Δευτέρα, 15 Οκτωβρίου 2018 13:23

Σύλλογος “ΔιαφοροΖΩ”, μια ξεχωριστή πρωτοβουλία ζωής

Γράφτηκε από την
Σύλλογος “ΔιαφοροΖΩ”, μια ξεχωριστή πρωτοβουλία ζωής

 

Από τις πιο δυναμικές παρουσίες στην πόλη, σε όλα τα επίπεδα, είναι τα μέλη της Περιφερειακής Ενωσης Νότιας Πελοποννήσου του Πανελλήνιου Συνδέσμου Τυφλών.

Είναι νέα παιδιά, ο Γιώργος, η Γεωργία, ο Γιάννης και ο Κωνσταντίνος και διεκδικούν καθημερινά μία θέση στα τοπικά δρώμενα. Πώς; Κάνοντας ό,τι κάνουν όλοι οι άλλοι συντοπίτες τους. Με μια βόλτα στην Καλαμάτα, με συμμετοχή στις αθλητικές, πολιτιστικές, κοινωνικές δραστηριότητας. Δεν λένε ότι όλα αυτά είναι εύκολα, όμως συνεχίζουν, προσπαθώντας να παρακινήσουν στην κατεύθυνση αυτή κι άλλα άτομα με αναπηρία. Στη συνέντευξη αυτή στην “Ε” κάνουν γνωστά περισσότερα για τις αθλητικές τους δράσεις, μέσω του Συλλόγου “ΔιαφοροΖΩ”, ο οποίος προωθεί τον αθλητισμό και την άσκηση για τα ΑΜΕΑ...

- Ο “ΔιαφοροΖΩ”, είναι ένας σύλλογος που τον ξεκίνησε ο Γιώργος Λαζαρίδης.

“Ακριβώς, ναι. Μας έκανε την πρόταση ο Γιώργος (πριν ξεκινήσει ακόμα τον σύλλογο), μας είπε τι σκέφτεται να κάνει, του είπαμε κι εμείς ότι θα ακολουθήσουμε και ότι θα προσπαθήσουμε να βρούμε και άτομα”.

- Το είχατε σκεφτεί ποτέ ότι κάποια στιγμή στη ζωή σας θα κάνατε αθλητισμό;

Γεωργία Παπαδέα: “Εγώ έκανα παλιά στην Αθήνα. Εκανα κολύμβηση, τζούντο, είχα δοκιμάσει γκόλμπολ, είχα περάσει από πολλά”.

- Τι είναι το γκόλμπολ;

“Είναι ένα άθλημα το οποίο απευθύνεται μόνο σε τυφλούς. Είναι με μπάλα, η οποία έχει ήχο, έχει κουδουνάκι μέσα για να ξέρεις πού πέφτει”.

- Γιάννη, ποιος θα σας προπονούσε; Δεν χρειάζεται ένας άνθρωπος να ξέρει συγκεκριμένες τεχνικές για ανθρώπους με προβλήματα όρασης;

Γιάννης Χαραλαμπόπουλος: “Τα βρήκαμε στην πορεία όλα αυτά. Το βρήκαμε στην πορεία ουσιαστικά. Οι προπονητές μας είναι οι προπονητές του Μεσσηνιακού και μας βοηθούν και παιδιά που είναι αθλητές του Μεσσηνιακού. Προπονητές είναι η Λίνα Χατζή, ο Γιάννης Καλυβιώτης, ο Θοδωρής Χάντζος, η Μαρία Χρονοπούλου, η Ελένη Θεοδωρακοπούλου, η Γιάννα Κοστρίβα. Κατά καιρούς μας βοηθάει ο Γιώργος Κανελλόπουλος σε κάποιους αγώνες και ο Πάνος Κάβδας”.

- Γιώργο, τι αθλήματα μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος με προβλήματα όρασης;

Γιώργος Αγγέλης: “Από τη στιγμή που σε βοηθάει κάποιος, καταρχάς μπορείς να κάνεις τρέξιμο ναι. Αλλοι κάνουν κολύμβηση, τζούντο που κάνει εδώ ο Κωνσταντίνος, το γκόλμπολ, σφαιροβολία”.

