Ο υπεραιωνόβιος σύλλογος σε μια κατάμεστη αίθουσα στο ξενοδοχείο "Elite" και παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου, γιόρτασε το Σάββατο τα 130 χρόνια της ιστορίας του. Ηταν μια λαμπρή γιορτή αντάξια της ιστορίας του Μεσσηνιακού που τίμησε ορισμένα πρόσωπα και ομάδες που τον έχουν σημαδέψει στο διάβα του χρόνου, ενώνοντας παράλληλα σ' ένα συγκινητικό 15λεπτο βίντεο - που επιμελήθηκε ο σκηνοθέτης Ηλίας Ευτυχιάκος και οι συνεργάτες του - το ένδοξο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του Μεσσηνιακού. Ιστορικά στοιχεία και συνεντεύξεις συνέθεσαν την συγκινητική προβολή που κέρδισε το θερμό χειροκρότημα του κόσμου.
Διότι αυτός ο σύλλογος έχει μέλλον και πρέπει να στηριχθεί, όπως είπε ο κ. Παυλόπουλος, που δεν έκρυψε τη συγκίνησή του και χαρακτήρισε μεγάλη τιμή την πρόσκλησή του να παρευρεθεί σε αυτή την ξεχωριστή μέρα.
Ο πρόεδρος του Μεσσηνιακού Παναγιώτης Στασινόπουλος από την πλευρά του, αναφέρθηκε επίσης στο παρελθόν, το παρών και το μέλλον του συλλόγου εκφράζοντας την πίστη ότι “είναι καιρός να ξεκινήσει σταδιακά η αποκατάσταση της χρηματοδότησης των ερασιτεχνικών σωματείων”.
Την παρουσίαση της εκδήλωσης έκανε η γνωστή ηθοποιός Γιούλικα Σκαφιδά.
Το “παρών” έδωσαν μεταξύ άλλων, ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ο δήμαρχος Καλαμάτας Παναγιώτης Νίκας, η αντιπεριφερειάρχης Αντωνία Μπούζα και η αντιπεριφερειάρχης Ελένη Αλειφέρη.
Ξεχωριστή ήταν επίσης η παρουσία του θρύλου του βόλεϊ και παλιού προπονητή του Μ.Γ.Σ. Γιέρζι Βελτζ που ήρθε μετά από 30 χρόνια στην Καλαμάτα γι’ αυτή τη ξεχωριστή μέρα.
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
“Να στηρίξουμε όλοι το Μεσσηνιακό”
Ο κ. Παυλόπουλος ήταν ιδιαίτερα συγκινημένος από όσα είδε. Στον χαιρετισμό του έκανε μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία του Μεσσηνιακού και τόνισε πως πρέπει όλοι να στηρίξουν τις προσπάθειες του συλλόγου για ένα εξ ίσου ένδοξο μέλλον.
Μεταξύ άλλων ο κ. Παυλόπουλος τόνισε: “Γιορτάζουμε τα 130 χρόνια από την ίδρυση, το 1888, του Μεσσηνιακού Γυμναστικού Συλλόγου, του οποίου πρώτος πρόεδρος διετέλεσε ο αείμνηστος Παναγιώτης Μπενάκης. Ο Μεσσηνιακός Γυμναστικός Σύλλογος, ένας από τους αρχαιότερους Ελληνικούς Αθλητικούς Συλλόγους, ιδρύθηκε ως σύλλογος κλασικού αθλητισμού και σταδιακώς εξελίχθηκε, σε σημείο ώστε σήμερα, παρά τις τεράστιες δυσχέρειες που αντιμετωπίζει, να διατηρεί πέντε αθλητικά τμήματα. Έδρα του Συλλόγου είναι το ιστορικό γήπεδο του Μεσσηνιακού στην Καλαμάτα, και έμβλημά του είναι ο Μεσσήνιος αθλητής Δαϊκλής, που διακρίθηκε το 752 π.Χ.
