Πέμπτη, 18 Ιανουαρίου 2018 14:46

Η κοροϊδία γίνεται πλέον μεθοδικά και επιστημονικά

Γράφτηκε από την
Η κοροϊδία γίνεται πλέον μεθοδικά και επιστημονικά

Του βουλευτή Δημήτρη Κουκούτση*

Τα τελευταία πενήντα χρόνια δεν έχει αλλάξει τίποτα σε αυτή τη χώρα, εκτός του ότι η πολιτική απανθρωπιά και παλιανθρωπιά έχουν πάρει διαστάσεις τεράστιες. Η κοροϊδία γίνεται πλέον μεθοδικά και επιστημονικά.

Τα σχέδια που κατέστρωσαν τα ξένα κέντρα λήψεως αποφάσεων υλοποιούνται από εγχώρια επιχειρηματικά συμφέροντα με τη συνδρομή των ΜΜΕ και των εταιρειών δημοσκοπήσεων, που χειραγωγούν το εκλογικό σώμα και αναδεικνύουν κυβερνήσεις καταστροφικές για την πατρίδα μας. Ανάλογα με τις αντιδράσεις του κόσμου κατά καιρούς τροποποιούνται και τα σχέδια υποδούλωσης.

Ας μην λησμονούμε τον υποτιθέμενο σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, που μας έπεισε ότι ο λαός ήταν στην εξουσία. Μέσα από την υποτιθέμενη αλλαγή υπεθάλπη ο λαϊκισμός, η καταχρηστική ερμηνεία του νόμου και μεγαλούργησαν οι οργανωμένες μειοψηφίες υπό την απάθεια του συντεταγμένου κράτους. Κατόπιν, επιλέχθηκαν άλλες βαρύγδουπες ονομασίες, όπως ο «εκσυγχρονισμός», η «νέα διακυβέρνηση» και τώρα η «ρήξη με το παρελθόν».

Με πρόσχημα την προσαρμογή στο κοινοτικό κεκτημένο, εκχωρήθηκαν σταδιακά όλες οι εξουσίες στις Βρυξέλλες και αποδυναμώθηκε εξ ολοκλήρου η δημοσιονομική πολιτική της χώρας. Εξαρτώμενοι πλήρως από χρηματοδοτικούς μηχανισμούς, οι Ελληνες πτωχεύουν, τα διαπλεκόμενα συμφέροντα γιγαντώνονται και οι τραπεζίτες, οι εκδότες, οι μεγάλοι εργολήπτες και οι λίγες οικογένειες που λυμαίνονται τον δημόσιο πλούτο και ειδικότερα τα μέσα ενημέρωσης, θησαυρίζουν. Το θεαματικότερο δε φαινόμενο της εποχής μας είναι η υποβάθμιση του Κοινοβουλίου και η απογοήτευση του λαού μας για την πολιτική κατάσταση γενικότερα, γεγονός που βολεύει αφάνταστα αυτούς που θέλουν τον Ελληνα άβουλο και αφημένο στη μοίρα του.

Φτάσαμε σήμερα στο σημείο σε αυτήν εδώ τη χώρα τίποτα να μην είναι αυτονόητο, ούτε η εργασία ούτε η σύνταξη ούτε η περίθαλψη. Αλλά τι είναι; Τα εθνικά μας σύνορα, η εθνική μας κυριαρχία; Από τις ολέθριες αυτές πολιτικές ο λαός μας δεν διδάχθηκε τίποτα. Συνεχίζει με ελαφριά συνείδηση στη μεγάλη του πλειοψηφία να στηρίζει και να εκλέγει τους καταστροφείς του.

Σήμερα μια αριστερή κυβέρνηση, με καπιταλιστική όμως πρακτική, φέρνει ένα πολυνομοσχέδιο που συνεχίζει τις πολιτικές που ανέφερα παραπάνω. Είναι ένα πολυνομοσχέδιο-«σκούπα», που ανάμεσα σε έναν ορυμαγδό αρνητικών μέτρων έχει και κάποια ψήγματα που παρουσιάζουν θετικό πρόσημο. Και αυτά θα σας πω.

