Κυριακή, 15 Ιουλίου 2018 08:54

Ο Γ. Γιαννόπουλος στην “Ε”: «Θέλω να δω την Καλαμάτα σαν τη Νίκαια, με έναν μεγάλο πεζόδρομο στην παραλία...»

Γράφτηκε από την
Ο Γ. Γιαννόπουλος στην “Ε”: «Θέλω να δω την Καλαμάτα σαν τη Νίκαια, με έναν μεγάλο πεζόδρομο στην παραλία...»

 

Με τη μεγάλη θεατρική επιτυχία “Μπαμπά μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή” επιστρέφει στην Καλαμάτα ο γνωστός Μεσσήνιος ηθοποιός Γιώργος Γιαννόπουλος, την Πέμπτη 19 Ιουλίου στις 9.30 μ.μ. στο Κάστρο... το οποίο αναμένεται να σειστεί από τα γέλια! Εν μέσω περιοδείας μίλησε στην “Ε” για το έργο που σπάει ταμεία, αλλά και για το όραμά του για την Αρχαία Μεσσήνη. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε λίγο καιρό θα ξεκινήσει γυρίσματα και για τη νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη, συνδυάζοντας αυτή τη φορά την υποκριτική με την άλλη του μεγάλη αγάπη, το τραγούδι.

- Το φετινό καλοκαίρι είναι για σας… όπου γης και πατρίς;

Η σεζόν με βρίσκει με μια μεγάλη επιτυχία, το “Μπαμπά μη ξαναπεθάνεις Παρασκευή”. Το ότι είναι επιτυχία δε το λέω εγώ, το λέει ο κόσμος και οι τόσες θεατρικές περίοδοι που αυτό ανεβαίνει αδιάλλειπτα. Εντέκατη σεζόν λοιπόν, χειμώνα - καλοκαίρι για το έργο. Από το θίασο έχει περάσει σχεδόν όλο το ελληνικό θέατρο, άρα με τιμάει η πρόταση αυτή. Το ρόλο μου τον έχει παίξει ο κ. Βουτσάς, ο Γιάννης Μποσταντζόγλου, ο Παλαντζίδης, ο Χαϊκάλης... Οταν με φώναξε ο συμπατριώτης μας ο Αλ. Ρήγας, ήταν χαρά και τιμή για μένα. Ο ρόλος μου είναι του μπαμπά. Η επιτυχία του έργου θα ήθελα να σχολιάσω πως έγκειται στο ότι έρχονται 5-6 φορές συνεχόμενα, οικογένειες, με τα παιδιά τους, όλοι μαζί. Και το ξαναβλέπουν με το νέο θίασο κάθε φορά.

Το έργο είναι πάρα πολύ αστείο, γελάμε κι εμείς συνέχεια και στις πρόβες να φανταστείτε, μέσα στη δραματικότητα και στην τραγωδία του (γίνονται 8 φόνοι). Αλλά γελά κανείς πάρα πολύ! Η ευφυΐα του Αλέξανδρου είναι ότι κάθε φορά προσαρμόζει τους ρόλους στους ηθοποιούς που ερμηνεύουν. Ετσι, κάθε φορά το κομμάτι του ηθοποιού έχει το δικό του ενδιαφέρον. Εγώ δεν κάνω το Βουτσά, ούτε τον Παλαντζίδη. Κάνω τον μπαμπά όπως θα ήμουν εγώ, ας πούμε, με στοιχεία της δικής μου προσωπικότητας.

 

- Και στο θίασο έχουμε ακόμη μία μεσσηνιακή συμμετοχή...

Βέβαια, είναι ο Μάνος Πίντζης, που κατάγεται από τη Μεταμόρφωση της Πυλίας.

 

- Το χειμώνα, συνεχίζετε με Αλέξανδρο Ρήγα νομίζω.