Ο Μεσσηνιακός Γυμναστικός Σύλλογος υπήρξε από τα ιδρυτικά σωματεία του ΣΕΓΑΣ, και είχε σημαντική συνεισφορά στην διοργάνωση της Α΄ Ολυμπιάδας του 1896. Οργανώνει, κάθε χρόνο, την διεθνή, από το 1996, αθλητική εκδήλωση «Παπαφλέσσεια», προς τιμήν του μεγάλου μάρτυρα της Εθνεγερσίας του 1821. Ο Μεσσηνιακός Γυμναστικός Σύλλογος, γνήσιος και συνεπής εκφραστής του εν γένει Ολυμπιακού Πνεύματος και Ιδεώδους αλλά και των αρχών του «εύ αγωνίζεσθαι» -άρα της Αριστείας- ανέδειξε σπουδαίους αθλητές, σύγχρονος εκπρόσωπος των οποίων είναι ο μεγάλος άλτης του μήκους, με σημαντικές διεθνείς διακρίσεις, κ. Λούης Τσάτουμας.
Η εδώ παρουσία μου -πέρα από την σημασία που έχει για μένα η Γενέτειρά μου και που είναι κοινώς γνωστή- έχει ως στόχο να σηματοδοτήσει την στήριξη του ιστορικού Μεσσηνιακού Γυμναστικού Συλλόγου, ώστε να προσφέρει στον Αθλητισμό και τη Νεολαία μας ακόμη περισσότερα”.
Βραβεύθηκαν αθλητές και ομάδες του ΜΓΣ
Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης ο Μεσσηνιακός βράβευσε ανθρώπους και ομάδες που στο παρελθόν είχαν σημαντικές διακρίσεις με την πράσινη φανέλα.
Κατ’ αρχήν ο κ. Προκόπουλος Παυλόπουλος βράβευσε τους Λούη Τσάτουμα, Γωγώ Σουρή και Μαρία Ζέρβα.
Στην συνέχεια βραβεύθηκαν οι επίλεκτοι αθλητές – προπονητές στίβου του Μεσσηνιακού Ελένη Θεοδωρακοπούλου, Μιχάλης Μπιζίμης, Σωτήρης Παπαδέας, Γιάννης Τασιόπουλος και Αρης Τριανταφυλλόπουλος. Την απονομή έκανε ο μητροπολίτης Μεσσηνίας, συνοδευόμενος από τον προπονητή του Μεσσηνιακού Δημήτρη Πουλόπουλο.
Σειρά πήρε η βράβευση ομάδων.
Αρχικά βραβεύθηκε η ομάδα ποδοσφαίρου του Μεσσηνιακού του 1971-72, με την οποία επαναλειτούργησε, ύστερα από 30 χρόνια, το ποδοσφαιρικό τμήμα.
Την ομάδα αποτελούσαν οι: Δημήτρης Πετρόγιαννης, Γιάννης Σπαντιδέας, Παναγιώτης Μουζάκης, Γιώργος Μητσέας, Μιχάλης Καλαμουδάκος, Κώστας Κλάδης, Μιχάλης Λάζαρος, Σπύρος Λουκάς, Γιάννης Αλεξόπουλος, Στέφανος, Ζαρμακούπης. Δημήτρης Μπρεζεράκος και Γιώργος Κορογώνας. Την βράβευση έκανε ο δήμαρχος Καλαμάτας Παναγιώτης Νίκας, συνοδευόμενος από τον παράγοντα του Μεσσηνιακού Δημήτρη Κατσίποδα.
Βραβεύθηκε επίσης η ομάδα βόλεϊ των ανδρών του 1983-84 που ανέβηκε στην Α1 και διακρίθηκε για 4 χρόνια. Την ομάδα αποτελούσαν οι: Αθλητές: Τάσος Γιατράκος (προηγούμενη γενιά αθλητών). Ομάδα 1983-1984: Γιάννης Λιακάκης, Βασίλης Ξεροβάσιλας, Πέτρος Σερεμέτης, Σωτήρης Ραμμέας, Νίκος Χάλαρης, Βαγγέλης Κουτουλέας, Αντώνης Κάτσος, Γιώργος Μποσίνης, Γιώργος Μαυρέας, Χρήστος Μαυρέας, Δημήτρης Μπαχράμης, Γιώργος Γερακάρης, Βασίλης Δέδες, Κώστας Μηλιώνης, Γιώργος Νικολιτσέας.
