Κυριακή, 21 Αυγούστου 2011 17:44

Υπαίθριος κινηματογράφος σε μια αυλή στη Σπηλιά από το σκηνοθέτη Βασ. Κανελλόπουλο

Γράφτηκε από τον
Υπαίθριος κινηματογράφος σε μια αυλή στη Σπηλιά από το σκηνοθέτη Βασ. Κανελλόπουλο

Ο καθένας θα παραξενευόταν αν έβλεπε τα βράδια του Αυγούστου, γύρω στις 9, μικρούς και μεγάλους στην Σπηλιά Κυπαρισσίας να κυκλοφορούν με καρέκλες στα χέρια. Θα μπορούσε να λύσει την απορία του μόνο αν τους ακολουθούσε για να δει ότι μαζεύονται σε κάποια αυλή, σε κάποιο στενό δρομάκι, σε κάποια γωνιά πλατείας και απολαμβάνουν κινηματογραφικές προβολές κάτω από τον καλοκαιρινό ουρανό...
Οι προβολές ξεκίνησαν από πέρυσι και γίνονται τον Αύγουστο, μετά από ιδέα και πρωτοβουλία του καταγόμενου από την Σπηλιά σκηνοθέτη θεάτρου Βασίλη Κανελλόπουλου, ο οποίος όμως όπως μας τόνισε, με την ενέργειά του αυτή δεν έχει σκοπό να κάνει τους κατοίκους να διασκεδάσουν βλέποντας για δύο ώρες μια ταινία, αλλά κάτι παραπάνω: να τους φέρει πιο κοντά, να συζητήσουν μεταξύ τους, το δημόσιο να γίνει κοινό, αλλά και να αλλάξει κάτι σε αυτό τον τόπο, να φυσήξει ένας νέος αέρας του κάτι διαφορετικού, που ίσως δώσει ώθηση σε αρκετά ακόμη πράγματα.
Χωρίς να πάρουμε καρέκλα ή σκαμπό ένα βράδυ πήγαμε στην Σπηλιά και με αρκετούς κατοίκους της περιοχής -αλλά το κυριότερο με πολλά παιδιά- βρεθήκαμε στην αυλή ενός σπιτιού όπου είχε στηθεί το υπαίθριο σινεμά, έτσι απλά. Στην είσοδο ο Βασίλης Κανελλόπουλος καλωσόριζε τους θεατές που προσέρχονταν και όταν του ζητήσαμε να μας πει λίγα λόγια για αυτή του την πρωτοβουλία δέχθηκε με ευχαρίστηση:
«Μετά τον θάνατο των γονιών μου αισθάνθηκα την ανάγκη να προσφέρω κάτι και εγώ σε αυτό τον τόπο. Ξεκίνησα να φωτογραφίζω τους ανθρώπους συστηματικά και πριν 3 χρόνια έκανα μια έκθεση στο σχολείο που έκανε μάθημα η μάνα μου. Φωτογράφισα την πλειοψηφία των ανθρώπων του χωριού έξω από τα σπίτια τους θέλοντας έτσι να καταγράψω και το μέρος. Το πορτρέτο είχε τον άνθρωπο και τον δρόμο και έτσι συμπεριλάμβανε όλο το χωριό. Παλιότερα είχα συμμετάσχει στον διαγωνισμό που είχε γίνει για το καρναβάλι, παράλληλα με μια ομιλία για την μάσκα».
Οσον αφορά την προβολή των ταινιών και το πώς προέκυψε αυτό μας είπε: «Ερχόμενος κάθε καλοκαίρι σκέφτηκα ότι κάτι έπρεπε να κάνω και είπα να προβάλουμε κάποιες ταινίες ξεκινώντας δειλά - δειλά πέρυσι το καλοκαίρι. Και αυτό που κάναμε ήταν στην ουσία να επανοικειοποιήσουμε το δημόσιο χώρο, τους δρόμους και τις πλατείες, έπρεπε να τις ξαναδούμε με άλλο μάτι, ώστε να πάρουν μια άλλη χρήση.
Κάποιοι από τους ανθρώπους εδώ συμπαραστάθηκαν και μάλιστα με μεγάλη συμμετοχή και το σημαντικότερο, άρχισε ο ένας να βλέπει τον άλλον με αφορμή τις ταινίες. Επίσης ήταν μια αφορμή οι ίδιοι οι άνθρωποι να ξαναδούν το χωριό τους αλλά και να έρθουν ξένοι στο χωριό. Και να ευαισθητοποιήσουμε ακόμα το κοινό να δει ταινίες που δεν θα έβλεπε έξω. Ετσι κάνουμε μια δουλειά όχι κόντρα στο σινεμά, αλλά τους ευαισθητοποιούμε σχετικά με τον κινηματογράφο.
Αυτή την προσπάθεια φέτος την χρηματοδοτήσαμε με διάφορους φίλους και έγινε με ιδιωτική πρωτοβουλία, με στόχο κάποια στιγμή στην Σπηλιά να γυρίσουν όλες οι τηλεοράσεις στο δρόμο, να σηκωθούν από τον καναπέ και να μπορέσουν οι άνθρωποι να επικοινωνήσουν σε άλλους χώρους. Αυτό που υφίσταται στην περιοχή είναι ένα πράγμα σαν άπνοια, δηλαδή ένα πνιγερό περιβάλλον που οι άνθρωποι δεν αισθάνονται την ανάγκη να δραστηριοποιηθούν και για αυτό πρέπει να γίνει κάτι.
Δεν ευνοείται το καινούργιο πράγμα, η πρωτοβουλία, σε τέτοιο βαθμό που τα νέα παιδιά δεν βλέπουν στα όνειρά τους το μέλλον τους στην περιοχή. Πρέπει να καταλάβουν ότι όλα είναι εύκολα, αρκεί ο καθένας να μιλήσει με το γείτονά του, να τον καλέσει σε ιδιωτικές προβολές άσχετα αν είναι δημόσιος χώρος. Θεωρώ ότι οι άνθρωποι έχουν τον πολιτισμό, την ευγένεια και τις ικανότητες  και αυτό που τους λείπει είναι η φόρμα, ο τρόπος που θα το κάνουν. Επίσης είναι ένα καταπληκτικό μέρος, υπάρχουν οι άνθρωποι, δεν υπάρχει το περιβάλλον να ανθίσουν τα πράγματα».
Τέλος, ο κ. Κανελλόπουλος μιλώντας για την ανταπόκριση που υπάρχει μας είπε: «Εχει βρει από όλα, και ανθρώπους ενθουσιασμένους αλλά και ανθρώπους που δεν το θέλουν καθόλου και αυτοί είναι άνθρωποι που δεν ευνοούν καμία προσπάθεια. Ξέχωρα από αυτές που είναι αποστειρωμένες ή προσπάθειες που έχουν την αισθητική της τηλεόρασης, εγώ πιστεύω ότι η περιοχή έχει την δική της αισθητική που μπορεί να στηρίξει πρωτότυπα πράγματα. Πρέπει οι ίδιοι οι άνθρωποι να πάρουν πρωτοβουλίες».


NEWSLETTER