Παρασκευή, 13 Ιανουαρίου 2017 08:11

Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου

Γράφτηκε από την
Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου

 

Το 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου ξεκινά την Παρασκευή 20 Ιανουαρίου στην Καλαμάτα και θα διαρκέσει έως τη Δευτέρα 30 του μήνα.

Οι προβολές του θα γίνουν στο αμφιθέατρο «Θόδωρος Αγγελόπουλος» του Εργατικού Κέντρου, ενώ μέρος τους θα φιλοξενηθεί επίσης στο Γύθειο (20 - 22 Ιανουαρίου), τη Σπάρτη (25 - 28 Ιανουαρίου), το Αργος (26 - 29 Ιανουαρίου) και την Αμαλιάδα (27 - 29 Ιανουαρίου). Αυτό περιλαμβάνει ένα πανόραμα 25 ελληνικών και 50 ξένων κινηματογραφικών παραγωγών της τελευταίας 2ετίας. Ολες οι προβολές, όπως επίσης οι παράλληλες εκδηλώσεις αλλά και τα σεμινάρια, θα είναι ελεύθερα για το κοινό. Για τη διοργάνωση του 3ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ συνεργάστηκαν, η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, το Φεστιβάλ Αρχαιολογικής Ταινίας «Αγών», το Φεστιβάλ Ολυμπίας για παιδιά και νέους «Νεανικό Πλάνο» και το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ «Visions du reel» της Νyon Ελβετίας.

Το αναλυτικό πρόγραμμα έχει ως εξής, για την Καλαμάτα: 

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου

6 μ.μ. "Landfill harmonic – A symphony of the human spirit (Η ορχήστρα της ανακύκλωσης – Μια συμφωνία του ανθρώπινου πνεύματος)", 84’, pαραγωγή: ΗΠΑ - Παραγουάη – Νορβηγία – Βραζιλία, σκηνοθεσία: Brad Allgood, Graham Townsley. Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί τους "Recycled Orchestra of Cateura", μία ορχήστρα από την Παραγουάη που χρησιμοποιεί όργανα κατασκευασμένα εξ ολοκλήρου από σκουπίδια. Οταν η ιστορία τους γίνεται viral, η ορχήστρα εκτοξεύεται στο παγκόσμιο προσκήνιο. Υπό την καθοδήγηση του ιδεαλιστή μουσικού διευθυντή Φάβιο Τσάβες, η ορχήστρα πρέπει να βρει την πορεία της σε έναν παράξενο καινούργιο κόσμο από μεγάλες σκηνές και sold out συναυλίες. Ωστόσο, όταν μια φυσική καταστροφή πλήττει τη χώρα τους, ο Φάβιο πρέπει να βρει τρόπο να προστατεύσει την ορχήστρα και να προσφέρει μια πηγή ελπίδας για την πόλη τους. Η ταινία μαρτυρά τη δύναμη που έχει η μουσική να μεταμορφώνει και την προσαρμοστικότητα του ανθρώπινου πνεύματος.

- Στις 8 μ.μ. τελετή έναρξης. "Viktor Ullmann: Βιογραφία μίας ηχογράφησης", 33’, παραγωγή: Ελλάδα, σκηνοθεσία: Ιωάννης Γρηγορόπουλος (από τη Μεσσήνη), Μιχάλης Αριστείδου. Κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου δημιουργήθηκε στην Τσεχία ένα πειραματικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, το "Theresienstadt". Σε αυτό συγκεντρώθηκαν χιλιάδες Εβραίοι καλλιτέχνες με σκοπό, πέρα από τα καταναγκαστικά έργα, να παράγουν και “πολιτισμό” ώστε να χρησιμοποιηθεί για προπαγανδιστικούς σκοπούς από τους Ναζί. Ανάμεσα στους χιλιάδες καλλιτέχνες βρισκόταν και ο ήδη γνωστός μουσικοσυνθέτης Βίκτορ Ούλμαν. Οι 7 σονάτες για το πιάνο που έγραψε κατά την διάρκεια της φυλάκισής του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά μέσα στο "Theresienstadt" από τις πιανίστες Εντιθ Κράους και Αλις Χερτς Σόμερ. Το 2014, με αφορμή την ηχογράφηση αυτών των κομματιών από την πιανίστα Μαρία Γκαρθόν, η Αλις, η Εντιθ και πολλοί άλλοι μιλούν για τον Βίκτορ Ούλμαν σαν καλλιτέχνη αλλά και σαν άνθρωπο.