Οι κορυφαίοι της μεταγενέστερης γενιάς Γιώργος Κουλιέρης και Διονύσης Μπιρμπίλης.
Την απονομή έκανε η Αντιπεριφερειάρχης Αντωνία Μπούζα συνοδευόμενη από τον παράγοντα του Μεσσηνιακού Μπάμπ Βακαλόπουλο.
Τιμήθηκαν επίσης οι προπονητές Γιώργος Δερμάτης, Κώστας Δέδες καθώς και ο Πολωνός Γέρζι Βέλτζ. Την απονομή έκανε ο διοικητής της 120 ΠΕΑ σμήναρχος Χρήστος Πεταλάς, συνοδευόμενος από τον παράγοντα του Μεσσηνιακού Θοδωρή Μισέρο.
Σειρά πήραν παράγοντες που, όπως είπε χαρακτηριστικά και η Γιούλικα Σκαφιδά, έτρεχαν για όλα., Ο λόγος για τους αείμνηστους Βασίλη Κουτέλα (πρόεδρο), Γιάννη Μπουσούνη (έφορο) και Δημήτρη Μιχαλόπουλο (χρηματοδότης).
Τα βραβεία παρέλαβαν ο γιος του Βασίλη Κουτέλα, Χαράλαμπος, ο στενός συνεργάτης του Γιάννη Μπουσούνη Παναγιώτης Παπαμικρούλης και ο γιος του Δημήτρη Μιχαλόπουλου.
Την απονομή έκανε ο Τριντάφυλλος Τσικάλογλου συνοδευόμενος από το μέλος του δ.σ. του Μεσσηνιακού Ιωάννη Σπαντιδέα.
Στην συνέχεια βραβεύθηκε Η ομάδα βόλεϊ των γυναικών του 2017-18. Πρόκειται για την ομάδα που τα 4 τελευταία χρόνια εκπροσωπεί τον Μεσσηνιακό στην Α2 Εθνική κατηγορία με πολλές διακρίσεις. Την ομάδα αποτελούσαν οι εξής αθλήτριες: Ιουλία Ζερδεβά, Αθηνά Ζερίτη, Χρύσα Καράμπελα, Μιράντα Κουτσουροπούλου, Μαρία Κωνσταντοπούλου, Σοφιτίνα
Μπαξιβανάκη, Στέλλα Μπιρμπίλη, Μαρία Ναλμπάντη, Κωνσταντίνα Πασσιά, Ιωάννα Πατρινέλη, Δήμητρα Παυλέα, Βασιλίνα Πετροπούλου, Νατάσα Ραμούνδου, Σπυριδούλα Σκλήρη, Γωγώ Σουρή, Κατερίνα Φωτεινάκη, Μαρία Χάσκου, Κέλλυ Χειλαδάκη και Μαρίσια Θεοδωροπούλου. Η προπονήτρια: Γωγώ Σουρή και η ομάδα στήριξης Παναγιώτης Θεοδωρόπουλος, Χρήστος Δροσινός και Νίκος Ζεργιώτης.
Την απονομή έκανε ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Βαγγέλης Ξυγκώρος και ο πρώην πρόεδρος της ΕΟΠΕ Αθανάσιος Μπελιγράτης, συνοδευόμενος από το μέλος του δ.σ. του Μεσσηνιακού Χρήστο Ζερίτη.
Ο Μεσσηνιακός, ως ένας εκ των εν ζωή ιδρυτικών συλλόγων του ΣΕΓΑΣ το 1897, τίμησε την Ομοσπονδία. Ο πρόεδρος κ. Παναγόπουλος απουσίασε λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων και έτσι την πλακέτα παρέλαβε η δεύτερη αντιπρόεδρος του ΣΕΓΑΣ Ξένια Αργειτάκη. Την απονομή έκανε το μέλος του δ.σ. του Μεσσηνιακού Δημήτρης Πουλόπουλος.
