Διεθνής Ημέρα του Εθελοντή Αιμοδότη λοιπόν αύριο και το μήνυμα που πρέπει να περάσει δεν είναι μόνο να εξαλειφθεί ο φόβος και η άγνοια γύρω από την αιμοδοσία, αλλά κυρίως να προσελκύσει νέους εθελοντές και να ενθαρρύνει περισσότερους ανθρώπους να γίνουν τακτικοί αιμοδότες. Αυτό τονίζουν εξάλλου οι άνθρωποι που η "Ε" με αφορμή τον εορτασμό της Ημέρας μίλησε μαζί τους: ο Π. Γεωργόπουλος πολυμεταγγιζόμενος ασθενής, ο Θ. Μάλλωσης εθελοντής αιμοδότης, η νοσηλεύτρια Ελ. Χρονοπούλου και ο διευθυντής Αιμοδοσίας του Νοσοκομείου Καλαμάτας Στ. Τσιμικλής.
Ρεπορτάζ: Νικολέττα Κολυβάρη
Αξίζει να σημειωθεί ότι κάθε χώρα, για να καλύψει τις ανάγκες της σε αίμα, χρειάζεται 60.000 φιάλες αίμα σε 1 εκατ. κατοίκους. Στην Ελλάδα απαιτούνται ετησίως τουλάχιστον 600.000 μονάδες, από τις οποίες μόνο το 40% καλύπτεται από εθελοντές αιμοδότες.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΠΡΟΘΥΜΟΙ ΝΑ ΤΟΥΣ... ΤΡΥΠΗΣΟΥΝ
Ο Παναγιώτης Γεωργόπουλος είναι πολυμεταγγιζόμενος ασθενής και γραμματέας του Συλλόγου Πασχόντων από Μεσογειακή Αναιμία Ν. Μεσσηνίας. Ξεκίνησε τις μεταγγίσεις από 6 μηνών και σήμερα είναι 37 χρόνων και χρειάζεται μετάγγιση δύο φορές το μήνα. "Δεν υπάρχουν αιμοδότες και επειδή οι ανάγκες αυξάνονται ειδικά το καλοκαίρι που έχουμε πολλά επείγοντα περιστατικά, φέρνουν αίμα από την Ελβετία", μας λέει. Στη Μεσσηνία είναι συνολικά 33 άτομα οι οποίοι υποβάλλονται σε μεταγγίσεις, οι περισσότεροι μια-δυο φορές το μήνα -δηλαδή χρειάζονται μέσα στο μήνα σχεδόν 4 μονάδες ο καθένας, ανάλογα με τις ανάγκες και τις δραστηριότητές του, όπως εξηγεί ο Π. Γεωργόπουλος. Ο ίδιος είναι ένας πολύ δραστήριος άνθρωπος και όταν υπάρχει έλλειψη στο νοσοκομείο προστρέχει σε συγγενείς και φίλους, αλλά δεν είναι όλοι πρόθυμοι να τους... τρυπήσουν. "Γενικά, οι Ελληνες δεν είναι τόσο ενεργοί στον συνειδητοποιημένο εθελοντισμό και στην αιμοδοσία -δεν θέλουν να τρυπηθούν, να πάνε στο νοσοκομείο..." διαπιστώνει και προσθέτει πως, δυστυχώς, μόνο "όταν το κακό τούς χτυπήσει την πόρτα ψάχνονται... Αν δεν σου τύχει με κάποιον δικό σου δεν μπαίνεις στη διαδικασία να γίνεις τακτικός εθελοντής αιμοδότης ή δότης μυελού των οστών", επισημαίνει.
130.000 ΜΟΝΑΔΕΣ ΕΤΗΣΙΩΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΘΑΛΑΣΣΑΙΜΙΑ
Ο διευθυντής Αιμοδοσίας του Νοσοκομείου Καλαμάτας, ιατρός Σταύρος Τσιμικλής το χαρακτηρίζει ως "ύψιστη πράξη αλτρουισμού" διότι "δείχνει την έμπρακτη συμπαράσταση και αγάπη στον συνάνθρωπο". Κι επειδή υπάρχουν μεγάλες ανάγκες για αίμα τόσο για τα καθημερινά χειρουργεία όσο και για ανθρώπους, οι οποίοι έχουν κάποιο ατύχημα και τα αποθέματα αίματος δεν επαρκούν, τονίζει ότι "πρέπει να διευρύνουμε τη δεξαμενή των εθελοντών αιμοδοτών, γιατί από εκεί αντλούμε πολύτιμες μονάδες αίματος για πολυμεταγγιζόμενους και ασθενείς με αναιμίες".
