Διανυκτέρευση με σκηνές στο δάσος της Βασιλικής και νυχτερινή ανάβαση προς τον Προφήτη Ηλία, την υψηλότερη κορυφή του Ταϋγέτου, ήταν τα κυριότερα χαρακτηριστικά της εξόρμησης που πραγματοποίησε ο σύλλογος στις 12 και 13 Αυγούστου.
Σάββατο μεσημέρι, έξω από τα γραφεία του συλλόγου στην Καλαμάτα. Συγκεντρώνουμε τα πράγματά μας, επιβιβαζόμαστε στα αυτοκίνητα και ξεκινάμε. Κατευθυνόμαστε προς Καρδαμύλη, όπου στρίβουμε αριστερά και μέσα από ελαιώνες συνεχίζουμε προς το βουνό. Περνάμε το γραφικό Εξωχώρι με τους παραδοσιακούς μανιάτικους πύργους και συνεχίζουμε σε δασικό δρόμο προς το Δάσος της Βασιλικής. Στα αριστερά μας βρίσκεται το φαράγγι του Βυρού και μπροστά μας υψώνεται επιβλητικός ο Ταΰγετος. Στο βάθος διακρίνεται η αλπική κορυφογραμμή που καταλήγει στην κορυφή του. Καθώς ανεβαίνουμε τον ελικοειδή χωματόδρομο το τοπίο είναι μοναδικό. Μπροστά μας απότομες ψηλές κορυφές καλυμμένες με έλατα που προκαλούν δέος και πίσω μας η εκπληκτική θέα προς τον κόλπο της Καρδαμύλης που κόβει την ανάσα. Φθάνοντας στην κορυφή μπαίνουμε στο Δάσος της Βασιλικής όπου συνεχίζουμε την πορεία μας προς το καταφύγιο ανάγκης του συλλόγου. Μετά από λίγο φθάνουμε στον «Μπαρμπα-Λια», όπως λέγεται το καταφύγιο, στα 1.500 μέτρα υψόμετρο σε ένα όμορφο ξέφωτο στην καρδιά του δάσους. Βγάζουμε τα πράγματά μας και στήνουμε τις σκηνές μας. Είναι ήδη αργά το απόγευμα και μπορούμε να απολαύσουμε τη δροσερή αύρα του βουνού με χαλαρό περίπατο. Το σούρουπο μας βρίσκει μαζεμένους έξω από το καταφύγιο να δοκιμάζουμε διάφορες νοστιμιές που ετοίμασαν οι γυναίκες της παρέας με λίγο κρασί και τσίπουρο.
Μετά από έναν ολιγόωρο ύπνο, συγκεντρωνόμαστε για να ξεκινήσουμε την ανάβαση. Ανάβουμε τους φακούς μας και ο ένας πίσω από τον άλλον μπαίνουμε στο μονοπάτι. Από πάνω μας ο καθαρός νυχτερινός ουρανός με όλα τα αστέρια. Το πρώτο κομμάτι της διαδρομής είναι έντονα ανηφορικό μέσα από πυκνό δάσος και καθαρό μονοπάτι. Μια μικρή στάση στην πηγή Μουσγιά και συνεχίζουμε στο αλπικό πλέον τοπίο. Ανεβαίνουμε στο διάσελο Πατιστό και κατευθυνόμαστε προς την κορυφή του Αϊ-Γιώργη στα 2.000 μέτρα. Από εκεί ακολουθούμε το μονοπάτι κατά μήκος της κορυφογραμμής προς τον Προφήτη Ηλία. Στα αριστερά μας έχουμε θέα όλο τον Μεσσηνιακό Κόλπο και δεξιά μας όλο τον Λακωνικό κάμπο. Το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής είναι αρκετά τεχνικό με απότομες εναλλαγές στην κλίση και σκληρό τερέν, ενώ ο δυνατός αέρας μας δυσκολεύει ακόμη περισσότερο. Παρόλα αυτά προχωρώντας με προσοχή και με τη σωστή καθοδήγηση από τους οδηγούς του συλλόγου, όλοι φθάνουν στην κορυφή. Μετά από 3μιση ώρες δύσκολης πορείας βρισκόμαστε στα 2.400 μέτρα, στην κορυφή του Ταϋγέτου, την κατάλληλη ώρα για να απολαύσουμε την ανατολή του ηλίου. Ο ορίζοντας είναι πεντακάθαρος και η θέα μοναδική. Βόρεια απλώνεται όλη η οροσειρά του Ταϋγέτου μέχρι τα βουνά της Αρκαδίας. Νότια όλη η υπόλοιπη οροσειρά μέχρι το ακρωτήρι Ταίναρο, ενώ στο βάθος μπορούμε να διακρίνουμε τα Κύθηρα ακόμη και τα Λευκά Ορη της Κρήτης. Ανατολικά η Σπάρτη και όλος ο Λακωνικός κάμπος, ενώ δυτικά μας φαίνεται ο Μεσσηνιακός Κόλπος και όλη η περιοχή της Πύλου. Το φανταστικό αυτό σκηνικό ολοκληρώνεται με την ανατολή του ηλίου, κατά την οποία καθώς ο ήλιος υψώνεται, η σκιά της κορυφής στα δυτικά σχηματίζει ένα ισοσκελές τρίγωνο προσφέροντας ένα μοναδικό θέαμα.
Μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες, αποχαιρετούμε το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία και εν μέσω παγωμένων ισχυρών ανέμων ξεκινάμε την κατάβασή μας. Πίσω στο καταφύγιο χαλαρώνουμε σε κλίμα ικανοποίησης. Ολοι οι συμμετέχοντες ανέβηκαν και επέστρεψαν με επιτυχία. Απόγευμα πλέον, γεμάτοι καθαρό βουνίσιο αέρα και με άλλη μια εμπειρία στο σακίδιό μας, παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής για Καλαμάτα.
Στέφανος Κότσιαρης