Ναι, θα είμαι στο “Ριάλτο” στην Αθήνα με το “Μπαμπά μη ξαναπεθάνεις Παρασκευή”. Θα κάνω και κάτι άλλο, ένα έργο που το χαρακτηρίζω επιτυχία γιατί έχει ήδη πάρει πολλά Κορφιάτικα Βραβεία (πρώτου ανδρικού ρόλου σε μένα, σεναρίου, σκηνοθεσίας, καλύτερου έργου σε μικρό θέατρο). Είναι το “Κυρία Ιουλία”, στο Θέατρο “Ζωή Λάσκαρη” στην Αθηναΐδα, κάθε Δευτέρα - Τρίτη.

Πρόκειται επίσης για μια πολύ καλή κωμωδία. Το έχουν γράψει η Μάρω Μπουρδάκου ("7 θανάσιμες πεθερές") και η Εμμανουέλα Αλεξίου. Μαζί μου θα είναι η Μαρία Γεωργιάδου στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

 

- Αρα θα συνδυάσετε και αυτό που λέγεται “εμπορικό” θέατρο, αλλά και κάτι πιο εναλλακτικό.

Για μένα δεν υπάρχουν ταμπέλες. Το καλό θέατρο είναι καλό θέατρο. Τα μεγαλύτερα έργα τέχνης είναι και εμπορικά.

 

- Πώς εξηγείτε τη μεγάλη επιτυχία που γνωρίζει στον Alpha το “Σόι σου”;

Το “Σόι” το βλέπουν από παιδιά 5 ετών ως παππούδες ετών 105. Το βλέπουν λαϊκοί άνθρωποι αλλά και διανοούμενοι. Αρέσει σε όλους. Οι πάντες το βλέπουν, αυτό είναι επιτυχία σε ένα έργο. Το κόνσεπτ είναι ισραηλίτικο, όμως υπάρχει ομάδα δημιουργών που επιμελούνται τα σενάριά μας, τα οποία είναι προσεγμένα σε κάθε λεπτομέρεια, επειδή το σίριαλ το βλέπουν παιδιά.

Είναι φορές που τα κείμενα τα παίρνουμε 5 λεπτά πριν την πρόβα, γιατί διαρκώς γίνονται έλεγχοι! Είναι ένα εντελώς… ελληνικό σίριαλ, φτάνει του χρόνου την 5η χρονιά και έχω κάνει πρόβλεψη πως θα πάει αρκετά χρόνια ακόμα. Οι ηθοποιοί θα είναι οι ίδιοι, καμία αλλαγή δε θα γίνει, μόνο προσθήκες. Η επιτυχία οφείλεται στους σεναριογράφους, στους υπεύθυνους μυθοπλασίας. Αγγίζουμε όλα τα καθημερινά θέματα, ακόμα και αυτά των παιδιών της εφηβείας, με μεγάλη τρυφερότητα και γλυκύτητα.

 

- Τι βλέπετε για το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας του χρόνου; Σύντομα θα έχει νέο καλλιτεχνικό διευθυντή.

Βλέπω συνέχεια, το μέλλον να είναι μπροστά. Εχω όραμα για τη Μεσσηνία και τα έχω καταθέσει όσα πιστεύω, και στους εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης και στα ΜΜΕ. Αυτά που έχω πει σχετίζονται με ένα διεθνές φεστιβάλ αρχαίου δράματος στην Αρχαία Μεσσήνη. Εχω μιλήσει για φεστιβάλ με θέμα “Το φεγγάρι της Μαρίας”, κάθε καλοκαίρι, στον τόπο όπου γεννήθηκε η μεγαλύτερη σταρ του κόσμου, η Μαρία Κάλλας. Φανταστείτε να έρχονται εδώ όλοι οι λυρικοί καλλιτέχνες, προς τιμήν της κορυφαίας σοπράνο του πλανήτη. Φοβάμαι πως την έχουμε γραμμένη όμως, στα παλιά μας υποδήματα. Εχω κάνει πρόταση να γίνει αναπαλαίωση του σπιτιού της Κάλλας, με τεχνίτες της περιοχής, η οποίοι θα προσφέρουν για το σκοπό αυτό. Νομίζω όμως πως δεν έχει γίνει τίποτα, το σπίτι ρημάζει.

