Κυριακή, 24 Ιουνίου 2012 09:47

Αντώνης Παρασκευόπουλος: «Ο αγροτικός τομέας πρέπει να ανασυνταχθεί»

Γράφτηκε από τον
Αντώνης Παρασκευόπουλος: «Ο αγροτικός τομέας πρέπει να ανασυνταχθεί»

«Ο αγροτικός τομέας πρέπει να ανασυνταχθεί σε όλα τα επίπεδα. Ν’ αλλάξουν οι δομές εμπορίας και μεταποίησης και να προσανατολιστούμε σε μια πιο επιθετική εξαγωγική πολιτική». Αυτό τονίζει στη συνέντευξη που παραχώρησε στην "Ε" ο διευθυντής Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής Τριφυλίας, Αντώνης Παρασκευόπουλος - ενώ μιλάει ακόμα για την παραγωγή και την εμπορία του ελαιόλαδου, του σύκου και της σταφίδας, καθώς επίσης για τις εναλλακτικές και βιολογικές καλλιέργειες. Τονίζει την ανάγκη συνεργασίας των αγροτών μεταξύ τους και εξηγεί γιατί τα τριφυλιακά προϊόντα κατακτούν τις διεθνείς αγορές. Τέλος, ο κ. Παρασκευόπουλος περιγράφει αναλυτικά το όραμά του για μια Τριφυλία με ολοκληρωμένη ανάπτυξη, που θα συνδυάζει τον αγροτικό χαρακτήρα με τις φυσικές ομορφιές και θα προσφέρει στον επισκέπτη μια πανδαισία φυσικού κάλλους αλλά και τοπικών ασφαλών προϊόντων. Και φυσικά, θα κρατά κοντά της τους νέους της... για να της δίνουν πνοή με τα όνειρά τους.

- Αυτή την περίοδο πολλοί μιλούν για μια νέα αναπτυξιακή πορεία της Ελλάδας με πυλώνα τον πρωτογενή τομέα. Είναι εφικτή αυτή η αναπτυξιακή πορεία;
«Για αρκετές 10ετίες ο πρωτογενής τομέας απετέλεσε έναν από τους σημαντικότερους πυλώνες της ελληνικής οικονομίας, ακολούθησαν 30 χρόνια συρρίκνωσης και σήμερα παρουσιάζει σημάδια ανάκαμψης. Οι Κοινοτικές ενισχύσεις δημιούργησαν εφησυχασμό των παραγωγών και διόγκωση του πρωτογενούς τομέα ή μείωση συμμετοχής του πρωτογενούς τομέα στο 4% του συνολικού ΑΕΠ της χώρας. Το γεωργικό οικογενειακό εισόδημα στις αρχές της δεκαετίας του ’90 εξαρτιόταν από τις κοινοτικές ενισχύσεις σε ποσοστό < του 10% για να φθάσει το 2011 στο ποσοστό του 72%. Αυτή η απαξίωση του πρωτογενούς τομέα οδήγησε ελλειμματικό ισοζύγιο στα αγροτικά προϊόντα, το οποίο διογκώθηκε παρά τον διπλασιασμό των εξαγωγών την τελευταία 10ετία.
Γίνεται επομένως αντιληπτό ότι υπάρχουν μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης του τομέα, μέσα όμως από αποδοτικές επενδύσεις προσαρμοσμένες στις σημερινές συνθήκες και απαιτήσεις. Η τάση αυτή δεν οφείλεται σε ένα πλάνο ανάπτυξης, αλλά στην εμπιστοσύνη των παραγωγών στις επενδυτικές ευκαιρίες που προσφέρει ο πρωτογενής τομέας στην σημερινή οικονομική συγκυρία. Η επιστροφή στη γεωργία θεωρείται δεδομένη. Παρουσιάζεται αυξητική τάση στην ενασχόληση των νέων ανθρώπων μ’ αυτήν, όμως το μονοπώλιο είναι μακρύ και δύσκολο, εφόσον τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής γεωργίας παραμένουν και αποτελούν τροχοπέδη.
Τα προβλήματα της ελληνικής γεωργίας μπορούν να συνοψισθούν στα εξής:
1. Προσανατολισμός στις κοινοτικές ενισχύσεις.
2. Στρεβλώσεις στην αγορά. Την δεκαετία του ’80 το 60% το εισέπραττε ο αγρότης, το 10% ήταν εισροές (λιπάσματα, σπόροι, ενέργεια) και το 30% ήταν συσκευασία, μεταφορές. Το 2010 οι εισροές έγιναν 20%, 10% ή 70% αντίστοιχα.
3. Ελλιπής τεχνική υποστήριξη.
4. Μη αξιοποίηση του πλεονεκτήματος των εδαφολογικών και κλιματολογικών συνθηκών.
5. Μη σωστή οργάνωση των εκμεταλλεύσεων.
6. Ελλειψη συλλογικών δομών.
Για να ξεπεραστούν τα προβλήματα αυτά χρειάζεται χάραξη σχεδίου και ενεργοποίηση φορέων. Ο αγροτικός τομέας πρέπει να ανασυνταχθεί σε όλα τα επίπεδα. Ν’ αλλάξουν οι δομές εμπορίας και μεταποίησης και να προσανατολιστούμε σε μια πιο επιθετική εξαγωγική πολιτική: Οργάνωση της παραγωγής ώστε να δημιουργούνται κρίσιμοι όγκοι παραγωγής. Εμφαση στην ποιότητα και στην ασφάλεια των προϊόντων με ενσωματωμένη την φιλοπεριβαλλοντική μέριμνα. Οργάνωση των παραγωγών σε ομάδες παραγωγών ώστε μέσα από τα επιχειρησιακά προγράμματά τους ν’ αξιοποιήσουν πηγές χρηματοδότησης».

