Οπως ο ίδιος λέει στην «Ε», το μνημείο αυτό ήταν από τα πρώτα που ο ίδιος ως δήμαρχος, στο νεοσύστατο τότε Δήμο Ανδρούσας, είχε προσπαθήσει να αναδείξει, όπως άλλωστε και άλλα μνημεία της περιοχής του.
Την προσπάθειά του αυτή ο Μένης Παπαδόπουλος, μαζί με τις εμπειρίες του, δέχθηκε να μας διηγηθεί περιληπτικά, μεταφέροντας -μεταξύ άλλων- και την εκτίμησή του για τη συμβολή ορισμένων ανθρώπων στην προβολή της περιοχής μας.
Συνέντευξη στον Βασίλη Γ. Μπακόπουλο
- Πρόσφατα έγιναν τα θυρανοίξια στο Ανδρομονάστηρο, στα οποία και παρευρεθήκατε. Πείτε μας πώς προέκυψε αυτό το εξαιρετικό έργο, ποιος είχε την πρωτοβουλία για την αποκατάσταση του μνημείου αυτού;
«Ιστορικά και συναισθηματικά στην Ανδρούσα είμαστε συνδεδεμένοι με το Ανδρομονάστηρο, διότι αυτό έγινε επί Ανδρονίκου και υδροδοτείτο η Ανδρούσα, διά φυσικής ροής, με υδραγωγείο που έφθανε ώς την είσοδό της και μέρος του υφίσταται ακόμα. Εγινε ένα έργο το 1958 και πρόσφατα, το 2010, επί δημαρχοντίας μου, έφερα το νερό με αγωγό 8 χιλιομέτρων, στην κεντρική δεξαμενή, κάτω από την Καλογερόραχη.
Οσον αφορά το Ανδρομονάστηρο, ήταν ο Δήμος Ανδρούσας που κάναμε την πρώτη απόπειρα για το έργο αυτό, αλλά ο τότε νομάρχης Δημήτρης Δράκος, εξηγώντας μου ότι η δαπάνη ήταν μεγάλη για τον δήμο μας, προθυμοποιήθηκε να αναλάβει η τότε Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Το ενδιαφέρον μου, όμως, ήταν εντονότατο κι έτσι συνέχισα τη συνεργασία μου και με τον μητροπολίτη Μεσσηνίας και με τα υπουργεία και με τις υπηρεσίες -πρώτα με την προϊσταμένη της 26ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Ευγενία Γερούση και στη συνέχεια με την προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Μεσσηνίας Ευαγγελία Μηλίτση – Κεχαγιά.
Δεν το κρύβω ότι κατά την ημέρα των θυρανοιξίων ένιωσα ικανοποιημένος γιατί συνετέλεσα κι εγώ σε αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Γι’ αυτό και εκείνη την ημέρα, μετά την τελετή, ένιωσα την ανάγκη να κάνω μαζί με τη σύζυγό μου Ειρήνη, ένα τραπέζι εδώ στο χωριό μου, στο Δασάκι, καλώντας -μεταξύ άλλων- τον δήμαρχο Καλαμάτας Παναγιώτη Νίκα με τη σύζυγό του Αναστασία Μηλίτση – Νίκα προϊσταμένη στα Γενικά Αρχεία του Κράτους Μεσσηνίας, τον αρχαιολόγο καθηγητή Πέτρο Θέμελη, τον πρόεδρο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Σάκη Θεοδωρόπουλο με τη σύζυγό του, τον πρόεδρο του Μανιατακείου Ιδρύματος Δημήτρη Μανιατάκη με τη σύζυγό του Ελένη Ταγωνίδη – Μανιατάκη, τον πρόεδρο της Διαδημοτικής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Μεσσηνίας Θανάση Ψαρούλη με τη σύζυγό του, τη ζωγράφο Ιόλη Ξιφαρά, τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Σάββα Παπάζογλου, τον τ. πρόεδρο της ΔΕΥΑ Καλαμάτας Μένη Τσαούση με τη σύζυγό του φιλόλογο – συγγραφέα Γιώτα Σβερκούνου – Τσαούση, την καθηγήτρια Ζωή Παπαδημητρίου, τον Γιαννάκη Γκρίτζαλη και αρκετούς άλλους».
- Το είδατε, δηλαδή, ως δικαίωση των προσπαθειών σας για το συγκεκριμένο μνημείο και την περιοχή γενικότερα;
«Βεβαίως. Βλέπω, ας πούμε τον Θανάση Ψαρούλη. Ενας χαμηλών τόνων άνθρωπος, που όμως κατ’ εμέ αποτελεί πρεσβευτή για την Ελλάδα, αλλά ιδιαιτέρως για την Πελοπόννησο και ειδικότερα για τη Μεσσηνία.