Η Αρχαία Μεσσήνη χρειάζεται μια ολοκληρωμένη πρόταση, σε σχέση με το αρχαίο δράμα και τη Μαρία Κάλλας. Μόνο να γίνει κάτι καλό για τον τόπο, αυτό με νοιάζει.

 

- Είδατε τι έγινε πριν λίγες μέρες με την Αρχαία Μεσσήνη και τους φύλακες;

Είδα, και το πρόβλημα δεν είναι μόνο η Αρχαία Μεσσήνη, είναι ότι ο συνδικαλισμός ξεφεύγει από τα όρια. Μου θυμίζει που παλιά στη ΔΕΗ κατέβαζαν το ρεύμα, ή που οι αγρότες έχυναν το γάλα και πέταγαν τα φρούτα. Ποτέ δεν το κατάλαβα αυτό, ειλικρινά. Δεν θα ήταν ένας πολύ ωραίος τρόπος απεργίας, να δωρίζονται αυτά τα είδη σε ιδρύματα, σε φτωχούς ανθρώπους; Για σκεφτείτε το.

Δεν ξέρω τα αιτήματα, αλλά τα σέβομαι. Δεν υπήρχε καμία άλλη λύση όμως; Δόθηκε στην πλατεία τελικά η συναυλία της Συμφωνικής; Μάλιστα. Πολύ ωραία…

Χρειάζεται σεβασμός και τακτ απέναντι σε κάποια πράγματα. Εχει χαθεί το τακτ. Η Αρχαία Μεσσήνη δεν ανήκει σε κανέναν, ανήκει στον κόσμο, σε όλο τον πλανήτη. Ούτε στα χωριά δίπλα της, ούτε σε όποιον έχει στάβλο δίπλα της, ούτε σε κανέναν.

 

- Πώς νιώθετε που θα παίξετε σύντομα στην Καλαμάτα, μετά το περσινό καλοκαίρι;

Τη Μεσσηνία τη λατρεύω, εδώ συνευρέθησαν κάποτε οι γονείς μου και ήρθα εγώ στη ζωή. Με κάθε τρόπο, έχω βάλει στόχο να κάνω γνωστό τον τόπο καταγωγής μου· έτσι κάνω και μέσα από το ρόλο του Χαμπέα.

Θέλω να δω την Καλαμάτα να γίνεται μια πόλη όπως η Νίκαια της Γαλλίας. Με έναν μεγάλο πεζόδρομο στην παραλία. Η δυναμική της είναι φοβερή, έχουμε σπάνια ομορφιά - και οι μεσοβέζικες λύσεις δεν αρκούν. Να μην υπάρχουν αυτοκίνητα, μόνο μικρά τραμ.

Η Καλαμάτα μπορεί να γίνει πόλη - σύμβολο της Μεσογείου! Πόσα χρόνια θα συζητάμε τα αυτονόητα; Η Καλαμάτα και η Μεσσήνη δεν ανήκουν ούτε στο Νίκα, ούτε στον Τσώνη, είναι τόποι με ιστορία και μέλλον, είναι για όλο τον κόσμο. Εχω γυρίσει όλη την Ελλάδα με τις περιοδείες: Δεν υπάρχει αλλού το να είσαι μέσα στην πόλη και να κάνεις μπάνιο στη θάλασσα!

 

- Πότε ξεκινάτε γυρίσματα για την “Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς” του Οικονομίδη;

Εγώ μετέχω με ένα τραγούδι των Ηλία Φιλίππου - Χάρι Κέιν, το οποίο θα είναι και το πρόμο της ταινίας. Κάνω έναν τραγουδιστή στην ταινία. Ολη η ταινία θα γυριστεί στη Λαμία από τις 20 Ιουλίου· εγώ ξεκινάω τον Αύγουστο. Είναι η θεματολογία του Οικονομίδη, το στόρι έχει να κάνει με το πώς... για μια χούφτα δολάρια σκοτώνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Περίπου ίδιο θέμα “παίζει” και στο “Μπαμπά μη ξαναπεθάνεις” - αλλά από άλλη οπτική. 


NEWSLETTER