Τέλος, ο Μεσσηνιακός βράβευσε τον ΠΣΑΤ, τον σύνδεσμο αθλητικών συντακτών. Το βραβείο πήρε ο πρόεδρος Γιάννης Θεοδωρακόπουλος ενώ την απονομή έκανε ο αντιπρόεδρος του Μεσσηνιακού Σταύρος Χριστόπουλος.
Ο δημοσιογράφος – συγγραφέας Ηλίας Μπιτσάνης, μίλησε για το υπό έκδοση βιβλίο του για την ιστορία του συλλόγου έκανε μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία του Μεσσηνιακού.
Μεταξύ άλλων ανέφερε:
“ Θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε την ιστορία του “Μεσσηνιακού” με μια απλή αλλά βαρύνουσας σημασίας φράση: Σύλλογος “τριών αιώνων”. Γεννήθηκε το 19ο. Δραστηριοποιήθηκε και άντεξε τις φουρτούνες του 20ου. Αντιμετωπίζει με αισιοδοξία το μέλλον τον 21ο αιώνα. Μια συνέχεια με εξηγήσιμες ασυνέχειες τα δύσκολα χρόνια των πολέμων. Μια πορεία καθόλου ευθύγραμμη, αλλά παρ’ όλα αυτά διαρκής. Σε αυτή ακολουθεί, επηρεάζεται και ενίοτε επηρεάζει την ιστορία της πόλης. Και στο μεγάλο κάδρο από την ιστορία της χώρας. Εκφράζει τις διαφορετικές αντιλήψεις για τον αθλητισμό σε κάθε εποχή, καθώς αυτές μεταβάλλονται ανάλογα με τις συνθήκες και το γενικότερο περιβάλλον. Αλλοτε ως φορέας υλοποίησης των επιδιώξεων μιας κλειστής καλαματιανής ελίτ. Αλλοτε ως ανοικτός σύλλογος που αγκαλιάζει παιδιά από τα λαϊκά στρώματα. Αλλοτε υποχρεωτικά εκφραστής καθεστωτικών αντιλήψεων. Μέσα από αυτή τη σύνοψη προβάλει όχι μόνον η ιστορικότητα του συλλόγου αλλά και η ιδιαιτερότητα των χαρακτηριστικών των έναντι όλων των άλλων κοινωνικών φορέων.
Γέννημα της γενιάς του αστικού μετασχηματισμού στην Καλαμάτα, ο “Μεσσηνιακός” αποτέλεσε κοινωνικό χώρο δραστηριοποίησης ανθρώπων που έβαλαν τη σφραγίδα τους στη νεότερη Καλαμάτα. Αλλά και διαχρονικά παραγόντων που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη δημόσια ζωή. Δήμαρχος Καλαμάτας ο πρώτος πρόεδρος του συλλόγου Παναγιώτης Μπενάκης. Δήμαρχος αργότερα και ο Παναγιώτης Σάλμας εκ των ιδρυτών του. Δήμαρχος ο μακροβιότερος πρόεδρός του Βασίλης Παλαμάρας. Δήμαρχος και ο Παναγιώτης Καίσαρης. Βουλευτής ο Μάρκος Δαζέας, νομάρχες ο Χρύσανθος Παγώνης και ο Ευθύμιος Νικολόπουλος. Και ακόμη στο σύλλογο δραστηριοποιήθηκαν σε διοικητικές θέσεις πολλά άλλα πρόσωπα που αναδείχθηκαν σε διάφορα δημόσια αξιώματα. Η περίοδος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου ήταν καταλυτική και για την πορεία του συλλόγου. Στις συνθήκες που δημιουργήθηκαν από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 και τη νέα “αθλητική έκρηξη”, ο σύλλογος άνοιξε σε νέες κοινωνικές ομάδες και ανθρώπους αποκτώντας περισσότερο λαϊκά χαρακτηριστικά.