- Και πώς ξέρεις τον προορισμό που στέλνεις την μπάλα;

“Καταρχήν ξέρεις τον χώρο, ξέρεις τη βαλβίδα, αυτό το στρογγυλό που μπαίνεις εκεί και στέκεσαι για να ρίξεις από κει τη βολή. Είναι ανάγλυφο στο έδαφος, οπότε μπαίνεις εκεί, σε βάζει ο προπονητής και σε καθοδηγεί προς τα πού θα ρίξεις. Σιγά σιγά με την προπόνηση εξοικειώνεσαι και ρίχνεις εκεί που πρέπει”.

- Πόσα άτομα από την Ενωση είναι στο “ΔιαφοροΖΩ”;

“Οι 3 μας (Γιάννης, Γιώργος, Γεωργία) και ο Βαγγέλης ο Τσιλίκας, που ήρθε φέτος στην ομάδα”.

- Τι σας λένε τα παιδιά που σας προπονούν; Εχετε βελτιωθεί;

Γεωργία: “Ναι φυσικά. Ηδη έχουμε ανέβει επίπεδα, φέτος έχουμε ρίξει τους χρόνους μας κατά πολύ. Δηλαδή εμείς λαμβάνουμε μέρος και σε διοργανώσεις όπως ο γύρος της Καλαμάτας, της Μεσσήνης”.

- Κωνσταντίνε, θα μας πεις και συ τι μήνυμα δίνει η συμμετοχή σε αυτά τα αθλήματα για τους ανθρώπους με προβλήματα όρασης;

Κωνσταντίνος Καραμπότσος: “Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό κομμάτι αυτό. Εγώ κάνω 3 χρόνια στο άθλημα αυτό. Το τζούντο είναι καλό άθλημα και σε γυμνάζει. Υπάρχουν και κοπέλες, δεν είναι μόνο για άντρες. Αλλά είναι δύσκολο άθλημα γιατί θέλει πάρα πολλή προπόνηση, θέλει βάση και δουλειά, να βγάλεις μια τεχνική δηλαδή. Είναι εγκεφαλικό, δεν είναι όπως το κικ μποξ, το καράτε. Θέλει πολλή δουλειά. Να δουλέψεις κάτι πάρα πολλές φορές. Πώς θα πατήσεις, πώς θα μπεις, πώς θα βγεις”.

- Πώς αντιλαμβάνεσαι τον αντίπαλο;

“Εχει σχέση με την επαφή. Είναι σώμα με σώμα. Στην προκειμένη περίπτωση είναι ένα άθλημα που το μεγαλύτερο ποσοστό του είναι για τυφλούς και αυτό γιατί έχει αυτή την άμεση επαφή. Μάλιστα έχω δει και αρκετούς αγώνες με τυφλά παιδιά που παίζουν κανονικά”.

- Υπάρχει κάποια στιγμή στόχος να πάτε σε κάποιους αγώνες;

Κωνσταντίνος: “Κοιτάξτε, αυτή τη στιγμή μου έχει πει κάτι ο δάσκαλος, αλλά δεν μπορώ γιατί έχω κάποιους τραυματισμούς. Για να κατέβεις σε έναν αγώνα δηλαδή θα πρέπει να δουλέψεις. Θα πρέπει να δουλέψεις και ένα μήνα και δύο. Θα πρέπει να κάνεις τις προπονήσεις για να μπορέσεις να κάνεις την προετοιμασία, να κατέβεις στον αγώνα. Δεν μπορείς να κατέβεις έτσι. Το θέμα είναι ότι εγώ είμαι 43 και σε αυτές τις ηλικίες μπορεί να βγάλεις κάποιο τραυματισμό από πολλές προπονήσεις”.

Γεωργία: “Τα παιδιά, ο Γιάννης και ο Γιώργος πήγαν στο πανελλήνιο πρωτάθλημα, εγώ για κάποιους λόγους δεν πήγα”.

