Δευτέρα, 19 Ιουνίου 2017 15:08

Το σταφιδικό κίνημα και ο Τάσης Κουλαμπάς (μέρος 82ο)

Γράφτηκε από τον
Το σταφιδικό κίνημα και ο Τάσης Κουλαμπάς (μέρος 82ο)

 

Το σχετικό ρεπορτάζ της εφημερίδας “Θάρρος” χαρακτηρίζει το συνέδριο “επιβλητικώτατο εις όγκον” τονίζοντας ότι “από προχθές πολλοί αντιπρόσωποι των διαφόρων Κοινοτήτων ήρχισαν να προσέρχωνται εις το Ζευγολατιό όπου και διανυκτέρευσαν”.

Αφού η εφημερίδα αναρωτιέται αν οι αγρότες “θα εισβάλουν εις Καλάμας” εκτιμά ότι “οπωσδήποτε η κατάστασις εις την ύπαιθρον διαγράφεται εκτάκτως κρίσιμος, υπάρχουν δε πλείστοι φόβοι δημιουργίας κοινωνικών αναστατώσεων”. Στο κύριο άρθρο της η εφημερίδα αναφέρει: «Οι σταφιδοπαραγωγοί της Μεσσηνίας διαμαρτύρονται και δικαίως. Ζητούν πράγματα λογικά. Θέλουν να αποζημιωθούν κατά χιλιόλιτρον προς 1.800 δραχμάς. Τι λογικώτερον τούτου. Ιδία εξαιρετικήν εντύπωσιν μας κάμνει το συνέδριον του Ζευγολατιού. Οι οργανωταί του όχι μόνον ζητούν πράγματα λογικά, αλλά ακόμη και υποδεικνύουν τας ενδεδειγμένας λύσεις. Πρόκειται δηλαδή περί συνεδρίου σοβαρού και μελετημένου, τα πορίσματα του οποίου είναι επιβεβλημένον να προσέξη ιδιαιτέρως η κυβέρνησις, η οποία τονίζει ότι διεξάγει αγώνα κατά της δημοκοπίας και προς προάσπισιν του κοινωνικού καθεστώτος. Διότι αν δεν τα προσέξη δεν πρέπη να εκπλήσσεται διά την άνδρωσιν του αγροτικού κόμματος, έστω και αν τούτο εμφανίζεται χωρίς την δέουσαν οργάνωσιν. Η δυστυχία και η πείνα είναι κακοί – χείριστοι σύμβουλοι. Οι δε αγρόται και δυστυχούν και πεινούν. Εκ παραλλήλου οι αντιπρόσωποί μας θα πρέπη να διερμηνεύσουν την αληθινήν κατάστασιν της υπαίθρου προς την Κυβέρνησιν, η οποία οφείλει να εισακούση τα δίκαια αιτήματα των παραγωγών όχι μόνον διά λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά και διά λόγους κοινωνικού γενικώτερου συμφέροντος» (603).

Τα πυρά εναντίον του Αγροτικού Κόμματος που εκφράζει την αριστερή πτέρυγα (του αρχικά ενιαίου) είναι πυκνά, καθώς από τους μοναρχικούς (και ευρύτερους κύκλους της Δεξιάς) εκτιμάται ότι αποτελεί κίνδυνο για το "κοινωνικό καθεστώς". Αυτό εκφράζει από τις στήλες του “Θάρρους” με αυτό το κύριο άρθρο ο διευθυντής του εκείνη την εποχή Π. Ιππόλυτος, που είχε διατελέσει γενικός γραμματέας της Ενωσης Βασιλοφρόνων Μεσσηνίας στο δημοψήφισμα του 1920. Και σε αυτό συμπλέει ο επίσης μοναρχικός διευθυντής της “Σημαίας” Γ. Μαράκας, ο οποίος σε κύριο άρθρο του επισείει τον “κομμουνιστικό κίνδυνο” που κρύβεται πίσω από τους "αγροτοκομμουνιστές" της Θεσσαλονίκης. Ο Μαράκας βρίσκει την ευκαιρία με αφορμή την παρέμβαση του Κ. Γαβριηλίδη στο συνέδριο των Κοινοτήτων να επιτεθεί για μια ακόμη φορά γράφοντας μεταξύ άλλων: «Συστήσαμεν δι' αλλεπαλλήλων δημοσιευμάτων εις τους αγρότας να προσέξουν ίνα μη εμπίπτοντες εις τας δολεράς παγίδας των αγροτοκομμουνιστών Θεσσαλονίκης υπονομευόντων και την ιδιοκτησίαν των, και την θρησκείαν των και την πατρίδα των [...] Θλιβόμεθα ειλικρινώς διότι οι αγροτικοί ιδεολόγοι υφίστανται τοιούτον διασυρμόν και τοιαύτην διαπόμπευσιν εκ μέρους των αυτοκλήτων κηδεμόνων της. Το αναμφισβήτητο τούτο γεγονός πρέπει να πείση τους αγροτικούς πληθυσμούς ότι έχουν ιερόν καθήκον όχι απλώς να μην εμπιστευθούν τας τύχας των εις άνδρας ούτε κλασσικώς ανικάνους αλλά και ενεργώς να αποδοκιμάσουν τούτους διά να εννοήση κάθε μωροφιλόδοξος ότι ο πολιτικός στίβος δεν είναι προορισμένος να μεταβάλλεται εις παλαίστραν νάνων πολιτικών και κομμουνιστών καλυπτομένων υπό την μάσκαν του αγροτισμού» (604).

