Πέμπτη, 22 Δεκεμβρίου 2016 15:56

Τρεις Βαλκάνιοι «Σιδεράδες» αύριο στο ΔΗΠΕΘΕΚ

Γράφτηκε από την
Τρεις Βαλκάνιοι «Σιδεράδες» αύριο στο ΔΗΠΕΘΕΚ

 

Συνέχεια στο μίνι χριστουγεννιάτικο θεατρικό φεστιβάλ της Καλαμάτας που διοργανώνεται από τις «Οψεις Πολιτισμού» σε συνεργασία με τη «Φάρις», και η Κουβανή «Μαγείρισσα» δίνει αύριο Παρασκευή τη σκυτάλη σε τρεις «Σιδεράδες» απ' τη Σερβία, τη Γερμανία και τη Ρωσία: μια βαλκάνια κωμωδία του Σέρβου συγγραφέα Μίλος Νίκολιτς, σε σκηνοθεσία Αυγουστίνου Ρεμούνδου, η οποία θα παρουσιαστεί στις 9 μ.μ. στο ΔΗΠΕΘΕΚ. 

Τρεις σιδεράδες, που τους χωρίζει ένας πόλεμος αλλά τους ενώνει ένα μυστικό, πλέκουν επί σκηνής ένα εγκώμιο στην ανθρώπινη ύπαρξη: Ενας Σέρβος, ένας Ρώσος, ένας Γερμανός, κι ανάμεσά τους μια γυναίκα, αναζητούν τους γιους τους με φόντο τη μεταπολεμική Γερμανία. Ο Σέρβος Ατσα έχει μόλις ανακαλύψει ότι την περίοδο που τον έστειλαν σαν αιχμάλωτο πολέμου στο σιδεράδικο του Πέτερ στην Γερμανία, η γυναίκα του έμεινε έγκυος από τον Ιβάν, έναν Ρώσο σιδερά. Εχοντας μάθει την αλήθεια για την πατρότητα του γιου του πηγαίνει ξανά στη Γερμανία, με την ελπίδα ότι θα βρει… ένα δικό του παιδί εκεί. Μέσα σε ένα σιδεράδικο ξεδιπλώνεται λοιπόν, με κωμικό αλλά και συγκινητικό τρόπο, η αλήθεια τριών πατεράδων και μιας μάνας. 

«Οι Σιδεράδες» ανέβηκαν για πρώτη φορά στη Σερβία το 1992 και έκτοτε έχουν παρουσιαστεί σε 30 θέατρα σε Σερβία, Ρουμανία, Σλοβακία, Ελλάδα και Κύπρο. Με όπλα τους τον γρήγορο ρυθμό, τους δυνατούς χαρακτήρες, τα κωμικά μπερδέματα, τη σύγχρονη μετάφραση του Χρήστου Γκούβη και τους εκρηκτικούς μουσικούς συνδυασμούς των δαιμονικών εγχόρδων των String Demons «Οι Σιδεράδες» υπόσχονται να καθηλώσουν και αύριο τους θεατές.

• Τα εισιτήρια κοστίζουν στην προπώληση 12 ευρώ (γενική είσοδος) και 10 ευρώ (φοιτητικό - ανέργων), ενώ στην είσοδο 15 και 12 ευρώ αντίστοιχα. Η προπώληση γίνεται στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας (27210 87902) και στο βιβλιοπωλείο «Ολα Χαρτί» (27210 63690). Πληροφορίες και Κρατήσεις: 2310 257218, 6934-115555.

 

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Γεννημένος στο Κοσσυφοπέδιο κι έχοντας ζήσει τον εμφύλιο της χώρας του, ο Μίλος Νίκολιτς ασκεί κριτική στις απάνθρωπες κι άθλιες συνθήκες του πολέμου και καταδικάζει κάθε είδους εθνικιστική συμπεριφορά. «Τους “Σιδεράδες” τους έχω γράψει βασισμένος στις αρχές της αρχαίας τραγωδίας, μεταμφιεσμένης σε αρχαία κωμωδία», σημειώνει. «Σαν συναυλία σε μια χορδή ή σαν το Bolero του Ravel, όπου υπάρχει παραλλαγή του ίδιου θέματος, το οποίο πολλαπλασιάζεται οδηγώντας τελικά στο Παράλογο που πείθει περισσότερο από τον Ρεαλισμό».

Παίζουν: Ερμόλαος Ματθαίου (Ατσα), Ερνέστος Βουτσίνος (Πέτερ), Εφη Καραγιάννη (Λουίζα), Αβραάμ Παπαδόπουλος (Ιβάν).

