Aδραξε την ευκαιρία να κάνει το μεταπτυχιακό του στην Ιαπωνία και οι πόρτες άνοιξαν. Σήμερα, 10 χρόνια μετά, δεν έχει αλλάξει γνώμη για τη ζωή στην Ελλάδα, παρότι έφυγε πριν την κρίση του 2009, ενώ δεν σκέφτεται να επιστρέψει μόνιμα.
«Πάντα ήθελα να φύγω από την Ελλάδα. Είχα μια τρέλα για την Ιαπωνία. Ελεγα πως θα μείνω στην Ιαπωνία κι έγινε. Πήρα υποτροφία από το υπουργείο Παιδείας αυτής της χώρας για το μεταπτυχιακό μου στην Αστρονομία, στο Πανεπιστήμιο της Οσάκα, μετά τις σπουδές μου στην Ελλάδα στη Φυσική». Με αυτές τις λίγες φράσεις ο Δημήτρης εξηγεί πώς ξεκίνησε η διαδρομή του μακριά από την Ελλάδα και την Καλαμάτα.
Μετά από 2,5 χρόνια σπουδές στην Οσάκα, εργάστηκε στο Τόκιο στο National Museum of Emerging Science and Innovation Miraikan, ένα κέντρο επιστημών, κάτι σαν το Noesis στη Θεσσαλονίκη, όπου έκανε την πρακτική του. Εκεί έμεινε 5,5 χρόνια, ώσπου μετακόμισε στη Σιγκαπούρη, όπου βρίσκεται ήδη λίγο περισσότερο από 1,5 χρόνο. Είναι exhibition producer στο Art Science Museum, υπεύθυνος δηλαδή για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση των εκθέσεων, με τις οποίες καταπιάνεται από την ιδέα μέχρι την ολοκλήρωσή τους. Αλλά δεν σκοπεύει να μείνει εκεί… Θέλει να ταξιδέψει, να γνωρίσει και άλλες χώρες, διαφορετικές κουλτούρες… Ισως ακόμα και η Γερμανία να είναι ένας επόμενος σταθμός του… Στην Καλαμάτα θέλει να έρχεται να βλέπει την οικογένειά του. Του λείπουν τα καλοκαίρια εδώ και οι δικοί του άνθρωποι.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, αφού η αγάπη του για την Ιαπωνία έχει ξεκινήσει απ’ όταν ήταν παιδί: «Οταν ήμουν μικρός τα πρώτα ερεθίσματα ήρθαν από τα παιδικά και τα video games. Mετά, ψάχνοντας για τον πολιτισμό, τη γλώσσα κ.λπ. με εντυπωσίασε αυτό που καταφέρνουν και συνδυάζουν, το να βλέπουν πάρα πολύ μπροστά, διατηρώντας παράλληλα τον πολιτισμό τους».
Ο Δημήτρης μεγαλώνοντας στην Ελλάδα, όπου συναντούσε συχνά τη νοοτροπία πως… τα καινούργια είναι και κακά, όπως λέει, θέλησε να κυνηγήσει το καινούργιο με την προοπτική που δίνει η τεχνολογία. Ετσι, βρήκε ενδιαφέρουσα την ιδέα του εξωτερικού, αφού τα πράγματα του μέλλοντος ήταν εκείνα που του διέγειραν το ενδιαφέρον. Καθώς επέλεξε την Ιαπωνία, στη διάρκεια των σπουδών του στη Θεσσαλονίκη αποφάσισε να κάνει μαθήματα για να μάθει τη γλώσσα. Και τα κατάφερε, αφού πήρε υποτροφία από το υπουργείο Παιδείας της Ιαπωνίας, μια διαδικασία που συντονίζει η Πρεσβεία της Ιαπωνίας στην Αθήνα και για την οποία οι αιτήσεις γίνονται πριν το Μάιο. Οπως εξηγεί, δίνονται 5 υποτροφίες το χρόνο για Ελληνες και μία για Κύπριους. Οι υπότροφοι έχουν πληρωμένα δίδακτρα και έξοδα διαβίωσης.
Οσο για την οικογένειά του, την οποία επισκέπτεται μια φορά το χρόνο γύρω στα Χριστούγεννα, ήταν όλοι προετοιμασμένοι πως θα έφευγε και υποστηρίζουν αυτή του την απόφαση.
