Χάθηκαν 1.000.000 θέσεις εργασίας, έφυγαν για το εξωτερικό 200.000 Ελληνες, πάνω από 640.000 άτομα θα χρειαστεί να αλλάξουν τομέα δουλειάς και 500.000 άτομα θα φύγουν από Αθήνα και Θεσσαλονίκη για να βρουν δουλειά σε άλλες περιοχές της χώρας.
Και η εκτίμηση για το μέλλον ανατριχιαστική: «Με τον σημερινό ρυθμό και το μείγμα δημιουργίας επιχειρήσεων (περίπου 40.000 κάθε χρόνο, με μόνο 10% να επικεντρώνονται σε κλάδους προστιθέμενης αξίας και μόνο 1% να επιδεικνύει σημαντική ανάπτυξη), η Ελλάδα θα χρειαστεί 25 χρόνια για να δημιουργήσει τις θέσεις εργασίας που απαιτούνται». Εκτιμήσεις της μελέτης από τα ρεπορτάζ: «Τρεις μόνο κλάδοι κατάφεραν να διατηρήσουν ή και να αυξήσουν το συνολικό εργατικό δυναμικό: ο αγροτικός τομέας, η μεταποίηση τροφίμων και ο κλάδος της τεχνολογίας […] Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα πρέπει να επικεντρωθεί σε συγκεκριμένους κλάδους (π.χ. αγροτική παραγωγή/τρόφιμα, μεταποίηση, τουρισμός, logistics, τεχνολογία) όπου έχει δομικά πλεονεκτήματα πρώτης ύλης, γεωγραφικής θέσης ή ανθρώπινου δυναμικού». Απομονώσαμε αυτά τα αποσπάσματα γιατί από άλλη σκοπιά και με άλλη λογική, αναδεικνύεται ο αγροτικός τομέας ως κύριος "πυλώνας" για την παραγωγή και την απασχόληση. Την ίδια ώρα οι αγρότες, βουλιάζουν κάτω από το βάρος της κρίσης, της φοροεπιδρομής, της έλλειψης ρευστότητας και της απουσίας πολιτικής στήριξης από την Πολιτεία. Δεν πρόκειται για αντίφαση, πρόκειται για επιλογή: Οι τράπεζες με πολλούς τρόπους άρχισαν να παρεμβαίνουν στην αγροτική παραγωγή, προσβλέποντας σε κυριαρχία τους πάνω στον μοναδικό ουσιαστικά παραγωγικό τομέα της χώρας και σε δραστηριότητες που θα εκτιμηθούν ότι είναι κερδοφόρες. "Πλούσιες τράπεζες, φτωχοί αγρότες" το σχήμα του μέλλοντος...
Ηλίας Μπιτσάνης
