Η ελληνική Δικαιοσύνη έχει σοβαρά προβλήματα τα οποία επισημαίνονται και από τους Ευρωπαίους εταίρους. Για παράδειγμα, η απονομή της Δικαιοσύνης καθυστερεί υπερβολικά πολύ, με βάση τα ευρωπαϊκά κριτήρια και τις απαιτήσεις μιας σύγχρονης οικονομίας. Δεν είναι τυχαίο ότι οι μεγάλες ξένες επενδύσεις πραγματοποιούνται με ειδικό νομοθετικό καθεστώς, το οποίο απαλλάσσει τους επενδυτές από τους περιορισμούς που ισχύουν για τις μικρής και μεσαίας κλίμακας επενδύσεις, ενώ τους προσφέρουν ειδικές εγγυήσεις για ενδεχόμενες καθυστερήσεις εξαιτίας της γραφειοκρατίας και της Δικαιοσύνης.
Επομένως, πρέπει να γίνουν πολλά για να αναβαθμιστεί η λειτουργία της Δικαιοσύνης. Δυστυχώς οι κυβερνητικές παρεμβάσεις είναι σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση εφόσον αποσκοπούν στον πολιτικό έλεγχο της Δικαιοσύνης και τη μετατροπή της σε «υπεύθυνο» για τα προβλήματα που δημιουργεί η κυβερνητική πολιτική.
Απλήρωτοι εργαζόμενοι
Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί εντυπωσιακά ο αριθμός των εργαζομένων που μένουν απλήρωτοι ή δεν πληρώνονται κανονικά από τις επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται. Το φαινόμενο έχει σχέση με τη νέα κρίση που προκάλεσε στην οικονομία η κυβέρνηση Τσίπρα το 2015 και την προσαρμογή που ακολούθησε με πολύ σκληρούς όρους για την οικονομία και την κοινωνία.
Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας απέδωσε την πραγματικότητα που διαμόρφωσε η κυβερνητική πολιτική στους δικαστικούς λειτουργούς που κατά την άποψή του ανέχονται τέτοιου είδους πρακτικές σε βάρος των εργαζομένων. Ακόμη κι αν η Δικαιοσύνη εξαντλήσει την αυστηρότητά της σε αυτό το ζήτημα τα πράγματα θα εξελιχθούν από το κακό στο χειρότερο. Κι αυτό γιατί οι απλήρωτοι εργαζόμενοι δεν είναι τόσο θύματα ασυνείδητων εργοδοτών -υπάρχουν και αυτοί- όσο της αδυναμίας των επιχειρήσεων να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, πιστωτικής ασφυξίας και υπερφορολόγησης.
Το κυνήγι της φοροδιαφυγής
Τα κυβερνητικά στελέχη δηλώνουν υπερήφανα για τις επιδόσεις του οικονομικού επιτελείου στην πάταξη της μεγάλης φοροδιαφυγής, όμως η κατάσταση είναι πολύ πιο σύνθετη. Από το δεύτερο εξάμηνο του 2016 επιτυγχάνονται με το παραπάνω οι στόχοι για αύξηση των φορολογικών εσόδων του Δημοσίου εξαιτίας σκληρών αντιλαϊκών μέτρων, όπως είναι η αύξηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα και σε βασικά είδη κατανάλωσης στο 24%.
Οι μεγάλοι φοροφυγάδες παραμένουν στο απυρόβλητο με ευθύνη της κυβέρνησης και οι περίφημες λίστες που θα απέδιδαν δισεκατομμύρια αποδίδουν στο Δημόσιο εκατοντάδες εκατομμύρια σε επίπεδο καταλογισμού και δεκάδες εκατομμύρια σε επίπεδο είσπραξης.
Η κυβερνητική ηγεσία προσπαθεί να αποδώσει τα αποτελέσματα της φορολογικής της πολιτικής στη Δικαιοσύνη, επειδή η τελευταία επιβεβαίωσε με απόφασή της το αυτονόητο, ότι δεν μπορεί να προεκτείνονται οι φορολογικοί έλεγχοι πέραν της τελευταίας πενταετίας.
Η ερμηνεία του φαινομένου
Οι συνεχείς επιθέσεις της κυβερνητικής ηγεσίας στη Δικαιοσύνη είναι ένα σύνθετο πολιτικό φαινόμενο το οποίο κατά την άποψή μου πρέπει να αποδοθεί στα εξής:
Πρώτον, η εφαρμογή σκληρών μέτρων έχει περιορίσει το πολιτικό κεφάλαιο της κυβέρνησης και γι’ αυτό επιχειρεί τη συσπείρωση των υποστηρικτών της επινοώντας έναν ακόμη αντίπαλο.
Δεύτερον, σε συγκεκριμένα θέματα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις συνέπειες των λαθών και των παραλείψεων της κυβερνητικής ηγεσίας και έτσι επιχειρείται από την πλευρά της να αποδοθούν οι δικές της ευθύνες στη Δικαιοσύνη.
Τρίτον, υπάρχουν πολλά στελέχη στον ΣΥΡΙΖΑ τα οποία λόγω της πολιτικής τους παιδείας δυσκολεύονται να αντιληφθούν την αναγκαιότητα της διάκρισης των εξουσιών.
Τέταρτον, οι εκκρεμότητες που έχουν δημιουργήσει συγκεκριμένα στελέχη της κυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου οδηγεί την κυβερνητική ηγεσία στη λογική του προληπτικού χτυπήματος. Επιδιώκουν να απαξιώσουν στην αντίληψη της κοινής γνώμης τη Δικαιοσύνη προτού εξελιχθούν, σε δικαστικό επίπεδο, υποθέσεις σε βάρος κυβερνητικών στελεχών.
