Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, μέχρι την ανάπτυξη της εντατικής άρδευσης αξιοποιώντας το φράγμα της λίμνης Alqueva, η μέση πορτογαλική παραγωγή δεν συνήθιζε να υπερβαίνει τους 60.000 τόνους κατά μέσο όρο, συγκεντρωμένους στην περιοχή της Alqueva. Ωστόσο, οι σημαντικές ισπανικές επενδύσεις μαζί με μεγάλα πορτογαλικά γκρουπ όπως η Sovena, έχουν καταφέρει να φυτέψουν χιλιάδες εκτάρια νέων ελαιώνων στην περιοχή, οι οποίοι αρχίζουν σταδιακά να αποδίδουν σε πολύ υψηλούς μέσους όρους παραγωγής ελαιολάδου τις τελευταίες εμπορικές περιόδους. Ενδιαφέρον έχει ότι αναπτύσσονται ποικιλίες πολύ διαφορετικές από τους ιστορικά παραδοσιακούς πορτογαλικούς ελαιώνες (Carrasquenha, Galega vulgar, Cobrançosa, Cordovil, Verdeal, Madural... ). Επίσης οι επενδύσεις σε πολλές περιπτώσεις περιλαμβάνουν δικά τους μεγάλα βιομηχανικά ελαιοτριβεία. Ενα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτής της ισχυρής αύξησης της παραγωγής είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελαιολάδου που παράγεται είναι έξτρα παρθένο. Η Πορτογαλία διαθέτει παραδοσιακά περίπου 352.000 εκτάρια ελαιώνων, εκ των οποίων πάνω από το 30% ήδη αρδεύονται. Το 97% της παραγωγής πορτογαλικής ελιάς προορίζεται για ελαιόλαδο. Με τη σταδιακή είσοδο στη παραγωγή χιλιάδων εκταρίων νέων ελαιώνων στις επόμενες πέντε εμπορικές περιόδους, η πορτογαλική παραγωγή ελαιολάδου θα μπορούσε ακόμα και να υπερβεί τους 150.000 τόνους. Η ποσότητα αυτή είναι σχεδόν τριπλάσια, παραδείγματος χάριν, από το 2000. Αυτή η ισχυρή αύξηση της παραγωγής έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον μεγάλων ισπανικών γκρουπ εμφιάλωσης όπως η Migasa.

Χάρη κυρίως στην προώθηση των πωλήσεων της Sovena, η Πορτογαλία αναπτύσσεται έντονα στις εξαγωγές των ελαιολάδων της σε τρίτες χώρες. Μια ιδιαίτερη περίπτωση είναι αυτή της Βραζιλίας, μιας από τις σημαντικότερες αναδυόμενες καταναλωτικές αγορές και με μεγάλες μελλοντικές προοπτικές, όπου ήδη οι πορτογαλικές εταιρείες έχουν εδραιωθεί.

Πηγή: revistaalmaceite.com / Απόδοση στα ελληνικά από το www.olivenews.gr