Στο ίδιο φύλλο της εφημερίδας δημοσιεύεται μια επιστολή με την υπογραφή “ένας αγρότης” με την οποία ζητείται από τον Λούλη Τσικλητήρα για μια ακόμη φορά να δηλώσει αν είναι ή όχι κομμουνιστής. Πίσω από την υπογραφή κρύβεται ο Μαράκας, κάτι σύνηθες για την πρακτική του από τις στήλες της εφημερίδας όπου υπέγραφε με ψευδώνυμα και “έστηνε” επιστολές δήθεν τρίτων και ανωνύμων. Αυτή τη φορά ο Τσικλητήρας απαντά με εκτενή επιστολή με τίτλο “Ιδού τι είμαι” στην οποία επαναλαμβάνει ότι δεν είναι κομμουνιστής και οριοθετεί τη σχέση του με τον κομμουνισμό στο πλαίσιο της πολιτικής του Αγροτικού Κόμματος, αποφεύγοντας να τοποθετηθεί ο ίδιος: «Ο άσπονδος φίλος μου κ. Διευθυντής της “Σημαίας”, ο οποίος κρύπτεται πίσω από την υπογραφή “ένας αγρότης” δεν με αφήνει τέλος πάντων ήσυχο, ούτε στην επιβεβλημένη μου έπειτα από υπερκόπωσι οκταετών σκληρών αγώνων ανάπαυσι την οποίαν περνώ στην Αλαγονία. Μου διατυπώνει, επί τέλους, στο φύλλο της "Σημαίας" της 12 την πρόκλησι την οποίαν εις κάθε συνάντησίν μας, με ειδοποιεί ότι θα μου κάμη διά της “Σημαίας” αν είμαι κομμουνιστής ή όχι και του απαντούσα ότι εκτός του ότι θα ώφειλε να παρακολουθή ως διευθυντής πολιτικής εφημερίδας και παράγων του Λαϊκού Κόμματος και άλλες προκηρύξεις μου εις τας οποίας εκκαθάριζα το ζήτημα, εν τούτοις ευχαρίστως θα εδεχόμην την πρόκλησι, καίτοι ήμουν βέβαιος ότι ουδέποτε θα πείσω τον κ. Διευθυντήν της “Σημαίας” διά την οποίαν “πας μη μοναρχικός μπολσεβίκος”.

Οπως και αν έχη το πράγμα και ο φίλος ανωνυμογράφος ο οποίος με λέγει και “αγαπητό” είναι πραγματικά ένας αγρότης, απαντώ ρητώς και απεριφράστως.

Αγαπητέ "ένα αγρότη" διέπραξες ένα μικρό λάθος, το οποίον θα σου υποδείξω διά να σου δώσω μεγαλύτερο όπλο, διότι αν το ήξευρες ή το εσκέπτεσο θα έγραφες ότι το γενικό συνέδριο του Αγροτικού Κόμματος εξέλεξε γενικό σύμβουλο έναν κομμουνιστή τον Τσικλητήρα και επομένως όλο το κόμμα είναι κομμουνιστικό. Δεν πρόκειται λοιπόν αγαπητέ “ένα αγρότη” περί αντιπροσώπου απλού στην επαρχία ή το νομό αλλά περί ενός γενικού συμβούλου που είναι στη διοίκησι του κόμματος. Και θα έλθω αμέσως στη δήλωσι.

