Κυριακή, 31 Ιουλίου 2016 07:53

Η Ελενα Χαρμπίλα στην "Ε": "Γενικά δεν επιλέγω τον ρεαλισμό στη ζωή μου"

Γράφτηκε από την
Η Ελενα Χαρμπίλα στην "Ε": "Γενικά δεν επιλέγω τον ρεαλισμό στη ζωή μου"

 

Πολυσχιδής προσωπικότητα, δημιουργική μέχρι τα άκρα των δυνατοτήτων της, αεικίνητη. Αυτά είναι τα βασικά στοιχεία της προσωπικότητας της Μεσσήνιας Ελενας Χαρμπίλα, η οποία είναι μία νέα, αλλά ήδη ολοκληρωμένη καλλιτέχνης.

Ηθοποιός, συνθέτρια, τραγουδίστρια, που εδώ και 14 χρόνια ζει στο Λος Αντζελες και κυνηγάει τη δουλειά της, σε όποιο τομέα της δίνεται η ευκαιρία. πρόσφατα βρέθηκε για διακοπές στον τόπο καταγωγής της και μίλησε στην "Ε" για τη ζωή της στην Αμερική και τις συνεργασίες της με κορυφαίους του χώρου όπως ο Λιντς και ο Πατσίνο. Σχολίασε επίσης το πώς ζει την πολιτική και κοινωνική ζωή στις ΗΠΑ.

- Μίλησε μας για τη σχέση που έχεις με την Μεσσηνία … 

"Ο παππούς μου ήταν από το χωριό Εύα. Εχω να έρθω πολλά χρόνια. Είχα έρθει πιο μικρή, στις αρχές γυμνασίου νομίζω. Αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά και έχει μείνει μέσα μου, είναι η φύση. Δεν θυμάμαι να έχω ζήσει τόσο πολύ την πόλη της Καλαμάτας, πιο πολύ με θυμάμαι μικρή στο χωριό μου την Εύα".

- Πόσα χρόνια είσαι στην Αμερική;

"Αρχικά πήγα να σπουδάσω στην Αγγλία κινηματογράφο και μετά έκανα ένα master στις θεατρικές σπουδές στο Σαν Φρανσίσκο. Τώρα πάνε κάπου στα 14 χρόνια που ζω στην Αμερική". 

- Σε κέρδισε η μουσική όμως, αρχικά. Εχεις κάνει σπουδές πάνω στο αντικείμενο;

"Αρχισα να ασχολούμαι με την μουσική πιο πολύ από χόμπι, όσο ήμουν στην Αμερική. Εκανα μουσική από πιο μικρή ηλικία, κλασικό πιάνο σε ωδείο στην Αθήνα".

- Οπότε σου "βγήκε" και η μουσική ταυτόχρονα με το θέατρο, κάποια στιγμή;

"Επειδή μένω στο Λ.Α. πολλά χρόνια και επειδή όταν είσαι ηθοποιός εκεί, περνάει καιρός που δεν κάνεις πράγματα και επειδή όλο αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο και ανταγωνιστικό, σκέφτεσαι ότι θέλεις να κάνεις και κάτι δικό σου. Εγώ σκέφτηκα να κάνω κάτι μεταξύ δουλειάς και χόμπι. Πιο πολύ το είχα δει σαν χόμπι".

- Και πως από το κλασικό πιάνο έφτιαξες ηλεκτρονική μουσική;

 "Δεν είναι δύσκολο, κάθισα και το έμαθα μόνη μου. Πιστεύω ότι αν πραγματικά δώσεις χρόνο σε κάτι και θέλεις να το μάθεις θα το μάθεις.

- Είσαι παιδί των 90’s. Ποιοι καλλιτέχνες ή συγκροτήματα σε ενέπνευσαν πάρα πολύ την εποχή;

"Οι Massive Attack, o Moby, οι Portishead, οι Verve, σε συνδυασμό με ηλεκτρονικά ακούσματα. Αυτά τα ακούω μέχρι και σήμερα γιατί πραγματικά όταν κολλάω με κάτι, μου αρέσει σχεδόν για πάντα. Επίσης μου αρέσουν πολύ τα soundtracks γιατί βλέπω πολλές ταινίες και η grunge (Pearl jam)". 

- Το ψευδώνυμο σου “Kid Moxie” από πού βγαίνει;

"Το “Moxie” ήταν ένα είδος κόκα κόλας στην Αμερική των 50΄s, η οποία λέγεται ότι έκανε τα παιδιά πολύ υπερκινητικά, γι’ αυτό και την απαγόρευσαν. Οπότε είχα δει ένα μπουκάλι στα σκουπίδια, μου άρεσε και σαν λογότυπο και έτσι το χρησιμοποίησα". 