 

Σάββατο 21 Ιανουαρίου

12 μ. "NaturePlay", 81’, σκηνοθεσία: Daniel Stilling. Το τέρας των απαιτητικών εξετάσεων κόβει βόλτες μέσα στα σχολεία, καταστρέφοντας τα παιδιά με υπερβολικά πολλά τεστ και υπερβολικό στρες. Ο σκανδιναβικός Βορράς ανοίγει την πόρτα σε μια γεμάτη παιχνίδι εκπαίδευση έξω από τους τοίχους του σχολείου. Από τη στιγμή που το παιδί τους πήγε σχολείο, οι σκηνοθέτες διαπίστωσαν ότι τα ανεξέλεγκτα τεστ στα σχολεία έχουν εξελιχθεί σε μάστιγα, μολύνοντας τα παιδιά με υπερβολικό άγχος και προκαλώντας βασανιστικά συμπτώματα μιας χαμένης παιδικής ηλικίας. Αναζητώντας θεραπεία, ξεκινούν ένα συναρπαστικό ταξίδι στη Σκανδιναβία για να δουν πώς τα παιδιά μαθαίνουν με φυσικό τρόπο και να βρουν έναν τρόπο να επαναπροσεγγίσουν την παιδική ηλικία. Αποκαλύπτεται επίσης ένας μυστικός μηχανισμός άμυνας για τη σωτηρία αυτών των παιδιών. Ένας μηχανισμός που μπορεί να αλλάξει την κοινωνία. Σε μια πολύ απαιτητική εκπαίδευση, τι είναι αυτό που διακυβεύεται πραγματικά; Τα παιδιά μας.

- 1.30 μ.μ. "The road to Santiago", 120’, σκηνοθεσία: Alan Field, παραγωγή: Mεγάλη Βρετανία. Μετά από μια σχεδόν πτώση θανάτου από καταρράκτη ύψους 70 ποδιών στην Ταϊλάνδη, ο Αλαν Φιλντ εγκατέλειψε την εγκληματική τρόπον τινά ζωή του, για να ακολουθήσει το όνειρό του και να γίνει σκηνοθέτης. Η “Διαδρομή προς Σαντιάγο” είναι ένα ταξίδι κατά μήκος του 800 χλμ. αρχαίου δρόμου οπού ο Αλαν ξεκινάει για να ανακαλύψει τι είναι το ξεχωριστό με αυτή την διαδρομή που έχει περπατηθεί πάνω από 1.000 χρόνια, και να συναντήσει τον συγγραφέα Πάολο Κοέλιο (Ο αλχημιστής). Αν και στο δρόμο συναντάει ανθρώπους όλων των εθνικοτήτων και θρησκειών με την δική τους προσωπική ιστορία για το γιατί περπατάνε στο Camino, δεν είναι πολύ αργά μέχρι ο ίδιος να ξανασυναντήσει τον εαυτό του, τα πιστεύω του και με τις προσωπικές του συνδέσεις με την "Αγια Διαδρομή". 

- 2 μ.μ. "Pier Paolo", 76’, σκηνοθεσία: Miguel Angel Barrroso, παραγωγή: Ισπανία. Ο “Pierpaolo” μας μιλάει για την παιδική και νεαρή ηλικία του Πιερ Πάολο Παζολίνι, μέσα από τους κυρίους χαρακτήρες της ζωής του: ο πατέρας του, Κάρλο Αλμπέρτο με τον οποίο έχει μια δύσκολη σχέση αγάπη - μίσους· η μητέρα του, με την οποία θα είναι πολύ κοντά μέχρι τις τελευταίες μέρες της ζωής του, μείνανε ακόμα και στον ίδιο σπίτι · ο μικρότερος του αδελφό Γουίντο, που συμμετείχε μαζί με τους παρτιζάνους στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και κατέληξε δολοφονημένος κάτω από παράξενες συνθήκες · την εύθραυστη και ρομαντική φίλια με δυο γυναίκες: η βιολονίστα Πίνα Κάλζ, πρόσφυγας πολέμου και την δασκάλα Μαρία με την οποία ανέπτυξε ερωτική σχέση· και το βαθύ του πάθος για έναν χωριατόπουλο που τον λέγανε Τόνι, με τον οποίο η φιλία κράτησε για όλη του την ζωή.