- Στη Μεσσηνία οι παραδοσιακές καλλιέργειες του σύκου και της σταφίδας πνέουν τα λοίσθια. Υπάρχει δυνατότητα προώθησης αυτών των προϊόντων στις αγορές;
«Η κορινθιακή σταφίδα είναι μονοπώλιο σχεδόν παγκόσμιο της Πελοποννήσου και της Ζακύνθου. Είναι αδιανόητο ένα τέτοιο προϊόν να μείνει απροστάτευτο και να εξαφανισθεί. Οχι μόνο πρέπει να σταματήσει η κατιούσα πορεία του, αλλά και να αντιστραφεί πλήρως. Τα δεδομένα δείχνουν ότι και ποιοτική παραγωγή έχουμε και ικανοποιητικό εισόδημα εξασφαλίζουν οι παραγωγοί και πολύτιμο συνάλλαγμα έρχεται στη χώρα μας.
Η σταφίδα δεν είναι μόνο αυτοδύναμο προϊόν, αλλά και τα παράγωγά της έχουν κατακτήσει εγχώρια και διεθνή αγορά. Στη σημερινή συγκυρία υπάρχει ενδιαφέρον για αναδιάρθρωση φυτευτών σταφίδας και φύτευση νέων. Προς την κατεύθυνση αυτή θα πρέπει να δοθούν κίνητρα για την προώθηση και ανάπτυξη αυτής της καλλιέργειας.
Η καλλιέργεια του σύκου είναι μια καλλιέργεια η οποία έχει επίσης ενδιαφέρον. Και εδώ υπάρχει ολιγοπώλιο (Ελλάδα, Τουρκία). Οι εδαφολογικές και κλιματολογικές συνθήκες του νομού μας είναι ιδιαίτερα ευνοϊκές για την καλλιέργεια της συκιάς. Θα πρέπει να υποστηριχθεί η καλλιέργεια με προγράμματα αναδιάρθρωσης, να δοθεί έμφαση στην ποιότητα και την ασφάλεια του προϊόντος. Παράλληλα θα πρέπει να δοθεί προσοχή και στην προώθηση της καλλιέργειας φρέσκου σύκου».

- Αντίθετα με το σύκο και τη σταφίδα, η Μεσσηνία παράγει ολοένα και περισσότερες ποσότητες ελαιόλαδου. Πώς βλέπετε το μέλλον αυτού του προϊόντος;
«Τα τελευταία χρόνια η παραγωγή ελαιόλαδου αυξάνεται συνεχώς σε διεθνές, σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο. Παρόλο που η ποιότητα του λαδιού μας είναι ξεχωριστή, η χαμηλή τιμή του ελαιόλαδου άλλων χωρών (Ισπανία κ.λπ.) δεν μας επιτρέπει μεγάλα περιθώρια διαφοροποίησης. Απαιτείται δουλειά, και πρωτίστως συλλογική, για να δέσουμε τα προϊόντα της περιοχής μας με το τοπικό σύμφωνο. Οι παραγωγικοί φορείς, οι τουριστικοί φορείς, οι υπηρεσίες, τα Επιμελητήρια θα πρέπει να βάλουν συγκεκριμένους στόχους - και αυτό μπορεί να γίνει αν προηγούμενα εξασφαλισθεί το ΠΟΠ Καλαμάτα.
Οταν μπορέσει να ταυτοποιηθεί ότι είναι ελαιόλαδο Μεσσηνίας, τότε θα έχει λαμπρό μέλλον. Ελαιόλαδο επώνυμο τυποποιημένο και όχι χύμα. Ταυτότητα συνδεδεμένη με ειδικά χαρακτηριστικά και τον τόπο. Ν’ αναδειχθεί η συσχέτιση μεταξύ ποιότητας και τόπου».

