Το βιβλίο αυτό διαφοροποιείται από τα προηγούμενα σε ύφος και ρυθμό και καλεί τους λάτρεις της ποίησης σε ένα ονειρικό, σκοτεινό ταξίδι. Μέχρι σήμερα ο ίδιος έχει εκδώσει 10 άλλες ποιητικές συλλογές, 3 μυθιστορήματα και ένα βιβλίο σάτιρας. 

- Ο τίτλος της συλλογής δείχνει ξεκάθαρα πως τα ποιήματα σχετίζονται με την έννοια του θανάτου. Είναι η ποίηση το μόνο αντίδοτο απέναντι στην απώλεια;

“Η ποίηση δεν αντίδοτο, δεν είναι όπως το χαπάκι που διώχνει τον πυρετό ή τον πονοκέφαλο και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί το υποκατάστατο για την απώλεια ενός προσφιλούς προσώπου. Είναι, όμως, το προσωπικό, θεωρώ, καταφύγιο του γράφοντος, μέσα στο οποίο κρύβει τα συναισθήματά του ή εναποθέτει τον πόνο του”.   

- Σε κάποια κείμενα ο λόγος γίνεται κάπως σαν πεζού κεν πεζού κειμένου, με το ύφος απολογητικής - επεξηγηματικής επιστολής. Γιατί παρατηρούμε μια συναισθηματική φόρτιση σε αυτά;

“Μπορεί ο λόγος σε κάποια ποιήματα να παραπέμπει σε δομή πεζολογικού κειμένου, όμως σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει, ούτε υπονοεί, πως στα εν λόγω ποιήματα θέλω ή επιδιώκω να τους προσδώσω μια επιλεκτική ιδιαιτερότητα. Η ιδιαιτερότητά τους αφορά μόνο την εκφραστική εκφορά του λόγου. Το απολογητικό και ωστόσο επεξηγηματικό ύφος τους αντανακλά τις προσωπικές εκείνες ευαίσθητες στιγμές που ''υπαγορεύονται'' από τις ποικίλες αντιθετικές καταστάσεις της ζωής, καθώς αυτές άλλοτε λεηλατούσαν ανηλεώς τη νηνεμία της της ψυχικής μου διάθεσης, κομματιάζοντας ασύστολα τους ανυπεράσπιστους προβληματισμούς μου. Και άλλοτε πάλι καθώς με θωράκιζαν με τόλμη, έσπαζαν τα σκοτάδια του φόβου, της αβεβαιότητας, του θυμού και παιχνίδιζαν ανέμελα με τα χρώματα της ελπίδας”. 

- Τα βάζετε με ... την ίδια τη ζωή. Της έχετε θυμώσει. Πώς φτάνει ο ποιητής στα όρια; Ποια είναι η κρίσιμη καμπή;

“Πώς θα μπορούσα να τα βάλω μαζί της, όταν μόνο αυτή καθορίζει τι μέλλει γενέσθαι, όταν αυτή είναι ο απόλυτος ρυθμιστής των πάντων. Βέβαια, σε πρώιμες φάσεις διαφόρων καταστάσεων, ενδόμυχα και φώναξα και ''έβρισα'', αφού εκείνες τις στιγμές με εξώθησε στα άκρα, δηλαδή σε σημείο που να θέλω να την ''αυτοκτονήσω''. Δεν μπορώ όμως να μην παραδεχτώ πως ήταν αρκετές οι φορές που μου συμπαραστάθηκε και με δίδαξε υπομονή, κουράγιο και κυρίως, να μη τη φοβάμαι”.  

- Ποιες ήταν οι απώλειες αυτές, οι ιστορίες ποιων ανθρώπων, που σας ώθησαν να καταπιαστείτε με το θέμα αυτό, του Γολγοθά, του θανάτου;

“Αν δεχτούμε πως ''κύκλος είναι η ανθρώπινη ζωή'' και ''διάμετρος η ακαθόριστη διάρκειά μας'', όπως αναφέρω σε στίχους της συλλογής μου ''Κύκλος ακαθορίστου διαμέτρου'' που εκδόθηκε το 2010, τότε ο Γολγοθάς του θανάτου δεν αφορά μόνο εμένα, αλλά αφορά και όλους εκείνους που έχουν θρηνήσει για παιδιά, για γονείς, για συγγενείς ή φίλους. Συνεπώς η λυπηρή όντως θεματογραφία με την οποία καταπιάστηκα, δηλαδή το θέμα του θανάτου, δεν στοχεύει να αποθαρρύνει τον αναγνώστη, ούτε να του θεριέψει την απαισιοδοξία στην έτσι κι αλλιώς αγχώδη ζωή μας. Αντιθέτως στοχεύει να συμφιλιώσει τον αναγνώστη με την ιδέα του θανάτου ως μια φυσική εξέλιξη του φαινομένου της ζωή. Και προκειμένου να εξωραΐσω λίγο την ιδέα του θανάτου  και να μεταδώσω ένα μήνυμα ελπίδα, παραθέτω τους παρακάτω στίχους: ''Το σήμερα/ ζωοφόρος  αρχή/ μιας άλλης Βηθλεέμ''.      

- Τα μικρά στιχάκια που χωρίζουν τις ενότητες και που διανθίζονται με εικόνες, έχουν τη δική τους δυναμική και διαφορετικό ύφος από τα άλλα, μεγαλύτερα ποιήματα. Πρόκειται για στροφές που γράφτηκαν για αυτό το σκοπό ή για ημιτελή ποιήματα, που αργότερα θα ... εξελιχθούν;

“Οι μικροί αυτοί στίχοι με τις συνοδευτικές εικόνες που διαχωρίζουν τις ενότητες στη συλλογή ''Ο βαρκάρης του Αχέροντα'' καθώς και τα καταχωρισμένα στο τέλος του βιβλίου, χαϊκού, έχουν  αυτόνομη, δική τους θεματική και σημαινόμενα. Επιδιώκουν δηλαδή με την ιδιαίτερη τεχνική τους, το ύφος τους και τον εκφραστικό στοχασμό τους να κατευνάσουν ελαχίστως, αν μη τι άλλο να ελαφρύνουν την προηγηθείσα ίσως απαισιοδοξία που μπορεί να έχει προσλάβει ο αναγνώστης”.   

Γ.Σαρ.