O Γρηγόρης Καλομοόιρης γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1954. Είναι χημικός και εργάζεται στη δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Διατέλεσε γενικός γραμματέας του πρώτου μεταδικτατορικού συλλόγου φοιτητών της Φυσικομαθηματικής του Πανεπιστημίου Πατρών.
Εντάχθηκε στο Κ.Κ.Ε. το 1974. Από το 1989 μέλος του Συνασπισμού και από το 1993 μέλος της Κ.Π.Ε.
Διατέλεσε επί σειρά ετών πρόεδρος, αντιπρόεδρος και γ. γραμματέας της ΟΛΜΕ. 
Διατέλεσε Δημοτικός Σύμβουλος Χαλανδρίου με την «Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου» και είναι μέλος του Δ.Σ. του Κοινωνικού Πολύκεντρου της ΑΔΕΔΥ.
Είναι ιδρυτικό μέλος του Αριστερού Βήματος Διαλόγου και Κοινής Δράσης.
Συμμετέχει ενεργά στους αγώνες για τα δικαιώματα των εργαζομένων, για την υπεράσπιση των ανθρώπινων και κοινωνικών δικαιωμάτων και την αλληλεγγύη με τους αγωνιζόμενους λαούς του κόσμου.
Συμμετείχε στο κίνημα ενάντια στη «μεταρρύθμιση Αρσένη» και στους δυναμικούς αγώνες των εκπαιδευτικών το 1988, το 1997-98 και το 2006.
Βρέθηκε πάντα στο πλευρό εργαζομένων, φοιτητών και μαθητών που διώκονταν για την κοινωνική και συνδικαλιστική τους δράση.
Συνέβαλε με τη δράση του, ως πρόεδρος της ΟΛΜΕ, στη μεγαλειώδη νίκη του εκπαιδευτικού κινήματος που ανέτρεψε τα σχέδια του δικομματισμού για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος.
Η δημιουργία της δημοτικής παράταξης «Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου» πριν από τέσσερα χρόνια αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί ένα πρωτότυπο ενωτικό εγχείρημα, που συσπειρώνει όλες τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της Οικολογίας: Σύριζα, Ανταρσύα, Οικολόγους-Πράσινους καθώς και ανένταχτους αριστερούς πολίτες.
Η δράση της καθορίζεται από το συνθετικό και δημοκρατικό διάλογο των πολιτών που τη στηρίζουν στην καθημερινή της δραστηριότητα.
Στη δημοτική μας παράταξη συναντήθηκαν άνθρωποι με παρελθόν, παρόν και κυρίως μέλλον στη διεκδίκηση μιας άλλης πόλης και μιας άλλης κοινωνίας.
Με αυτή τη φιλοδοξία τα τέσσερα χρόνια που πέρασαν αγωνιστήκαμε μαζί:
με τους κατοίκους του Κάτω Χαλανδρίου ενάντια στη μετεγκατάσταση του Υπουργείου Οικονομικών στο χώρο του Νομισματοκοπείου,
με τους κατοίκους της Τούφας ενάντια στην αλλαγή των χρήσεων γης και την παράνομη λειτουργία του σούπερ μάρκετ ΚΑΡΦΟΥΡ και των εγκαταστάσεων των ΕΛΤΑ,
με τους κατοίκους της Ριζαρείου ενάντια στην προσπάθεια παραχώρησης για εκμετάλλευση σε ιδιώτες του χώρου του ιδρύματος Χατζηκώστα,
με τους κατοίκους της Περικλέους ενάντια στην εγκατάσταση της κεραίας κινητής τηλεφωνίας,
με το σύλλογο προστασίας της Ρεματιάς ενάντια στα σχέδια για την επέκταση του θεάτρου, της εμπορευματοποίησής της, και της εγκατάστασης φωτοβολταϊκών και καμερών στην προστατευόμενη ζώνη,
με τους γονείς και τους εργαζόμενους στους παιδικούς σταθμούς ενάντια στην καταστρατήγηση των κανονισμών ασφάλειας και των συνθηκών εργασίας.

Συμμέτοχοι και όχι απλοί συμπαραστάτες ή επίδοξοι διαχειριστές, φέραμε τη φωνή των κατοίκων στο δημοτικό συμβούλιο και ενημερώσαμε τους συμπολίτες μας για τα σχέδια της διοίκησης.
Ασκήσαμε κριτική σε επιβλαβείς αποφάσεις της διοίκησης συνοδεύοντας την κριτική μας με θεμελιωμένες προτάσεις (αναθεώρηση του γενικού πολεοδομικού, προϋπολογισμοί, επιχειρησιακό σχέδιο του δήμου, ανάπλαση της κεντρικής πλατείας, ελεγχόμενη στάθμευση κ.ά.).
