Αυτό σημειώνει ο Μεσσήνιος υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΚΚΕ μιλώντας στην “Ε” λίγα 24ωρα πριν την κάλπη.

Είναι γνωστή η αντίθεση του ΚΚΕ στον θεσμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ωστόσο το κόμμα μετέχει στις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου, διεκδικώντας να στείλει κομμουνιστές βουλευτές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Δεν είναι κάπως αντιφατικό αυτό;

Μα ακριβώς επειδή το ΚΚΕ αντιπαλεύει την ΕΕ του κεφαλαίου, γι' αυτό χρειάζεται να ενισχυθεί με τη λαϊκή ψήφο, για να είναι ισχυρή η φωνή που υπερασπίζει τα λαϊκά συμφέροντα και όχι τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Το ΚΚΕ, ακριβώς επειδή αντιπαλεύει την ΕΕ, αποτελεί εγγύηση ότι σταθερά θα ενημερώνει το λαό για όσα έρχονται. Ακριβώς επειδή παλεύει για την αποδέσμευση από την ΕΕ, έχει κάθε λόγο να λέει στο λαό την αλήθεια για ό,τι σχεδιάζεται στις Βρυξέλλες, κάτι που όλα τα άλλα κόμματα έχουν κάθε συμφέρον να του αποκρύπτουν, αφού συμφωνούν με τη στρατηγική της ΕΕ. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που σταθερά αξιοποιεί τις θέσεις του στο Ευρωκοινοβούλιο ώστε να προβάλλονται τα δίκαια αιτήματα του εργατικού - λαϊκού κινήματος, είναι το μόνο κόμμα που στριμώχνει την Κομισιόν να παίρνει θέσεις γύρω από τα καυτά προβλήματα των εργαζομένων κι έτσι να αποκαλύπτεται ο κυνισμός με τον οποίο αντιμετωπίζεται η ζωή του λαού από τα αστικά επιτελεία. Π.χ. αν το ΚΚΕ δεν ήταν στο Ευρωκοινοβούλιο, δεν θα μάθαιναν ποτέ οι πληγέντες της φονικής πλημμύρας στη Μάνδρα, αλλά και της Καλαμάτας, ότι είναι θύματα της λογικής «κόστους - οφέλους», ότι έργα που θα τους έσωζαν δεν χρηματοδοτούνται γιατί όπως λέει η ΕΕ «η δικαιοσύνη δεν είναι μέρος της ανάλυσης κόστους - οφέλους».

“Δυνατό ΝΑΙ στο ΚΚΕ, το πιο δυνατό ΟΧΙ στην ΕΕ” αναφέρει το σύνθημα του κόμματος για τις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου. Πώς μια θετική ψήφος μπορεί να αποτιμάται ως αρνητική επί της ουσίας;

“Οπως λέει και ο ποιητής είναι ώρα πια να αποφασίσει κανείς «με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει». Αυτή την ώρα που δικαιολογημένα πολλοί περισσότεροι από το παρελθόν κατανοούν τον αντιδραστικό ρόλο της ΕΕ, το σύστημα προσπαθεί να στήσει νέες παγίδες για να μην εκφραστεί ριζοσπαστικά, ανατρεπτικά η αγανάκτηση για τις πολιτικές που στηρίζει η ΕΕ. Βγάζει στο προσκήνιο τις δυνάμεις του λεγόμενου ευρωσκεπτικισμού. Ομως, στη Βρετανία του Brexit, στην Ιταλία του Σαλβίνι και αλλού, η αντιλαϊκή, αντεργατική πολιτική προχωρά ακάθεκτη, παντού οι εργαζόμενοι πληρώνουν τις επιλογές της αστικής τάξης να αντιπαρατεθεί με την ΕΕ για τα δικά της συμφέροντα. Πολύ απλά γιατί η κόντρα με την ΕΕ δεν γίνεται από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, αλλά από τη σκοπιά των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων. Επομένως το ΟΧΙ στην ΕΕ, για να είναι καθαρό και να ανοίγει δρόμους υπέρ των λαϊκών συμφερόντων, μπορεί να εκφραστεί μόνο από την ισχυροποίηση του ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι η “Ευρωπαϊκή Ενωση είναι εχθρός των λαών, δεν εξανθρωπίζεται, δεν μπορεί να μετατραπεί σε Ευρώπη των εργαζομένων”. Γιατί προβαίνει σε αυτή την εκτίμηση, δεν θεωρεί ότι η πάλη από μέσα θα μπορούσε να ανατρέψει και να αλλάξει τον χαρακτήρα της ΕΕ;