Δεν είναι καθόλου δύσκολο να ανακαλύψουμε την αιτία της... μακροζωΐας του συλλόγου. Αυτή είναι το ιδιόκτητο γυμναστήριο του οποίου πυρήνας ήταν οικόπεδο που παραχώρησε ο δήμος στην πλατεία ασκήσεων. Το αίτημα υποβλήθηκε το 1900 από τη διοίκηση Καριζόπουλου και οι διαπραγματεύσεις με το δήμαρχο Πέτρο Καπετανάκη τελείωσαν λίγους μήνες αργότερα από τη διοίκηση Νικολόπουλου. Η ολοκλήρωση του σταδίου πέρασε μέσα από “χίλια κύματα”και ο χώρος είναι εντελώς διαφορετικός από αυτόν που παραχωρήθηκε αρχικά. Ομως τελικά γύρω από την επιδίωξη κατασκευής πλήρους σταδίου με πυρήνα το αρχικό, κρατήθηκε το ενδιαφέρον παραγόντων και κοινής γνώμης για ολόκληρες δεκαετίες. Και τελικά αποτέλεσε το μοναδικό χώρο με οργανωμένο γυμναστήριο και με προδιαγραφές για αγώνες στίβου, ποδοσφαίρου και άλλων αθλημάτων. Αυτός του πεδίου ασκήσεων καταργήθηκε πολύ πριν τον πόλεμο και απέμεινε ένας μικρός χώρος για αγώνες ποδοσφαίρου. Ενώ τον ίδιο σκοπό εξυπηρετούσε το γήπεδο που είχε νοικιάσει το 1930 ο νεοσύστατος “Απόλλωνας” στο χώρο του σημερινού δημαρχείου.
Θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κάποιος ως “προνόμιο”. Θα έλεγα πως αυτό είναι η μια όψη του νομίσματος. Η άλλη έχει να κάνει με το γεγονός ότι για δεκαετίες οι διοικήσεις βίωναν το άγχος και την ανησυχία της ολοκλήρωσης του γυμναστηρίου. Αναζητώντας χορηγούς και ενισχύσεις από το δήμο και την Πολιτεία, σε εποχές που ο αθλητισμός ελαχίστως απασχολούσε την κοινωνία, προχωρώντας με προσωπικό ρίσκο στο δανεισμό.
Ξεκινώντας από οικόπεδα στη Φαρών και αργότερα στη Θουρίας τα οποία διαμόρφωσε σε γυμναστήρια, ο “Μεσσηνιακός” κατά καιρούς εξέφρασε όλες τις περί τον αθλητισμό αντιλήψεις. Στην αρχή ως πεζοπορική δραστηριότητα. Στη συνέχεια ως έναν τρόπο προετοιμασίας αυριανών στρατιωτών. Αλλά και ως εθνική υποχρέωση απέναντι στην ιστορία με την ανακοίνωση τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων. Ακολουθώντας τη μόδα των ευπόρων της πόλης στράφηκε στο ποδήλατο δημιουργώντας και εσωτερική σχολή. Κάποια στιγμή στις εκδηλώσεις του εμφανίζονται και οι σουηδικές ασκήσεις. Στη συνέχεια οι παροτρύνσεις για κατασκευή γυμναστηρίου και ενασχόληση με τη γυμναστική αποκτούν “παιδαγωγικό” χαρακτήρα. Και προβάλλονται ως τρόπος απαγκίστρωσης των νέων από τα καφενεία. Φθάνοντας στο μεσοπόλεμο κυριαρχεί η αναπτυξιακή όψη με την επιδίωξη κατασκευής ενός μεγάλου σταδίου όπου θα οργανώνονταν μεγάλοι αγώνες. Οι οποίοι θα γινόταν πόλος έλξης επισκεπτών κάτι που θα τόνωνε την τοπική αγορά. Στα μεταπολεμικά χρόνια επικεντρώνεται στο στίβο, τα “Παπαφλέσσια” ως συνέχεια των “Ελευθέριων” ακολουθούν τα χνάρια του κλασσικού αθλητισμού στην Ελλάδα από τον ερασιτεχνισμό στον επαγγελματισμό.