Και φυσικά δεν αδιαφορήσαμε για όσα έγιναν γύρω μας τα τελευταία χρόνια. Βρεθήκαμε δίπλα στους μετανάστες για την αντιμετώπιση των ρατσιστικών επιθέσεων, με τη μαθητική νεολαία το Δεκέμβρη του 2008, συμμετείχαμε στη μάχη για τις ελεύθερες παραλίες στο Ελληνικό, στις κινητοποιήσεις ενάντια στο Μνημόνιο, συμπαρασταθήκαμε στο «στόλο της ελευθερίας» προς τη δοκιμαζόμενη Γάζα.
Δημιουργήσαμε το χώρο διαλόγου «Αβέρωφ 7Α» και προσπαθήσαμε, ζωντανεύοντας ένα στέκι που έλειπε από την πόλη, να συμβάλουμε στην ελεύθερη έκφραση και τον προβληματισμό.
Γνωρίζουμε ότι οι παρεμβάσεις μας όλο αυτό το διάστημα δεν ήταν αρκετές. Ίσως μάλιστα να αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό των προβλημάτων της πόλης. Συχνά ηττηθήκαμε, άλλες φορές πετύχαμε τους στόχους μας, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να μας χρεώσει απουσία, απάθεια ή αδιαφορία.
Πολύ περισσότερο, κανείς δεν μπορεί να μας ταυτίσει με το υπόλοιπο πολιτικό σκηνικό της πόλης. Αμφισβητώντας τους επαγγελματίες της πολιτικής, το δημαρχοκεντρικό μοντέλο, τη γραφειοκρατική δομή του δημοτικού συμβουλίου, προβάλαμε τη συλλογική δράση. Με το σύστημα της εναλλαγής, έξι μέλη της παράταξής μας θήτευσαν στις δύο θέσεις που κατείχαμε στο δημοτικό συμβούλιο, αποδεικνύοντας έμπρακτα τη διαφορετικότητά μας.
Έχουμε πια αποκτήσει την πεποίθηση ότι ο μόνος δρόμος είναι να συνεχίσουμε την προσπάθεια, με στόχο τη συμβολή στη δημιουργία ενός πλειοψηφικού ρεύματος ικανού να επιφέρει δραστικές αλλαγές στην πόλη και τη ζωή μας.
Το στοίχημα για τη δημιουργία σταθερών δεσμών με ένα τμήμα της κοινωνίας της πόλης μας που αναζητά μια αριστερή, οικολογική, ριζοσπαστική και μαχητική οπτική, απαλλαγμένη από τον παραγοντισμό, τις πολιτικές αναπηρίες και τους μικροηγεμονισμούς, παραμένει ανοιχτό…
Στη νέα εποχή της τρόικας και του Δ.Ν.Τ. πιστεύουμε ότι ο αγώνας για το δικαίωμα στην πόλη είναι αναπόσπαστο μέρος του αγώνα ενάντια στο Μνημόνιο και τον «Καλλικράτη».
Πιστεύουμε ότι σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε ένα κίνημα κατοίκων που:
θα θέτει ως προτεραιότητα την υπεράσπιση των ελεύθερων και των δημόσιων χώρων της πόλης από την καταστροφή και την εμπορευματοποίηση, την οποία θα φέρει η εφαρμογή του «Καλλικράτη»,
θα αντιστέκεται στις απολύσεις των εργαζομένων του Δήμου, στη συρρίκνωση και την ιδιωτικοποίηση των δημοτικών υπηρεσιών (παιδικοί σταθμοί, παροχή ιατρικής βοήθειας, καθαριότητα κ.ά.), που επιβάλλει ο «Καλλικράτης»,
θα αντιστέκεται στην επέλαση των κερδοσκοπικών συμφερόντων και των επιπτώσεών τους στην καθημερινότητα των πολιτών,
θα στοχεύει στην ενίσχυση όσων δημοτικών υπηρεσιών κοινωνικού χαρακτήρα έχουν απομείνει σε συνδυασμό με νέες μορφές κοινωνικής αλληλεγγύης, που δεν αποκλείεται να αποδειχτούν πολύτιμες στο κοντινό μέλλον (μορφές αλληλέγγυας οικονομίας, δίκτυα ανταλλαγής προϊόντων και υπηρεσιών χωρίς τη μεσολάβηση του χρήματος κ.λπ.),
θα υπερασπίζεται την ιστορική μνήμη της πόλης, τα μνημεία της και το περιβάλλον,
θα παράγει πολιτισμό αξιοποιώντας το νέο δυναμικό της πόλης,
θα θέτει ως κριτήριο για τις επιλογές του τις ανάγκες των ανθρώπων και όχι τα κέρδη των επιχειρηματιών, ενώ θα έχει ανοιχτό μέτωπο στην πολιτική της κυβέρνησης, του Δ.Ν.Τ. και όσων την υποστηρίζουν.
δεν θα εναποθέτει τις ελπίδες του απλώς στην κατάκτηση του Δήμου, αλλά θα προωθεί τους δικούς του θεσμούς δημοκρατικής αυτοοργάνωσης (συμβούλια και επιτροπές γειτονιάς, λαϊκές συνελεύσεις με αποφασιστικό και δεσμευτικό χαρακτήρα).
Η πόλη και οι ανάγκες μας πάνω από το χρέος τους

Γρηγόρης Καλομοίρης