- Η ελιά Καλαμών έχει προοπτική; Ποιες ενέργειες πρέπει να γίνουν για την προβολή και την προώθησή της;

«Εχει τεράστια προοπτική. Εχουμε ένα διαμάντι που δεν το έχουμε αξιοποιήσει. Πρέπει ν’ αυξηθεί η καλλιεργούμενη έκταση και να δημιουργηθούν κρίσιμοι όγκοι παραγωγής. Είναι ανάγκη να στηθεί ένας μηχανισμός που να ελέγχει την ποιότητα σε όλα τα στάδια (από την συγκέντρωση της πρώτης ύλης ως και την πρώτη επεξεργασία).
Να υπάρξει ένα στρατηγικό σχέδιο marketing μ’ έναν ορίζοντα 10 ετών, που θα μας βοηθήσει να τοποθετήσουμε το προϊόν στις αγορές και να προστατέψουμε την επωνυμία του. Να συνενωθούν μικρά σχήματα και να ενισχυθούν οι δράσεις τους, αλλά συγχρόνως να ενισχυθούν καινούργια σχήματα και να δημιουργηθούν μονάδες που να λειτουργούν στην οικονομία κλίμακας.
Ο πολιτισμός μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην προβολή του προϊόντος, και μέσω της αγροτοδιατροφικής σύμπραξης ν’ αναβαθμίσουμε τις υπηρεσίες με βασικό προϊόν την ελιά Καλαμών. Η περιοχή μας να γίνει γαστρονομικός προορισμός».

- Σε πολλές περιοχές της Μεσσηνίας κυριαρχεί η μονοκαλλιέργεια. Θα συνεχιστεί αυτό το μοντέλο παραγωγικής διαδικασίας;

«Η μονοκαλλιέργεια σαν μοντέλο παραγωγικής διαδικασίας είναι δύσκολο να εγκαταλειφθεί. Ομως τα εδαφολογικά και κλιματολογικά δεδομένα δίνουν την δυνατότητα εγκατάστασης νέων καλλιεργειών, με την προϋπόθεση ότι θα εξασφαλισθεί η παρουσία νερού. Τα μοντέλα αλλάζουν από τη στιγμή που δημιουργούνται οι αναγκαίες προϋποθέσεις. Ολοι οι φορείς πρέπει να δώσουν κατευθύνσεις ώστε να προωθηθούν καλλιέργειες -όχι κατ’ ανάγκη νέες- που δίνουν πρωιμότητα και παρουσιάζουν και οικονομικό ενδιαφέρον».

- Ποια είναι η άποψή σας για τις καλλιέργειες βιολογικών προϊόντων; Υπάρχει ενδεχόμενο να υποκαταστήσουν τις συμβατικές;

«Η βιολογική καλλιέργεια σε επίπεδο χώρας καταλαμβάνει το 4% της συνολικής καλλιεργούμενης έκτασης και στο Ν. Μεσσηνίας το 3% (χωρίς τα βοσκοτόπια). Συγκρινόμενο αυτό το ποσοστό με άλλες ευρωπαϊκές χώρες και τον μέσο όρο της Ευρώπης, είναι χαμηλό.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια αύξηση των καλλιεργούμενων βιολογικά εκτάσεων. Η ευαισθησία των καταναλωτών, τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει η εντατικοποίηση της γεωργίας, έχουν δώσει ώθηση στα βιολογικά προϊόντα.
Οι βιολογικές καλλιέργειες σε καμία περίπτωση δεν είναι δυνατόν να υποκαταστήσουν τις συμβατικές καλλιέργειες. Ομως η συμβατική γεωργία σε μεγάλο ποσοστό έχει αντικατασταθεί από την ολοκληρωμένη διαχείριση - ολοκληρωμένη γεωργία (πιστοποιημένη γεωργία), η οποία αποτελεί μεταβατικό στάδιο προς την βιολογική γεωργία.
Το γεωγραφικό ανάγλυφο της χώρας μας (ορεινές - μειονεκτικές - νησιωτικές περιοχές) προσφέρεται ιδιαίτερα για την προώθηση και ανάπτυξη των βιολογικών καλλιεργειών. Απαιτείται όμως δημιουργία υποστηρικτικών δομών, τεχνική υποστήριξη, οργάνωση και συγκέντρωση της βιολογικής παραγωγής και κίνητρα για την προώθησή της.
Με τη χάραξη ενός εθνικού σχεδίου μπορούμε να πετύχουμε αύξηση των βιολογικών καλλιεργειών και μετατροπή συμβατικών σε βιολογικές».

