Ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του στήριξαν την πορεία τους προς την εξουσία σε μια επιθετική αριστερή δημαγωγία γεμάτη συμβολισμούς και ψευτοδιλήμματα. Τώρα διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν να κυβερνήσουν αποτελεσματικά γιατί τους κυνηγάει το αριστερό παρελθόν τους. Η σύγκρουση μεταξύ του κινηματικού παρελθόντος και του κυβερνητικού παρόντος του ΣΥΡΙΖΑ ανεβάζει το οικονομικό και κοινωνικό κόστος της διαχείρισης της κρίσης και απειλεί, δημοσκοπικά και κυρίως πολιτικά, τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο νόμος για τις απεργίες
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της επιθετικής πολιτικής που ακολούθησε στο παρελθόν ο ΣΥΡΙΖΑ, με αποτέλεσμα να εμποδίζεται στους κυβερνητικούς χειρισμούς του, είναι ο νέος νόμος για τις απεργίες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν είχε ισχυρή εκπροσώπηση στο συνδικαλιστικό κίνημα, ενώ αποφεύγει και τον διάλογο με τις κυρίαρχες συνδικαλιστικές οργανώσεις, στις οποίες έχουν σημαντική επιρροή το τμήμα του παλιού ΠΑΣΟΚ που δεν συνεργάζεται με την κυβέρνηση και το ΚΚΕ. Στην προσπάθειά του όμως να αναδείξει το υποτιθέμενο νεοφιλελεύθερο προφίλ της ΝΔ ο ΣΥΡΙΖΑ κατέφυγε σε μία επιθετική προπαγάνδα υπέρ της διατήρησης των συνδικαλιστικών κεκτημένων και κατά οποιασδήποτε προσαρμογής. Για να κλείσει η τρίτη αξιολόγηση με βάση τις προτεραιότητες των Ευρωπαίων εταίρων και πιστωτών, η κυβέρνηση δέχτηκε να γίνει πιο αυστηρός ο ορισμός της απαρτίας στη γενική συνέλευση των εργαζομένων, προκειμένου να κηρυχθεί μια απεργία, ενώ διατηρεί στο «ψυγείο» για μερικά ακόμη χρόνια τα δικαιώματα συλλογικής διαπραγμάτευσης και την ισχύ των σχετικών συμφωνιών, με βάση τη μνημονιακή πρακτική.
Εάν η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν λιγότερο επιθετική, θα είχαν εγκλωβιστεί λιγότεροι υποστηρικτές του σε αυτήν και θα μπορούσε να περάσει τα νέα μέτρα χωρίς μεγάλες αντιδράσεις. Το κωμικοτραγικό είναι ότι με τα νέα μέτρα γίνονται πιο δύσκολες οι απεργίες στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, όπου ούτως ή άλλως δεν σημειώνονται απεργιακές κινητοποιήσεις λόγω της κακής κατάστασης πολλών επιχειρήσεων και πάρα πολλών εργαζομένων σε αυτές. Αντίθετα, στον ευρύτερο δημόσιο τομέα της οικονομίας συνεχίζεται η απεργιακή ασυδοσία -ενδεικτικά τα όσα συμβαίνουν στις αστικές συγκοινωνίες της πρωτεύουσας- εφόσον οι σχετικές αποφάσεις παίρνονται σε επίπεδο ηγεσίας της συνδικαλιστικής οργάνωσης και οι ημέρες της απεργίας επιδοτούνται από τους φορολογούμενους πολίτες εφόσον στη χειρότερη για τους απεργούς περίπτωση αντιμετωπίζονται από τις ΔΕΚΟ σαν τμήμα της άδειάς τους. Η επιβολή ενός νόμου ο οποίος έχει ελάχιστη πρακτική σημασία δείχνει και την αδυναμία των εκπροσώπων των θεσμών να αναλύσουν σωστά την οικονομική και κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα. Οσο για τις δυναμικές αντιδράσεις, έχουν προετοιμαστεί από την επιθετική προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ παρά την ουσιαστική απουσία του από τον συνδικαλιστικό χώρο.
Σειρά έχει η ΔΕΗ
Αλλο πολιτικό, ιδεολογικό «ταμπού» που κατέρρευσε με πάταγο με το κλείσιμο της τρίτης αξιολόγησης του τρίτου προγράμματος-μνημονίου είναι η ιδιωτικοποίηση μεγάλου μέρους του παραγωγικού δυναμικού της ΔΕΗ.
Ο κ. Τσίπρας χαρακτήριζε τις ιδιωτικοποιήσεις «ξεπούλημα των ασημικών» και προειδοποιούσε μάλιστα τους πολιτικούς και τα στελέχη που τις προωθούσαν και τις οργάνωναν ότι θα βρεθούν στη φυλακή. Στόχος του ήταν να υπονομεύσει την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά, να συντηρήσει τον μύθο της νεοφιλελεύθερης ΝΔ και να κάνει πιο δύσκολη τη συνεννόηση της Αθήνας με τις Βρυξέλλες, προκειμένου να διευκολυνθεί στον πολιτικό του σχεδιασμό.
Τώρα είναι υποχρεωμένος να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση σημαντικού μέρους του παραγωγικού δυναμικού της ΔΕΗ με πολύ πιο σκληρούς όρους από αυτούς που διαπραγματευόταν η κυβέρνηση Σαμαρά και έχοντας μετατρέψει τη ΔΕΗ σε ένα οικονομικό ερείπιο, το οποίο είναι εξαιρετικά πιθανό να καταρρεύσει, με φοβερές συνέπειες για την εθνική οικονομία και τους φορολογούμενους πολίτες.
Οσοι βολεύτηκαν αξιοποιώντας την επιθετική επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ κατά των ιδιωτικοποιήσεων στρέφονται τώρα εναντίον του εφόσον δεν μπορεί να τους δώσει τις εγγυήσεις που περιέγραφε σε ό,τι αφορά το καθεστώς εργασίας, κοινωνικής ασφάλισης και συνταξιοδότησής τους.
Ολα δείχνουν ότι ο κ. Τσίπρας θα πληρώσει, σε πολιτικό επίπεδο, ακριβότερα απ’ ό,τι υπολόγιζε τις τελευταίες μνημονιακές υπογραφές του. Ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ συγκρούεται με το παρελθόν του κινηματικού ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός που ρίχνει κι άλλο την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και προετοιμάζει το έδαφος για την αναγκαία κυβερνητική αλλαγή.