- Νιώθεις τον εαυτό σου σαν … υπερκινητικό παιδί;

"Οχι τόσο πολύ, είμαι πολύ focused γενικά, δεν είμαι τόσο υπερκινητική, αλλά μου αρέσει να φτιάχνω πράγματα και να μην μένω στάσιμη".

- Τα βήματα σου στην Αμερική ήταν μεθοδικά ή θεωρείς ότι σε βοήθησε και η τύχη σε κάποια πράγματα;

"Δεν τα σκεφτόμουν πάρα πολύ νομίζω όσα έκανα, απλώς ό,τι μου ερχόταν να κάνω, πήγαινα προς αυτό. Γιατί νομίζω, ότι αν το σκεφτείς θα βρεις πάρα πολλά εμπόδια και θα σταματήσεις τον εαυτό σου. Οπότε δεν το σκέφτηκα πάρα πολύ, κυριολεκτικά χτυπούσα πόρτες όταν έφτασα στην πόλη".

- Οι άνθρωποι του χώρου εκεί είναι πιο αυστηροί; Υπήρξαν άνθρωποι που σε αποθάρρυναν ή σου συμπεριφέρθηκαν άσχημα;

"Ναι φυσικά, αλλά πιο πολύ είναι καλοί μαζί σου. Μπροστά σου είναι όλα όμορφα και ρόδινα, αλλά όπως κατάλαβα μετά, πέφτουν τα εμπόδια. Δηλαδή δεν είναι πάντα ειλικρινείς".

- Πόσο διαφορετική είδες την Ελλάδα αυτό το καλοκαίρι;

"Βλέπω την κατάσταση, με τον ρομαντισμό που έχει μείνει, δεν την ζω στην καθημερινότητά της την Ελλάδα και έτσι παρακολουθώ επιλεκτικά κάποια πράγματα. Δεν πιστεύω ότι είμαι ρεαλίστρια και δεν ξέρω αν θα ήθελα να είμαι. Γενικά δεν επιλέγω τον ρεαλισμό στη ζωή μου, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι είμαι εκτός πραγματικότητας".

- Παρατήρησες κάποια πράγματα που να σε στεναχώρησαν;

"Οχι ιδιαίτερα σε σχέση με άλλες φορές, αλλά σίγουρα τα τελευταία χρόνια κάποια πράγματα είναι καινούργια για όλους μας. Φυσικά και με στεναχώρησαν καταστάσεις που βλέπω, όπως οι τόσοι πολλοί άστεγοι. Και εννοείται πως και κάποιοι δικοί μου άνθρωποι έχουν πληγεί από την οικονομική κρίση".

- Λόγω του ότι ζεις στην Αμερική να φανταστώ ότι θα αναγκάζεσαι να κάνεις πολλά ταξίδια. Εχει αλλάξει καθόλου τον τρόπο ζωής σου η έξαρση της τρομοκρατίας;

"Οχι δεν το σκέφτομαι γιατί δεν μπορείς να ζεις έτσι. Είναι τόσο τυχαία όλα αυτά πλέον, μπορεί να είσαι οπουδήποτε και να γίνει το οτιδήποτε, άρα δεν υπάρχει λόγος να αγχώνομαι από την στιγμή που είναι απλά θέμα τύχης".

- Στην Αμερική γενικά οι περισσότεροι έχουν την ίδια άποψη με εσένα;

"Οχι, οι Αμερικάνοι γενικά είναι φοβικοί. Ας πούμε αποφεύγουν να πετάνε συγκεκριμένες μέρες ή να πηγαίνουν σε μέρη με μεγάλο συνωστισμό. Γενικότερα σκέφτονται περισσότερο κάποια πράγματα και έχουν αλλάξει τον τρόπο της ζωής τους. Ομως η Καλιφόρνια είναι πιο φιλελεύθερη, δεν είναι σαν τον Νότο".

- Τα προβλήματα των καλλιτεχνών που ζουν στην Αμερική και προσπαθούν να κάνουν καριέρα είναι περίπου τα ίδια με αυτά των καλλιτεχνών στην Ελλάδα;

"Νομίζω ότι ο καλλιτέχνης έχει δυσκολίες παντού και πάντα θα ψάχνεται, είναι τέτοια η φύση του επαγγέλματος, έτσι ώστε να μην υπάρχει ποτέ κάτι δεδομένο. Με τον καιρό το αποδέχεσαι αυτό. Απλώς στην Αμερική είναι διαφορετικό το άγχος. Μπορεί να μην αγχωθείς για το αν θα σε πληρώσουν, αλλά να αγχωθείς για το αν θα βρεις δουλειά και για το αν θα σε επιλέξουν για κάτι".