Ενα μέτρο είναι το μέτρο για τους πλειστηριασμούς, με στόχο την αποφυγή παρακώλυσης της διαδικασίας από τυχόν ενοχλητικά -ας μου επιτραπεί η έκφραση- μιάσματα κάθε χρώματος, που θέλουν να προστατεύσουν την περιουσία των πολιτών.

Αλλάζουν τα οικογενειακά επιδόματα και καθορίζεται νέος τρόπος χορήγησής τους. Χάνεται το επίδομα για αρκετές χιλιάδες οικογένειες και πολλές άλλες με τρία ή περισσότερα παιδιά θα έχουν απώλεια. Η κυβέρνηση δίνει επίδομα σε οικογένειες με ένα ή δύο παιδιά, ρίχνοντας τις πολύτεκνες και τρίτεκνες οικογένειες. Το μέτρο αυτό έχει βέβαια μια εκλογική λογική, από τη στιγμή που η πλειοψηφία των νέων ελληνικών οικογενειών έχει ένα ή δύο παιδιά το πολύ.

Το απαύγασμα δε της αριστερής πολιτικής σας είναι τα μέτρα που κάνουν ακόμη πιο δύσκολη την απεργία. Διαμαρτύρεται το ΚΚΕ, αλλά άδικα νομίζω, εφόσον ζούμε σε ένα σοβιέτ. Δεν χρειάζονται τα συνδικάτα. Εχουμε φτάσει σε επίπεδα στα οποία η εργοδοσία τα παρέχει όλα στους εργαζόμενους. Είναι το είδος και το ήθος αυτής της καινούργιας διακυβέρνησης.

Αλλωστε, εδώ και δεκαετίες η αξία του συνδικαλιστικού κινήματος έχει καταλυθεί με την παρουσία τόσων συνδικαλιστών εργατοπατέρων στα βουλευτικά έδρανα. Ποια ΔΕΗ τώρα, ποια ΕΛΤΑ, ποια ΕΥΔΑΠ, ποια ΕΥΑΘ και Αστικές Συγκοινωνίες έχουν αξία εμπρός στις μνημονιακές υποχρεώσεις; Τι χρειάζονται οι πολίτες τα κατά τόπους υποθηκοφυλακεία, από τη στιγμή που για να μεταβιβάσουν ένα ακίνητο θα χρειαστεί να βάλουν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη; Και στο κάτω κάτω της γραφής, για ποιον λόγο να έχουν στην κατοχή τους ακίνητα οι Ελληνες πολίτες; Τι τα χρειάζονται;

Κακώς αυξάνετε τα καζίνο από εννέα σε δεκατρία. Κανονικά θα έπρεπε κάθε πόλη να διαθέτει το καζίνο της. Κάθε γειτονιά πρέπει να έχει τον ναό του τζόγου της, γιατί όπως λέει και ο λαός μας παραφράζοντας μια παλιά παροιμία, εκεί που ανοίγει ένα καζίνο, θα ανοίξει και μια φυλακή. Δουλειά να δίνουμε.

Οσο για τους άνεργους συμπολίτες μας, που περιμένουν ως μάννα εξ ουρανού την προκήρυξη κάποιων θέσεων έκτακτου προσωπικού στους δήμους της χώρας, κακώς ορίστηκε το πλαφόν των 48.000 ατόμων. Καλό είναι να μηδενίσετε τον αριθμό αυτό, εφόσον δεν τους χρησιμεύει σε τίποτα, παρά μόνο για ένα υποτυπώδες μεροκάματο και για να παρατείνουν την ασφάλιση των παιδιών τους για ένα μικρό χρονικό διάστημα, έτσι να έχουν έναν γιατρό.

