Αυτό τονίζει ο Νταν Φλιν (Dan Flynn), εκτελεστικός διευθυντής στο Κέντρο Ελιάς Ντέιβις, στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας (UC Davis Olive Center), ο οποίος μίλησε στην “Ε” στο περιθώριο της εκδήλωσης “Προοπτικές και προκλήσεις για το μεσσηνιακό ελαιόλαδο”, που διοργάνωσε πρόσφατα στην Καλαμάτα το Mataroa, σε συνεργασία με την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα, το Ιδρυμα “Καπετάν Βασίλης” και την Αμερικανική Γεωργική Σχολή της Θεσσαλονίκης.
Ο Αμερικανός επιστήμονας αναφέρθηκε στη μελέτη των υγειοπροστατευτικών ιδιοτήτων του ελαιόλαδου που, σε συνεργασία με το UC Davis Olive Center, διεξάγουν ο επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών δρ Προκόπης Μαγιάτης μαζί με τη δρα Ελένη Μέλλιου. Αποκαλύπτει μάλιστα ο Νταν Φλιν ότι προγραμματίζεται να γίνει στην Καλιφόρνια «δοκιμή σε ανθρώπους, εστιάζοντας σε ελαιόλαδα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, προκειμένου να δούμε τον τρόπο με τον οποίο ελαιόλαδο από την Ελλάδα και ελαιόλαδο από την Καλιφόρνια, με παρόμοια συγκέντρωση αυτών των στοιχείων, επηρεάζουν ζωτικά την ανθρώπινη υγεία».
Την ίδια στιγμή, εκτιμά ότι χρειάζεται να προκριθούν πολύ πιο αυστηρά -σε σχέση με τα καθιερωμένα, από το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιόλαδου- πρότυπα ποιότητας για το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, ζήτημα στο οποίο οι ΗΠΑ συνεργάζονται στενά με την Αυστραλία, η οποία είναι επίσης παραγωγός ελαιόλαδου.
- Πείτε μας, τι είναι το Κέντρο Ελιάς Ντέιβις στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας (UC Davis Olive Center) και ποιο το έργο του;
«Το UC Davis Olive Center είναι μια εσωτερική πανεπιστημιακή σύμπραξη, που επιδιώκει να προωθήσει την έρευνα και την εκπαίδευση για την επιτραπέζια ελιά και το ελαιόλαδο, κυρίως στην Καλιφόρνια, ενώ έχουμε τη δυνατότητα συνεργασίας με άλλες πολιτείες των ΗΠΑ, αλλά και με χώρες του εξωτερικού.
Με το Κέντρο Ελιάς Ντέιβις συνεργάζονται πολλά μέλη του διδακτικού εκπαιδευτικού προσωπικού του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, από διάφορους κλάδους, και κατ’ αυτόν τον τρόπο μας δίνεται η δυνατότητα να αποτελούμε ένα πολύ διευρυμένο Κέντρο, το οποίο παρέχει σημαντικές υπηρεσίες στον ελαιοκομικό τομέα.
Στη βάση της συνεργασίας μας με τον εν λόγω τομέα, ρωτάμε ποιες είναι οι ανάγκες του στην έρευνα και την εκπαίδευση, έτσι ώστε να προσπαθήσουμε να τους εξυπηρετήσουμε μέσω της δυνατότητας που παρέχει το Κέντρο μας σε θέματα έρευνας και εκπαίδευσης».
- Ποιο είναι το μοντέλο του Κέντρου Ελιάς Ντέιβις, το οποίο υιοθετήθηκε από το Κολέγιο Περρωτή, της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής στη Θεσσαλονίκη;
«Πρώτα απ’ όλα απαιτούνται συνεργασίες, επειδή στον ελαιοκομικό τομέα υπάρχουν τόσες πολλές και διαφορετικές παράμετροι, που δεν μπορεί να καλυφθούν μόνο από έναν φορέα.
Ετσι, η συνεργασία μπορεί να εστιάζεται με φορείς που εξειδικεύονται στην επιστήμη των τροφίμων, στη φυτολογία, στην φυτοπαθολογία, στη χημεία και σε πολλά ακόμα διαφορετικά πράγματα. Κι αυτό είναι το μοντέλο που νομίζω ότι υιοθετούν στο Κολλέγιο Περρωτή. Πιστεύω, ωστόσο, ότι πρέπει να διαμορφώσουν το πιο πάνω μοντέλο έτσι ώστε να αντανακλά τις συνθήκες που υπάρχουν εδώ στην Ελλάδα, γιατί οι συνθήκες στη χώρα σας είναι διαφορετικές.
