Για να μιλάμε με πρακτικούς όρους, δύο πράγματα πρέπει να γίνουν:

Πρώτον, να υπάρξει γενική κινητοποίηση παραγόντων και φορέων, ώστε να πιέσουν και να πείσουν την κυβέρνηση ότι έφτασε η ώρα να τελειώνουν τα ψέματα με το νότιο τμήμα της Ολυμπίας οδού (Πάτρα - Πύργος -Τσακώνα) και το Καλαμάτα - Ριζόμυλος - Πύλος - Μεθώνη.

Δεύτερον, στο προαναφερθέν κίνημα του νομού να τεθεί μπροστάρης ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και να ενεργοποιήσει την όποια επιρροή διαθέτει στην κυβέρνηση, για να ενταχθούν τα έργα σε πρώτη προτεραιότητα. Θα του δοθεί έτσι μία τελευταία ευκαιρία να συνδέσει επιτέλους το όνομά του, μετά από 40 τόσα  χρόνια, με κάποιο μεγάλο έργο που θα σηματοδοτήσει την ανάπτυξη της Μεσσηνίας για άλλο μισόν αιώνα.

Αν πάντως οι δύο μεγάλοι δρόμοι της Μεσσηνίας δεν μπουν σε τροχιά υλοποίησης, τότε οι προοπτικές του νομού μόνο αισιοδοξία δεν μπορούν να εμπνέουν.

Εχουμε λοιπόν και λέμε: Βουλευτές, κόμματα, περιφερειάρχης, δήμαρχοι, Επιμελητήριο, και όλοι οι άλλοι φορείς που εκπροσωπούν μικρότερες κοινωνικές ομάδες, δεν μπορούν να παραμένουν απαθείς θεατές των όσων διαδραματίζονται χωρίς αυτούς. Εχουν λόγο και πρέπει να τον αρθρώσουν.  Αλλιώς να μην διαμαρτύρονται παθητικά.

Τέλος, ξαναθυμίζουμε ότι αυτή η υπόθεση πρέπει να είναι η τελευταία ευκαιρία του Αντώνη Σαμαρά. Γιατί ακούγεται ότι ενδιαφέρεται να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ας συμβάλει στη δρομολόγηση των εργασιών και ας γίνει... Θεός. Πρώτα όμως χρωστάει να ξεπληρώσει όσα η Μεσσηνία του έδωσε για να γίνει πρωθυπουργός.