Συντελεστές: Σκηνοθεσία Αυγουστίνος Ρεμούνδος. Μετάφραση Χρήστος Γκούβης. Μουσική String Demons. Κοστούμια - Σκηνικά Τόνια Αβδελοπούλου. Σχεδιασμός Φωτισμού Βαγγέλης Μούντριχας. Βοηθός Σκηνοθέτη Νίνα Ντούνη. Φωτογραφίες Παναγιώτης Ανδριόπουλος. Video-Trailer Νικήτας Χάσκας. Sound Engineer Τάκης Μάρκου. Παραγωγή «Αγγέλων Βήμα». 

Με την ευκαιρία της αυριανής παράστασης, ζητήσαμε από τον σκηνοθέτη Αυγουστίνο Ρεμούνδο και τον Ερμόλαο Ματθαίου που ενσαρκώνει τον Ατσα, να μας γνωρίσουν το έργο αλλά και κάποιες σκέψεις τους με αφορμή τις ιστορίες που πραγματεύεται: 

- Μιλάμε για μια «βαλκάνια κωμωδία». Να συμπεράνουμε με ασφάλεια ότι περιλαμβάνει αδελφοκτόνα μίση, εθνικιστικές κορώνες, πολύπλοκες πραγματικότητες, ζητήματα ταυτότητας... αλλά και τρανταχτά γέλια;

Ερμόλαος Ματθαίου: «Κάπως έτσι… Ολα αυτά μαζί - αλλά και αγάπη, αυτοκριτική, αμφιβολία, αμφισβήτηση και ψάξιμο για το ότι… μήπως τελικά ρε παιδιά δεν έχω μόνο εγώ δίκιο, αλλά έχει κι ο άλλος;».

Αυγουστίνος Ρεμούνδος: «Ναι. Μιλάμε για τη βαλκάνια κωμωδία του Σέρβου Μίλος Νίκολιτς που περιλαμβάνει πολύπλοκες πραγματικότητες, ζητήματα ταυτότητας και τρανταχτά γέλια –όπως λέτε– όμως δεν έχει ούτε αδελφοκτόνα μίση, ούτε εθνικιστικές κορώνες: Οταν οι ήρωες τολμούν να διαφοροποιηθούν σύμφωνα με την εθνική τους ταυτότητα, αμέσως προσγειώνονται, μ’ έναν δεξιοτεχνικό τρόπο του συγγραφέα, στην πραγματικότητα του “είμαστε όλοι ένα”. Πως είμαστε φτιαγμένοι να ζούμε στο “εμείς” αντί για το “εγώ”. Πως αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Αυτά μεταφέρονται στο κοινό με έναν σύγχρονο καυστικό λόγο, σχεδιασμένο πάνω σε μια λαϊκότατη φόρμουλα “πολιτικής” σκέψης που θυμίζει Πιραντέλο και Αριστοφάνη μαζί».

- «Οι Σιδεράδες» σας έκαναν λίγο σοφότερους για το πώς η ανθρώπινη ύπαρξη επιβιώνει και διαμορφώνεται μεταξύ σφύρας και άκμονος, αγάπης και μίσους, προσωπικών και πολιτικών κωμωδιών ή δραμάτων; 

Αυγουστίνος: «Ναι, συμφωνώ απόλυτα με την προσέγγισή σας. Μέσα σε ένα σιδεράδικο κάπου στη Βαυαρία των 60s ξεδιπλώνεται με συγκινητικό και κωμικό τρόπο η αλήθεια τριών πατεράδων και μιας μάνας. 

Ο Νίκολιτς λέει ότι “το κωμικό και το τραγικό είναι δίδυμα αδέλφια που βοηθούν στη σκηνή το ένα το άλλο, με αποτέλεσμα κάθε πόλεμος και κάθε εθνικισμός να οδηγεί στο παράλογο, στην έλλειψη κάθε νοήματος”. Και ο Πιραντέλλο υποστηρίζει ότι “η ζωή είναι μια πολύ θλιβερή φάρσα. Γιατί έχουμε μέσα μας την ανάγκη να εξαπατούμε αδιάκοπα τον εαυτό μας, δημιουργώντας μια πραγματικότητα (μία για τον καθένα και ποτέ την ίδια για όλους) που κάθε τόσο αποδεικνύεται ότι είναι μάταιη και φανταστική. Όταν ο άνθρωπος ζει, ζει και δεν φαίνεται”. 

Κάπως έτσι το έργο του Νίκολιτς βάζει έναν καθρέφτη μπροστά στους ήρωες μας, τους δείχνει την ώρα που ζουν υπό το κράτος των παθών τους. Και αυτοί κατάπληκτοι από την όψη τους, δεν θέλουν να βλέπουν την εικόνα τους - ή οργισμένοι από τον εαυτό τους θέλουν να αυτοκαταστραφούν. Κι όλα αυτά, μέσα από ένα απίστευτο κωμικό γαϊτανάκι».  