Εξ άλλου, πρέπει να σημειώσουμε ότι στο μοντέλο αυτό των συνεργασιών δεν υπάρχει υποχρεωτική συμμετοχή. Η συμμετοχή είναι προαιρετική, εθελοντική, και ως εκ τούτου εμπλέκονται μόνο οι άνθρωποι που θέλουν να συμμετέχουν.
Στο Κέντρο μας, στην Καλιφόρνια, έχουμε ένα πολύ υψηλό ποσοστό συμμετοχής επιστημονικών τομέων από το Πανεπιστήμιο, ενώ συμμετέχει σχεδόν στο σύνολό του ο ελαιοκομικός τομέας της Πολιτείας».
- Σκέπτεται το Κέντρο Ελιάς Ντέιβις τη συνεργασία με άλλα θεσμικά όργανα ή γεωργικούς φορείς και σε άλλες περιοχές στην Ελλάδα, δεδομένου μάλιστα ότι η κύρια παραγωγή ελαιόλαδου εντοπίζεται στις νότιες περιοχές της χώρας;
«Είμαστε ανοιχτοί στη συμμετοχή και τη συνεργασία με ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Αυτό που είναι σημαντικό για εμάς, ωστόσο, είναι ότι η συνεργασία αυτή πρέπει να είναι επίσης και προς το συμφέρον του ελαιοκομικού τομέα της Καλιφόρνιας, γιατί το Κέντρο μας δημιουργήθηκε εκεί προκειμένου να τον βοηθήσει και να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του. Διαπιστώνουμε, ωστόσο, ότι πάντα υπάρχουν τρόποι για να προκύψουν συνεργασίες.
Για παράδειγμα, συνεργαζόμαστε με τον καθηγητή δρα Προκόπη Μαγιάτη από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και με τη δόκτορα Ελένη Μέλλιου, σε μια μελέτη των υγειοπροστατευτικών ιδιοτήτων του ελαιόλαδου. Προγραμματίζουμε μάλιστα, από κοινού με το υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ, μια δοκιμή σε ανθρώπους εστιάζοντας σε ελαιόλαδα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ελαιοευρωπεΐνης, ελαιοκανθάλης και άλλων συστατικών που έχουν μετρηθεί από τους δύο επιστήμονες, προκειμένου να δούμε τον τρόπο με τον οποίο ελαιόλαδο από την Ελλάδα και ελαιόλαδο από την Καλιφόρνια, με παρόμοια συγκέντρωση αυτών των στοιχείων, επηρεάζουν ζωτικά την ανθρώπινη υγεία. Αυτή η δοκιμή, για την επίδραση του ελαιόλαδου στην ανθρώπινη υγεία, θα γίνει πολύ σύντομα στην Καλιφόρνια, ξεκινάμε πιθανότατα μέσα στους επόμενους δύο μήνες. Με τον τρόπο αυτό, επομένως, η συνεργασία προσφέρει πολύ αξιόλογα αποτελέσματα, τόσο για τον ελληνικό ελαιοκομικό τομέα, όσο και για τον αντίστοιχο τομέα της Καλιφόρνιας.
Μιλήσαμε, επίσης, με την ομάδα γευσιγνωσίας ελαιόλαδου που έχει συσταθεί εδώ στην Καλαμάτα και συζητήσαμε το ενδεχόμενο να συνεργαστούμε σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα στο μέλλον, γιατί ορισμένες φορές είναι χρήσιμο να υπάρχουν περισσότερες από μία ομάδες γευσιγνωσίας ελαιόλαδου, όταν αναλύουμε τα δείγματα. Αυτή είναι μια δυνατότητα, επίσης.
Θεωρώ ότι τα πιο πάνω δύο παραδείγματα δείχνουν το πώς και πάνω σε τι θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε”.