Αρκεί μόνο να ξέρει κανείς ότι ετησίως στην Ελλάδα μόνο για τα παιδιά με μεσογειακή αναιμία χρειάζονται 130.000 μονάδες αίματος, για να καταλάβει τη σημασία να είναι κάποιος τακτικός αιμοδότης.
Εξάλλου, "αν δεν δώσει ποτέ κάποιος αίμα, πώς έχει την απαίτηση να πάει κάποιος άλλος να δώσει γι' αυτόν;" ερωτά και προσθέτει ότι "το 75% του πληθυσμού θα χρειαστεί κάποια στιγμή μετάγγιση, πρέπει να φροντίζουμε για να έχουμε αίματα στην ώρα τους". Κλείνοντας παρατηρεί ότι "το καλοκαίρι υπάρχουν πάντα ελλείψεις διότι οι εθελοντές αιμοδότες πάνε διακοπές, ενώ οι ανάγκες αυξάνονται γιατί αυξάνεται ο πληθυσμός στη Μεσσηνία", γι' αυτό απευθύνει έκκληση "να προσέλθουν τώρα για να δώσουν αίμα, ώστε να έχουμε τον Αύγουστο που οι ελλείψεις είναι μεγάλες".
"ΘΕΛΕΙ... ΚΑΙ ΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ"
Ο Θοδωρής Μάλλωσης ξεκίνησε να δίνει αίμα λίγο μετά τα 20 και τώρα είναι 48 χρόνων. Την πρώτη φορά το έκανε γιατί χρειάστηκε ένας συγγενής του και μετέπειτα αιμοδοτούσε περιστασιακά. "Πιο συνειδητά δίνουμε αίμα με τη σύζυγό μου, που είναι και αυτή αιμοδότρια, τα τελευταία χρόνια", λέει ο ίδιος, ο οποίος είναι πλέον ένας από τους τακτικούς αιμοδότες, διαθέτει την κάρτα εθελοντή αιμοδότη και δίνει κάθε τρεις μήνες. "Θέλει... και οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους", λέει δανειζόμενος το στίχο από το "Αξιον Εστί" του Ελύτη, για να τονίσει πόσο σημαντικό είναι "να δίνεις σε έναν άνθρωπο μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή, έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζεις και δεν θα γνωρίσεις ποτέ, αλλά τον σώζεις δίνοντας το αίμα σου, αφιερώνοντας (μαζί με τη φόρμα που συμπληρώνεις πιο πριν) 20-30 λεπτά από την καθημερινότητά σου, που ενδεχομένως να σε παγιδεύει σε μια ρουτίνα και να μην αφήνει να σκεφτείς πόσο σημαντικό είναι αυτό".
