Με αυτή τη διατύπωση ο πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος Θανάσης Κικινής αποτύπωσε από την Καλαμάτα τα όσα συμβαίνουν στον χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης με τρόπο αν όχι αποσπασματικό, «εγκληματικό», όπως ο ίδιος επισημαίνει.

Σημειώνει πως «δημόσιο σχολείο με κόψε - ράψε δε γίνεται. Είναι ανάγκη μια ενιαία 14χρονη εκπαίδευση με παιδαγωγική στόχευση» και χαρακτηρίζει «πικρή πραγματικότητα» το γεγονός πως «η δημόσια εκπαίδευση είναι ακριβή, με την έννοια που βάζουν τα οικονομικά μεγέθη με γνώμονα τα μνημόνια». 

Ο κ. Κικινής βρέθηκε στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα με αφορμή τη γενική συνέλευση των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Τα θέματα που απασχόλησαν τη συνέλευση, αφορούσαν κυρίως στα δεινά που έφεραν οι αλλαγές στην Παιδεία από την προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, κυρίως με το ολοήμερο νηπιαγωγείο και δημοτικό, που οδήγησε στον αποκλεισμό πλήθους μαθητών και στη μείωση των εκπαιδευτικών. «Οι αλλαγές, με τις ολέθριες αποφάσεις του προηγούμενου υπουργού Παιδείας άλλαξαν προς το χειρότερο στο ολοήμερο σχολείο και νηπιαγωγείο αλλά και γενικότερα η εκπαίδευση δεν τυγχάνει της προσοχής που πρέπει» σημείωσε χαρακτηριστικά ο κ. Κικινής. Χαρακτήρισε «εγκληματικές, ούτε καν αποσπασματικές» τις αλλαγές, όταν κατά τη γνώμη του: «Το ολοήμερο ήταν ίσως η βάση για να στηθεί ένα πρότυπο σχολείο και διαλύεται, για να συμμετέχουν όσο το δυνατόν λιγότεροι μαθητές στο σχολείο με στόχο την απασχόληση λιγότερων εκπαιδευτικών. Οταν μειώνεις τα  εκπαιδευτικά αντικείμενα, όταν το μόνο που νοιάζει είναι οι αλλαγές που θα γίνουν να έχουν τον κακώς εννοούμενο εξορθολογισμό…».

Υπογραμμίζει πως «η ουσία είναι να δει κανείς τις ανάγκες των μαθητών, την παιδαγωγική στόχευση κι έτσι να φτάσει και στην Γ’ Λυκείου».

Ο κ. Κικινής συμμετέχει στην επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων της Βουλής και η γνώμη του είναι πως υπάρχει λάθος εκτίμηση για τις αλλαγές στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Οπως λέει, «η αλλαγή θα είναι το να θεσπιστεί η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή, να έχεις ένα δημόσιο 14χρονο σχολείο, που να καλύπτει όλους τους μαθητές, να μηδενίζεται η σχολική διαρροή, να δίνονται τα εφόδια στους μαθητές και σε επίπεδο ξένων γλωσσών και σε επίπεδο Πληροφορικής ώστε να βγαίνει ουσιαστικά μορφωμένο το παιδί. Και όχι απλά να δίνεται αποσπασματική γνώση και να γίνονται εξετάσεις για τις εξετάσεις. Να υπάρχει δηλαδή μια ενιαία παιδαγωγική στόχευση από το προνήπιο μέχρι τη Γ’ Λυκείου».

Μιλά για ανάγκη διακομματικής συναίνεσης στα θέματα της παιδείας και σχολιάζει πως «ούτε η σημερινή κυβέρνηση μπαίνει στη διαδικασία να συζητήσει σοβαρά, όπως έκανε όταν ήταν αντιπολίτευση».

Παρατηρεί δε, πως παρά τις υποσχέσεις για προσλήψεις «βλέπουμε ότι εδώ και χρόνια συνταξιοδοτούνται εκπαιδευτικοί και καλύπτονται από αναπληρωτές που στοιχίζουν λιγότερο».

Οι εκπαιδευτικοί παραμένουν στις επάλξεις για αγώνα ενώ παράλληλα «πρέπει ολόκληρη η κοινωνία να καταλάβει πως πρέπει να υπερασπιστεί το αγαθό που λέγεται δημόσιο σχολείο, καθώς οι αλλαγές που γίνονται οδηγούν στην αποψίλωσή του».

Οι αλλαγές όμως έχουν πλήξει και την ειδική αγωγή για την οποία «χρειάζονται μόνιμοι εκπαιδευτικοί, βοηθητικό και υποστηρικτικό προσωπικό, ώστε ο γονέας να μπορεί να πάει το παιδί στο σχολείο… Χρειάζεται επένδυση από την Πολιτεία».

Ωστόσο, αυτό που υπάρχει είναι ακόμα και… σχολεία χωρίς θέρμανση. «Χορτάσαμε από λόγια, χρειάζεται ουσιαστική στήριξη το δημόσιο σχολείο» καταλήγει ο κ. Κικινής.