- Εκεί ο καλλιτέχνης έχει κάθε φορά μια δουλειά για καβάτζα;

"Ναι, άλλοι δουλεύουν σερβιτόροι, εγώ έχω δουλέψει casting ανά περιόδους, επίσης έκανα πολλές διαφημίσεις".

- Φέτος τον χειμώνα ετοιμάζεις κάτι;

"Τώρα μόλις γύρισα έναν πιλότο (pilot episode) για μία σειρά στην Αμερική και βρίσκομαι σε αναμονή για το αν θα συνεχιστεί. Εχει να κάνει με 80’s, μαφία στο Σαν Φρανσίσκο. Εγώ παίζω τον ρόλο της κόρης ενός μαφιόζου".

- Θέατρο έχεις κάνει ποτέ εκεί;

"Εκανα θέατρο στο Σαν Φρανσίσκο όταν σπούδασα και μετά όταν έμεινα με ένα θίασο που έκανε τουρνέ στην Καλιφόρνια. Θυμάμαι ότι μου άρεσε να κάνουμε κωμωδίες, αυτό μου έδινε περισσότερη χαρά από οτιδήποτε άλλο. Στα highlights σίγουρα ήταν οι 2 παραστάσεις στο Λ.Α., της “Σαλώμης” του Οσκαρ Ουάιλντ, που σκηνοθετούσε ο Αλ Πατσίνο. Εκείνος αστειευόταν συνέχεια, ήταν ασυγκράτητος, πολύ θερμός άνθρωπος με τους νέους". 

- Θεωρείς τον εαυτό σου περισσότερο μουσικό, ηθοποιό ή θεωρείς ότι ένας καλλιτέχνης μπορεί να τα συνδυάσει όλα;

"Σίγουρα δεν "πρέπει" αλλά μάλλον μπορεί. Νομίζω ότι αυτό προκύπτει από την ανάγκη για έκφραση κυρίως, μέσω της υποκριτικής ή της σύνθεσης. Ολες οι μορφές τέχνης αποτελούν ίδια ανάγκη, όμως διοχετεύονται διαφορετικά".

- Προλαβαίνεις να παρακολουθείς ταινίες του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου, που είναι σε τόσο μεγάλη άνθιση;

"Θαυμάζω πολύ τους σύγχρονους σκηνοθέτες και νομίζω ότι αυτό που έχουν κάνει είναι πολύ ιδιαίτερο και απεικονίζει κάπως αυτό το σουρεαλιστικό decadence που υπάρχει στην Ελλάδα σαν αίσθηση τα τελευταία χρόνια".

- Μπορεί όμως αυτό να γίνει κατανοητό στους ανθρώπους στο εξωτερικό;

"Ο Αμερικάνος θέλει "εύκολη τροφή", οπότε νομίζω ότι κάτι τέτοιο δεν είναι προσβάσιμο. Σίγουρα είναι κάτι που μπορεί να βραβευτεί, αλλά δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από μεγάλο αριθμό ανθρώπων".

- Μπορούν οι τελευταίες εξελίξεις σχετικά με τις εκλογές στην Αμερική να βάλουν όρια στην Τέχνη;

"Κοίτα για την Τέχνη μπορεί να λειτουργήσει και πιο καλά, το αν δηλαδή βγει ο Τραμπ, γιατί η Τέχνη πηγαίνει κόντρα σε όλα, οπότε δεν ανησυχώ τόσο για αυτό όσο για όλα τα υπόλοιπα. Δηλαδή μπορεί να πάρει ακραία μέτρα, όπως ακούγεται, δηλαδή να απαγορεύσει τους γκέι γάμους, τις αμβλώσεις κ.τ.λ.". 

- Πότε να περιμένουμε το νέο σου δίσκο;

"Σε μία εβδομάδα βγαίνει και ο 3ος δίσκος, ο οποίος μου πήρε έναν χρόνο ακριβώς. Ο τίτλος είναι “Perfect Shadow” και το είδος της μουσικής του ανάγεται στην κινηματογραφική pop. Μπορεί κανείς να το κατεβάσει από όλα τα γνωστά σάιτ". 

- Ως μέλος της κολεκτίβας του David Lynch ετοιμάζετε κάποια καινούργια δουλειά;

"Κάτι καινούργιο δεν υπάρχει ακόμα. Πέρυσι είχαμε κάνει την συνεργασία με τον Badalamenti και τον Lynch πάνω σε ένα κομμάτι τους που το κάναμε και βίντεο μικρού μήκους το “Mysteries of love” ένα κομμάτι που ήταν στο “Blue velvet”.


NEWSLETTER