Για να πάψουμε, όμως, να βαυκαλίζουμε τον λαό μας με ψέματα, με όμορφα λόγια και να χαϊδεύουμε τα αυτιά, ας πούμε την αλήθεια: Ο λαός μας σήμερα -και όχι μόνο σήμερα- είναι μια άμορφη εκλογική μάζα, η οποία κινείται προς οποιαδήποτε κατεύθυνση προσδοκώντας τα πάντα από όποιον τα υπόσχεται. Εχει χαθεί η αίσθηση της ευθύνης που πρέπει να διαχέεται σε κάθε μας πράξη, ιδιαίτερα σε αυτές που έχουν άμεσο αντίκτυπο στο κοινωνικό σύνολο. Η ζοφερότητα της κοινωνικής κατάστασης επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα, ο ελληνικός λαός όμως συνεχίζει να ζει μέσα στην απάθεια, έχοντας χάσει τη μαχητικότητά του.

Είναι άραγε αδιαφορία, κορεσμός, κούραση, εγκατάλειψη; Η έλλειψη μιας πολιτικής λαϊκής αντίδρασης, η έλλειψη διαλόγου, πρωτοβουλιών και πνευματικών αναζητήσεων είναι οι λόγοι που μας κάνουν απαισιόδοξους και ανήσυχους για την πραγματική δυνατότητα που μπορεί να έχει ο ελληνικός λαός για να βγάλει ο ίδιος τον εαυτό του από την κρίση.

Εάν η απάθεια αυτή προέρχεται από την παρακμή της κοινωνίας μας, η οποία εντελώς κυνικά έπαψε να πιστεύει στις αξίες εκείνες που μπορούν να μας ανυψώσουν και πάλι, τότε η προοπτική μας ως χώρα είναι εφιαλτική. Η μοιρολατρία και η ανοσία απέναντι σε απαξιωμένες πολιτικές προτάσεις καταστρέφουν το μοναδικό όπλο που έχει ο πολίτης, που δεν είναι τίποτε άλλο από την ψήφο του στις εκλογές. Ας μην περιμένει κανένας ότι οι θυσίες που μας επιβάλλει ο ξένος παράγοντας θα μας οδηγήσουν σε λύση, ούτε ότι το μέλλον θα βελτιωθεί από μόνο του.

Επιτέλους, ο Ελληνας καλείται να δείξει θάρρος και κυρίως να πάρει την πρωτοβουλία να παλέψει, να σηκώσει το κεφάλι, τα παθήματα να γίνουν μαθήματα.

Δυστυχώς για εσάς, ως Αριστερά, δεν υπερασπίζεστε την αλήθεια, αλλά κάνετε την Αριστερά κολυμβήθρα του Σιλωάμ για την κάλυψη κάθε αθλιότητας. Αν έχεις την ταμπέλα του αριστερού ό,τι και να κάνεις είναι ανεκτό από μια κοινωνία που φοβάται να καταγγείλει το κακό, μη τυχόν και την χαρακτηρίσουν φασιστική και αντιδραστική.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου βουλευτή).

Παρεμπιπτόντως, ενώ -κατ’ εμέ- η Εκκλησία έχει μια άποψη σωστή για το Μακεδονικό ζήτημα, γιατί αντιτίθεται στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία; Ποιος είναι ο λόγος; Επίσης, μετά την ανακοίνωση του συλλαλητηρίου για τη Μακεδονία στη Θεσσαλονίκη, οι αγρότες -όλως τυχαίως!- κλείνουν τους δρόμους.

Ας ελπίσουμε σε μια επανάσταση της εθνικής μας συνείδησης. Ας ελπίσουμε -αν και δεν το βλέπω- ότι δεν θα είστε οι τελευταίοι των μη ικανών.

Οσο για το Μακεδονικό, τι να πούμε; Το Μακεδονικό έχει πάρει τον δρόμο του. Κανονικά δεν έπρεπε καν να το συζητάμε, γιατί δεν υπάρχει θέμα.

Τελειώνω με το εξής, κυρία πρόεδρε: Απλώς θέλω να πω ότι από τη στιγμή που ζεις σε ένα προτεκτοράτο είναι φυσικό να δίνεις λόγο στο αφεντικό σου. Και αν ήξεραν οι Αμερικάνοι να μιλούν ελληνικά, τι θα έλεγαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ -και είναι λογικό αυτό- αυτήν τη στιγμή; «Αλλού τρως και πίνεις και αλλού πας και το δίνεις».

 

* Ομιλία στη Βουλή για το πολυνομοσχέδιο.


NEWSLETTER