Τρίτη, 23 Ιουλίου 2019 08:26

Σεμινάριο χορού για ΑΜΕΑ στην Καλαμάτα (βίντεο)

Γράφτηκε από την

Ο χορός είναι τρόπος έκφρασης, μια έκρηξη χαράς και κίνησης που επιτρέπει στα άτομα με αναπηρία να εκφραστούν ακόμα και όταν δεν έχουν λόγο, να ελέγξουν το σώμα και τις κινήσεις τους, να επικοινωνήσουν με άλλους ανθρώπους.

Κι αυτό πετυχαίνει να κάνει για τρίτη χρονιά φέτος το σεμινάριο χορού για ΑΜΕΑ του Κέντρου Φυσικής και Ιατρικής Αποκατάστασης-ΚΕΦΙΑΠ Καλαμάτας, σε συνεργασία με τη "Φάρις" και το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.

Σε συνέχεια λοιπόν του επιτυχημένου προγράμματος “Dancing My Way” (Χορεύοντας με τον δικό μου τρόπο) της προηγούμενης χρονιάς, το φετινό πρόγραμμα “Dancing Our Way” (Χορεύοντας όλοι σαν ένα) προσκαλεί και προκαλεί από σήμερα και μέχρι την Κυριακή χορευτές, εκπαιδευτικούς και θεραπευτές να παρακολουθήσουν και να βιώσουν τη μοναδική ικανότητα της κίνησης και του χορού, να προάγουν την ένταξη και να δημιουργήσουν κοινότητα και σχέσεις μεταξύ ατόμων με και χωρίς αναπηρία.

 

PROJECT ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑΣ

Μιλώντας στην "Ε" η διοικητικά υπεύθυνη του ΚΕΦΙΑΠ Καλαμάτας Ιωάννα Καραμήτρη εξηγεί τι είναι το πρόγραμμα χοροθεραπείας και πώς ξεκίνησε αυτός ο κύκλος σεμιναρίων, που φέτος ολοκληρώνεται με την παράσταση "Ζωντανοί στη σκηνή" αυτή την Κυριακή στις 6.30 μ.μ. με ελεύθερη είσοδο, στο αμφιθέατρο "Θεόδωρος Αγγελόπουλος" του Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας.

Η έμπνευση λοιπόν γι' αυτό το project ήρθε μέσα από μια εμπνευσμένη πρόταση της χοροθεραπεύτριας Σοφίας Δρούμπαλη, τη χρονιά που καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Χορού ανέλαβε η Κατερίνα Κασιούμη, ανοίγοντας ένα νέο παράθυρο εξωστρέφειας για το καταξιωμένο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού της Καλαμάτας. Ετσι, λέει η Ι. Καραμήτρη, ξεκινά η συνεργασία αλλά και η γνωριμία με τη διαδικασία του χορού οπότε το project εντάσσεται ως παράλληλη εκδήλωση στο φεστιβάλ.

"Η εμπειρία αυτή έδειξε πόσο χρήσιμο μπορεί να είναι αυτό και τι οφέλη έχει για εμάς και τη δουλειά στο Κέντρο αφού νιώσαμε ότι κάναμε ένα βήμα παρακάτω", εξηγεί η διοικητικά υπεύθυνη του Κέντρου.

Αυτή λοιπόν η πρώτη αυθόρμητη συνεργασία που είχαν την πρώτη χρονιά μετουσιώθηκε την αμέσως επόμενη (δηλαδή πέρυσι) σε κάτι πιο οργανωμένο, από το οποίο προέκυψε και ένα βίντεο που αξιοποιήθηκε την 3η Δεκεμβρίου, στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Ατόμων με Αναπηρία.

 

ΚΛΕΙΝΕΙ ΕΝΑΣ ΚΥΚΛΟΣ

Φέτος "είμαστε στην 3η χρονιά και από το “Dancing My Way” (Χορεύοντας με το δικό μου τρόπο) περνάμε στο “Dancing Our Way” (Χορεύοντας όλοι σαν ένα)", λέει. Και η επιλογή "Ολοι ένα", εξηγεί η ίδια, θέλει να δείξει ότι "ενωνόμαστε με το κοινό και την Κυριακή, που είναι η τελική παρουσίαση, μέσα από μία διαδραστική απογευματινή εκδήλωση επί σκηνής να καταλήξει και να κλείσει εκεί το συγκεκριμένο project, ολοκληρώνοντας έναν κύκλο".

Πριν όμως την τελική παρουσίαση θα προηγηθούν αυτές τις ημέρες τα θεωρητικά βιωματικά σεμινάρια με τη συμμετοχή και ΑΜΕΑ, καθώς και κλειστά εργαστήρια για χορευτές, εκπαιδευτές ειδικής αγωγής και εκπαιδευτές γενικότερα και θεραπευτές, που θέλουν να μάθουν πώς μέσα από το χορό μπορεί κάποιος να κατευνάσει ένα άτομο με αναπηρία ή αναπτυξιακή διαταραχή.

Φέτος εισηγήτριες στο σεμινάριο είναι η χορογράφος - χοροθεραπεύτρια δρ. Μαρία Γαλάνη και η χοροθεραπεύτρια Αναστασία Νικολίτσα.

 

ΜΕ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ

"Σε αυτό το σεμινάριο λοιπόν είπαμε όποιος συμμετέχει να συμβάλει με 20 ευρώ, ένα μικρό συμβολικό ποσό που καλύπτει ένα μικρό μέρος της συμμετοχής από ένα κόστος πολύ μεγαλύτερο", εξηγεί η Ι. Καραμήτρη απαντώντας στις επικρίσεις κάποιων επειδή πληρώνουν και τα ΑΜΕΑ. Αυτό όμως έγινε και πέρυσι χωρίς κανένας να παραπονεθεί και τα χρήματα χρησιμοποιήθηκαν για τις ανάγκες του σεμιναρίου, καθώς αγοράστηκαν τα υλικά και άλλα χρήσιμα για τη διεξαγωγή του. Επιπλέον, η διοικητικά υπεύθυνη του ΚΕΦΙΑΠ εξηγεί ότι στο Κέντρο υπάρχει η άποψη ότι οι άνθρωποι με αναπηρία εντάσσονται ελεύθερα στην κοινωνία κι αυτό απαιτεί τη χειραφέτησή τους. Κι αυτό προϋποθέτει την ίση μεταχείριση στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του καθένα. Αλλωστε, το κίνητρο παραμένει πάντα η αγάπη γι' αυτό που κάνουν όπως λέει η ίδια η Ι. Καραμήτρη καταθέτοντας τη δική της προσωπική εμπειρία, βλέποντας "έναν υπερκινητικό με αναπηρία, με τη βοήθεια του συνοδού του, να καταφέρνει μέσα από το χορό να ελέγχει το σώμα του", ή "ένα άτομο χωρίς λόγο να επικοινωνεί τα συναισθήματά του και έναν άλλο που δεν εστίαζε γύρω του να αποκτά επικοινωνία με το συνοδό του", καταλήγει.