Τρίτη, 26 Σεπτεμβρίου 2017 18:44

Η συγγραφέας Κάτια Πινό στην “Ε”: “Οι άνθρωποι έχουμε άπειρες πλευρές”

Γράφτηκε από την
Η συγγραφέας Κάτια Πινό στην “Ε”: “Οι άνθρωποι έχουμε άπειρες πλευρές”

Ρομαντική και ονειροπόλα, γεμάτη ιδέες και σκέψεις, η Μεσσηνιακής καταγωγής συγγραφέας Κάτια Πινό, άφησε πριν λίγο καιρό την Αθήνα και αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα στην Καλαμάτα, κάνοντας ένα νέο ξεκίνημα.

Η κατά κόσμον Κατερίνα Ψωρομύτη, στις ιστορίες της φτιάχνει έναν άλλο, καλύτερο κόσμο για τα παιδιά, μέσα από έξυπνες ατάκες και έντονα συναισθήματα. Μιλώντας στην “Ε”, αναλύει το σύνολο της δουλειάς της, βάζοντας μας στο μαγικό κόσμο μιας ... παραμυθούς. 

- Οντως το ψευδώνυμό σας βγαίνει από τον Πινόκιο; Πώς ξεκίνησε αυτό;

“Ναι, τα πράγματα έχουν όπως αναγράφονται στο βιογραφικό μου.  Ξεκίνησε από την εκδότρια τού πρώτου μου βιβλίου, από τις Εκδόσεις Βεργίνα, στην οποία είχα και έχω ιδιαίτερη αδυναμία.  Δεν συμπαθούσε το επίθετό μου. Ετσι, μέσα από ένα χιουμοριστικό κείμενο βρήκα ένα ψεύτικο όνομα, σαν τα ψέματα του Πινόκιο. Σήμερα θα το έκανα αλλιώς (αλλο ένα ψέμα). Εντούτοις το αληθινό μου όνομα υπάρχει στο βιογραφικό όλων των βιβλίων μου.

- Θλιβερή η ιστορία του Τζαπάρ στο “Ελα να πετάξουμε μαζί”, όμως είναι απόλυτα σημερινή. Τι αποτέλεσε την έμπνευση για το βιβλίο αυτό;

“Τα ίδια τα παιδιά των φαναριών, με το σκυφτό κεφάλι, το απλωμένο χέρι, τη θλίψη και τη ντροπή στο βλέμμα... Θλιβερή ιστορία αλλά με φωτεινή έκβαση. Μακάρι να αποτελούσε την αλήθεια  όλων αυτών των παιδιών. Μακάρι όλα να είχαν τη ματιά, τη δύναμη και το όνειρο καλύτερό τους φίλο, όπως ο Τζαπάρ”.

- Ενα άλλο σας βιβλίο, το “Να τα βράσω τα γράμματα” είναι αφιερωμένο στα αδέσποτα ζώα. Θέλετε μέσα από κάθε βιβλίο να εκφράζετε και μία διαφορετική σας πλευρά;

“Οι άνθρωποι θεωρώ πως έχουμε άπειρες πλευρές. Ναι, θα ήθελα να βγάζω εκείνες τις πλευρές τού εαυτού μου που πιθανόν κάπου θα φανούν ωφέλιμες”. 

- Ποια παιδιά αποτελούν συνήθως το έναυσμα για τις ιστορίες σας; Παιδιά γνωστά, οικεία, ή και πιτσιρίκια που συναντάτε στις παρουσιάσεις, στις εκδηλώσεις σας;

“Οποιοδήποτε παιδί, όλα τα παιδιά. Υπάρχει μεγάλη ηλικιακή γκάμα παιδιών στη ζωή μου. Παιδιά προσχολικής ηλικίας, ως νηπιαγωγός που είμαι, μεγαλύτερα παιδιά, αφού ασχολούμαι με τη δημιουργική μελέτη μαθητών τού δημοτικού σχολείου, διάφορες ηλικίες μέσα από τις εκδηλώσεις για τα βιβλία. Γι' αυτό και τα βιβλία μου άλλοτε απευθύνονται σε μικρότερα και άλλοτε σε μεγαλύτερα παιδιά”. 

- Το “Θα τα καταφέρω μόνος μου;” είναι θα λέγατε ένα βιβλίο για τα παιδιά ή για ... τους γονείς περισσότερο;

“Το έγραψα κυρίως για το φόβο, την ανασφάλεια  και την έλλειψη αυτοπεποίθησης που πολλές φορές καταβάλλουν τα παιδιά στην πορεία υλοποίησης των στόχων τους. Ωστόσο βρήκα την παρατήρησή σας εύστοχη, αφού πολλές φορές οι φόβοι των παιδιών δεν είναι άλλοι από τους φόβους των γονιών τους, που γεννώνται βεβαίως από την υπερβολική αγάπη τους προς αυτά, αλλά γίνονται τροχοπέδη και δεν αφήνουν τα φτεράκια τους ν' ανοίξουν σε όλο τους το εύρος. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι τα λεγόμενα ''παιδικά βιβλία'' απευθύνονται πρώτα στους γονείς και μετά στα παιδιά”. 


NEWSLETTER