Κυριακή, 28 Νοεμβρίου 2010 21:57

Τσιγγάνοι: "Μας πέταξαν στα σπιτάκια της Μπιρμπίτας και μας εγκατέλειψαν"

Γράφτηκε από την

"Ούτε κουζινική, ούτε καμπινέδια, ούτε φως και νερό, με ποντίκια, σκουπίδια και χορτάρια παντού". Κάπως έτσι περιγράφεται η κατάσταση στη Μπιρμπίτα από τους τσιγγάνους που μένουν εκεί. Εχουν παράπονα από τη Νομαρχία και το Δήμο Καλαμάτας πως τους έχουν εγκαταλείψει, πως τους… πέταξαν στα σπιτάκια και δε φρόντισαν για τίποτ’ άλλο. Για τις ζημιές λένε "φταίνε οι ξένοι που ήρθαν από το Αργος, την Τρίπολη, τη Σπάρτη, την Αθήνα…". Οσο για τους κακούς… Υπάρχουν απ’ όλα λένε. Και πρεζόνια και άλλοι κακοί, αλλά υπάρχουν και καλοί, καθαροί οικογενειάρχες που θέλουν να είναι όμορφα τα πράγματα, να μην κινδυνεύουν τα παιδιά τους και να έχουν τα βασικά.
Στα δρομάκια οι γυναίκες έχουν βάλει μπουγάδα. Αλλες μέσα μαγειρεύουν σε γκαζάκια ή ηλεκτρικές κουζίνες. Και πολλά από τα σπίτια είναι πεντακάθαρα και τακτοποιημένα. Τα πιτσιρίκια ξυπόλυτα τρέχουν ανάμεσα σε ψόφια ποντίκια με κομμάτια σπασμένων παιχνιδιών στα χέρια. Με βαμμένες τούφες στα μαλλιά, με ύφος που ελέγχει τα πάντα. Οι γονείς διαμαρτύρονται και αυτά ακούν, ακολουθούν και δείχνουν διάφορα κατεστραμμένα αντικείμενα, σκουπίδια και… ποντίκια, πολλά ποντίκια, ψόφια και ζωντανά. Θέλουν σχολείο στη Μπιρμπίτα για τα 30 περίπου μικρά παιδιά. Θέλουν νερό στα σπίτια, φώτα στους δρόμους, αλλά και την… κουζινική που τους υποσχέθηκαν. Μέτρησαν αλλά δεν έφτιαξαν. Οι τουαλέτες έχουν καταστραφεί. Μεγάλοι και μικροί σε κάθε τους ανάγκη τρέχουν στα… χορτάρια λένε, αφού τίποτα δε λειτουργεί. "Σαν τις παράγκες είμαστε" φωνάζουν και ζητούν από το Δήμο και τη Νομαρχία να νοιαστούν.
Ο Δημήτρης Διονυσόπουλος λέει με παράπονο: "Μας ξεχάσατε όλοι και πιο πολύ εσείς στις εφημερίδες μας ξεχάσατε. Οι άλλοι… ούτε μπουλντόζα δε μας στέλνουν που ζητάμε. Μα, τόσος ρατσισμός! Τόσο κακοί είμαστε άραγε όλοι μας; Γιατί δεν καταλαβαίνετε πως δεν είμαστε όλοι κακοί; Εχουμε παιδιά που πάνε στο σχολείο. Είμαστε γεννημένοι Ελληνες, οι μετανάστες σήμερα είναι, αύριο όχι. Εμείς θα μείνουμε. Ανθρωποι είμαστε όλοι μας και αν το 5% είναι παλιάνθρωποι, δεν είμαστε όλοι. Με την ίδια λογική πόσοι μπεκρήδες, κλέφτες, χαρτοπαίχτες, πρεζόνια κυκλοφορούν στην Καλαμάτα; Τι πρέπει να πούμε, πως όλοι στην Καλαμάτα είναι παλιάνθρωποι; Ναι υπάρχουν πρεζόνια, το ξέρουμε, όλο οι ίδιοι και οι ίδιοι κλέβουν και η Δικαιοσύνη φταίει πιο πολύ που τους αμπολάει".
Ο Γιάννης Διονυσόπουλος διαμαρτύρεται για τα μικρόβια, τα φίδια, τα ποντίκια, τα ζωύφια. "Μέχρι κι ένα μικρό ψάρι έβγαλε η γυναίκα μου από το νερό που παίρνει από τις τουαλέτες. "Τσάμπα τα έφτιαξαν" λέει.