- 5 μ.μ. "Roma > Athens (Love in the time of Mykonos)", 25’, σκηνοθεσία: Thomas Kunstler, παραγωγή: Ιταλία. Η πραγματική ιστορία – ντοκιμαντέρ ενός αγοριού που ξύπνησε ένα πρωί με την ιδέα του να πάει με τα πόδια από την Ρώμη στην Αθήνα για να πει σε μια κοπέλα ότι την αγαπάει.

- 5:30 μ.μ. "Διώνη", 20’, σκηνοθεσία: Θάνος Ψυχογιός, παραγωγή: Ελλάδα. Ενα μουσικό ντοκιμαντέρ για την παράδοση και τη σχέση μας με αυτή. Η Διώνη, ένα νέο γυναικείο πολυφωνικό φωνητικό σχήμα, προσπαθεί, ταυτόχρονα, να διατηρήσει τα πολυφωνικά ηπειρώτικα ακούσματα που απέκτησε βιωματικά και να δημιουργήσει έναν πιο σύγχρονο και προσωπικό τρόπο έκφρασης. Η προβολή θα γίνει παρουσία του σκηνοθέτη. 

 - 6 μ.μ. "Σιωπηλός μάρτυρας", 72', σκηνοθεσία: Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος, παραγωγή: Ελλάδα. To 2006 η Φυλακή Τρικάλων κλείνει ύστερα από 110 χρόνια λειτουργίας. Επτά πρόσωπα που συνδέθηκαν καθοριστικά με τη φυλακή, επιστρέφουν σ’ αυτήν για να ανασυνθέσουν το παρελθόν της, φωτίζοντας με τις προσωπικές τους αφηγήσεις διαφορετικές όψεις της ιστορίας της νεότερης Ελλάδας. Τι επιφυλάσσει το μέλλον για το ιστορικό συγκρότημα της φυλακής; Ποια θα είναι η νέα χρήση του; Μια απροσδόκητη ανακάλυψη φέρνει στο φως το κρυμμένο μυστικό του μνημείου και θέτει ένα καίριο ερώτημα: πώς διαχειριζόμαστε την ιστορική μνήμη;

- 7.30 μ.μ. "Τρου μπλου", 27’, σκηνοθεσία: Χάρης Ραφτόγιαννης, παραγωγή: Ελλάδα. Σε μια χώρα που καταρρέει, ένα υπέργηρο και αειθαλές ζευγάρι, ο Σταμάτης και η «πιτσιρίκα», απολαμβάνει την ζωή στην Ικαρία, στο νησί όπου είναι γνωστό για το ότι οι άνθρωποι «ξεχνούν» να πεθάνουν. Ωστόσο, ο θάνατος ενός ηλικιωμένου γείτονα, τους υπενθυμίζει ότι το τέλος είναι πιο κοντά. Η προβολή θα γίνει παρουσία του σκηνοθέτη. 

- 8 μ.μ. "Women for Justice - A story about the power of solidarity (Γυναίκες για την Δικαιοσύνη – Μια ιστορία για τη δύναμη της αλληλεγγύης)", 53’, σκηνοθεσία: Sybille Fezer και Daniel Burkholz, παραγωγή: Γερμανία. Οι αναγκαστικοί γάμοι, η ενδοοικογενειακή βία, πάνω από 100.000 γυναίκες που σκοτώθηκαν από πυρκαγιές των λεγόμενων «οικιακών ατυχημάτων" κάθε χρόνο - στην Ινδία, η βία κατά των γυναικών είναι πανταχού παρούσα και σχεδόν όλες οι γυναίκες, ανεξάρτητα από τάξη, κάστα και τη θρησκεία επηρεάζονται. Επειδή η αστυνομία και τη δικαιοσύνη δύσκολα παρέχουν καμία προστασία ή την ενίσχυση, οι γυναίκες στην Ινδία έχουν οργανώσει την καταπολέμηση αυτής της βίας και της αδικίας. Ιδρυσαν την «Γυναίκες για τη Δικαιοσύνη» και τα δικαστήρια "Nari Adalat» των γυναικών. Κάθε εβδομάδα θα συγκεντρωθούν στην ταράτσα του γραφείου της τοπικής αυτοδιοίκησης ή σε ένα σκονισμένο χώρο κάτω από ένα δέντρο και μοιράζουν οι ίδιες δικαιοσύνη. Με γρήγορη σκέψη και δημιουργικότητα βάζουν τους συζύγους που χτυπάνε τις γυναίκες τους και εριστικές πεθερές στη θέση τους. Και - αν χρειαστεί – θα πάνε σαν «σκληρή διμοιρία" για να βοηθήσουν μια φτωχή χήρα να ανακτήσει τα υπάρχοντά της, η οποία πετάχτηκε έξω από το σπίτι με την μικρή κόρη της μετά το θάνατο του συζύγου της. Η προβολή θα γίνει παρουσία των σκηνοθετών.