Από τη Σιγκαπούρη πια, μιλά για μια δημιουργική διαδικασία στη δουλειά του που συνδυάζει την επιστήμη και την τέχνη: «Ενώ κατάλαβα πως το πάθος μου είναι η επιστήμη, για να το μοιραστώ με τον κόσμο, μέσα από ένα σύγχρονο design, χρειάζονται μουσεία σύγχρονα» παρατηρεί.
Δεν ξεχνά πως στον 2ο χρόνο των σπουδών του στην Οσάκα, έβλεπε τους συμφοιτητές του με κοστούμια. Ρώτησε τότε κάποιους το λόγο του επίσημου ενδύματος κι έλαβε την απάντηση πως έψαχναν για δουλειά, ώστε να είναι έτοιμοι μετά την αποφοίτησή τους. Το ίδιο έκανε και ο ίδιος. Πήγαινε σε συνεντεύξεις για δουλειά και όλα πήγαν μια χαρά, αφού εκεί «δεν τους κυνηγάς εσύ αλλά εκείνοι» όπως λέει χαρακτηριστικά. Τελικά, από το website του μουσείου στο Τόκιο, βρήκε την πρώτη του δουλειά τον Αύγουστο και ξεκίνησε τον επόμενο Απρίλιο, στο National Museum of Emerging Science and Innovation Miraikan, με διευθυντή Ιάπωνα πρώην αστροναύτη.
Γνωρίζοντας ιαπωνικά και έχοντας κάνει πρακτική στο Noesis, αντιμετώπισε λιγότερες δυσκολίες από άλλους καθώς ανέλαβε στο τμήμα εκθέσεων. Συνεργαζόταν και με επιστήμονες και με καλλιτέχνες για τα εκθέματα που παρουσιάζει το μουσείο. «Μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα διαδικασία, από τη σύλληψη του θέματος μέχρι το πώς θα γίνει η παρουσίαση. Πολύ δημιουργικό αντικείμενο, που συνδυάζει την επιστήμη και την τέχνη. Από τις ενδιαφέρουσες εκθέσεις πάνω στις οποίες έχει εργαστεί είναι εκείνη για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Richard Feynman που πήρε Βραβείο Νόμπελ για τη Φυσική το 1965. Κοιτάμε προς το μέλλον, το τι γίνεται τώρα και τι θα γίνει μετά. Φτάνουμε το πολύ μέχρι το κοντινό παρελθόν. Αντίθετα στην Ελλάδα είμαστε λίγο κολλημένοι στην αρχαιότητα» σχολιάζει.
Αυτή την περίοδο ζει σε μια χώρα που έχει καλοκαίρι όλο το χρόνο. Καθώς όμως αγαπάει το καλοκαίρι στην Ελλάδα, δεν τον ενοχλεί καθόλου αυτό, άρα μάλλον το θεωρεί ιδανικό. Πλέον σκέφτεται μήπως κάνει κάτι πιο εξειδικευμένο. Πρόσφατα βρέθηκε στο Βερολίνο κι ενθουσιάστηκε, αφού ίσως να αποτελεί έναν μελλοντικό του προορισμό αν μπορέσει να βρει εργασία εκεί στα αγγλικά.
Μιλώντας λίγο ακόμα για τη Σιγκαπούρη, παρατηρεί πως είναι μια πολύ νέα χώρα, 53 ετών φέτος, οι ηγέτες της οποίας είχαν όραμα να γίνει δυνατή και το κάνουν με παραγωγή πλούτου και με τεχνολογίες, ενώ έχει γίνει κέντρο τραπεζών και όλη η τεχνολογία της περιοχής περνάει από εκεί, με αποτέλεσμα να έχει συγκεντρώσει όλο το ενδιαφέρον για τους κλάδους finance, management κ.λπ.
Στο ερώτημά μας τι θα πρότεινε στο νέο δήμαρχο Καλαμάτας για να πάει η πόλη μπροστά, απαντά: «Βλέπω πόσο εύκολη γίνεται η ζωή των πολιτών μέσα από τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες, αφού οτιδήποτε χρειάζεσαι είναι πάρα πολύ εύκολο και από εκεί πρέπει να ξεκινήσει για να γίνει η ζωή των πολιτών εύκολη, ώστε να μπορούν να κάνουν καινούργια πράγματα».
