Υπερήφανοι και αγνοί, ευσυνείδητα εξετελέσαμε το καθήκον μας και υπερήφανοι και αγνοί επιστρέψαμε και τοιούτοι παραμένουμε εις την συνείδησιν του κόσμου και την ιδικήν μας, παρά την αγανάκτησιν, την πείσμονα και απεγνωσμένην προσπάθειαν πολλών πολιτικών και άλλων τροφίμων του ΑΣΟ και συμβούλων, με επικεφαλής την αντιαγροτικήν προστάτιδα και συγγενή των κ. κ. Ιωάννου και Ηλία Μαράκα εφημερίδα “Σημαία”, η οποία έχουσα αντικειμενικόν σκοπόν την διάσπασιν του αγώνος, διότι έτσι αξιοί το συμφέρον της, μας επετέθη με επιληπτικήν και αφρώδη μανίαν, από την πρώτην ημέραν.

Υποκρινομένη δήθεν κηδεμονίαν των σταφιδοπαραγωγών, μανιακά εξαπέλυσε οχετόν ύβρεων και αναληθειών τείνουσα να κατασπιλώση κάθε τίμιον αγωνιστήν και πάση θυσία ημάς τα παιδιά του λαού, που τολμήσαμε χωρίς την άδειαν της “Σημαίας” να αγωνισθώμεν προς επικράτησιν ηθικού και δικαίου αγώνος.

Αλλά ο λαός γνωρίζει πολύ καλά τα πρόσωπα και αι πράξεις του καθενός ομιλούν και ο λαός που τας εξετίμησε, ημάς μεν περιέβαλε με την εμπιστοσύνην του, την οποίαν με υπερηφάνειαν κρατώμεν, ως μόνην αμοιβήν ανιδιοτελών αγώνων μας, αυτούς δε που τους εγνώρισε και ως το παρελθόν ως επιτηδείους και ατομιστάς και ήδη τοιούτους, τους αποστρέφεται και μια μέρα θα τους τιμωρήση είτε ιδιώται είναι, είτε πολιτικοί οιασδήποτε παρατάξεως, είτε ψηλά ίστανται, είτε χαμηλά» (1103).

Στο μεταξύ καθώς πραγματοποιήθηκε το Πανθεσσαλικό Αμπελουργικό Συνέδριο και ο Τάσης Κουλαμπάς που είχε σταλεί για την οργάνωσή του, επέστρεψε στη Μεσσηνία:

«Το 1934 απ’ τη Θεσσαλία κατέβηκα στη Μεσσηνία για να βοηθήσω γενικά και με αντικειμενικό στόχο να οργανώσω ένα πανσταφιδικό συνέδριο. Εφθασα στην Καλαμάτα το Σεπτέμβριο του 1934 και σε λίγο χρονικό διάστημα άρχισα τη δουλειά με κατεύθυνση τη δημιουργία του συνεδρίου».

Παράλληλα επιχειρείται η αναδιοργάνωση του ΚΚΕ και στο πλαίσιο αυτό σχηματίζεται ένα δίκτυο ανταποκριτών του “Ριζοσπάστη” που τροφοδοτεί την εφημερίδα με κείμενα για τα φλέγοντα ζητήματα. Για τη Μεσσηνία παραμένει κορυφαίο το σταφιδικό και ο ανταποκριτής γράφει:

«Μεσσηνία, η “μακαρία”, όπως τη λέγανε η αρχαίοι ή “ευτυχισμένη επαρχία” όπως τη λένε σήμερα οι χορτάτοι πλούσιοι επειδή παράγει σταφίδα, έπαψε από χρόνια να είναι τέτοια. Σήμερα οι αγρότες της Μεσσηνίας σκεφτικοί, τσακισμένοι από τις έννοιες, όλο για τις τιμές της σταφίδας συζητάνε, όλο για τα χρέη της αγροτράπεζας και των τοκογλύφων, για το ακριβό και νοθευμένο ψωμί. Η αρχή και το τέλος κάθε συζήτησης είναι “δεν μπορούμε να ζήσουμε πια έτσι”.

Η σταφίδα είναι το κυριότερο προϊόν της Μεσσηνίας. Για την καλλιέργειά της παιδεύονται όλο το χρόνο οι αγρότες και στο τέλος οι κόποι τους πάνε χαμένοι: Το λησταρχείο του ΑΣΟ τους αφίνει με άδεια χέρια.

Ας έρθουμε όμως στα γεγονότα. Φέτος ορίστηκε βασική τιμή στη σταφίδα 2.900 δραχ, τη χιλιάδα (375 οκάδες). Ο ΑΣΟ παίρνει σε κάθε χιλιόλιτρο που βγαίνει, μισό χιλιόλιτρο δωρεάν για παρακράτημα, δηλαδή 1.450 δρχ. Εισπράττει ακόμη σε κάθε χιλιόλιτρο που εξάγεται 750 δρχ. εξαγωγική εισφορά, 200 δρχ. τοπικούς φόρους (αγροφυλακή, γεωργικό επιμελητήριο κλπ., 250 δρχ. έγγειο φόρο, 200 δρχ. συναλλαγματικό παρακράτημα. Ολα αυτά μας κάνουν 2.850 δρχ. Μ’ αυτές που εισπράττει ο ΑΣΟ από κάθε χιλιόλιτρο αγοράζει από τον παραγωγό άλλο ένα. Αν προσθέσουμε και 200 δρχ. για έξοδα μεταφοράς στην Πάτρα τότε βλέπουμε ότι ενώ η σταφίδα πληρώνεται στον παραγωγό 2.900 δρχ., το χιλιόλιτρο στα χέρια του εμπόρου στοιχείζει 6.050 δρχ.

