Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει εξελιχθεί σε ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, η ηγεσία του οποίου προσπαθεί να συνεννοηθεί με την ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά, αλλά ο πυρήνας των στελεχών του, ο οποίος παίρνει τις αποφάσεις και ορίζει την πολιτική μεθοδολογία τιμά την κομμουνιστική παράδοση του κόμματος.
Σύμφωνα με αυτή την παράδοση, όταν το κόμμα βρίσκεται στην αντιπολίτευση είναι οπαδός της απόλυτης κριτικής προς την εξουσία και όταν βρίσκεται στην κυβέρνηση είναι οπαδός της απόλυτης εξουσίας.
Κατά την άποψή μου, το πρόβλημα δεν το έχει ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος κινείται με βάση τις ιδεολογικές και πολιτικές του ρίζες, αλλά όσοι δεν μπορούν να αναλύσουν σωστά τη στρατηγική του και τη μεθοδολογία του.
Ζητούσαν τα πάντα
Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση τα στελέχη του, πιστά στην κομμουνιστική του παράδοση, ζητούσαν από το «αστικό σύστημα» τα πάντα. Ηθελαν το τέλος της λιτότητας παρά τις μεγάλες οικονομικές δυσκολίες, τον άμεσο τερματισμό του μνημονίου παρά την υπερχρέωση του ελληνικού Δημοσίου και τον αποκλεισμό του από τις διεθνείς αγορές, τη μονομερή διαγραφή του χρέους παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει τέτοιο προηγούμενο, κ.λπ. Ζητώντας πράγματα που ήταν πρακτικά αδύνατο να γίνουν ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να δημιουργήσει δυναμική εξουσίας. Κέρδισε τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 δημιουργώντας σε πολλούς την εντύπωση ότι θα πραγματοποιούσε αυτά που δεν μπορούσαν να γίνουν και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 με τη βοήθεια της πολιτικής δυναμικής του Ιανουαρίου και της σύγκρουσης με την ευρωζώνη.
Ολα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απόλυτος με διαφορετικό τρόπο εφόσον βρίσκεται στην εξουσία.
Τα θέλουν όλα
Με βάση την κομμουνιστική του παράδοση τα στελέχη του σκληρού πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ διαχειρίζονται την εξουσία με απόλυτο τρόπο.
Πρώτον, θεωρούν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα γι’ αυτό και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να συνεργαστούν με το χειρότερο κομμάτι της παλαιάς ΝΔ και το χειρότερο κομμάτι του παλαιού ΠΑΣΟΚ στο όνομα της επικράτησης του νέου...
Δεύτερον, από την απόλυτη κριτική επιδιώκουν να περάσουν στον απόλυτο έλεγχο της κριτικής μέσα από τον έλεγχο των ΜΜΕ. Εξυπηρέτησαν την παλιά διαπλοκή, προσπάθησαν να στήσουν τη νέα διαπλοκή, επέβαλαν πλήρη κομματικό έλεγχο στη δημόσια τηλεόραση, κατασκεύασαν ανύπαρκτους πεσόντες της δημόσιας τηλεόρασης σε μια προσπάθεια να απαξιώσουν τους επικριτές τους.
Στις περισσότερες μεθοδεύσεις τους τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ απέτυχαν, γι’ αυτό δυσκολεύονται να ελέγξουν την επικοινωνιακή και πολιτική τους φθορά. Σημασία όμως έχει η πολιτική στόχευση και η μεθοδολογία.
Τρίτον, ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία θεωρεί ότι πρέπει να έχει τον απόλυτο έλεγχο της Δικαιοσύνης και να την χρησιμοποιεί στα πλαίσια του πολιτικού προγραμματισμού του. Αλλοι δικαστικοί λειτουργοί επιβραβεύονται γιατί ακολουθούν τις υποδείξεις και άλλοι τιμωρούνται επαγγελματικά ή και διασύρονται επειδή θεωρούνται αντίπαλοι του καθεστώτος.
Τέταρτον, με βάση την παραδοσιακή κομμουνιστική λογική το κόμμα ελέγχει πλήρως τη δημόσια διοίκηση, γι’ αυτό στέκεται εμπόδιο σε οποιαδήποτε διαδικασία αξιολόγησης που δεν έχει κομματικά κριτήρια, ενώ μπορεί και δεσμεύει τεράστια ποσά σε όφελος της νομενκλατούρας παρά την αυστηρή δημοσιονομική πολιτική που εφαρμόζεται λόγω των μνημονιακών περιορισμών.
Αυτός είναι και θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και καλά θα κάνουμε να τον αναλύσουμε σωστά, να κινητοποιήσουμε τις δυνάμεις των κομμάτων που ακολουθούν ευρωπαϊκή στρατηγική και κυρίως τις δυνάμεις της κοινωνίας των πολιτών για να εξουδετερώσουμε τις αντιδημοκρατικές προκλήσεις της εξουσίας. Κατά την άποψή μου, ο κ. Τσίπρας θα ήθελε να είναι ένα είδος Μαδούρο -πρόκειται για τον σύντροφο που έχει διαλύσει τη Βενεζουέλα- εάν, όπως όλα δείχνουν, δεν τα καταφέρει θα οφείλεται στις δικές του ελλείψεις, στις δικλίδες ασφαλείας του δημοκρατικού μας συστήματος και στη δική μας πολιτική δραστηριότητα.