- 9.30 μ.μ. "GrassRoots: The cannabis revolution", 90’, σκηνοθεσία: Dale Beaumont - Brown, παραγωγή: Μεγάλη Βρετανία. Ενα ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους που εξερευνά την ιατρική χρήση της κάνναβης, οι ασθενείς που συμμετέχουν και η εκστρατεία για την αλλαγή της νομοθεσίας στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Clark French είναι 30 ετών και πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας. Κάθε μέρα αγωνίζεται, όχι μόνο ενάντια της εξουθενωτικής φύσης της ασθένειας του, αλλά και κατά του κοινωνικού στιγματισμού και του νόμου. Δεν θεραπεύει την πάθηση του με συμβατικά φάρμακα. Αυτοθεραπεύεται παράνομα, με την κάνναβη. Ο Clark French είναι μέρος μιας υποκουλτούρας των ανθρώπων με πολιτικά κίνητρα, πρόθυμοι να ενοχοποιούν τον εαυτό τους για τα πιστεύω τους.

 

Κυριακή 22 Ιανουαρίου

11 π.μ. "Pair of dunces (Ζευγάρι ηλίθιων), 60’, σκηνοθεσία: Ludovic Vieuille, παραγωγή: Γαλλία. Εξήντα λεπτά. Αυτός είναι ο χρόνος που απαιτείται κατά μέσο όρο για να ολοκληρώσω τις εργασίες του γιου μου. Οι εβδομάδες, μήνες και χρόνια ακολουθούν το ρυθμό της καθημερινής ώρας που περάσαμε μαζί. Ο φόβος της σχολικής αποτυχίας σε σχέση με την δίψα για γνώση. Μια ώρα, ένας αγώνας, μια άσκηση δεσίματος πατέρα και γιου.

- 12 μ. "One world - different people (Ενας κόσμος – διαφορετικοί άνθρωποι), 90’, σκηνοθεσία: Oliver Langewitz, παραγωγή: Γερμανία.  Εχθρότητα προς τους ξένους, ξενοφοβία, κρατισμός, μπορούν να βρεθούν σε πολλά μέρη και με πολλούς διαφορετικούς τρόπους στην Γερμανία. Η ταινία οξύνει την εικόνα των εμπειριών του μετανάστη με το ρατσισμό. Η ταινία ψάχνει για απαντήσεις, πως οι άνθρωποι μπορούν να αντιμετωπίζουν τις διακρίσεις και την εξάλειψη των όρων του ρατσισμού στην κοινωνία μας.