- Πριν από ενάμιση χρόνο περίπου, διαβάσαμε ότι οι Αμερικανοί ελαιοπαραγωγοί προετοίμαζαν ένα σχέδιο νόμου για το ομοσπονδιακό μάρκετινγκ (εμπορία), που θα έθετε υψηλότερα πρότυπα ποιότητας, θα επαναπροσδιόριζε τις κατηγορίες του ελαιόλαδου και θα εισηγείτο νέες δοκιμές για όλο το ελαιόλαδο που παράγεται στις ΗΠΑ. Τι έχει γίνει έκτοτε;
«Πραγματικά, δεν ξέρω. Νομίζω ότι ήδη γίνονται συζητήσεις σχετικά με αυτό, αλλά το πιο σημαντικό πράγμα που συνέβη από τότε είναι ότι δημιουργήθηκε η Επιτροπή Ελαιόλαδου της Καλιφόρνιας (California Olive Oil Commission/ COOC) - στην πολιτεία υπάρχουν κι άλλες αντίστοιχες επιτροπές για διάφορα προϊόντα, όπως τα αμύγδαλα για παράδειγμα.
Η Επιτροπή Ελαιόλαδου της Καλιφόρνιας πέτυχε τόσο στην προώθηση του προϊόντος όσο και να θεσπίσει ορισμένες προδιαγραφές ποιότητας. Ωστόσο το έργο της Επιτροπής δεν είναι το μάρκετινγκ. Είναι, όμως, αρμόδια να εισηγηθεί συγκεκριμένα πρότυπα για το ελαιόλαδο σε ανώτατους αξιωματούχους της Καλιφόρνιας, υπεύθυνους για τον αγροτικό τομέα στην πολιτεία. Βεβαίως, πρέπει να πούμε ότι η Επιτροπή έχει αρμοδιότητα μόνο για την Καλιφόρνια, όχι για το σύνολο των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ δεν έχει αρμοδιότητα ούτε για το εισαγόμενο ελαιόλαδο, παρά μόνο για το παραγόμενο στην Καλιφόρνια.
Η εν λόγω Επιτροπή, επίσης, επιτρέπει σε ελαιοπαραγωγούς μιας ορισμένης ποσότητας, περίπου από τα 20.000 λίτρα και πάνω, να έχουν μια διατίμηση μέχρι 6 σεντς ανά λίτρο, έτσι ώστε το κονδύλιο που προκύπτει να κατευθύνεται σε ένα ταμείο που θα χρηματοδοτεί την έρευνα.
Αυτό το μέτρο είναι πραγματικά πολύτιμο για το Κέντρο μας, επειδή κατά πάσα πιθανότητα το UC Davis Olive Center θα μπορέσει να αναλάβει επιπλέον έρευνες για το ελαιόλαδο. Είναι χρήσιμο μέτρο, όμως, και για τον ελαιοκομικό τομέα στην Καλιφόρνια, επειδή για πρώτη φορά αυτός θα είναι σε θέση να χρηματοδοτήσει τις ερευνητικές ανάγκες του με πιστώσεις που θα προέρχονται από το σύνολο του κλάδου και όχι μόνο από έναν ή δύο μεγάλους παραγωγούς».
- Εχει προχωρήσει η Αμερικανική Ενωση Χημικών Ελαίου (American Oil Chemists’ Society - AOCS) σε δική της μέθοδο διαπίστευσης για τη γευσιγνωσία του ελαιόλαδου;
«Εχουν ξεκινήσει το πρόγραμμα, ωστόσο δεν έχουν ακόμα προσδιορίσει ποια θα είναι τα πιστοποιημένα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά, αν και πιστεύω ότι θα πρέπει να τα έχουν ανακοινώσει μέχρι τον Ιούνιο. Ελπίζουμε να πιστοποιηθούν τα δικά μας χαρακτηριστικά, καθώς έχουμε ήδη μετάσχει σε πέντε δοκιμές και θα πρέπει να περάσουμε κι από μια έκτη. Ελπίζω, πάντως, ότι θα έχουμε τα αποτελέσματα μέχρι τον Ιούνιο».
