Με τον πρόσφατα ψηφισμένο νόμο 4456 (ΦΕΚ: αρ. φύλλου 24/Τεύχος Α/Αρθρο 35/01.03.2017), αναφέρεται η εξουσιοδοτική διάταξη ανακήρυξης της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας. Η διάταξη αυτή αναφέρει: «Με κοινή απόφαση των υπουργών Εσωτερικών, Παιδείας, Ερευνας και Θρησκευμάτων και Εξωτερικών, η οποία δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ορίζεται Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας και καθορίζεται το ακριβές περιεχόμενο αυτής, με σκοπό την ανάδειξη και προώθηση ιδίως εθνικών, κοινωνικών, φιλολογικών, πολιτιστικών ή άλλων θεμάτων. Με την ως άνω απόφαση καθορίζεται η οργάνωση και το περιεχόμενο των σχετικών εκδηλώσεων και ενεργειών, η προώθηση της διεθνούς καθιέρωσης, καθώς και κάθε άλλο ειδικότερο, τεχνικό ή λεπτομερειακό ζήτημα που αφορά στις πραγματοποιούμενες κατά την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας δράσεις».
Ενα υπερκομματικό ζήτημα που χρήζει τεράστιας προσοχής και σημασίας. Προσοχής, για να μην εκφυλιστεί μια σημαντική πρωτοβουλία μέσα από το πρίσμα ιδεολογημάτων, και σημασίας, διότι επί 40 αιώνες η ελληνική γλώσσα ομιλείται αδιάκοπα σε έναν αυξομειούμενο γεωγραφικό χώρο, με επίκεντρο πάντοτε την Ελλάδα. Επί 28 αιώνες εκφράζεται με την ίδια γραφή και το ίδιο αλφάβητο, το ελληνικό αλφάβητο και επί 24 αιώνες γράφεται με την ίδια ιστορική - ετυμολογική ορθογραφία.
Με επιχειρήματα έντιμα, ειλικρινή, αντικειμενικά, πειστικά και όχι υποτιμητικά για τις άλλες εθνικές γλώσσες, οφείλουμε να προωθήσουμε τη διεθνή καθιέρωσή της. Με επίκεντρο την ομογένεια, εκεί όπου εκατομμύρια καρδιές σε όλη την υφήλιο δίνουν πνοή και συνέχεια στην ελληνική γλώσσα. Πρέπει να δώσουμε έμφαση στις ρίζες του ευρωπαϊκού πολιτισμού, που έχουν ως σημείο αναφοράς την ελληνική γλώσσα. Οπως είχε πει και ο αείμνηστος Eric Havelock, καθηγητής Φιλοσοφίας στο Harvard και στο Yale «…η απλότητα και η διάταξη των γραμμάτων του ελληνικού αλφαβήτου υπήρξαν καίριοι παράγοντες για τη μετάβαση στον γραπτό πολιτισμό…». Η σημαντικότητα αυτής της διαπίστωσης είναι προφανής, διότι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός δεν θα υπήρχε εάν δεν είχε επινοηθεί η γραφή και ένα «οικονομικό δημοκρατικό αλφάβητο», με την έννοια ότι ο οποιοσδήποτε μπορεί να το μάθει και να το χρησιμοποιεί.
Η ενίσχυση της ελληνικής παρουσίας στον κόσμο, εντάσσεται σε μια συνολική στρατηγική στήριξης των ελληνικών σπουδών στο εξωτερικό. Κύριος στόχος είναι η διαχρονική παρουσία και εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας καθώς και η προώθηση του ρόλου της ελληνοφωνίας σε ό,τι αφορά τη διεπικοινωνία του ελληνισμού στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στην ελληνική διασπορά αλλά και σε κάθε πολίτη του κόσμου που μετέχει των αξιών της ελληνικής παιδείας.
Ενισχύοντας την ελληνική σκέψη, ενισχύουμε την ίδια την Ελλάδα. Είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε το δικαίωμα σε μια μικρή -γεωγραφικά- χώρα να ξαναθέσει στο τραπέζι μεγάλα ζητήματα, βάζοντας στην άκρη την παθογένεια της πολιτικής της κουλτούρας, η οποία στο πλαίσιο του αντιπολιτευτικού τακτικισμού, θέτει σε κίνδυνο εθνικούς σκοπούς.