- 1.30 μ.μ. "Humanity is migrating (Η ανθρωπότητα μεταναστεύει), 25’, σκηνοθεσία: Enea Gega, παραγωγή: Τουρκία. Η ταινία είναι για τους Σύρους πρόσφυγες που έχουν κολλήσει στην Ειδομένη και σε άλλους καταυλισμούς προσφύγων στην Ελλάδα. Χιλιάδες πρόσφυγες που περιμένουν απελπισμένα να ανοίξουν τα σύνορα με την ΠΓΔΜ ώστε να μπορέσουν να φθάσουν στην Δυτική Ευρώπη, κυρίως στη Γερμανία. Η ταινία επικεντρώνεται κυρίως στους νέους και στα παιδιά, ιδιαίτερα στα παιδιά. Μετά που δείχνει τους πρόσφυγες να περιμένουν στην Ειδομένη, η ταινία εστιάζει στη Σερβία, που βρίσκεται στην μέση του δρόμου για να φτάσουν στη Δυτική Ευρώπη. Εδώ οι πρόσφυγες δεν εγγράφονται στους καταυλισμούς για να είναι σε θέση να πάνε στη Δυτική Ευρώπη. Οι πρόσφυγες στο Βελιγράδι κοιμούνται επί το πλείστον σε πάρκα ή σε δρόμους ή σε εγκαταλελειμμένα κτίρια. Μετά τη Σερβία το ντοκιμαντέρ επικεντρώνεται στην ιστορία ενός αγοριού που ονομάζεται Ουαρντάν, ο οποίος είναι ένας από τους «τυχερούς» ανθρώπους που έφτασαν στην Ευρώπη. Η ιστορία του θα δώσει ελπίδα σε άλλους πρόσφυγες να μην εγκαταλείψουν. Η ταινία τελειώνει στην Ειδομένη, Ελλάδα. Η προβολή θα γίνει παρουσία του σκηνοθέτη.

- 2 μ.μ. "Dahra. 11 years old, woman, Afar, stubborn... (in Afar) - (Dahra. 11 χρονών, γυναικά, Αφάρ, πεισματάρα... (στην Αφάρ)", 63’, σκηνοθεσία: Francesco Sincich, παραγωγή: Ιταλία. Η Dahra, μια 11χρονη Αφάρ ζει στο Galaha ένα χωριό που αναπτύχθηκε διπλά σε ένα παλιό νοσοκομείο για τη φυματίωση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, κλειστό από το 2007. Πότε δεν πήγε στο σχολείο, άλλα θα πάει, αυτό είναι το όνειρό της. Οι γονείς της δεν συμφωνούν με την Dahra, αλλά αυτή είναι γνωστή για το πείσμα και για την αποφασιστικότητά της. Οταν η Dahra φαίνεται να κερδίσει τον αγώνα της, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση διατάζει τους ανθρώπους του χωριού να φύγουν και να παρατήσουν τα πάντα. Είναι μια αναγκαστική εκτόπιση, μια όλο και πιο συνηθισμένη κατάσταση για τους ανθρώπους Αφάρ που ζούνε στην κοιλάδα Awash. Στην πραγματικότητα, αυτή η κοιλάδα αξιοποιείται από την κυβέρνηση και από τους ξένους επενδυτές για την παράγωγη ζαχαροκάλαμου και βαμβακιού. Δεν υπάρχει άλλο χώρος για τους ανθρώπους που έχουν ζήσει για πάντα εκεί. Αλλά, ευτυχώς, η Dahra είναι πεισματάρα...

- 3 μ.μ. Baobabs between land and sea (Μπάομπαπ μεταξύ γης και θάλασσας)", 55’, σκηνοθεσία: Cornu Cyrille, παραγωγή: Γαλλία. Λόγω του μεγέθους τους και των πρωτότυπων σχημάτων τους, τα μπάομπαπ είναι από τα πιο αξιόλογα δέντρα στον πλανήτη. Σχετικά άγνωστα στη Μαδαγασκάρη, αυτοί οι γίγαντες σήμερα απειλούνται από την αποψίλωση των δασών. Για να τα μελετήσουν στην καρδιά των δασών τους ο Cyrille Cornu και ο Wilfried Ramahafaly ταξιδεύουν με πιρόγα, εξερευνώντας 400 χιλιόμετρα από άγριες και απομονωμένες ακτές στα νότιο-δυτικά της Μαδαγασκάρης.