- Τα πρότυπα της AOCS είναι διαφορετικά από αυτά του Διεθνούς Συμβουλίου ελαιόλαδου (ΔΣΕ); Κατά ποίον τρόπο και σε ποιες παραμέτρους;
«Πιστεύω πραγματικά ότι τα πρότυπα που έχουν για την οργανοληπτική αξιολόγηση είναι τα ίδια, κι αυτό γιατί οι προδιαγραφές οργανοληπτικής αξιολόγησης του ΔΣΕ απαιτούν, "μηδέν ελαττώματα, πάνω από το μηδέν φρουτώδες". Χρησιμοποιούν τους ίδιους πίνακες και πιστεύω ότι χρησιμοποιούν και τα ίδια κριτήρια για την αξιολόγηση, εάν η αξιολόγηση γίνεται από επαγγελματίες.
Ετσι, δεν νομίζω ότι πρόκειται να υπάρξει οποιαδήποτε αλλαγή, αλλά τελικά είναι η AOCS που θα αποφασίσει -και μπορεί να αποφασίσει να τροποποιήσει, κατά κάποιον τρόπο, ορισμένα από τα κριτήρια που έχει θέσει το ΔΣΕ. Αλλά, με βάση ό,τι έχω ακούσει, πιστεύω ότι τα πρότυπα θα είναι λίγο-πολύ παρόμοια με αυτά του ΔΣΕ».
- Τα τελευταία δύο χρόνια βλέπουμε ότι χώρες, όπως οι ΗΠΑ και η Αυστραλία, σχεδιάζουν να εισάγουν -ή έχουν ήδη εισαγάγει- νέα πρότυπα ποιότητας για το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο. Γιατί συμβαίνει αυτό;
«Πιστεύω ότι η αίσθηση μεταξύ των παραγωγών στις ΗΠΑ και την Αυστραλία είναι ότι τα διεθνή πρότυπα που έχουν υιοθετηθεί δεν είναι αρκετά καλά για να δείξουν αν ένα ελαιόλαδο είναι εύγευστο -και λέγοντας εύγευστο, εννοώ να δείχνουν πού μειονεκτεί το εξεταζόμενο ελαιόλαδο. Από όσα έχουν δείξει οι μελέτες μας, προκύπτει ότι υπάρχουν ελαιόλαδα που μπορούν να "περάσουν" τις χημικές αναλύσεις, αλλά αποτυγχάνουν ως προς τις γευσιγνωστικές προδιαγραφές.
Επιπλέον, οι μετρήσεις σε μια χημική ανάλυση είναι λίγο-πολύ χοντρικές, και γι’ αυτό θα ήταν καλό για τον ελαιοκομικό τομέα, αν είχαμε περισσότερο ακριβείς μετρήσεις ως προς την ποιότητα. Οι Αυστραλοί έχουν υιοθετήσει ορισμένους ελέγχους με βάση τις προδιαγραφές DAG και PPP, δηλαδή την περιεκτικότητα του ελαιόλαδου σε πυροφαιοφυτίνη και διακυλογλυκερόλη. Οπως πιστεύουν, οι έλεγχοι αυτοί αποδίδουν καλύτερα -από τους σήμερα ισχύοντες, που έχει θεσπίσει το ΔΣΕ- στο να προσδιορίσουν πόσο φρέσκο είναι το ελαιόλαδο, καθώς η φρεσκάδα είναι μια σημαντική ποιοτική παράμετρος.
Πραγματικά πιστεύουμε ότι οι έλεγχοι που έχει θεσπίσει το ΔΣΕ είναι εξαιρετικά χρήσιμοι, αλλά πιστεύουμε επίσης ότι τα πρότυπα που έχει θέσει σε αυτούς τους ελέγχους είναι πολύ χαλαρά για να δείξουν αν το εξεταζόμενο ελαιόλαδο είναι πραγματικά καλό.
Οπως ανακαλύψαμε δε, τα 2/3 των τυποποιημένων ελαιολάδων στα ράφια των σούπερ μάρκετ, που απέτυχαν -αν και το ανέγραφαν- να χαρακτηριστούν ως έξτρα παρθένο, είναι ότι τα περισσότερα από αυτά είχαν "περάσει" τον έλεγχο ως προς την προδιαγραφή οξύτητας. Μόνο ένα από τα 200 δείγματα απέτυχε στον εν λόγω έλεγχο, ενώ όλα "πέρασαν" στον έλεγχο ως προς τις τιμές του υπεροξειδίου.
Με αυτό θέλω να πω ότι τα πρότυπα των ελέγχων του ΔΣΕ είναι πάρα πολύ χαλαρά ως προς την αξιολόγηση, και νομίζω ότι αυτό είναι ένα από τα κίνητρα για τη βελτίωση των προτύπων αυτών.