- Η Τριφυλία είναι πλέον το τρίτο θερμοκηπιακό κέντρο της Ελλάδας. Τι έκανε τους παραγωγούς εδώ να στραφούν σε αυτό τον τομέα;

«α) Οι εδαφολογικές και κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής, που συνθέτουν ένα ιδανικό μικροκλίμα, ευνοϊκό για την ανάπτυξη και προώθηση των καλλιεργειών αυτών.
β) Η δυνατότητα πρόσβασης μέσω σύγχρονων οδικών δικτύων σε μεγάλες αγορές - όπως Αθήνα, Θεσσαλονίκη, βαλκανικές χώρες.
γ) Η αξιοποίηση επενδυτικών προγραμμάτων που με επιτυχία υλοποιήθηκαν στην περιοχή (ΠΕΠ, σχέδιο βελτίωσης, κλαδικά προγράμματα κ.λπ.).
δ) Το δημιουργικό και ανήσυχο πνεύμα των νέων παραγωγών της περιοχής.
ε) Η τεχνική υποστήριξη από το επιστημονικό δυναμικό της περιοχής.
στ) Η παρουσία των κέντρων εκπαίδευσης και η συνεχής ενημέρωση και πληροφόρηση των παραγωγών.
ζ) Η υλοποίηση προγραμμάτων εφαρμοσμένης έρευνας για τα κηπευτικά.
Ολα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα τη διαμόρφωση ενός ικανοποιητικού εισοδήματος των παραγωγών σε σύγκριση με το εισόδημα των παραδοσιακών καλλιεργειών (αμπέλι και ελιά, κ.λπ.)».

- Γενικότερα τι είναι αυτό που κάνει τα τριφυλιακά προϊόντα ξεχωριστά; Γιατί κατακτούν την ελληνική και τις διεθνείς αγορές;
«Ο,τι απορρέει από την ιδιαίτερη φροντίδα των παραγωγών της περιοχής. Είναι άνθρωποι που έχουν πάθος για τη δουλειά που κάνουν και προσπαθούν πάντοτε να εφαρμόζουν σύγχρονες τεχνικές καλλιέργειας, να προστατεύουν την παραγωγή τους εφαρμόζοντας προγράμματα ολοκληρωμένης φυτοπροστασίας, να λαμβάνουν ιδιαίτερη μέριμνα για την προστασία του περιβάλλοντος, πιστοποιούν την παραγωγική διαδικασία μετουσιώνοντας όλα αυτά σε ποιοτικά προϊόντα.
Θα μπορούσε κάποιος να πει, αγνοώντας τα παραπάνω, πως τα προϊόντα της τριφυλιακής γης ξεχωρίζουν λόγω εδαφολογικών και κλιματολογικών συνθηκών. Δεν είναι αυτό, είναι η προσπάθεια που γίνεται από τους προοδευτικούς παραγωγούς σε συνεργασία με τους επιστήμονες της περιοχής. Η ταυτότητα, η ποιότητα και η ασφάλεια αναδεικνύουν τα προϊόντα στις αγορές, γι’ αυτό και τις έχουν κατακτήσει».

