Τα δύο πρώτα μνημόνια εφαρμόστηκαν με έναν τρόπο που ήταν εξαιρετικά φιλικός προς τους δανειολήπτες. Οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σαμαρά προστάτευσαν την πρώτη κατοικία των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και δεν υπήρξε ούτε ένας πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας για οφειλές προς τις τράπεζες. Οσοι πλειστηριασμοί έγιναν, είχαν σχέση με χρέη προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Αυτό δεν εμπόδισε τον ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά τον κ. Τσίπρα να αναπτύξουν μια ιδιαίτερα επιθετική προπαγάνδα, σύμφωνα με την οποία η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ήταν έτοιμα να δώσουν τα σπίτια των πολιτών στους «τοκογλύφους» των τραπεζών.
Τραπεζική κατάρρευση
Η φιλική προς τους δανειολήπτες πολιτική που άσκησε η κυβέρνηση Σαμαρά δεν στάθηκε εμπόδιο στην καλή πορεία των ελληνικών τραπεζών. Οι καταθέσεις αυξήθηκαν σταδιακά στα 162 δισ. ευρώ, η προοπτική κερδοφορίας τους βελτιώθηκε, βγήκαν στις αγορές και εξασφάλισαν την υποστήριξη σημαντικών ξένων επενδυτών. Τα "κόκκινα" δάνεια σταθεροποιήθηκαν στο 35% του συνόλου και όλοι περίμεναν τη σταδιακή μείωσή τους χωρίς να ληφθούν σκληρά μέτρα.
Η βελτίωση της κατάστασης του τραπεζικού συστήματος υπονομεύτηκε με τον πιο δραματικό τρόπο εξαιτίας των επιλογών του κ. Βαρουφάκη και του κ. Τσίπρα. Αποσταθεροποιήθηκε το σύστημα, με αποτέλεσμα να περιοριστούν οι καταθέσεις στα 120 δισ. ευρώ, να αυξηθούν τα "κόκκινα" δάνεια από το 35% στο 50% του συνόλου, να υποχωρήσουν οι μετοχές των τραπεζών κατά 70% με 80% και να καταστεί αναγκαία η ανακεφαλαιοποίησή τους.
Η επιδείνωση της κατάστασης του τραπεζικού συστήματος οδήγησε στη σκλήρυνση της στάσης των Ευρωπαίων εταίρων και των πιστωτών. Εκτίμησαν ότι χωρίς την επιβολή ενός αυστηρού νομικού πλαισίου θα συνεχίσουν να επωφελούνται της κατάστασης οι λεγόμενοι στρατηγικοί κακοπληρωτές και πως θα προκύψει η ανάγκη για νέα ανακεφαλαιοποίηση μετά από αυτήν που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Ο κ. Τσίπρας δεν μπόρεσε να φέρει αντιρρήσεις εφόσον είχε υπονομεύσει, με τις επιλογές του, τη διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας. Απλά προσπάθησε να περιορίσει το ποσοστό των δανειοληπτών που μπορεί να χάσουν τα σπίτια τους από το 80% του συνόλου που προτείνουν οι Ευρωπαίοι εταίροι και πιστωτές στο 40% του συνόλου. Αυτό σημαίνει ότι όποιος και να είναι ο τελικός συμβιβασμός για το ποσοστό αυτών που θα μπορούν, θεωρητικά, να χάσουν τα σπίτια τους, εκατοντάδες χιλιάδες δανειολήπτες θα πρέπει να δώσουν μάχη για την πρώτη τους κατοικία.
Το ποσοστό των κακοπληρωτών που έχουν τις δυνατότητες αλλά δεν είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, εκτιμάται στο 30% όσων έχουν "κόκκινα" δάνεια. Αυτό σημαίνει ότι το 70% των δανειοληπτών που δεν εξυπηρετούν κανονικά τις υποχρεώσεις τους θα βρεθούν αντιμέτωποι με εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις χωρίς να μπορούν να ανταποκριθούν. Αυτοί είναι τα πραγματικά θύματα των ιδιοτελών πειραμάτων του κ. Βαρουφάκη και του κ. Τσίπρα.
Το κόστος της δημαγωγίας
Αποδεικνύεται στην πράξη ότι η επιθετική δημαγωγία της ριζοσπαστικής Αριστεράς έχει τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος. Αυτοί που συνήθιζαν να καταγγέλλουν τις προηγούμενες κυβερνήσεις για ανύπαρκτους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας των δανειοληπτών, τις οργανώνουν τώρα σε μεγάλη κλίμακα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ πρόκειται να δημιουργήσει μεγάλες κοινωνικές εντάσεις. Τα πολιτικά πειράματα, οι μπλόφες και η υποκρισία θα κοστίσουν σε πολλές χιλιάδες συμπολίτες μας το σπίτι τους.