Από την ίδρυσή της, η ΕΟΚ και μετέπειτα ΕΕ αποτέλεσε μια Ενωση για το συμφέρον των επιχειρηματικών ομίλων, των μονοπωλίων, «κοινό σπίτι» του κεφαλαίου. Για λογαριασμό τους χαράζει πολιτική, διαμορφώνει κατευθύνσεις, δίνει οδηγίες. Δεν συναντήθηκαν, για παράδειγμα, οι ελαιοπαραγωγοί της Καλαμάτας με αυτούς της Ιταλίας και της Ισπανίας για να την ιδρύσουν. Τα μεγάλα μονοπώλια άνθρακα και χάλυβα, μαζί με τις κυβερνήσεις τους, την δημιούργησαν για να εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Υπάρχει πια πλούσια εμπειρία και για όσους έλεγαν ότι από μέσα μπορεί η ΕΕ να αλλάξει. Χρειάζεται οι εργαζόμενοι να ξεφύγουν από αυταπάτες, ότι μπορούν να περιμένουν τη διέξοδο βαδίζοντας στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο. Οι λαοί όλων των κρατών - μελών της ΕΕ μπορούν και πρέπει να βαδίσουν στον δρόμο της ανατροπής σε κάθε χώρα, για να ανοίξει ο δρόμος για την Ευρώπη του σοσιαλισμού.

Σε αρκετές χώρες της ΕΕ εκφράζεται τουλάχιστον προβληματισμός για τον συγκεκριμένο θεσμό, ωστόσο στην πλειονότητα αυτών των περιπτώσεων ο εν λόγω προβληματισμός συνδέεται άμεσα με εθνικισμούς, ρατσιστικές αναφορές και “θωρακισμένα” σύνορα. Σας ανησυχεί η τάση αυτή που διαμορφώνεται;

Η άνοδος εθνικιστικών φασιστικών δυνάμεων σε διάφορες χώρες τροφοδοτείται από την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζουν σοσιαλδημοκράτες και νεοφιλελεύθεροι, διάφοροι αυτοαποκαλούμενοι αριστεροί. Οσοι στηρίζουν στην ουσία το ίδιο το σύστημα που γεννά φτώχεια, εκμετάλλευση, πολέμους, προσφυγιά, μετανάστευση. Είναι ανάγκη να γίνει κατανοητό -και υπάρχει πλούσια ιστορική πείρα- ότι ο φασισμός είναι το πιο αποκρουστικό πρόσωπο αυτού του συστήματος. Δεν γίνεται να στηρίζεις αυτό το σύστημα και να καμώνεσαι ότι αντιπαλεύεις τον φασισμό που είναι δημιούργημά του. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ, η ανάδειξή του στη 3η θέση θα είναι μια ηχηρή απάντηση του λαού και της νεολαίας στα φασιστικά και νεοναζιστικά μορφώματα.

Ποια είναι η πρόταση του ΚΚΕ για μια “Ευρώπη των λαών”;

Οι ευρωεκλογές δεν θα ανατρέψουν το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα. Μπορούν όμως να ενισχύσουν το λαϊκό κίνημα σήμερα, βάζοντας φρένο στα χειρότερα και ανοίγοντας αύριο τον δρόμο της ανατροπής. Η παραμονή στην ΕΕ και την ευρωζώνη δεν είναι μονόδρομος. Η κοινωνία μπορεί να ζήσει χωρίς τους καπιταλιστές, να βάλει σε κίνηση την παραγωγή, τις υπηρεσίες με άλλες κοινωνικές σχέσεις. Δεν γίνεται να παραμένει ένα σύστημα στο οποίο 25 οικογένειες κατέχουν τον μισό πλούτο της Γης. Το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει και μπορεί, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε όλη την Ευρώπη, να οργανώσει την αντεπίθεσή του. Να αξιοποιήσει τις φυγόκεντρες τάσεις της ΕΕ. Να συνδέσει την πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ με την πάλη για ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου σε κάθε χώρα, για την κοινωνική ιδιοκτησία και τον κεντρικό σχεδιασμό, με την εργατική - λαϊκή συμμετοχή στα όργανα διεύθυνσης και εξουσίας.

* Ο Διονύσης Κλάδης είναι 39 χρονών και εργάζεται ως ιδιωτικός υπάλληλος. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καλαμάτα. Συμμετείχε για πολλά χρόνια στη Φιλαρμονική του Δήμου Καλαμάτας, σε ραδιοφωνικές εκπομπές τοπικών σταθμών και σε ερασιτεχνικά μουσικά συγκροτήματα στην πόλη της Καλαμάτας. Απόφοιτος του Τμήματος Οχημάτων του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης και της ΑΣΠΑΙΤΕ στην Πάτρα. Εργάστηκε ως αναπληρωτής εκπαιδευτικός στην τεχνική εκπαίδευση.

Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στην Αλεξανδρούπολη. Από το 8ο έως το 10ο Συνέδριο της ΚΝΕ υπήρξε μέλος του ΚΣ της Οργάνωσης. Μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης του ΚΚΕ. Πρόεδρος του Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αλεξανδρούπολης - Φερών - Σουφλίου «Η Ενότητα» και μέλος του Δ.Σ. του Εργατικού Κέντρου Εβρου.