- 4 μ.μ. "Η Αθήνα από κάτω – Το ντοκιμαντέρ των νεόπτωχων", 62’, σκηνοθεσία: Τάκης Μπαρδάκος, παραγωγή: Ελλάδα. Η Ελλάδα των «νεόπτωχων» – των ανέργων που ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά, κατά τη διάρκεια της άνευ προηγουμένου οικονομικής κρίσης. Η ταινία ακολουθεί τις ιστορίες αρκετών πολιτών, προβάλλοντας την κοινωνική ανισότητα και την αδικία. Το φαινόμενο των αστέγων, τα συσσίτια, τα συγκλονιστικά ποσοστά ανεργίας και η κατάπτωση μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων στην κατηγορία των νεόπτωχων, έχουν μετατρέψει το όνειρο της ευημερίας σε έναν κοινωνικό - οικονομικό εφιάλτη. Το ντοκιμαντέρ αυτό ως καλλιτεχνικό έργο, δεν ακολουθεί τους κανόνες της διαφημιστικής αισθητικής ή της τουριστικής ματιάς, αλλά είναι σκληρό και αποδομημένο - όσο σκληρή και αδιέξοδη είναι πολλές φορές η ίδια ζωή – επίκαιρο όμως και αναγκαίο για την κοινωνική αλληλεγγύη, την πολιτισμική συνείδηση και την ανάγκη για διάλογο. Η προβολή θα γίνει παρουσία του σκηνοθέτη

- 5 μ.μ. "Υστερα μένει η θάλασσα", 81’, σκηνοθεσία: Χρίστος Γεωργίου, Γιώργος Κούμουρος, παραγωγή: Κύπρος - Ελλάδα. Είναι ένα μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ που, μέσα από τις ιστορίες ζωής δέκα ανθρώπων, αφηγείται την ιστορία της Γιαλούσας, ενός χωριού στην άκρη της Κύπρου, από το 1960 και τις μέρες αγροτικής ζωής, την Τούρκικη εισβολή του 1974 και τον εγκλωβισμό, μέχρι σήμερα.

Η προβολή θα γίνει παρουσία του σκηνοθέτη Χρήστου Γεωργίου. 

- 6.30 μ.μ. "Τhe wound that needs to be healed - an exploration of the spanish-moroccan border around ceuta (Η πληγή που πρέπει να θεραπευτεί – μια εξερεύνηση των ισπανικών-μαροκινών συνόρων γύρω από την Θέουτα)", 55’, σκηνοθεσία: Vincent Förster, παραγωγή: Γερμανία. Τα σύνορα είναι η επιτομή της πολιτικής του 21ου αιώνα. Εδώ, η κρατική κυριαρχία συγκρούεται με το διεθνές δίκαιο, η εθνική ασφάλεια με τα ανθρώπινα δικαιώματα, η εδαφική ακεραιότητα με την οικονομική ανεδαφικότητα, ο εθνικός πολιτισμός και η ταυτότητα με τις διακρατικές μεταναστευτικές ροές. Αλλά ενώ τα σύνορα είναι σχεδόν αόρατα για τους (λευκούς) “δυτικούς”, είναι πολύ αληθινά για τον περισσότερο κόσμο. Το ισπανικό ενκλάβιο Θέουτα στην Βόρεια Μαροκινή ακτή είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κατάστασης. Οντας το μοναδικό χερσαίο σύνορο της Ευρώπης με την Αφρική, είναι σημαδεμένος από φράκτες, συρματοπλέγματα, παρακολούθηση, ασυνήθιστες διελεύσεις, λαθρεμπόριο, σωματική βια, παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θανάτους. Ως εκ τούτου, τα σύνορα γύρω από την Θέουτα είναι η υλοποίηση μιας υψηλά ρατσιστικής, γεμάτη διακρίσεις πολιτικής θύρας, ελεγχόμενης από φιλελεύθερα ευρωπαϊκά κράτη. Η προβολή θα γίνει παρουσία του σκηνοθέτη. 

- 7.45 μ.μ. "The vanished dreams (Τα εξαφανισμένα όνειρα)", 76’, σκηνοθεσία: Juan Betancor, παραγωγή: Ισπανία. Είναι 10 Σεπτεμβρίου του 1974, η Γουινέα - Μπισάου, μια μικρή χώρα της Δυτικής Αφρικής, επιτυγχάνει την ανεξαρτησία της. Εκατοντάδες Ευρωπαίοι εθελοντές μετακομίσουν στην χώρα, κυνηγώντας τα όνειρά τους για ένα καλύτερο κόσμο. Αυτά ήταν έτη του ενθουσιασμού και ιδεαλισμού, όταν η οικοδόμηση ενός κοινωνικού δίκαιου έθνος στην Αφρική ήταν ένα εφικτός όνειρο. Ο χρόνος πέρασε και αυτά τα όνειρα επλήγησαν από την πραγματικότητα της πολιτικής αστάθειας και αναταραχής. Οι περισσότεροι από τους εθελοντές επέστρεψαν στα σπίτια τους, αλλά οι γλυκόπικρες αναμνήσεις του χαμένου παραδείσου τους παραμένουν ζωντανές, όπως την ημέρα που έφυγαν. «Τα εξαφανισμένα όνειρα» είναι η ιστορία μιας εποχής όταν το να αλλάξεις την Αφρική και τον κόσμο φαινόταν δυνατό. Η προβολή θα γίνει παρουσία του σκηνοθέτη. 

