Με αφορμή το γεγονός αυτό, ο πρόεδρος της Ενωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων ανέλυσε στην "Ε" κάποιες από τις βαθύτερες σκέψεις του, οι οποίες κρύβονται πίσω από τα τελευταία ποιήματά του.

- "Οι λέξεις ξεβρακώθηκαν, οι άνθρωποι τους έβγαλαν τα ρούχα". Απογοητευμένος από τους ανθρώπους ή από τον τρόπο που εμείς τις χρησιμοποιούμε; "Με το μεταφορικό αυτό στίχο υπονοώ την ανθρώπινη αδιαφορία που ενώ καυχιέται για την αλματώδη πρόοδο και τα επιτεύγματα του πολιτισμού που έχει καταφέρει, έχει δυστυχώς ισοπεδώσει τις ηθικές αξίες που τον διαχωρίζουν από τα «τετράποδα»".   

- Η συλλογή σας αυτή βγάζει έναν επιπλέον θυμό, σε σχέση με τις προηγούμενες; "Οχι δεν εκφράζει θυμό. Εκφράζει όμως - ναι - αγανάκτηση και ντροπή καθώς αυτά τα δύο συναισθήματα τροφοδοτούνται και αναγεννιούνται σαν τη «Λερναία», από τα δυσοίωνα πολιτικά τεκταινόμενα της καθημερινότητας".  

- Οι ήρωες της Ελληνικής μυθογραφίας, καθώς και πολλά ιστορικά πρόσωπα "παρελαύνουν" μέσα από τα ποιήματά σας. Τι σας κάνει να τους μνημονεύετε; "Επειδή θεωρώ πως οι περισσότεροι από εμάς πάψαμε να τους θυμόμαστε και κατά συνέπεια να παραδειγματιζόμαστε από τη φωτισμένη ζωή τους".   

- Είναι αλήθεια ότι η ζωγραφική αποτελεί άλλη μια μεγάλη αγάπη σας; Τι σημαίνουν για σας οι πίνακες των μεγάλων ζωγράφων που επιλέξατε να βάλετε στο βιβλίο; "Θαυμασμό για την πνευματική τους υπέρβαση και τη διαχρονική αναγνώριση της πρωτοποριακής τεχνοτροπία τους".