Ο ΕΘΕΛΟΝΤΗΣ ΑΙΜΟΔΟΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΣ
Η νοσηλεύτρια της Υπηρεσίας Αιμοδοσίας του Νοσοκομείου Καλαμάτας Ελενα Χρονοπούλου αναλαμβάνει να εξηγήσει πόσο σημαντικό είναι να
εξαλειφθούν οι φοβίες που έχει κάποιος για να αιμοδοτήσει. Λέει, λοιπόν ότι "είναι κυριολεκτικά ζωτικής σημασίας". Ομως, "οι φοβίες αποτελούν έναν σημαντικό, αποτρεπτικό από την αιμοδοσία, παράγοντα. Ο φόβος της βελόνας και του πόνου με τον οποίο είναι συνδεδεμένη, είναι αρκετά συχνός στον πληθυσμό και απαντάται ακόμα και σε συστηματικούς εθελοντές αιμοδότες", παρατηρεί. Ωστόσο οι τελευταίοι "τον προσπερνούν αντιλαμβανόμενοι το αναντικατάστατο της προσφοράς τους. Και πραγματικά ο εθελοντής αιμοδότης είναι αναντικατάστατος", αφού "το αίμα δεν παρασκευάζεται σε κανένα άλλο εργαστήριο παρά μονάχα στο δικό μας, τον μυελό των οστών. Εάν δεν δώσουμε εμείς, τότε αρκετοί συνάνθρωποί μας θα πεθάνουν ή θα χάσουν ένα σημαντικό κομμάτι της ποιότητας της ζωής τους", τονίζει.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΛΟΓΟΙ
Η ίδια διαπιστώνει ότι υπάρχουν και άλλοι λόγοι οι οποίοι αποτρέπουν έναν άνθρωπο από το να γίνει εθελοντής αιμοδότης, για παράδειγμα "η αδιαφορία, η έλλειψη ενσυναίσθησης ή προγραμματισμού". Φυσικά είναι και εκείνοι οι άνθρωποι με τους οποίους έρχεται σε επαφή στο νοσοκομείο και στις
εθελοντικές αιμοδοσίες, που γνωρίζουν τη σπουδαιότητα της προσφοράς τους στον συνάνθρωπο, και είναι, λέει, αρκετοί. Το πρόβλημα, όμως είναι, "τι γίνεται με όσους δεν έρχονται να αιμοδοτήσουν. Τι γνωρίζουν ή καλύτερα τι αγνοούν εκείνοι". Και παρόλο που στην εποχή που ζούμε είναι πολύ εύκολο, γρήγορο και ανέξοδο να λάβουμε οποιαδήποτε πληροφορία θελήσουμε, "υπάρχει ακόμα αρκετός κόσμος ο οποίος δεν έχει επιλέξει να ενημερωθεί σχετικά", διαπιστώνει. Επομένως, "δυσκολεύεται να αντιληφθεί το μέγεθος της προσφοράς του και σε αυτό νομίζω πως ο καθένας μας έχει το μερίδιο ευθύνης του".
35 ΗΜΕΡΕΣ ΖΩΗΣ ΜΟΝΟ
Ακούγεται παράξενο, λέει η Ελ. Χρονοπούλου, εντούτοις "υπάρχουν ακόμα και ορισμένοι εθελοντές αιμοδότες οι οποίοι αγνοούν βασικές πληροφορίες, όπως για παράδειγμα ότι το αίμα έχει διάρκεια ζωής μόνο 35 ημέρες από την στιγμή που θα βγει από το σώμα μας και γι’ αυτό η συστηματική αιμοδοσία είναι πολύ σημαντική". Στόχος είναι "να υπάρχουν τακτικοί εθελοντές αιμοδότες και να μεταγγίζεται η ιδέα της προσφοράς", σημειώνει.
Στην ερώτηση αν είναι ενθαρρυντικά τα σημάδια για μια νέα γενιά τακτικών αιμοδοτών προ των πυλών, απαντά: "Αυτό είναι το στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε μέσα στα χρόνια που έρχονται. Η χώρα μας, η κοινωνία στην οποία ζούμε και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, χρειάζεται να έχει την πολυπόθητη επάρκεια σε ποιοτικό (εθελοντικό) αίμα όλες τις εποχές του χρόνου". Ομως από αυτό που παρατηρεί να συντελείται τα τελευταία χρόνια, είναι συγκρατημένα αισιόδοξη πως θα τα καταφέρουμε. "Η αλλαγή φυσικά δεν έρχεται από τη μία μέρα στην άλλη", αλλά "χρειάζεται δέσμευση, επιμονή και υπομονή", λέει καταλήγοντας.
ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ
Οσοι ενδιαφέρονται να δώσουν αίμα και να γίνουν εθελοντές αιμοδότες μπορούν να το κάνουν στην Υπηρεσία Αιμοδοσίας του Νοσοκομείου Καλαμάτας, η οποία λειτουργεί καθημερινά και διενεργεί αιμοληψίες από Δευτέρα έως Παρασκευή, πρωί 8.30 - 1.30 και απόγευμα 6 - 8.
