Κι αυτές τις ημέρες που ξεκινούν τα σχολεία θα περνούν μεγάλο μέρος του χρόνου τους σε χώρους εκπαίδευσης, ενώ πολλά ατυχήματα συμβαίνουν κατά τη μεταφορά τους από και προς το σχολείο. Ποια λάθη όμως κάνουν οι γονείς κατά τη μεταφορά των παιδιών τους και πώς μπορούμε ανάλογα με την ηλικία να τα εκπαιδεύσουμε ώστε να μετακινούνται με ασφάλεια πεζή ή με ποδήλατο, μηχανάκι, αυτοκίνητο και σχολικό λεωφορείο;
Ρεπορτάζ: Νικολέττα Κολυβάρη
Τις απαντήσεις δίνει στην "Ε" η Ελενα Πισιμίση, υπεύθυνη του πανελλαδικού προγράμματος πρόληψης παιδικών ατυχημάτων του μη κερδοσκοπικού Οργανισμού «Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος», που έχει σκοπό να συμβάλει στην καθοριστική μείωση των παιδικών ατυχημάτων και των συνεπειών τους.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ
Από την προσχολική ηλικία, επισημαίνει από τις πρώτες της κουβέντες η Ελ. Πισιμίση, πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας τη σωστή οδική συμπεριφορά. Πρέπει όμως να έχουμε υπόψη μας, ότι "τα παιδιά κάτω των 8 ετών, δεν έχουν την απαιτούμενη ωριμότητα για να χρησιμοποιήσουν πάντα τα όσα έχουν μάθει". Για το λόγο αυτό, "πρέπει να συνοδεύονται από ενήλικους, από και προς το σχολείο ή τη στάση του σχολικού λεωφορείου. Κρατάμε πάντα τα μικρά παιδιά από το χέρι και τα έχουμε από τη μέσα πλευρά του πεζοδρομίου". Και μην ξεχνάμε ότι "τα παιδιά μαθαίνουν παρατηρώντας, γι' αυτό πρέπει να τους δίνουμε το καλό παράδειγμα, ακολουθώντας οι ίδιοι τους κανόνες της σωστής οδικής συμπεριφοράς".
ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΚΡΑΝΟΣ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑ
Τα παιδιά που πηγαίνουν με τα πόδια στο σχολείο η υπεύθυνη συμβουλεύει να φορούν ανοιχτόχρωμα ρούχα ή "ρούχα με ένθετο ανακλαστικό υλικό, για να διακρίνονται από τους διερχόμενους οδηγούς, ειδικότερα το βράδυ".
Αν, τώρα, τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο με ποδήλατο ή μοτοποδήλατο, πρέπει να γνωρίζουν ότι, "εφόσον βγαίνουν στο δρόμο με το δίκυκλό τους, έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις με τα άλλα οχήματα. Είναι ιδιαίτερα σημαντική η κατάλληλη ενδυμασία και ο εξοπλισμός, δηλαδή να φορούν πάντα κράνος και τα απαραίτητα προστατευτικά, κατάλληλα προσαρμοσμένα στο σωματότυπό τους, καθώς και να γνωρίζουν καλά και να ακολουθούν τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας".
Επίσης, "τα δίκυκλά τους πρέπει να είναι σε καλή κατάσταση και σωστά εξοπλισμένα με καθρέφτες και φώτα, ώστε να φαίνονται τις βραδινές ώρες. Για να κυκλοφορήσουν στο δρόμο με μοτοποδήλατο, πρέπει να έχουν συμπληρώσει το 16ο έτος της ηλικίας τους και να έχουν προμηθευτεί τη νόμιμη άδεια".
ΟΙ ΕΝΗΛΙΚΟΙ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Εφόσον πηγαίνουμε τα παιδιά στο σχολείο με το αυτοκίνητο, πρέπει "να τους μάθουμε να κάθονται πάντα στο πίσω κάθισμα, δεμένα με τον σωστό τρόπο. Οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων και τα μαγαζιά με αξεσουάρ αυτοκινήτων ή παιδικά είδη, μπορούν να προτείνουν ποιο είναι το σωστό κάθισμα ή ζώνη ασφαλείας για κάθε παιδί, ανάλογα με το ύψος και το βάρος του".
Είναι σημαντικό φυσικά "οι ενήλικοι να δίνουν το καλό παράδειγμα στα παιδιά, φορώντας πάντα τη ζώνη ασφαλείας και για τις πιο μικρές αποστάσεις. Πρέπει επίσης να μάθουμε στα παιδιά, να μπαίνουν και να βγαίνουν από το αυτοκίνητο πάντα από την πλευρά του πεζοδρομίου".
Επιπλέον, είναι σημαντικό "να εξηγήσουμε στα παιδιά ότι δεν θα πρέπει να βγάζουν το κεφάλι τους έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου, γιατί εάν κάνουν κάτι τέτοιο ο κίνδυνος πρόκλησης ατυχήματος είναι μεγάλος. Στην περίπτωση που τα παιδιά πηγαίνουν με σχολικό λεωφορείο, πρέπει το ίδιο το σχολείο, αλλά και εμείς οι γονείς, να τους εξηγήσουμε γιατί πρέπει και εκεί να φοράνε τη ζώνη ασφαλείας και να προσέχουν πολύ την ώρα που μπαίνουν και βγαίνουν από το λεωφορείο".
ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Βέβαια, κίνδυνοι κρύβονται και στις σχολικές εγκαταστάσεις - και όπως τονίζει η κ. Πισιμίση "στην έξοδο όλων των σχολείων πρέπει να υπάρχει προστατευτικό κιγκλίδωμα, ώστε τα παιδιά να μην μπορούν να βγουν απευθείας στο δρόμο". Ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην πρόληψη των παιδικών ατυχημάτων, λέει, διαδραματίζει ο σχολικός τροχονόμος. Προκειμένου όμως οι οδηγίες του σχολικού τροχονόμου να επιτελούν τον σκοπό τους, "θα πρέπει αφενός οι γονείς να εξηγήσουμε στα παιδιά πόσο σημαντικό είναι να συμμορφώνονται με τις υποδείξεις του και αφετέρου οι οδηγοί να σέβονται την παρουσία του και να ακολουθούν τις οδηγίες του".
Επίσης, "όλα τα σχολεία πρέπει συνεχώς να ελέγχουν τις κτηριακές τους εγκαταστάσεις ώστε να είναι ασφαλείς για τα παιδιά που στεγάζουν. Σε αυτό μπορούν να βοηθήσουν και οι γονείς των μαθητών με σωστές παρατηρήσεις και εποικοδομητικές προτάσεις" – όπως π.χ. για τη διόρθωση τυχόν σκουριασμένων κάγκελων ή την απομάκρυνση αιχμηρών αντικειμένων. Και εφόσον το σχολείο διαθέτει χημείο, "θα πρέπει αυτό να παραμένει κλειδωμένο εκτός από τις ώρες του μαθήματος που υπάρχει υπεύθυνος εκπαιδευτικός".
Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ
Η Ελενα Πισιμίση επισημαίνει και τη συμβολή της εκπαιδευτικής κοινότητας, που "θα πρέπει να είναι ευαισθητοποιημένη σε θέματα ασφαλείας των παιδιών". Αλλωστε "είναι ζωτικής σημασίας η ενημέρωση των παιδιών για τους κινδύνους που υπάρχουν και τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να προφυλάσσονται από αυτούς".
Απαραίτητο είναι και να υπάρχει σε κάθε σχολείο σύστημα πυρασφάλειας, ενώ επιπλέον, "θα πρέπει κάθε χρόνο να γίνεται άσκηση ασφαλούς εγκατάλειψης του κτηρίου σε περίπτωση φωτιάς" - καθώς και "η πραγματοποίηση σε τακτά χρονικά διαστήματα ασκήσεων σεισμού".
ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙΑ ΣΕ... ΓΥΑΛΑ
Βέβαια, δεν θέλουμε παιδιά σε... γυάλα, αλλά ασφαλή παιδιά που χαίρονται τη ζωή και το παιχνίδι. Οσο σημαντική είναι λοιπόν η υποδομή που παρέχεται από τους ενήλικους για την πρόληψη παιδικών ατυχημάτων, άλλο τόσο σημαντικό "είναι να μάθουν τα παιδιά από μικρή ηλικία να αναγνωρίζουν τους κινδύνους και να τους αποφεύγουν. Προσοχή όμως στην υπερπροστασία, γιατί μπορεί εύκολα να φέρει το αντίθετο αποτέλεσμα", λέει καταλήγοντας η υπεύθυνη του Σωματείου «Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος».
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ
Το Σωματείο «Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος» έχει ως στόχο τη μείωση των παιδικών ατυχημάτων, την άμεση και σωστή αντιμετώπιση των παιδικών τραυματισμών και την αναβάθμιση της νοσηλείας των παιδιών στην Ελλάδα.
Αυτό το καταφέρνει, δημιουργώντας Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών στα δημόσια νοσοκομεία. Μέχρι τώρα έχει δημιουργήσει 29 τμήματα Επειγόντων σε όλη την Ελλάδα, αναβαθμίζοντας και εξοπλίζοντας με τα απαραίτητα μηχανήματα 62 παιδιατρικά τμήματα και 53 ιατρεία σε νοσοκομεία και κέντρα υγείας, μεταξύ αυτών στο Νοσοκομείο του Πύργου, στην Πάτρα και στο Ναύπλιο. Στους άμεσους στόχους μάλιστα είναι και ο εξοπλισμός με κατάλληλα μηχανήματα των Νοσοκομείων Τρίπολης και Αργους.
Επίσης, εκπαιδεύει γιατρούς, νοσηλευτές και διασώστες ΕΚΑΒ στην άμεση και σωστή αντιμετώπιση των τραυματισμένων παιδιών (Ιατρικό Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα Λεωνίδας Γεωργόπουλος). Μέχρι σήμερα έχουν εκπαιδευτεί 1.641 ιατροί, νοσηλευτές και διασώστες και το Σωματείο χρηματοδοτεί τα σεμινάρια που διοργανώνει το ελληνικό τμήμα της εταιρείας αστικής ευθύνης APLS Hellas-Επείγουσα Ιατρική για Παιδιά. Η εκπαίδευση επικεντρώνεται στην εκτίμηση, την ανάνηψη και στην σταθεροποίηση της κατάστασης του παιδιού που κινδυνεύει.
Ακόμη, το Σωματείο «Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος» ενημερώνει παιδιά, εκπαιδευτικούς και γονείς για το πώς να γνωρίζουν τους κινδύνους και πώς να τους αποφεύγουν. Τις παρουσιάσεις του σωματείου για τη πρόληψη των παιδικών ατυχημάτων έχουν παρακολουθήσει 46.614 παιδιά και 3.090 εκπαιδευτικοί και γονείς.
Γενικότερα από το 2010 μέχρι σήμερα έχουν επωφεληθεί από το έργο του Σωματείου πάνω από 700.000 παιδιά, και το συνολικό ύψους του έργου του μέχρι σήμερα ανέρχεται στο ποσό των 2.235.299 ευρώ.