Ο Κώστας Ρούπας και ο Γιώργης Διονυσόπουλος είναι αγανακτισμένοι. Τριγύρω τους έχουν μαζευτεί κάμποσα πιτσιρίκια, ξυπόλυτα. "Μέσα στα ποντίκια, τα σκουπίδια και σε χίλια δυο κακά ζούμε, αφού κανένας δεν έρχεται να καθαρίσει έξω. Ρεύμα δεν έχουμε, τουαλέτα δεν έχουμε, νερό δεν έχουμε". Οπως λένε οι υπηρεσίες ποτέ δε φάνηκαν και οι ίδιοι ό,τι μπορούν κάνουν, αλλά δεν έχουν τα μηχανήματα. Ο Γιώργης, που θέλει να φύγει από τη Μπιρμπίτα επιμένει να έχει μια στάση αρνητική όσον αφορά τους εκάστοτε επικεφαλής της Μπιρμπίτα: "Οι προγέροι φύγανε, τα παρατήσανε έτσι" λέει μεταξύ άλλων ευθυνών που τους επιρρίπτει. Τα βάζουν με τη Νομαρχία: "Ο Δράκος τα έφτιαξε" και "ο Καφαντάρης ήταν ο αρχηγός. Να φέρει να τα καθαρίσουν". Δείχνουν τα σπασμένα λυόμενα και λένε: "Τα βλέπεις; Εχουν κάνει μεγάλες ζημιές εκείνοι που ήρθαν από Σπάρτη, Αργος, Τρίπολη, Αθήνα και από αλλού. Μπαίνουν άσχετοι εδώ μέσα και μένουν. Εμείς που μέναμε στη ΒΙΠΕ είχαμε δικαίωμα να ζήσουμε εδώ".
Η Ειρήνη Καραχάλιου κοιτάζει και λέει με παράπονο: "Ούτε καμπινέδια έχουμε, ούτε τουαλέτες, ούτε φως, ούτε ρεύμα. Κουζινική δεν έχουμε. Μας υποσχέθηκαν αλλά… Ηρθαν πήραν τα μέτρα και τίποτα".
Η Παναγιώτα Διονυσοπούλου γεμίζει τα παγούρια με νερό "στάλα - στάλα από τις τουαλέτες" όπως λέει.
Ο Ευάγγελος Διονυσόπουλος λέει μόνο πως "στη Μπιρμπίτα δεν είναι κανείς πρόεδρος. Να μη λέει κανείς πως είναι".
Ο Κώστας Ρούπας κάνει παράπονα για το Δήμο Καλαμάτας και για το νερό που δεν έχουν. Με τον ηλιακό μόνο δε μπορούν να κάνουν μπάνιο, ενώ "τα σκουπίδια μαζεύονται μια φορά το μήνα".
Η Νικολέτα Καραχάλιου θέλει να πάει σε δικό της σπίτι: "Δε μ’ αρέσει η ζωή εδώ. Ασε που είπαν θα βάλουν κουζινική και δεν την είδαμε… Εγώ δεν μπορώ να βάλω, πρέπει αυτοί".
Η Αννα Καραγκούνη έχει ένα από τα σπίτια που εσωτερικά λάμπουν. Με γιούκους ζηλευτούς και κατσαρολικά να λάμπουν. Λέει πως πρώτα απ’ όλα θα έπρεπε να λειτουργούσε ένα σχολείο για τα 30 περίπου μικρά παιδιά που μένουν στη Μπιρμπίτα. Οσο για τη γενικότερη κατάσταση λέει: "Νεροχύτες τουαλέτα, φώτα τη νύχτα δεν έχουμε. Δεν έπρεπε να είχαν βάλει πλακάκι μέσα στα σπίτια; Μόνοι μας βάψαμε το πάτωμα. Δεν έπρεπε να είχαν χωρίσει ένα δωμάτιο να μην κοιμόμαστε μαζί με τα παιδιά το αντρόγυνο; Τι πράγματα είναι αυτά; Ετσι θα έμεναν και οι ίδιοι; Να πλένουμε πιάτα στην τουαλέτα; Θα το έκαναν; Για να φτιάξουμε καφέ πρέπει να πάμε στην τουαλέτα. Με λάστιχο εγώ τραβάω νερό από την τουαλέτα. Τι άλλο να κάνω; Οπως είμασταν στις παράγκες, είμαστε κι εδώ. Να φτιάξουν μπάνιο, νεροχύτες, να ζούμε κι εμείς σαν άνθρωποι. Οπως ζούσαμε πριν ζούμε και τώρα. Εμείς ό,τι μπορούμε κάνουμε για να τα κρατήσουμε, αλλά δε έχουμε δουλειά και δεν έχουμε λεφτά να ρίξουμε εδώ". Περιγράφοντας την κακή κατάσταση εξωτερικά λέει πως μόνο στην αρχή φάνηκε μηχάνημα να κόψει τα χορτάρια. Τώρα, παρότι το έχουν ζητήσει, κανένας δεν έχει φανεί. Οπως λέει τα νερά δε φεύγουν εύκολα και σχηματίζονται λίμνες παντού. "Δεν είναι σωστά τα πράγματα. Τα έφτιαξαν όπως-όπως για να φάνε τα λεφτά! Λέγανε πως θα τα φτιάξουν όλα και τίποτα δεν έκαναν".