Με την ευκαιρία, σας αποκαλύπτω ότι τον Σεπτέμβριο θα επισκεφθούν το Κάστρο της Ανδρούσας και άλλα μνημεία της περιοχής μας, 20 με 25 Ευρωπαίοι δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερ, με σκοπό να συμβάλλουν στην προβολή τους στο εξωτερικό».
- Για το άλλο βυζαντινό μνημείο της περιοχής, τη Σαμαρίνα, είχε υπάρξει ανάλογο ενδιαφέρον από την πλευρά σας, την πλευρά του καποδιστριακού Δήμου Ανδρούσας;
«Βεβαίως. Φεύγοντας από δήμαρχος το 2010 είχα εξασφαλίσει 170.000 ευρώ και πράγματι, μετά από λίγο ξεκίνησε το έργο αποκατάστασης, που επιτηρήθηκε από την κυρία Μηλίτση και πράγματι έχει γίνει μια πολύ καλή δουλειά. Μάλιστα, φέτος, ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, στη λειτουργία για την οσία Μαρία την Αιγυπτία, που τελέστηκε στη Σαμαρίνα, δήλωσε προς το εκκλησίασμα ότι "ο πρώην δήμαρχος νοιάζεται για την περιοχή"».
- Ως Δήμος Ανδρούσας είχατε προσπαθήσει να προωθήσετε την ιδέα για μια τουριστική διαδρομή ιστορικού – θρησκευτικού ενδιαφέροντος στην περιοχή σας. Θέλετε να μας μιλήσετε για αυτό;
«Θυμάμαι ότι στην Κόρινθο, το 2007 νομίζω, σε ένα Περιφερειακό Συμβούλιο όπου είχα μεταβεί με τον πρόεδρο του Τρικόρφου Ηλία Πατσιώτη, πέτυχα να εξασφαλίσω 3,3 εκατομμύρια ευρώ για τη χρηματοδότηση της μελέτης αφ’ ενός του δρόμου Μάμι – Ανδρομονάστηρο και αφ’ ετέρου Ανδρούσα – Ελληνοεκκλησιά.
Το πνεύμα μου ήταν το εξής. Ο Βουλκάνος, η Αρχαία Μεσσήνη -όπου έχει κάνει τεράστιο έργο ο Πέτρος Θέμελης, τον οποίο και ανακήρυξα επίτιμο δημότη Ανδρούσας-, το Ανδρομονάστηρο, η Σαμαρίνα, οι αρχαιότητες στην Ανδρούσα -δηλαδή το Κάστρο και άλλες που δεν έχουν αποκατασταθεί- μπορούσαν να αποτελέσουν κίνητρο για μια τουριστική διαδρομή. Ηδη από μόνο του το Κάστρο, μετά την αποκατάστασή του, έχει εξαιρετικά μεγάλη επισκεψιμότητα.
Η διάνοιξη στο Μάμι – Ανδρομονάστηρο έγινε, μετά από κάποιες καθυστερήσεις, και μάλιστα πρόκειται για πολύ φαρδύ δρόμο, που χωρά δύο λεωφορεία. Η επιδίωξή μου ήταν αυτή, να μη γίνει ένας μικρός επαρχιακός δρόμος. Τώρα, ως προς την ασφαλτόστρωση, έχει γίνει η δημοπράτηση με προϋπολογισμό 1,3 εκατομμύρια. Υπήρξαν προσφυγές, αλλά το έργο διασώθηκε από την περιβαλλοντική μελέτη που είχαμε συντάξει στον Δήμο Ανδρούσας.
Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που είμαι συγκινημένος, γιατί θεωρώ ότι συνέβαλα στην περιφερειακή ανάπτυξη της περιοχής μου».
- Αναφερθήκατε στο Κάστρο της Ανδρούσας, πώς έγινε η αποκατάστασή του;
«Το 2003 που ανέλαβα δήμαρχος Ανδρούσας, κατέρρευσε η νότια πλευρά του κάστρου. Πήγα στον τότε υπουργό Πολιτισμού Ευάγγελο Βενιζέλο, εξασφαλίστηκαν 550.000 ευρώ και στη συνέχεια -αφού προηγήθηκαν οι απαραίτητες εγκρίσεις από το ΚΑΣ- ξεκίνησε η διαδικασία για την αποκατάσταση του Κάστρου, πάνω στις εξαιρετικές μελέτες που είχαν κάνει οι Νείλος Πιτσινός και Βασίλης Κουμανταρόπουλος, με αποτέλεσμα το Κάστρο σήμερα να αποτελεί ένα κόσμημα για την περιοχή μας.