Λοιπόν ο υποφαινόμενος γενικός σύμβουλος του Αγροτικού Κόμματος Ελλάδος και για λόγους οργανωτικούς γενικός αντιπρόσωπος του κόμματος εις όλη την Πελοπόννησο στην οποία με χίλια δυό εμπόδια που μας προβάλλονται και από τας αρχάς της... Δημοκρατίας, χωρούμε αλματικά, δηλώνων ότι δεν είμαι κομμουνιστής, αφού απλούστατα έχω υπεύθυνη διοικητική θέσι εις ένα κόμμα του οποίου το πρόγραμμα και το καταστατικό μόνον οι κακής πίστεως ή οι μη παρακολουθούντες τα πολιτικά πράγματα της Ελλάδος και όχι της Αβησσυνίας (όποιο θέλει ας διαλέξη ο ένας αγρότης) αγνοούν ότι λέγει φαρδειά πλατειά ότι δεν έχει σχέσι προς τον κομμουνισμόν και ότι είναι εναντίον της κεφαλαιοκρατίας και του κομμουνισμού και είναι υπέρ της μικρής ιδιοκτησίας.

Πώς διάβολο τώρα θα είχα την τιμή να εκλεγώ και μάλιστα πρώτος κατά σειράν επιτυχίας γενικός σύμβουλος από ένα συνέδριο ενός συγκροτημένου κόμματος που έχει στη Βουλή και Γερουσία αντιπροσώπους, και το οποίον είναι αντικείμενον σφοδράς πολεμικής από τους κομμουνιστάς καθώς και εγώ ο ίδιος ονομαστικώς εις προκηρύξεις και μπροσούρες των και ο ίδιος ο “ένας αγρότης” παραδέχεται ότι δεν είναι κομμουνιστικό, αν και αμέσως ρίχνει τη βολή του ότι το πρόγραμμα είναι κάτι περισσότερο από μπολσεβικικό (κλασσική αμάθεια, άγνοια, σύγχυσις που και οι ίδιοι οι κομμουνισταί θα αντιτάξουν ομηρικό γέλωτα) δεν μπορώ να καταλάβω.

Ως προς το ζήτημα, εάν το κόμμα είναι φτιασμένο στο γραφείο ως γράφει ο “ένας αγρότης” αφού θέλει να αγνοήση τα πράγματα πούναι στα μάτια του 1.000 ψήφους στην Πυλία στα 1928 που η αναλογία ήταν η ίδια με τις 10.000 των γερουσιαστών της Θεσσαλονίκης και την επιτυχίαν της Δράμας και επομένως δεν αντιπροσωπεύουμε τον εαυτό μας, αλλά μάζες, θα παρακαλέσω τον “ένα αγρότη” να μου το θυμηθή να συζητήσωμεν μετά τας εκλογάς.

Αλλά δεν θα σταματήσω ως εδώ αλλά θα ικανοποιήσω πλέρια τον “ένα αγρότη” που θέλει να μάθη τη σκέψι μου την οποία δεν παύω να κηρύττω.

Πιστεύω πολύ βαθειά αγαπητέ “ένα αγρότη” ότι αιτία της δυστυχίας στον κόσμο -για να πιάσουμε από τα ψηλότερα- είναι το κεφαλαιοκρατικό σύστημα που διέπει την οικονομία του.