Γιάννης: “Εγινε το πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου για ΑΜΕΑ που γίνεται κάθε χρόνο στο ΟΑΚΑ από την αθλητική ομοσπονδία για τα άτομα με αναπηρία. Πήγα εγώ με τον Γιώργο. Συμμετείχαμε εγώ στα 100 μέτρα και ο Γιώργος στη σφαίρα. Ο Γιώργος βγήκε τρίτος, εγώ επίσης τρίτος, αλλά για κάποιο λόγο ακυρώθηκα διότι υπάρχουν κάποιοι τεχνικοί κανόνες”.

- Υπάρχουν κάποια παιδιά στην Καλαμάτα ή και στη Μεσσηνία που θεωρείτε ότι μπορούν να έρθουν στο σύλλογο, αλλά διστάζουν;

Γιάννης: “Πολλοί, αλλά είναι αυτό που λέμε πάντα. Βασικά το “ΔιαφοροΖΩ” ξεκίνησε για να βγάλει κάποιους ανθρώπους από το σπίτι, έτσι. Από εκεί και πέρα βέβαια, με την εξέλιξη που έχει και ως αθλητής ο καθένας, προσπαθεί να πιάσει τους δικούς του στόχους. Αλλά ως “ΔιαφοροΖΩ” και ως ομάδα που είμαστε, είναι αυτό ότι εμείς θέλουμε. Να έρθουν όλοι κοντά μας και να κάνουν πράγματα, γιατί ο αθλητισμός σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις πολλά. Καταρχάς είμαστε μία ομάδα και πέρα από το κομμάτι το αθλητικό ανοίγονται και άλλες πόρτες, είμαστε μία ομάδα”.

- Πόρτες... κοινωνικοποίησης.

“Ακριβώς, άρα αυτόματα με πολλούς τρόπους, βγαίνεις από το σπίτι. Υπάρχουν άτομα και πίστεψε με, υπάρχουν πάρα πολλοί εδώ πέρα. Πάντα είμαστε 3 - 4 άτομα που βγαίνουμε μπροστά. Στην επαρχία δυστυχώς πάντα αυτό συμβαίνει. Εντάξει στην Αθήνα είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα, αλλά εδώ...”.

Κλείνοντας, ο Γιώργος, ο Κωνσταντίνος, ο Γιάννης και η Γεωργία αναφέρουν για ακόμη μία φορά, ύστερα από ερώτηση της “Ε”, πόσα πράγματα πρέπει να αλλάξουν στην Καλαμάτα, για να κυκλοφορούν άνετα οι άνθρωποι με προβλήματα όρασης. Χαμηλά μπαλκόνια, λακκούβες, φρεάτια, καρτοτηλέφωνα, οι τέντες των μαγαζιών της Αριστομένους, τα τραπεζοκαθίσματα πάνω στα πεζοδρόμια και στους οδηγούς όδευσης... Πόσα ακόμα... Τα πράγματα έχουν κάπως βελτιωθεί, αλλά μόνο στο κέντρο. Αν θέλει κάποιος να κρατήσει ένα θετικό, αυτό είναι το ότι ορισμένοι πολίτες ευαισθητοποιούνται και κάνουν αλλαγές, τροποποιούν το χώρο μπροστά στο σπίτι ή το μαγαζί τους. Αλλοι πάλι, όχι. Εδώ, η Περιφερειακή Ενωση Νότιας Πελοποννήσου του Πανελλήνιου Συνδέσμου Τυφλών ζητεί τη βοήθεια του Δήμου Καλαμάτας αλλά και όλων μας, σε όλες τις κατευθύνσεις.

Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι πλέον στα γραφεία της Ενωσης στο Ανατολικό Κέντρο, η Γεωργία παραδίδει μαθήματα γραφής και ανάγνωσης Μπράιγ μαζί με τους Κωνσταντίνα Καττή και Βαγγέλη Τσιλίκα.


NEWSLETTER