- 9.15 μ.μ. "Επόμενος σταθμός: Ουτοπία", 91’, σκηνοθεσία: Απόστολος Καρακάσης, παραγωγή: Ελλάδα. Οταν το εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ. στη Θεσσαλονίκη κλείνει, μερικοί εργάτες αποφασίζουν να κάνουν κάτι επαναστατικό: να το καταλάβουν και να το λειτουργήσουν μόνοι τους με τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας. Το εγχείρημά τους εμπνέει ακτιβιστές σε όλο τον κόσμο, ενώ η πρώην διευθύντρια έκπληκτη παρακολουθεί την οικογενειακή επιχείρηση να μετατρέπεται σε σύμβολο της ριζοσπαστικής αριστεράς. Για τους εργάτες, η αυτοδιαχείριση εξελίσσεται σε μια περιπέτεια επιβίωσης γεμάτη συγκρούσεις. Σύντομα θα συνειδητοποιήσουν ότι για να τα καταφέρουν, θα πρέπει να αλλάξουν πρώτα οι ίδιοι... Η προβολή θα γίνει παρουσία του σκηνοθέτη

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου

3 μ.μ. "Aurelia", 67’, σκηνοθεσία: Katia Viscogliosi και Francis Magnenot, παραγωγή: Γαλλία. Είναι το παρόν αρκετά ποιητικό για να απαντήσει στον κόσμο του χθες; Η Katia Viscogliosi και ο Francis Magnenot ταξιδεύουν στην Ιταλία κατά μήκος της Via Aurelia, στα χνάρια του πάτερα της Katia. Είναι ο δρόμος που έκανε ο ίδιος το 1951, όταν ήταν 13 χρονών, ψάχνοντας για ένα καλύτερο μέλλον. Η ταινία καταγράφει την ζωή όπως εκδηλώνεται κατά την διάρκεια της διαδρομής – παραθαλάσσια θέρετρα, παράλιες, βιομηχανίες, λιμάνια, κάτοικοι – προσθέτουν σε αυτό το παρόν την χαρακτηριστική εκθαμβωτική διαχρονικότητα που βιώνει ο ταξιδιώτης.

- 4.10 μ.μ. "Coal sea (Θάλασσα από άνθρακα)", 80’, σκηνοθεσία: Gian Luca Rossi, παραγωγή: Ιταλία. Η Μαργαρίτα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Aosta της βόρειας Ιταλίας, αλλά οι οικογένεια της έχει τις ρίζες της στον Ιταλικό Νότο, στην Καλαβρία. Οκτώ μηνών έγκυος και σε βαθιά κρίση ταυτότητας, αποφασίζει να επιστρέψει σε εκείνα τα μέρη φορτισμένα με μνήμες από την παιδική ηλικία, όπου βρίσκονται οι ρίζες τις. Μόλις έφτασε όμως διαπιστώνει ότι στο χώρο ενός εγκαταλελειμμένου εργοστάσιου, μια ελβετο-ιταλική εταιρεία προτίθεται να κατασκευάσει ένα εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα 1.320 μεγαβάτ.