Και καθόλου δεν απορώ με τον σινιόρ Μουσολίνι που έγραφε ότι απορεί διατί παρατηρείται το τραγικόν φαινόμενο “η ευλογία του Θεού της καλής συγκομιδής να καταντά κατάρα και να καίωνται στοίβες σιτάρια από τους κερδοσκόπους καθ' ην στιγμήν πεθαίνουν από την πείνα εκατομμύρια ανθρώπων”. Ούτε απορώ διατί με την αναρχία στην παραγωγή και την παγκόσμια βιομηχανική υπερπαραγωγή όχι σχετικά προς τας ανάγκας των μαζών αι οποίαι εάν είχαν το επίπεδο ζωής των αστών θα έμεναν ανικανοποίητες, αλλά σχετικώς προς το κατώτερο επίπεδο της ζωής το οποίον τους προσφέρει η κεφαλαιοκρατία και ο... πολιτισμός της και στέκεται ανίκανος να το ανυψώση, ούτε απορώ, λέγω εάν εξ αιτίας της υποκαταναλώσεως των μαζών και του πολύ κάτω του συνήθους επιπέδου της τιμής του και του φαύλου κύκλου της υπερπαραγωγής και υποκαταναλώσεως, υπάρχουν στρατιαί ανέργων στην Αγγλία πράγμα που έχει άμεσον αντίκτυπον στην κατανάλωση της σταφίδας μας (μια εκ των αιτιών της κρίσεώς της).

Και γενικώς η ανεργία της Ευρώπης του A. Delaisi της βιομηχανικής δηλαδή Ευρώπης θίγει και κατ' εξοχήν την Ελλάδα η οποία παράγει προϊόντα καταναλισκόμενα στη βιομηχανική Ευρώπη σταφίδα, καπνό, σύκα κλπ. Ούτε απορώ διά τα άλλα αίτια της σταφιδικής κρίσεως διά να αναφέρω δύο: η φορολογία και το διέπον τη διάθεσί της σύστημα κατά το οποίον η σταφίδα ενώ παράγει δεν διευθύνει ο παραγωγός, αλλά ο αστός έμπορος και ο αστός βιομήχανος και τον κόπο αφήνει με τον κόπο της παραγωγής της.

Το ίδιο και για όλα τα προϊόντα, καπνό, λάδι, σύκα κλπ. Διά τα τελευταία μάλιστα η “Σημαία" κηρύττει τους αναγκαστικούς συνεταιρισμούς διά να αναλάβουν οι ίδιοι την επεξεργασίαν, διάθεσιν και κατασκευήν αποθηκών και εργαστηρίων και είμαι συμφωνότατος μόνο που την κατηγορώ ότι αντιγράφει συστήματα της Ρωσίας, η οποία εφήρμοσε τούτο, εις ευρυτάτην κλίμακα και είναι οι συνεταιρισμοί βάσις της οικονομικής πολιτικής και επομένως είναι και η “Σημαία” μπολσεβίκα.

Η ελληνική κεφαλαιοκρατία είναι ένας κρίκος στην άλυσο της διεθνούς πλουτοκρατίας και νομίζω ότι προσφέρω μεγάλη υπηρεσία στην εργαζόμενη και παραγωγική κοινωνία όταν την πολεμώ. Είναι δε ιδιαιτέρως εξαχρειωμένη η ελληνική κεφαλαιοκρατία διότι ουδαμού παρατηρείται το φαινόμενον αι κυβερνήσεις που την εκπροσωπούν να υποστηρίζουν τόσο ξετσίπωτα το κεφάλαιο εις βάρος των λαϊκών μαζών, και δεν αναφέρω παρά τα εμπορικά συμφέροντα του υπουργού της Εθνικής Οικονομίας ο οποίος τόσο ασύστολα και κυνικά κοροϊδεύει τους σταφιδοπαραγωγούς που τους συμβουλεύει να δουλεύουν πολύ και να τρώνε λίγο, τους δε παγόπληκτους κατεδίκασε εις θάνατο και θα τολμήση να επισκεφθή -επί τη ευκαιρία θα του συνιστούσα να μην χάνωνται και τα λόγια των αθώων συλλαλητηρίων τα οποία και αν δεν απαγορεύση δεν συγκινούν τις αστικές κυβερνήσεις- τις βενζίνες του Ζάννα, την Κωπαΐδα που θυσιάζεται στα εκατομμύρια της ξαδέλφισσας του Βενιζέλου Λαίδης Κρώφηλδ και φιλτάτης του Καφαντάρη, την αχρεία εκμετάλλευση των κεφαλαίων των νομικών προσώπων και κληροδοτημάτων από την παμπόνηρη Εθνική Τράπεζα καθ' ην στιγμήν γίνεται τόσος θόρυβος για την ανεπάρκεια των κεφαλαίων της Αγροτικής Τράπεζας. Αλλ' εις τον κατήφορο αυτό δεν θα αφήσω να λησμονήση ο αγροτικός λαός τα 1.800 εκατομ. φόρου της Οικουμενικής που δεν έλειπε κανείς αρχηγός που επετεύχθη μεν το ισοζύγιο του προϋπολογισμού αλλ' εις βάρος των αγροτικών και εργατοεπαγγελματικών μαζών επί των οποίων επιτέθησαν σχεδόν αποκλειστικά ως φόροι που ημπορεί να ιδή όποιος ξέρει να διαβάση προϋπολογισμό και ο λαός που πληρώνει.