Δεν νομίζω ότι πρέπει κατ’ ανάγκη να αποκλειστεί ελαιόλαδο που έχει ήδη εισαχθεί. Αυτό που νομίζω, ωστόσο, είναι ότι πρέπει, περισσότερο, να θέσουμε ισότιμους όρους ανταγωνισμού, έτσι ώστε αυτός να διεξάγεται στο ίδιο επίπεδο ποιότητας. Αν λέει "έξτρα παρθένο" δεν θα πρέπει να έχει ελαττώματα και θα πρέπει ο δείκτης "φρουτώδες" να είναι πάνω από το μηδέν. Βασικά περί αυτού πρόκειται».
- Πριν από έναν χρόνο, το Κέντρο Ελιάς Ντέιβις διεξήγε έρευνα στην Καλιφόρνια σχετικά με τη στάση και την αντίληψη των καταναλωτών όσον αφορά το ελαιόλαδο και τα αποτελέσματα προκάλεσαν, από πολλές απόψεις, έκπληξη. Πιστεύετε ότι ευθύνεται το σχετικά χαλαρό υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο στις ΗΠΑ για το γεγονός ότι η πλειοψηφία των Αμερικανών φαίνεται να έχουν συνηθίσει να χρησιμοποιούν εισαγόμενο ελαιόλαδο αμφίβολης ποιότητας;
«Πραγματικά αποτελεί γεγονός ότι δεν υπάρχει στις ΗΠΑ ένα συγκεκριμένο πρότυπο ποιότητας για το ελαιόλαδο. Νομίζω, επίσης, ότι ο κόσμος που όλα αυτά τα χρόνια καταναλώνει εισαγόμενο ελαιόλαδο έχει συνηθίσει σε ένα συγκεκριμένο γευστικό προφίλ. Μάλιστα, αυτό που βρήκαμε σε μια άλλη έρευνα, που κάναμε όσον αφορά τους καταναλωτές, ήταν ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό τους, πραγματικά τους άρεσε περισσότερο το ελαιόλαδο αν ήταν υποβαθμισμένο! Και αυτό σημαίνει, για μένα, ότι έχουν σχετίσει το συγκεκριμένο γευστικό προφίλ του ελαιόλαδου με το... έξτρα παρθένο!
Δεν νομίζω, ωστόσο, ότι στην πραγματικότητα είναι μόνο αμερικανικό το πρόβλημα, γιατί έχω ακούσει για παρόμοιες μελέτες που έγιναν σε καταναλωτές στην Ισπανία και οι οποίες κατέληξαν σε παρόμοια αποτελέσματα. Αρχικά, είχα θεωρήσει ότι ίσως οι Αμερικανοί καταναλωτές απλώς δεν ξέρουν από ελαιόλαδο, αλλά στη συνέχεια, όταν άρχισα να ακούω ανάλογα πράγματα και από άλλους ανθρώπους, σε άλλες χώρες, είπα "όχι, έχουν κι αυτοί το ίδιο πρόβλημα". Οπως ο καφές, έτσι και το ελαιόλαδο είναι ένα προϊόν με πολύ ισχυρό -και υποκειμενικό- αισθητηριακό στοιχείο, όταν φθάνει κανείς στην γευστική αξιολόγησή του, όταν δηλαδή δεν χρησιμοποιείται η χημεία».
- Γίνεται πολύς λόγος για τα οφέλη της μεσογειακής διατροφής. Πόσο γνωστή είναι η δίαιτα αυτή στις ΗΠΑ;
«Νομίζω ότι είναι γενικά γνωστό ότι "η μεσογειακή διατροφή είναι καλή για σας", αλλά αυτό εξαρτάται από το πώς ορίζει κάποιος τη μεσογειακή διατροφή. Ισως, στις ΗΠΑ, μερικοί άνθρωποι να πιστεύουν ότι είναι ένα είδος τροποποιημένης αμερικανικής διατροφής, δηλαδή πλούσια σε λίπη, ζάχαρη και αλάτι, όπου αρκεί να χύσουν και... λίγο ελαιόλαδο στο κάθε πιάτο.
