Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα, πολιτικές επιστήμες και δίκαιο στο Παρίσι. Διδάκτωρ του Παντείου Πανεπιστημίου. Το 1974 διορίστηκε νομάρχης Ροδόπης, θέση στην οποία παρέμεινε επί επτάμιση χρόνια. Διετέλεσε γενικός διευθυντής του Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών και Μελετών (1984-1985), γενικός γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού (1989-1992), βουλευτής (1992). Το 1994 εξελέγη πρώτος αιρετός νομάρχης Μεσσηνίας ως επικεφαλής της παράταξης «Λαϊκή Ενωση για τη Μεσσηνία». Πέθανε στις 21 Μαρτίου 1998, σε ηλικία 59 χρόνων.

Η διδακτορική του διατριβή είχε τίτλο «Ο Γκωλισμός και η 5η Γαλλική Δημοκρατία» (1974). Στο συγγραφικό του έργο συμπεριλαμβάνονται τα ακόλουθα βιβλία: «Η ελληνική απελπισία» (1980), «Τα μηνιαία» (1978), «Αρθρα μάχης (πολιτικά άρθρα)» (1983), «Στα ίχνη της ελευθερίας» (1985), «Μορφές Ελλήνων. Δοκίμια για προσωπικότητες του νέου ελληνισμού» (1991), «Ο λόγος και ο χρόνος» (1990), «Το πλήθος και το πρόσωπο» (1992), «Οι εκτροπές της κουλτούρας» (1996), «Τα παντοτινά ταξίδια» (1997), «Η πόλις και ο άνθρωπος» (2001), «Η μυστική βοή» (1991), «Οι ραβδοσκόποι» (1993), «Σαν τα παιδιά» (1995), «Απλές φωνές» (1999), «Θέματα πολιτισμού και τοπικής αυτοδιοίκησης» (1992).

Ο Παναγιώτης Φωτέας έχει συγγράψει δύο εργασίες σχετικά με τους Πομάκους: «Οι Πομάκοι και το Βυζάντιο», Κομοτηνή, εκδ. Μορφωτικός Ομιλος Κομοτηνής, 1977 και «Οι Πομάκοι της Δυτικής Θράκης», Κομοτηνή, 1978.

Σωτήρης Θεοδωρόπουλος