Να γιατί ο ΑΣΟ δεν είναι προστάτης των σταφιδοπαραγωγών, αλλά απαίσιος εκμεταλλευτής τους. Να γιατί φωνάζουν να καταργηθεί. Γιατί ο παραγωγός για ένα χιλιόλιτρο σταφίδα θα εισέπραττε 6.000 δρχ. και όχι μόνον 2.900.

Πώς μοιράζεται το χαράτσι που εισπράττει ο ΑΣΟ; Που πάνε οι 3.000 δρχ που παίρνει από κάθε χιλιόλιτρο; Οι βιομήχανοι Οίνων και Οινοπνευμάτων παίρνουν το παρακράτημα σχεδόν τσάμπα 900-1.200 δρχ. το χιλιόλιτρο, ενώ αν έλειπε ο ΑΣΟ θα πλήρωναν 6.000 δρχ. στον παραγωγό. Το άλλο μισό από το χαράτσι του ΑΣΟ το εισπράττει όλο σχεδόν το κράτος.

Ενα χαρακτηριστικό γεγονός που δείχνει πόσο θα ωφελούνταν οι σταφιδοπαραγωγοί είνε και το εξής: Το 1932 οι σύμβουλοι του ΑΣΟ και ιδιαίτερα ο αντιπρόσωπος των σταφιδοπαραγωγών, συμφώνησαν με τη Σοβιετική εμπορική αντιπροσωπεία να γίνει ανταλλαγή σταφίδας με γαλαζόπετρα που θα έρχεται από τη Ρωσσία. Η ανταλλαγή θα γινότανε οκά με οκά προς 15 δρχ. Αυτό όμως δεν συνέφερε τους μεγαλοκαρχαρίες και οι αντιπρόσωποι των τραπεζών και του κράτους ματαιώσανε τη συμφωνία αυτή.

Η εκμετάλλευση των σταφιδοπαραγωγών δεν σταματάει εδώ. Φέτος ο ΑΣΟ καθώρισε την τιμή της σταφίδας Μεσσηνίας στις 2.900 δρχ. το χιλιόλιτρο και γύρω απ’ αυτή την τιμή οι έμποροι παίρνουν και τη σταφίδα καλής ποιότητας που στοιχείζει 3 1/2 και 4 χιλιάδες δρχ. και στις επαρχίες Καλαμάτας και Νησιού την πήραν 2.700-2.800, δηλαδή κλέψανε κι’ απ’ εδώ 100-200 δρχ. το χιλιόλιτρο. Ο ΑΣΟ για να διευκολύνει την κλεψιά των εμπόρων, ως τις 1 του Οχτώβρη δεν αγόραζε δελτία και έτσι οι σταφιδοπαραγωγοί τα πουλούσαν στους εμπόρους και τοκογλύφους σε χαμηλώτερες τιμές. Τώρα από την 1 του Οχτώβρη θ’ αρχίσει ν’ αγοράζει τα δελτία από τους εμπόρους – γιατί οι φτωχοί και μεσαίοι παραγωγοί τα έχουν πουλήσει – σε μεγαλύτερη τιμή.

Και η κυβέρνηση διευκολύνει τους εμπόρους στην κλεψιά, ενώ πρώτα ο έμπορος για να εξάγει σταφίδα ήταν υποχρεωμένος να καταθέσει και τα δελτία για ανάλογο παρακράτημα, φέτος η κυβέρνηση τους απάλλαξε από την υποχέωση αυτή μέχρι τις 10 του Οχτώβρη. Ετσι αυτοί δεν ζητάνε ν’ αγοράσουν δελτία, η τιμή τους πέφτει και οι σταφιδοπαραγωγοί αναγκάζονται να τα πουλήσουν κάτω από 2.900 δρχ. Θέλετε να δείτε κι’ άλλες κλεψιές; Στο ζύγισμα της σταφίδας το τσουβάλι υπολογίζεται φύρα 4 λίτρες ενώ δεν είναι ούτε 2.

Αυτές είναι οι χοντρές κλεψιές που κάνει ο ΑΣΟ. Υπάρχει ακόμη ο διορισμός αργομίσθων με μεγάλους μισθούς, και πολλά άλλα που βγαίνουν από την πλάτη των σταφιδοπαραγωγών. Να γιατί πρέπει να καταργηθεί ο ΑΣΟ και να πουλάνε ελεύθερα το προϊόν τους οι σταφιδοπαραγωγοί» (1105).

(1103) “Θάρρος” 26/9/1934

(1104) Βιογραφικό Τάση Κουλαμπα – Αρχείο Κουλαμπά

(1105) “Ριζοσπάστης” 6/10/1934