Το κάθε όργανο του κουαρτέτου ξεκίνησε παίζοντας μία μόνο νότα. Πάνω σε αυτή, οι χορευτές, αρχικά δύο και στο τέλος τέσσερις, ακολουθούσαν πιστά τις "προσταγές" της μουσικής, ο καθένας "υπακούοντας" από ένα μουσικό όργανο. Οι πρωταγωνιστές της σκηνής συνέχισαν τις μοναχικές διαδρομές τους, ως άλλες μαριονέτες, με κινήσεις ιδιαίτερα μηχανικές, αποστασιοποιημένες, κοφτές και μακρόσυρτες, όπως οι κινήσεις των δοξαριών. Ολοένα και περισσότερο οι χορευτές συγχρονίστηκαν και ο χορός τους έγινε ηπιότερος, ενώ η μουσική άλλαζε, γινόταν πιο μελωδική.
Μία προσεγμένη, αφαιρετική σπουδή στον έργο του Μπαχ. Μια χορογραφία που "βοήθησε" το θεατή να δώσει εικόνα στις γραμμές μιας μελωδίας. Αν οι νότες είχαν μορφή, ίσως θα χόρευαν κάπως έτσι μέσα στη σκέψη μας. Το "Opus" προσωποποίησε τη μουσική και το ρυθμό και αυτό μέσα στη μεγάλη δυσκολία του, ήταν πολύ σημαντικό. Αλλωστε από τα πιο απλά, μέχρι τα πιο σύνθετα πράγματα στη ζωή, ο άνθρωπος διαχρονικά είχε την ανάγκη να τους δίνει μορφή, είτε για να τα πιστέψει, είτε για να τα πολεμήσει. Από μία απλή νότα, μέχρι τους δαίμονές μας, το "Opus" μας άνοιξε το δρόμο.
Συντελεστές της παράστασης είναι: Ερμής Μαλκότσης χορός - Έλλη Φιλίππου βιολοντσέλο, Γιώργιος Κατσιφάκης - Ευγένιος Ζημπάι βιολί, Μαρία Μπρεγιάννη - Ναυσικά Τσάρα φλάουτο, Αμαλία Κοσμά χορός - Κώστας Τζέκος μπάσο κλαρινέτο
Η παράσταση επιλέχθηκε ανάμεσα σε 470 αιτήσεις για το Φεστιβάλ "Danse Elargie 2016 στο Παρίσι.
Γ.Σαρ.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
- «Στην άκρη του βατήρα». Η ομάδα «Αμάλγαμα» και η χορογράφος Μαρία Γοργία έχουν δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια μια ιδιόμορφη γραφή - κριτική στις σύγχρονες συνθήκες, με έργα που διερευνούν ζητήματα ταυτότητας, ιστορίας και φύλου. Το έργο «Στην άκρη του βατήρα» συζητήθηκε έντονα. Διαδραματίζεται σ' ένα χώρο ο οποίος μεταμορφώνεται πότε σε σπίτι, πότε σε πασαρέλα, πότε σε γιαπωνέζικο λουτρό και πότε σε ατμόσφαιρα από έργο του Μπέκετ. Εκεί μια γυναίκα (η εκρηκτική Καλαματιανή περφόρμερ Σάνια Στριμπάκου) κολυμπά ανάμεσα στις αντιφάσεις της, στην αναποφασιστικότητά της και στα αδιέξοδα που, κατά κύριο λόγο, δημιουργεί η ίδια στον εαυτό της. Μέσα από θραυσματικές σκηνές, που φαίνεται να αναφέρονται σε διαφορετικές προσωπικότητες γυναικών, συμπληρώνεται ένα αντιφατικό και πολύμορφο παζλ μιας σύγχρονης γυναίκας που βρίσκεται στο μεταίχμιο. Πρόκειται για ένα πολύ έντονα προσωπικό έργο της χορογράφου, που κάνει μια ενδοσκόπηση στην έννοια της κρίσης ως καταρχήν υπαρξιακή - αλλά ταυτοχρόνως κοινωνική, οικονομική, πολιτική, αξιακή και ηλικιακή. Το έργο περιέχει σκηνές διάδρασης με το κοινό. Σήμερα Τρίτη και αύριο Τετάρτη στο Μέγαρο Χορού στο στούντιο στις 8 μ.μ.
- «Drops of peace». Το έργο «Drops of peace» είναι μια διεθνής συμπαραγωγή που θα παρουσιαστεί σε εξωτερικό χώρο - και μάλιστα με ελεύθερη είσοδο, αν και πρόκειται για κεντρική παράσταση του φεστιβάλ. Συνδυάζει χορό και προβολές κι απευθύνεται σε θεατές όλων των ηλικιών. Οι χορογράφοι Αποστολία Παπαδαμάκη (ομάδα «Quasi Stellar», Ελλάδα), Σοφί Μπουλμπουλιάν (Sophie Bulbulyan, ομάδα «Dk-Bel», Γαλλία) και Λία Χαράκη (ομάδα «Πέλμα», Κύπρος) δημιούργησαν το συγκεκριμένο έργο ως απόηχο του «Drops of breath»: της πρώτης διεθνώς υποβρύχιας παράστασης χορού... Είναι ένας περίπατος στη φύση, κατά τον οποίο οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να ζήσουν το δικό τους ταξίδι, παρακολουθώντας τους χορευτές να συνθέτουν μνήμες που έχουν καταγραφεί μέσα τους από την υποβρύχια εμπειρία τους. Πρόκειται για μια πολυαισθητηριακή παράσταση που αρχίζει ως παιχνίδι και δημιουργείται ειδικά για τον εξωτερικό χώρο που επιλέγεται κάθε φορά (εν προκειμένω, το Πάρκο Σιδηροδρόμων). Συμμετέχουν ερμηνευτές διαφορετικών ηλικιών, εθνοτήτων και σωματικών δυνατοτήτων (με ή χωρίς αναπηρίες), καθώς και οι θεατές. Το «Drops of peace» αποτελεί μέρος του καινοτόμου project «Η υποβρύχια καρδιά της Μεσογείου»), έργο πολλαπλών δράσεων που επιλέχθηκε από το Πρόγραμμα «Δημιουργική Ευρώπη» της Γενικής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης και Πολιτισμού της ΕΕ, για την περίοδο Ιανουάριος 2015 - Μάιος 2016. Σήμερα Τρίτη στο Δημοτικό Πάρκο Σιδηροδρόμων στις 10 μ.μ. με είσοδο ελεύθερη.