Ο “Μεσσηνιακός” διαθέτοντας και το γυμναστήριο αξιοποιεί κάθε δυνατότητα και εξέλιξη στο χώρο του αθλητισμού, μέσα από ανθρώπους που είναι φορείς νέων αντιλήψεων. Από τις αρχές του 20ου αιώνα οργανώνει ποδοσφαιρικούς αγώνες, στο μεσοπόλεμο ξεκινάει με το βόλεϊ και συνεχίζει με άλλα ομαδικά αθλήματα ακόμη και με χάντμπολ. Δραστηριοποιείται στην κολύμβηση και συμβάλει στην καθιέρωσή της. Ασχολείται συστηματικά με τη σκοποβολή. Στις αρχές το γυμναστήριο προοριζόταν για τα μέλη του και εκείνους που είχαν να πληρώσουν για να χρησιμοποιήσουν τις εγκαταστάσεις του. Στη συνέχεια συνειδητοποιείται πως ο αθλητισμός για να προχωρήσει δεν μπορεί παρά να είναι προσιτός και στα λαϊκά στρώματα που πλειοψηφούν συντριπτικά στην κοινωνία.
Κάπως έτσι ο μεταπολεμικός “Μεσσηνιακός” έρχεται πιο κοντά διοικητικά, αθλητικά και αγωνιστικά στην κοινωνία. Αγκαλιάζει την αθλούμενη νεολαία και με το μεράκι των ανθρώπων του χτίζει το δικό του “μύθο” στον πρωταθλητισμό με την σπουδαία ομάδα βόλεϊ που τιμάται σήμερα. Με τους μεγάλους αθλητές που γεννά ο στίβος και τις ποδοσφαιρικές επιτυχίες.
Παρά τα όσα μπορεί να πιστεύει κάποιος, ο “Μεσσηνιακός” δεν ήταν μόνος και χωρίς ανταγωνισμό. Λίγο καιρό μετά την επίσημη ίδρυση του συλλόγου δημιουργείται ο Γυμναστικός Ομιλος Καλαμών με επικεφαλής τον μετέπειτα δήμαρχο Γεώργιο Κουτσομητόπουλο (και αντίπαλο του Παναγιώτη Μπενάκη) και τη συμμετοχή πολλών καλαματιανών με μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Γρήγορα όμως η προσπάθεια εγκαταλείφθηκε και ουσιαστικά ενσωματώθηκε στο “Μεσσηνιακό” όταν άλλαξαν τα πρόσωπα στη διοίκηση του συλλόγου. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και ενώ ο σύλλογος είναι σε νάρκη, μια ομάδα δημοσίων υπαλλήλων με επικεφαλής μικρασιατικής καταγωγής γυμναστές δημιουργεί τον περίφημο Ομιλο Φιλάθλων Καλαμών. Ο οποίος σημειώνει πανελλήνιες επιτυχίες. Οπως φαίνεται αργότερα διαλύεται και ενσωματώνεται στο “Μεσσηνιακό”. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1920 το ποδόσφαιρο προσελκύει πλήθος οικονομικών και κοινωνικών παραγόντων, με τον “Απόλλωνα” να αποτελεί έναν άλλο πόλο που συγκεντρώνει εύπορους καλαματιανούς και δραστηριοποιείται σε διάφορα αθλήματα ακόμη και την κολύμβηση. Ενώ μετά τον πόλεμο ομάδες στίβου δημιουργούν όλες οι ομάδες αλλά στο τέλος το μόνο τμήμα που μένει είναι αυτό του “Μεσσηνιακού”.
Στον τρίτο αιώνα της ύπαρξής του, ο “Μεσσηνιακός” συνεχίζει μέσα σε διαφορετικές συνθήκες και τις δυσκολίες που γεννά η εποχή. Και χρειάζεται τη στήριξη όλων μας. Η γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές ιστορία του γεννά υποχρεώσεις όχι μόνον για τους ανθρώπους της διοίκησης και τα μέλη του, αλλά για την ίδια την πόλη και τους φορείς της. Γιατί είναι ένα ξεχωριστό στοιχείο συλλογικής μνήμης και φορέας στον οποίο καθρεφτίζεται η ιστορία του τόπου, όπως και αν την κρίνει κάποιος κάθε φορά.
https://eleftheriaonline.gr/local/politismos/ekdiloseis/item/158310-sygkinisi-kai-yperifaneia-sti-lampri-giorti-gia-ta-130-xronia-tou-messiniakoy#sigProIdad1a74300c