Ωστόσο, αν και είναι κοινή η μελέτη, δεν έχει γίνει ακόμα η αποκατάσταση του πύργου, που βρίσκεται μέσα στην Ανδρούσα και ο οποίος λέγεται ότι έχει στο επάνω μέρος του ένα ρολόι -''ώρα'' το λένε- και είναι πραγματικά κρίμα να τον αφήσουμε να καταρρεύσει. Γι’ αυτό παρακαλώ, τον περιφερειάρχη Πέτρο Τατούλη, την προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Μεσσηνίας Ευαγγελία Μηλίτση, όλους τους φορείς, να ασχοληθούν για να διασωθεί ο πύργος της Ανδρούσας, όπως και άλλα μνημεία, όπως το εναπομένον τμήμα του βυζαντινού υδραγωγείου λόγου χάριν. Προβλέπαμε μάλιστα και περιπατητική διαδρομή που θα συνέδεε τα σημεία αυτά μεταξύ τους.
Μπορεί να μην έχω πλέον κάποια θεσμική ιδιότητα, αλλά έχω μάθει να προσφέρω και συνεχίζω να προσφέρω, ποικιλοτρόπως».
- Εχετε συνδέσει το όνομά σας με την ανακαίνιση του κτηρίου που στέγασε το Δημαρχείο του καποδιστριακού Δήμου Ανδρούσας. Πώς προέκυψε το έργο αυτό;
«Οταν δεχθήκαμε στην Ανδρούσα τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο, το Δημαρχείο ήταν ένα κτήριο ερειπωμένο. Μάλιστα, τότε, είχα ενημερώσει τον Πρόεδρο ότι εκεί ήταν το αρχοντικό του Κωνσταντίνου Κουμουνδούρου, δημάρχου Ανδρούσας, γιου του παλαιού πρωθυπουργού Αλεξάνδρου Κουμουνδούρου, το οποίο δυστυχώς κατεδαφίστηκε το 1928.
Εν πάση περιπτώσει, τέθηκε σε πρώτη προτεραιότητα η ανακαίνιση του Δημαρχείου, η οποία κόστισε 345.000 ευρώ και πλέον αυτή τη στιγμή, το οίκημα είναι ένα έργο πολιτισμού.
Προηγουμένως, είχαμε ανακαινίσει το Γυμνάσιο – Λύκειο, που όταν αναλάβαμε βρήκαμε σε πολύ κακή κατάσταση και στην κατασκευή του οποίου, το 1993, είχα συμβάλει κι εγώ».
- Πόσο σημαντικό ήταν το έργο ύδρευσης που έγινε στον καποδιστριακό Δήμο Ανδρούσας;
«Ηταν ένα τεράστιο έργο, για την Ανδρούσα και τα 8 χωριά, που έγινε και βγήκε σε πέρας από έναν νεοσύστατο δήμο, χωρίς μάλιστα να έχουμε βρει κάποια μελέτη. Μάλιστα κάποιοι υποστήριζαν ότι το έργο αυτό ήταν τόσο δύσκολο που μπορεί να χρειαζόταν και 100 χρόνια για να γίνει. Κι όμως, το έργο υλοποιήθηκε την πρώτη τριετία. Το 2009 έγινε και η νέα υδροδότηση από το Ανδρομονάστηρο, με φυσική ροή μάλιστα -χωρίς να έχουμε πλέον τα προβλήματα που είχαμε από την παλαιά υδροδότηση, στο Παυλόρεμα.
Επιπροσθέτως, είχα προτείνει και έργο αποχέτευσης, με ΣΔΙΤ, για ολόκληρο τον καποδιστριακό δήμο. Ομολογουμένως δύσκολο έργο, αλλά ήταν έργο πνοής. Ο προϋπολογισμός έβγαινε 11.000.000 ευρώ. Δυστυχώς, όμως, απορρίφθηκε εν τη γενέσει του».
- Κλείνοντας, τι θα θέλατε να επισημάνετε;
«Εδωσα τον καλύτερό μου εαυτό, αν και ξεκίνησα σε μεγάλη ηλικία. Αν και νιώθω ικανοποίηση για την αναγνώριση του έργου μου, αισθάνθηκα πικρία από τη στάση ορισμένων ανθρώπων, από το θράσος τους να κατεβάσουν την πινακίδα για την ανακαίνιση του Δημαρχείου που έγινε επί δημαρχοντίας μου, αλλά και την πινακίδα στη γωνία Μπιλάλη. Το θεωρώ κακοήθεια χειρίστης μορφής. Βέβαια, πρέπει να πω ότι η πινακίδα έχει πλέον αποκατασταθεί στη θέση της».