Η γιαγιά Ολγα Καραχάλιου είναι 77 χρονών κι έχει πολλά εγγόνια, τον αριθμό των οποίων δε μπορεί να λογαριάσει: "Ου ου, δεν τα ξέρω. Ζουν εδώ και στο Κοπανάκι και είναι πολλά, πάρα πολλά. Ζωή να χουν" λέει και απαντά για τις συνθήκες στη Μπιρμπίτα: "Δε μας κοιτάνε καθόλου εμάς. Ούτε καμπινέδες δεν έχουμε να πάμε. Νεροχύτες δε βάλανε, καμπινέδες δεν έχουμε… πώς να μη βρωμίσουμε; Στο κοτέτσι μάς βάλανε, λες και είμαστε στις παράγκες. Τιμωρία μάς βάλανε. Διψάμε και το νερό βρωμάει. Ούτε στις παράγκες δεν είμασταν έτσι. Στην Τρίπολη έχουνε τα χίλια καλά. Εδώ τίποτα. Ούτε νερό. Ούτε γιατρός έρχεται. Πάμε εμείς έξω όταν θέλουμε κάτι".
Η Παναγιώτα Αριστομενοπούλου με μια γλυκιά μπέμπα αγκαλιά επισκέφθηκε τη γιαγιά Ολγα. Η ίδια μένει στο Κοπανάκι με την οικογένειά της και όσον αφορά την κατάσταση που αντικρύζει στη Μπιρμπίτα σχολιάζει "πως όλα είναι χάλια τριγύρω και λείπουν βασικά πράγματα για όσους μένουν στη Μπιρμπίτα".
Η Βασιλική Διονυσοπούλου είναι στα 65 και μένει με έναν εγγονό της. Αναρωτιέται εάν οι φορείς φέτος τουλάχιστον σκεφτούν να μοιράσουν στη Μπιρμπίτα τρόφιμα και κάνα δώρο για τα παιδάκια τα Χριστούγεννα. "Σε άλλες περιοχές δίνουν στις γιορτές. Της κακομοίρας γίνεται εδώ. Αν είναι 10 οικογένειες καλές, οι άλλες είναι… Κόψανε τα ρεύματα, φώτα δεν έχουμε, ούτε βρύσες".
Ο Βαλάντης Ρούπας δείχνει τριγύρω και λέει: "Κοίτα τα χάλια μας. Οι τουαλέτες χαλάσανε από τους παράνομους. Οι άλλοι τα πονάμε, αλλά κανείς δε μας τα φτιάχνει. Εγώ έχω ένα παιδάκι και φοβάμαι να το αφήσω ελεύθερο. Παντού υπάρχουν κατσαρίδες και ποντίκια... Εμείς αγοράσαμε μια κουζίνα αλλά νερό δεν έχουμε. Εκοψαν τις βρύσες και ούτε ρεύμα έχουμε για να περπατήσουμε. Εδώ άλλοι είναι καθαροί και άλλοι βρώμικοι. Ανεξάρτητα απ’ αυτό όμως σε άλλες περιοχές τα πράγματα είναι πιο προσεγμένα".
Καλάθια έφτιαχνε ο Παναγιώτης Καραχάλιος με τη γυναίκα του Αλεξάνδρα και η κόρη του Μαρία μαγείρευε φασόλια. "Δεν περνάμε καλά. Είμαστε στο σκοτάδι, χωρίς νερό και ούτε κουζίνα μας βάλανε όπως μας λέγανε" λέει ο άντρας της οικογένειας, για να συμπληρώσει η μάνα δείχνοντας το πράγματι καθαρό σπιτάκι: "Η καθαριότητα μας μένει".
Η Μηλιά Καραχάλιου όπως και πολλές ακόμα νοικοκυρές της κατασκήνωσης είχε βάλει μπουγάδα. "Φτωχικά περνάμε και δεν είμαστε καλά εδώ. Πολλή βρωμιά. Καλά είναι τα σπιτάκια, αλλά κάνουν καταστροφές και κανείς δε τα φροντίζει. Νερό με τα παγούρια φέρνουμε και γενικά πολλά μας λείπουν εδώ.
"Τα πάντα λείπουν" σχολίασε η Ελισάβετ Διονυσοπούλου κοιτώντας τα 3 της παιδιά.
Η Βασιλική Διονυσοπούλου λέει πως "για να πάρω νερό με 8 παιδιά φτάνω απέναντι στο ιατρείο που είναι μακριά και φυσικά δε λειτουργεί. Από τη μια άκρη στην άλλη πάω". Κοιτώντας τα κατεστραμμένα σπιτάκια απέναντι σχολιάζει: "Φύγανε και τα σπάσανε… Μέχρι και τις τουαλέτες σπάσανε και 8 παιδιά βολεύονται παραδίπλα, στα χορτάρια. Ούτε κουζινική μας έβαλαν που υποσχεθήκανε. Τίποτα δε μας έχουν, δε μας κοιτάνε…".

 


Κέλλυ Δημητρούλια