεχασμένες στην εποχή μας, μέσα από μουσικές και λόγια που άγγιξαν τις καρδιές των θεατών. Ισως γι’ αυτό ακριβώς η εκδήλωση σημείωσε μεγάλη επιτυχία και πρόσφερε στιγμές συγκίνησης σε όσους την παρακολούθησαν.