Τον αγώνα κατά της κεφαλαιοκρατίας επίστευσαν ότι θα διεξαγάγη τελεσφόρως το Αγροτικό Κόμμα όταν δεν εκφυλισθή στη σύνθεσί του και τακτική του. Αυτό είναι το ζήτημα που με απασχολεί σπουδαιότατα κύριε “ένα αγρότη” και όχι πως το γρηγορώτερο θα πάρωμεν την εξουσία.

Δι' αυτό είμαι αμείλικτος διά κάθε δεξιά παρέκκλιση (εξ ου και η σύγχυσίς του με το Κομμουνιστικό Κόμμα “ένα αγρότη”) και δι' αυτό είμαι υπέρ της διαρκούς εκκαθαρίσεως εν ανάγκη του κόμματος το οποίον δυναμώνει εκκαθαριζόμενον από κάθε οππορτουνιστικό αρριβίστικο και τσαρλατανιστικό στοιχείο και δι' αυτό παρόλο του ότι δεν ήτο φρόνιμο να υποστώ τους κόπους ενός ταξειδίου στη Θεσσαλονίκη αφού μου επεβάλλετο να αναπαυθώ, επήρα τον ανήφορο διά το τελευταίο του Αυγούστου Γενικό Συμβούλιο για να αντιταχθώ με λύσσα διά τη συνεργασία με τον Παπαναστάση τον αριστοτέχνη αυτό του οππορτουνισμού και ο οποίος ενώ λιγώνεται από μειδίαμα του Βενιζέλου μεταμορφώνται Οβιδιακά εις τα συνέδρια ως Δαντών κατά της κεφαλαιοκρατίας και να πολεμήσω επίσης με λύσσα τη διεύρυνση του μετώπου του Ελευθέρου Ανθρώπου όπως επολέμησα και τις αρχηγοποιήσεις Αλεξανδρή και Σοφιανόπουλου.

Τώρα εάν έχω δίκαιον να δίδω κολοσσιαία σημασία στην περιφρούρησι του Αγροτικού Κόμματος στο οποίον τώρα βλέποντες την πόρτα της Βουλής θέλουν να εισπηδήσουν όλοι οι καταφερτζήδες διά να το εκφυλίσουν, εναπόκειται στον αγροτικό λαό για να το κρίνη. Την τακτική αυτή που εχάραξα από την αρχή δεν θα εγκαταλείψω ποτέ και τουναντίον δεν θα διστάσω να καταγγείλω στον αγροτικό λαό κάθε δεξιά παρέκκλιση που τυχόν θα επικρατούσε στο Κόμμα και θα το έβγαζε από την ορθή γραμμή του ως χρεωκοπία του και ξεγέλασμα των μαζών και ας χαλά τον κόσμο ο “ένας αγρότης” λέγοντάς με κομμουνιστή» (605).

 

(603) “Θάρρος” 18/9/1931

(604) “Σημαία” 17/9/1931 – Ο Γ. Μαράκας δεν αναφέρεται ονομαστικά στο άρθρο του στον Κ. Γαβριηλίδη ο οποίος περιγράφεται ως “αντιπρόσωπος μιάς Μακεδονικής Κοινότητος και εις των αρχηγών του λεγόμενου Αγροτικού Κόμματος” ο οποίος επιχείρησε “να καταρρίψη εις την κοινήν συνείδησιν το Κράτος και τους αρχηγούς των αστικών κομμάτων”. Ο Κ. Γαβριηλίδης ήταν για πολλά χρόνια πρόεδρος της προσφυγικής Κοινότητας Κοκκινιάς του Κιλκίς.

(605) “Σημαία” 19/9/1931 – Ο Τσικλητήρας έχει στείλει το γράμμα από τη Σίτσοβα (Αλαγονία) όπου βρισκόταν για ανάπαυση.

 

 


NEWSLETTER