Γεννημένη στην Αυστραλία, με καταγωγή από τη Λογγά (συγκεκριμένα από τον οικισμό Νεραντζιά), μέσα στις ιστορίες της αποτυπώνει τα ταξίδια και την πορεία της ζωής της. Με ένα νέο βιβλίο στις αποσκευές της, τη «Μεγάλη των Τεράτων Σχολή», κάνει τα πιτσιρίκια να χαμογελούν και να βλέπουν το μέλλον με αισιοδοξία!

- Τι είναι αυτό που σου δίνει έμπνευση για ένα νέο βιβλίο; Τι στόχο βάζεις κάθε φορά;

«Ιδέες καταγράφονται καθημερινά. Από τα παιδιά μου, τους μαθητές μου, γνωστούς και αγνώστους, καθημερινές στιγμές μας, την επικαιρότητα, ένα ταξίδι, μια διαδρομή… Οτιδήποτε μπορεί να είναι η αφορμή για ένα καινούριο συγγραφικό ταξίδι. Τι στόχους βάζω; Πραγματοποιήσιμους, θα έλεγα. Να πηγαίνω κάθε φορά ένα βήμα πιο πέρα». 

- Πώς αποφάσισες να παρουσιάσεις έναν κατεξοχήν “κακό” ήρωα όπως το λύκο, σε μια... άλλη μορφή; 

«Λόγω του ότι ο λύκος γενικά κουβαλά τη φήμη του κακού, τον θεώρησα ιδανικό για τον ρόλο. Παρόλο που ο λύκος μας, σε όλη την ιστορία, δεν κάνει κάτι περίεργο, όλοι θεωρούν τις κινήσεις του ύποπτες και του αποδίδουν κακές προθέσεις. Κανέναν δεν ενοχλεί μα όλοι ασχολούνται μαζί του. Δεν μπορεί… κάτι θα σκαρώνει, λύκος είναι αυτός. Και όμως, χωρίς να αλλάξει ο ίδιος στάση σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου, αλλάζει τελικά ο τρόπος που εμείς τον βλέπουμε. Φτάνοντας σχεδόν στο τέλος της ιστορίας μας συνειδητοποιούμε πως και εμείς πέσαμε "θύματα στερεότυπων". Η άλλη μορφή, το άλλο πρόσωπο του λύκου, λοιπόν, ουσιαστικά αποδεικνύεται στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου».

- Πόσο σημαντική είναι η εικονογράφηση σε ένα παιδικό βιβλίο; Με ποιο κριτήριο επιλέγεις το ύφος, το στιλ, την προσωπική σφραγίδα του εικαστικού;

«Η εικονογράφηση όχι απλά συμπληρώνει ένα (παιδικό), βιβλίο αλλά είναι η ίδια του η "εικόνα". Είναι η πρώτη εντύπωση του αναγνώστη και μια δεύτερη ανάγνωση του βιβλίου μέσω των εικόνων. 

Η επιθυμία μου -και των εκδοτών- είναι να αναλαμβάνουν την εικονογράφηση των κειμένων εικονογράφοι οι οποίοι, με βάση προηγούμενες δουλειές τους, μπορούν να αποδώσουν το εκάστοτε κείμενο». 

- Ποια είναι τα πιο περίεργα σχόλια που σου έχουν κάνει παιδιά για τα βιβλία σου; 

«Μετά από μία παρουσίαση του βιβλίου "Γκαζόζα Α.Α.Α." ένα παιδί μου είπε πως έκανα λάθος επιλογή αναψυκτικού, γιατί δεν επέλεξα το -κατ’ εκείνο- δημοφιλέστερο αναψυκτικό. Και σχετικά με το βιβλίο "Ζητείται Ιππότης!" μία μικρή φίλη μου είπε πως ο ήρωας του βιβλίου, ο Αντώνιος, αποκλείεται να είναι ιππότης, διότι οι ιππότες δεν φορούν σουρωτήρια στο κεφάλι τους!». 

- Ενα... πάρτι γενεθλίων κατάφερε να αλλάξει τα δεδομένα στο μυαλό ενός μικρού, στο “Ζητείται ιππότης”. Μπορεί να γίνει κάτι ανάλογο στην πραγματική ζωή;

«Φυσικά! Κάθε μέρα, κάθε στιγμή όλοι μπορούν να επηρεαστούν από μια εικόνα, ένα γεγονός, μία κατάσταση, που μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να δουν τα πράγματα με μια άλλη ματιά».

- Επίκαιρο σε μεγάλο βαθμό το “Γκαζόζα Α.Α.Α”. Πόσα στοιχεία της καθημερινότητας μπορούν τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν, μέσα από ένα παιδικό βιβλίο;

«Πολλά, τα πάντα θα έλεγα. Με μέτρο, όμως, και λαμβάνοντας υπ' όψιν πως τα παιδιά χρειάζονται χρόνο να επεξεργαστούν και να αφομοιώσουν την πληροφορία, τα μηνύματα και οποιοδήποτε άλλο στοιχείο τούς μεταφέρεται μέσου του βιβλίου».

- Μπορείς να μας μιλήσεις για την τελευταία σου συγγραφική δουλειά; Ετοιμάζεις κάτι καινούργιο;

 «Μέσα στις ζέστες του Ιουλίου ήρθε το βιβλίο "Βασιλιάς Φωνακλάς Γαλήνη δεν βρίσκει" από τις Εκδόσεις Ελληνοεκδοτική, με την εικονογράφηση της Αιμιλίας Κονταίου. Είναι ένα βιβλίο που μας μιλά για τις φωνές και τις εντάσεις και το πώς αυτές δεν λύνουν προβλήματα, αλλά δημιουργούν περισσότερα. Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε το βιβλίο "Η Μεγάλη των Τεράτων Σχολή" (σειρά Μικρές Καληνύχτες) από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο με την εικονογράφηση της Χρύσας Σπυρίδωνος. Ο Σίμος είναι ένας ανεπίδεκτος μαθητής, ένα τέρας διαφορετικό. Ενα τέρας που μας δείχνει πως δεν είμαστε όλοι ίδιοι και πως το να ξεχωρίζεις, τελικά, είναι όμορφο και αληθινό. Οσο για κάτι καινούριο, ο χειμώνας όλο και κάτι νέο θα μας φέρει... όχι μόνο για μικρά, αλλά και για τα μεγαλύτερα παιδιά».