- 6 μ.μ. "Guantanamo’s child – The Omar Khadr story (Το παιδί του Γκουαντάμο – Η ιστορία του Ομάρ Καντρ)", 80’, σκηνοθεσία: Patrick Reed, παραγωγή: Καναδάς. Ανήλικος στρατιώτης ή αμετανόητος τρομοκράτης; Ο 28χρονος σήμερα Καναδός υπήρξε ήδη από την ηλικία των 15 ετών ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο. Το 2002, ο Καντρ συνελήφθη από Αμερικανούς στο Αφγανιστάν, κατηγορήθηκε για εγκλήματα πολέμου και φυλακίστηκε στο Γκουαντάναμο. Τον Οκτώβριο του 2010, ο Καντρ, ως ο μοναδικός ανήλικος που έχει δικαστεί ποτέ για εγκλήματα πολέμου, δήλωσε ένοχος για πέντε εγκλήματα πολέμου προκειμένου να αντιμετωπιστεί με επιείκεια, με αποτέλεσμα να καταδικαστεί σε οκταετή φυλάκιση και να έχει την ευκαιρία να εκτίσει την ποινή του στον Καναδά. Αργότερα, ανακάλεσε την ομολογία του.

- 7 μ.μ. "Ο πιο μακρύς δρόμος", 77’, σκηνοθεσία: Μαριάννα Οικονόμου, παραγωγή: Ελλάδα. Με φόντο τις επιδρομές του Ισλαμικού Κράτους στη Μέση Ανατολή, ο Αλσαλέχ και ο Τζασίμ από την Συρία και το Ιράκ, βρίσκονται κρατούμενοι στη φυλακή ανηλίκων του Βόλου με τη βαριά κατηγορία της διακίνησης παράτυπων μεταναστών. Μέσα από τη φυλακή μιλάνε στους γονείς τους και παρακολουθούν τις εξελίξεις του πολέμου ενώ προσπαθούν να σώσουν τους εαυτούς τους. Οι ιστορίες τους ξετυλίγονται στη φυλακή και στο δικαστήριο, αποκαλύπτοντας πώς νέοι αθώοι πρόσφυγες πέφτουν θύματα εξαναγκασμού των διακινητών, εμπλέκονται στη διακίνηση και τελικά καταλήγουν να εκτίουν βαρύτατες ποινές, ενώ οι ίδιοι οι διακινητές συνεχίζουν να δρουν ανενόχλητοι. Αν το δικαστήριο αποφανθεί πώς οι Αλσαλέχ και Τζασίμ είναι ένοχοι, η ποινή φυλάκισής τους μπορεί να είναι 25 χρόνια.

Η προβολή θα γίνει παρουσία της σκηνοθέτιδος.

- 8.30 μ.μ. "NO PASARAN - A story of men and women who fought against Fascism (Μια ιστορία ανδρών και γυναικών που πάλεψαν ενάντια στον φασισμό)", 73’, σκηνοθεσία: Daniel Burkholz, παραγωγή: Γερμανία. “Για ποιο πράγμα πάλεψες;” αυτή είναι η ερώτηση που κάνει πολύ σκεπτικός τον 96χρονος αυστριακός Gerhard Hoffmann, πρώην μέλος των Διεθνών Ταξιαρχών και της Γαλλικής Αντίστασης, που πάλεψε ενάντια του φασισμού και για μια καλύτερη, ελεύθερη κοινωνία: “Πως να στο εξηγήσω με λίγα λογία;“

Το ντοκιμαντέρ “NO PASARAN” βγαίνει σε αναζήτηση απαντήσεων σε ένα οδοιπορικό σε όλη την Ευρώπη για να συναντήσει τους τελευταίους αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων αυτών. Στο επίκεντρο του πολυεθνικού ντοκιμαντέρ είναι η πορεία ζωής και τα πεπρωμένα του Vincent Almudever και του αδελφού του Joseph Almudever (που ζει στην Γαλλία), Rosario Sanchez Mora (Ισπανία), Herman Scheerboom (Κάτω Χώρες), του Giovanni Pesce και της συζυγός του, Onorina Brambilla Pesce (Ιταλία), Kurt Goldstein (Γερμανία) και Gerhard Hoffmann (Αυστρία). Όταν εθελοντικά δήλωσαν παρόν στον αγώνα, ήταν όλοι έφηβοι. Αλλά κανείς τους δεν περίμενε μια 10ετή οδύσσεια στα πεδία μάχης της Ευρώπης και μέσα από τα φασιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης ή εξόντωσης μέχρι να επιστρέψουν σπίτι τους. Η προβολή θα γίνει παρουσία του σκηνοθέτη.

 

Το υπόλοιπο πρόγραμμα θα δημοσιευτεί τις επόμενες μέρες. 


NEWSLETTER