- Θεωρείτε ότι η περιοχή της Τριφυλίας έχει φτάσει στο μέγιστο της παραγωγής και της ποιότητας ή έχουμε να περιμένουμε πολλά ακόμη;
«Υπάρχουν τεράστια περιθώρια για αύξηση της παραγωγής και βελτίωση της ποιότητας των παραγομένων προϊόντων. Η χρησιμοποίηση νέων υβριδίων, η βελτίωση της καλλιεργητικής τεχνικής, η αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, η συνεχής ενημέρωση των παραγωγών, δημιουργούν προϋποθέσεις συνεχούς αύξησης της παραγωγής και βελτίωσης της ποιότητας.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι η προώθηση της υδροπονικής καλλιέργειας στα κηπευτικά υπό κάλυψη μας παρέχει δυνατότητα αύξησης παραγωγής κατά 30-50% και σημαντική βελτίωση της ποιότητας. Αν αναλογιστεί κανείς ότι μόνο το 6-8% των θερμοκηπίων καλλιεργούνται με υδροπονία, κατανοεί πλήρως τα τεράστια περιθώρια αύξησης».

- Πώς μπορεί η Τριφυλία και οι άλλες ελληνικές περιοχές να ανταγωνιστούν μεγάλες παραγωγικές χώρες που έχουν μεγαλύτερη εμπειρία μακροχρόνια οργάνωση;
«Για να γίνει αυτό απαιτείται:
• Οριοθέτηση γεωργικής γης.
• Δημιουργία ισχυρής παραγωγικής βάσης, κυρίως στα σύγχρονα θερμοκήπια.
• Νομοθετικό πλαίσιο για συνενώσεις μικρών γεωργικών εκμεταλλεύσεων, είτε σε ομάδες είτε σε συνεταιρισμούς.
• Δημιουργία ομάδων παραγωγών ή ομάδας παραγωγών ανά προϊόν.
• Εμφαση στην ποιότητα και την τυποποίηση.
• Πιστοποίηση της παραγωγής.
• Αξιοποίηση οργανωμένου δημοπρατηρίου.
• Ενημέρωση - εκπαίδευση των εμπλεκομένων στην παραγωγική διαδικασία».

- Πόσο σημαντική είναι η συχνή συνεργασία αλλά και η παρουσία πανεπιστημιακών καθηγητών και ερευνητών στη Τριφυλία;
«Η μονοκαλλιέργεια, η εντατικοποίηση της γεωργίας αλλά και η προώθηση νέων δυναμικών καλλιεργειών (θερμοκήπια, ανθοκήπια κ.λπ.), έχουν δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα φυτοπροστασίας και θρέψης. Η αξιολόγηση νέων υβριδίων και ποικιλιών, η ανάγκη για παραγωγή ασφαλών και ποιοτικών προϊόντων απαιτούν τεχνική υποστήριξη και έρευνα προσαρμοσμένη στις ανάγκες της σύγχρονης γεωργίας.
Η συνεργασία με τα γεωπονικά πανεπιστήμια της χώρας, τα ινστιτούτα ερεύνης αλλά και με ξένα πανεπιστήμια, βοηθά στη μελέτη των κυριοτέρων προβλημάτων και στη λήψη μέτρων αντιμετώπισης αυτών.
Η μελέτη και καταγραφή των ωφελίμων της περιοχής και η αξιοποίησή της στην αντιμετώπιση των προβλημάτων φυτοπροστασίας έχει μειώσει την χρήση των φυτοπροστατευτικών προϊόντων και το κόστος παραγωγής. Η παραγωγή τεχνογνωσίας στην περιοχή, η μεταφορά τεχνογνωσίας, η ανταλλαγή απόψεων, μας παρέχουν την δυνατότητα αποτελεσματικής αντιμετώπισης των κυριοτέρων προβλημάτων των καλλιεργειών της περιοχής».

ΟΙ ΝΕΕΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ


- Το τελευταίο χρονικό διάστημα πολλοί επιλέγουν να ασχοληθούν με νέες καλλιέργειες όπως το ιπποφαές, η στέβια κ.λπ. Εχουν μέλλον αυτές οι καλλιέργειες;
«Οι νέες αυτές καλλιέργειες έχουν ενδιαφέρον μόνο αν τις δει κανείς σαν συμπληρωματικές καλλιέργειες. Δεν μπορούν ν’ αντικαταστήσουν τις κύριες καλλιέργειες της περιοχής που είναι η ελιά, το αμπέλι και τα κηπευτικά.
Για την επιλογή από τον παραγωγό μιας νέας τέτοιας καλλιέργειας, είτε ως κύριας είτε ως συμπληρωματικής, απαιτείται ενημέρωση από εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό, αξιολόγηση της προσαρμογής της καλλιέργειας στις συνθήκες της περιοχής, έρευνα αγοράς για την διάθεση του προϊόντος, συμμετοχή σε ομάδες παραγωγών αυτής της καλλιέργειας».

