«Συναυτουργούς» στο εγχείρημά της η Πηγή Δημητρακοπούλου, στους ρόλους του Χειριστή και του Αποδέκτη του εφιαλτικού Πειράματος, έχει τον Πάνο Ζουρνατζίδη και τον Σήφη Πολυζωίδη... ο οποίος μας μιλά για το έργο, αλλά και για τις αντιστάσεις μας.
- Τι δραματουργικές ιδιαιτερότητες έχει το «Lebensraum» - και πόσο «αμέτοχοι» μπορούν να παραμείνουν, όχι μόνο οι θεατές, μα και οι συντελεστές, μπροστά σ' αυτό το πείραμα;
«Το "Lebensraum" βάζει τον θεατή να αναρωτηθεί, να πάρει θέση, να σκεφτεί, είτε τι θα έκανε στη θέση του Αποδέκτη, είτε αν θα πρέπει να επέμβει στη δράση ως θεατής. Ετσι το έργο εξελίσσεται σε φαινόμενο της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας, καθώς εμπλέκει το κοινό της πλατείας με τη δράση της σκηνής. Αυτό δημιουργεί μια διασάλευση της συνθήκης ασφάλειας που αποτελεί τον ακρογωνιαίο κανόνα του θεάτρου - όπου οι ηθοποιοί υποκρίνονται και οι θεατές παρακολουθούν. Στο "Lebensraum" ο κανόνας αυτός υπονομεύεται και εν τέλει καταργείται...».
- Είναι τελικά συνυπεύθυνα τα πειραματόζωα για τα πειράματα που υφίστανται; Πώς κατακτάται η υπευθυνότητα... και μια υγιής εγρήγορση;
«Ολοι είμαστε συνυπεύθυνοι -κατά ανάλογο ποσοστό φυσικά- για τα εγκλήματα που παρακολουθούμε σιωπηλοί. Από τα τετριμμένα συνθήματα των τοίχων, υπάρχει ένα που επιμένει με δαιμονική, θαρρείς, επαναληπτικότητα: Η σιωπή είναι συνενοχή...».
- Ποιο καθημερινό αλφάδι μάς εξασφαλίζει μια επαρκή ισορροπία, ανάμεσα στο αφελές «ναι σε όλα» και το συντηρητικό «όχι σε όλα»;
«Δεν νομίζω πως υπάρχει αλφάδι... ούτε κάποιος τυφλοσούρτης πολιτικής συμμετοχής. Αλλωστε, η πολιτική κατάσταση διαμορφώνεται καθημερινά και αλλάζει τόσο γρήγορα, που κανένα "αλφάδι" δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει για πολύ. Το μόνο που μπορεί να με εκφράσει είναι το σχήμα κριτικού ελέγχου των πάντων (και του ολέθριου εαυτού μας βεβαίως) από τη μια, και ουσιαστικής πρότασης δημιουργίας από την άλλη».
- Η ναζιστική ιδέα περί «Ζωτικού χώρου» δείχνει πώς μια «αθώα» έκφραση μπορεί να κουβαλήσει το πιο εφιαλτικό νόημα· ιδίως αν κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε. Βρίσκετε αντιστοιχίες στο σήμερα;
«Η θεωρία του Ζωτικού Χώρου μπορεί να χρησιμοποιήθηκε ρητά στη ρητορική του ναζισμού, ωστόσο ενυπάρχει στον πυρήνα όλων των πολέμων της Ιστορίας: πολέμων οικονομικών, πολιτικών, εθνικών ή θρησκευτικών. Προφανώς ριζώνει στο ανθρώπινο ορμέφυτο της ισχύος και της επιβολής - και για να το συνειδητοποιήσει κανείς απαιτεί μια πνευματική διαδρομή μέσα του, ώστε να σχηματίσει μια πνευματική δομή αντίστασης».
«LEBENSRAUM»
Του Θανάση Τριαρίδη
28 Απριλίου - 9 μ.μ.
ΔΗΠΕΘΕΚ, στο πλαίσιο του φεστιβάλ
«Θεατρική Ανοιξη στην Καλαμάτα»
Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης. Σκηνοθεσία: Πηγή Δημητρακοπούλου. Σκηνικά: Κώστας Παππάς. Κοστούμια: Μαρία Κοντοδήμα. Φωτισμοί: Κοραής Δαμάτης. Επιμέλεια Κίνησης: Βαγγέλης Πιτσιλός. Παίζουν: Πάνος Ζουρνατζίδης, Σήφης Πολυζωίδης.