Ερμόλαος: «Ναι. είναι ένα απίστευτο κείμενο! Ενα αριστούργημα που έτσι και προσπαθήσεις να του αλλάξεις τη σειρά ή τα λόγια, καταρρέει. Ολα έχουν λόγο που έχουν στηθεί έτσι, και δεν δομήθηκαν οι φράσεις κι οι σκηνές τυχαία. Οσο για το σοφότερος… είναι μεγάλη λέξη. Η ουσία, πιστεύω, είναι ότι το έργο θέτει προβληματισμούς και θέματα για συζήτηση - και το ωραίο είναι ότι αυτό γίνεται μέσα από πολύ γέλιο!».

- Κωμικά, τραγικά και παράλογα στοιχεία μάς βομβαρδίζουν (όπως και στην πραγματική ζωή) για να μας προσφέρουν τη λύτρωση... με ποια μορφή τελικά;

Ερμόλαος: «Με τη μορφή του γέλιου, με τη μορφή της αυτογνωσίας, ή με την αποκάλυψη της γνώσης ότι… όλοι είμαστε άνθρωποι».

Αυγουστίνος: «Ολο το έργο του Μίλος Νίκολιτς γράφτηκε πάνω στο απλό, κωμικό σχήμα του υποθετικού λόγου, που σημαίνει το μη πραγματικό. Οι ήρωες αναρωτιούνται τι θα είχε συμβεί αν…. Αν δεν είχαν πάει στον πόλεμο, αν δεν τους είχε απατήσει η γυναίκα τους, αν ο γιος τους ήταν γιος τους κ.ο.κ. Το σχήμα αυτό λειτουργεί τόσο στην κωμωδία, όσο και σε λαϊκό επίπεδο. Αντίστοιχα, ο θεατής αυθόρμητα κι ασυνείδητα ταυτίζεται με τον ήρωα και αναρωτιέται τι θα έκανε εκείνος στη θέση του…

Ενα δεύτερο χαρακτηριστικό στοιχείο είναι η “επανάληψη” συγκεκριμένων λέξεων που χρησιμοποιείται αριστοτεχνικά από τον συγγραφέα και γεννά αυθόρμητα το γέλιο στο κοινό. “Πώς γίνεται ο γιος μου να είναι γιος μου και αυτός να είναι ο πατέρας του;” αναρωτιέται ο Πέτερ - και η Λουΐζα του απαντά: “Ο γιος σου είναι γιος σου κι ας είναι αυτός εδώ ο πατέρας του γιατί έτσι τα ‘φερε η ζωή. Αν η ζωή τα ΄φερνε ανάποδα, θα γίνονταν ανάποδα. Τότε ο γιος σου, θα ήταν γιος σου!”. 

Και έτσι τα φέρνει τελικά η ζωή, που μολονότι “Οι Σιδεράδες” γεννήθηκαν σε διαφορετικές χώρες, μεγάλωσαν με άλλες παραδόσεις και συνήθειες, τελικά ως γνήσιοι λαϊκοί άνθρωποι μας διδάσκουν πως όταν η αγάπη μιλά, το μίσος, τα όπλα και ο εθνικισμός σιγούν. Είμαστε άνθρωποι, πάνω απ’ όλα. Και στο τέλος αυτής της κωμωδίας, γινόμαστε πράγματι σοφότεροι». 

- Πρόκειται για ένα έργο που μπορεί να βγει από τα Βαλκάνια και να κάνει «διεθνή καριέρα»; Πότε το τοπικό μπορεί να είναι και παγκόσμιο;

Αυγουστίνος «Οι “Σιδεράδες” του Μίλος Νίκολιτς δεν αφορούν μόνο τα Βαλκάνια, αλλά όλη την ανθρωπότητα. Οσο οι άνθρωποι διαχωρίζονται σε ανώτερους και κατώτερους, όσο το χρώμα του δέρματος, η εθνικότητα, η θρησκεία, το φύλο, ο σεξουαλικός προσανατολισμός θα είναι λόγοι διάκρισης, το έργο θα είναι επίκαιρο. 

Αρα, δεν μιλάμε για κάτι τοπικό, αλλά για ένα παγκόσμιο θεατρικό έργο που τυγχάνει να γεννήθηκε στα Βαλκάνια».

Ερμόλαος: «Εννοείται! Το έργο έχει ήδη βγει από τα Βαλκάνια κι έχει κάνει ήδη διεθνή καριερα. Εχει αναγνωριστει πια ως κλασικο! Κι αυτό γιατί αφορά όλο τον κόσμο – καθώς όχι μόνο είμαστε όλοι άνθρωποι, αλλά δεύτερον, μπορεί κάποιοι να μην έχουμε γίνει γονείς όμως όλοι είμαστε γιοι και κόρες κάποιων!». 


NEWSLETTER