Θα μπορούσε, αν φοιτούσε στο Δημοτικό του Κάμπου στη Μάνη, όπου για τρίτη χρονιά τα παιδιά εκεί διαχειρίζονται το σχολικό κυλικείο.
Ρεπορτάζ: Νικολέττα Κολυβάρη
Η διευθύντρια του σχολείου Σίση Πλακονούρη εξηγεί ότι αυτό είναι ένα συμμετοχικό κυλικείο, που ξεκίνησε σαν ένα πείραμα και έχει γίνει μια καθημερινή πρακτική. Η ιδέα του πρώτου αυτοδιαχειριζόμενου κυλικείου σε σχολείο της Μεσσηνίας ξεπήδησε από μια προτροπή των μαθητών: “Οταν πήγα σε αυτό το σχολείο πριν τρία χρόνια, ένα από τα πρώτα πράγματα που μου είπαν τα παιδιά ότι θέλουν ήταν: Κυρία, να φτιάξουμε ένα κυλικείο”.
ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ
Κάπως έτσι ξεκίνησε να λειτουργεί, αφού ένα κυλικείο χρειαζόταν στο σχολείο γιατί δεν είχε και “από την αρχή είπαμε ότι αυτό το κυλικείο θα το φτιάξουμε και θα είναι αυτοδιαχειριζόμενο, θα το δουλεύουν δηλαδή τα ίδια τα παιδιά και θα έχουμε μόνο προϊόντα υγιεινής διατροφής”, λέει η διευθύντρια. Αρχικά, “συμφωνήσαμε με τα παιδιά τη λίστα των προϊόντων που θα διέθετε το κυλικείο. Ηταν δικές τους επιλογές”, επισημαίνει. Και είδε ότι “ξέρανε τι σημαίνει υγιεινή διατροφή, οπότε αυτό που έμενε ήταν να εφαρμοστεί στην πράξη”. Οπότε το κυλικείο έχει μόνο τέτοια προϊόντα: κουλουράκια, σαντουιτσάκια, τοστάκια, αλλά και γιαούρτι με μέλι, λαλάγγια με φέτα και άλλα τοπικά προϊόντα. Εχει ακόμη χειροποίητα παστέλια, που τα παιδιά αγάπησαν και τα έβαλαν πολύ γρήγορα και στην καθημερινή τους διατροφή, έχει φρέσκα φρούτα, χυμούς που ετοιμάζουν τα ίδια τα παιδιά και ξηρούς καρπούς και κάποια πράγματα τα οποία οι μαμάδες και γιαγιάδες ετοιμάζουν και τα χαρίζουν στο κυλικείο.
ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΡΟΛΟΙ
Στη διαχείριση του κυλικείου εμπλέκονται τα μεγαλύτερα παιδιά της Ε’ και Στ’ τάξης. Δύο ομάδες των 4 μαθητών μπαίνουν στα δύο μεγάλα διαλείμματα που λειτουργεί το κυλικείο φορώντας “τα γάντια τους, τις ποδιές τους, γιατί έχουμε μιλήσει για το ποιοι είναι οι όροι υγιεινής και καθαριότητας”, επισημαίνει η Σ. Πλακονούρη. Επίσης, “υπάρχει γωνιά που γίνεται κομποστοποίηση και φτιάξαμε και έναν κομποστοποιητή, υπάρχει γωνιά που γίνεται η ανακύκλωση, γιατί τα παιδιά μαθαίνουν και για την ανακύκλωση και ετοιμάζουν τα ίδια τα προϊόντα που δίνουν στα υπόλοιπα παιδάκια”. Οι ρόλοι εναλλάσσονται και “στο επόμενο διάλειμμα είναι η άλλη ομάδα των παιδιών που το λειτουργεί, έτσι ώστε και αυτά να μην κουράζονται πάρα πολύ”.
ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΜΑΘΗΣΗ
Κι επειδή όλο αυτό είναι βιωματική μάθηση “τη μια μέρα τα παιδιά είναι μέσα και ετοιμάζουν και απ’ έξω τα υπόλοιπα περιμένουν στο κυλικείο τα προϊόντα, και την άλλη μέρα είναι αυτά απ’ έξω και περιμένουν -οπότε αυτή η εναλλαγή των ρόλων τα κάνει να είναι υπομονετικά την άλλη μέρα περιμένοντας απ’ έξω, γιατί ξέρουν τι σημαίνει δουλεύω μέσα κι αυτό είναι ένα σπουδαίο βιωματικό μάθημα”, εξηγεί η διευθύντρια περιγράφοντας τη διαδικασία.
Οπως πάλι είναι σπουδαίο ότι “τα παιδιά νιώθουν υπεύθυνα, ασχολούνται πρώτη φορά ακόμα και με το να καθαρίσουν μετά το χώρο”. Επίσης, μαθαίνουν τη χρησιμότητα για το περιβάλλον και την οικονομία αποκλείοντας τα υλικά μιας χρήσης, καθώς “χρησιμοποιούμε ό,τι μπορούμε πάλι να το βάλουμε στο κυλικείο, ώστε όλη η λειτουργία του να είναι και μια περιβαλλοντικά ορθή πρακτική”.
ΕΝΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ “ΠΑΙΧΝΙΔΙ”
Μπορεί να είναι τα παιδιά της Ε’ και Στ’ Δημοτικού τα οποία λειτουργούν το κυλικείο, αλλά και τα μικρότερα θέλουν να βοηθήσουν και αγωνιούν πότε θα μεγαλώσουν για να αναλάβουν κι αυτά τη διαχείριση στο κυλικείο του σχολείου. “Οταν αρχίζει το κυλικείο και λειτουργεί αποκτάει και άλλη χαρά το σχολείο, αποκτάει άλλο ενδιαφέρον, γιατί όλοι κάνουν κάτι, μοιράζονται κάτι και νιώθουν χρήσιμοι, και αν αυτό δεν είναι μεγάλο μάθημα προσφοράς και έμπρακτης συλλογικότητας, τότε τι είναι;”, παρατηρεί η Σίση Πλακονούρη. Επίσης, ότι είναι κάτι το χαρούμενο και δημιουργικό για τα παιδιά φαίνεται και από το ότι στη διάρκεια των τριών χρόνων “είναι αμείωτο το ενδιαφέρον το οποίο δείχνουν”.
ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΟΦΕΛΗ
Η διευθύντρια εξηγεί ότι είναι πάρα πολλά και τα οφέλη λειτουργίας του. “Για κάποια από τα μικρότερα παιδιά είναι η πρώτη τους κοινωνική συναλλαγή, γιατί είναι παιδιά που ζουν σε μικρά χωριά της Μάνης και δεν υπάρχει άλλο συνομήλικό τους ή οικογένειες με παιδιά, οπότε είναι ένα μεγάλο μάθημα κοινωνικοποίησης και συναλλαγής”, περιγράφει. Ακόμη, “μαθαίνουν να διαχειρίζονται τις επιθυμίες τους, να υποστηρίζουν τις επιλογές τους, τα βοηθά να μαθαίνουν εύκολα και ευχάριστα τα Μαθηματικά, κι έτσι μπορούμε να πούμε ότι συνδέεται ακόμα και με το γνωστικό επίπεδο”. Επίσης, τα παιδιά μαθαίνουν να συνεργάζονται, όπως μαθαίνουν και το πώς να οργανώσουν μόνα τους (ή με κάποια μικρή υποστήριξη από τους δασκάλους τους) σωστά και συγκροτημένα τη λειτουργία του. “Με τα μεγαλύτερα παιδιά που το διαχειρίζονται για κάποιο χρονικό διάστημα κάναμε μετά και καταγραφή για το ποια προϊόντα από το κυλικείο ήταν πρώτα σε ζήτηση (η συναλλαγή γίνεται με καρτούλες προϊόντων), οπότε και αυτό το συνέδεαν με τα μαθήματά τους και τη γνώση”, διαπιστώνει καταλήγοντας η Σίση Πλακονούρη.