- Σας έχουμε ακούσει πολλές φορές να επισημαίνετε στους αγρότες την ανάγκη οργάνωσής τους σε ομάδες ή συνεταιρισμούς. Τι έχουν να κερδίσουν από αυτά, και γιατί δεν έχουν προχωρήσει ακόμη σε κάτι τέτοιο;
«Είναι ανάγκη πλέον η οργάνωση των παραγωγών σε ομάδες. Η συμβολή των οργανώσεων παραγωγών συνίσταται στα εξής:
• Συγκέντρωση της παραγωγής.
• Βελτίωση της ποιότητας της παραγωγής.
• Προώθηση της κατανάλωσης των οπωροκηπευτικών.
• Προστασία του περιβάλλοντος.
• Πρόληψη των κρίσεων στην αγορά.
• Εξισορρόπηση των πιέσεων που δέχονται οι τιμές των προϊόντων σε επίπεδο λιανικού εμπορίου.
• Ουσιαστική βελτίωση του εισοδήματος των παραγωγών.
Ομως στην περιοχή μας δεν έχουν προχωρήσει οι ομάδες παραγωγών διότι: 1) Δεν έχουν πειστεί για την αναγκαιότητα οργάνωσής τους. 2)  Ο απόηχος ενός αποτυχημένου συνεταιριστικού μοντέλου διαχείρισης δημιουργεί σοβαρούς ενδοιασμούς για τη σύσταση τέτοιων οργανώσεων».

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ


- Εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, πολλοί κάτοικοι των μεγάλων αστικών κέντρων επιστρέφουν στα χωριά και ασχολούνται με τη γεωργία. Είναι εύκολη η επιστροφή; Είναι εύκολο να ασχοληθεί ο νέος για πρώτη φορά με την παραγωγή αγροτικών προϊόντων;

«Η επιστροφή είναι εύκολη και η ενασχόληση με την παραγωγή εφικτή, εφόσον κάποιος έχει όρεξη, ενημέρωση και επαρκή τεχνική υποστήριξη. Ο δρόμος όμως θα είναι μακρύς και δύσκολος, αφού τα δομικά προβλήματα της γεωργίας δεν δημιουργούν τις πιο κατάλληλες συνθήκες ανάπτυξης.
Τα ζητούμενα είναι α) η εξασφάλιση της διάθεσης των προϊόντων που θα παραγάγει ο υψηλός βαθμός οργάνωσης της εκμετάλλευσής του και β) ο προσανατολισμός της παραγωγής στις σύγχρονες τάσεις και αντιλήψεις των αγορών».

- Ποιο είναι το όνειρό σας για την Τριφυλία και τα προϊόντα της;

«Ενα κέντρο παραγωγής άρτια οργανωμένο, με ισόρροπη ανάπτυξη των κυριότερων καλλιεργειών (ελιά, αμπέλια, κορινθιακή σταφίδα, θερμοκηπιακές καλλιέργειες, ανθοκομία, καρπούζι, υπαίθρια κηπευτικά, φυλλώδη λαχανικά), με υψηλό βαθμό οργάνωσης των γεωργικών εκμεταλλεύσεων, αλλά και με ανάπτυξη κι αξιοποίηση του θεσμού των ομάδων παραγωγών.
Ενα κέντρο με υποδομές (οδοποιία, εργαστήρια ελέγχου και υποστήριξης των καλλιεργειών), με παραγωγή τεχνογνωσίας, όπου η διαδικασία παραγωγής θα δίνει έμφαση στο περιβάλλον και στα προϊόντα με ταυτότητα, που τυποποιημένα και πιστοποιημένα θα ταξιδεύουν στις αγορές, θα τις κατακτούν, προβάλλοντας και διαφημίζοντας τον τόπο μας.
Μια περιοχή με ολοκληρωμένη ανάπτυξη, που θα συνδυάζει τον αγροτικό χαρακτήρα της με τις φυσικές ομορφιές της (ανάπτυξη αγροτουρισμού κ.λπ.), που θα σέβεται το περιβάλλον και τον καταναλωτή, προσφέροντας στον επισκέπτη μια πανδαισία φυσικού κάλλους και τοπικών ασφαλών προϊόντων.
Το σημαντικότερο όμως που θα ήθελα, είναι να βλέπω νέους ανθρώπους να δραστηριοποιούνται στην περιοχή, δίνοντας μια συνεχή και αέναη νέα πνοή με τα όνειρά τους και την δημιουργικότητά τους».


NEWSLETTER