Αλλά αν δούμε ποια είναι πραγματικά η υγιεινή ελληνική διατροφή -για την οποία οι μελέτες δείχνουν ότι ωφελεί σημαντικά την υγεία-, θα διαπιστώσουμε ότι στην πραγματικότητα είναι μια διατροφή βασισμένη κυρίως σε προϊόντα φυτικής προέλευσης, συνοδευόμενη επίσης με πολλή σωματική δραστηριότητα, πράγματα δηλαδή που νομίζω ότι απέχουν πολύ από την αμερικανική αντίληψη.
Βεβαίως, επειδή η αμερικανική δίαιτα είναι κυρίως βασισμένη στο κρέας και ο κόσμος δεν είναι ιδιαίτερα δραστήριος σωματικά, πιστεύω πραγματικά ότι πολλά από τα προβλήματα υγείας που συνδέονται με τη αμερικανική διατροφή θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν, αν οι Αμερικανοί στρέφονταν στην αληθινή ελληνική διατροφή, την παραδοσιακή ελληνική δίαιτα. Νομίζω, ωστόσο, ότι η δίαιτα αυτή δεν παρατηρείται πια ιδιαίτερα ούτε και στην Ελλάδα- αν και υπάρχουν ορισμένες περιοχές στην Ελλάδα, όπως υποθέτω ότι ανάλογες περιοχές υπάρχουν και στις ΗΠΑ, όπου οι άνθρωποι τείνουν να έχουν πιο συνειδητή στάση ως προς τη διατροφή τους σε σχέση με τα οφέλη της στην υγεία.
Σκέπτομαι, όμως, ότι η ερώτηση υποδεικνύει και μία ακόμα παράμετρο στο συγκεκριμένο ζήτημα κι αυτή είναι ότι ο συνδυασμός "υγεία και ελαιόλαδο", "υγεία και περισσότερη κατανάλωση ελαιόλαδου", πραγματικά πουλάει. Και οι Αμερικανοί έχουν δείξει ότι αν θεωρούν ότι κάτι είναι προς όφελος της υγείας τους, θα το αγοράσουν. Οπως έγινε με το κόκκινο κρασί, όταν θεωρήθηκε ότι ωφελεί περισσότερο την υγεία από ό,τι το λευκό κρασί, οι Αμερικανοί άρχισαν να πίνουν περισσότερο κόκκινο κρασί. Το ίδιο γίνεται με την μαύρη σοκολάτα, ειπώθηκε ότι ήταν πιο υγιεινή από τη σοκολάτα γάλακτος λόγω των αντι-οξειδωτικών και τώρα οι Αμερικανοί αγοράζουν όλο και περισσότερο μαύρη σοκολάτα. Επίσης έχουν αρχίσει να προτιμούν την ξανθή μπίρα, στην οποία είναι πολύ δύσκολο να κρύψει τις όποιες ατέλειες, σε αντίθεση με την μαύρη μπίρα.
Με αυτά, θέλω να τονίσω ότι οι Αμερικανοί έχουν δείξει ότι, όταν έχουν την κατάλληλη ενημέρωση, ενστερνίζονται κάθε τι που έχει να κάνει με την διασφάλιση της καλής υγείας και πραγματικά δεν ξέρω αν έχουν γίνει αρκετά για να ενημερωθούν οι κάτοικοι των ΗΠΑ σχετικά με τα οφέλη που προκύπτουν για την υγεία από την κατανάλωση ποιοτικού ελαιόλαδου και όχι του οποιουδήποτε ελαιόλαδου. Η μελέτη μας, στο Κέντρο Ελιάς Ντέιβις, έδειξε ότι ακόμη και η κατανάλωση ενός όχι και τόσο καλού ελαιόλαδου κάνει καλό στην υγεία - και έτσι το ερώτημα είναι, μπορούμε να αποδείξουμε ότι η κατανάλωση ελαιόλαδου καλύτερης ποιότητας κάνει ακόμα μεγαλύτερο καλό; Αυτή είναι μια πρόκληση και νομίζω ότι έχουν γίνει κάποιες μελέτες σχετικά με το θέμα αυτό, αλλά πιστεύω ότι θα αποδειχθεί ιδιαίτερα πολύτιμη η εργασία που έχουν κάνει πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα ο καθηγητής δρ Προκόπης Μαγιάτης και η δρ Ελένη Μέλλιου».
