Με την παράσταση που θα δοθεί την Τετάρτη στις 8.30 μ.μ. στο αμφιθέατρο του Κάστρου Καλαμάτας, ολοκληρώνει την περιοδεία της η κωμωδία του Αλέκου Σακελλάριου "Ο φίλος μου ο Λευτεράκης" σε διασκευή των Μιχάλη Ρέππα - Θανάση Παπαθανασίου. Η ηθοποιός Σοφία Βογιατζάκη, που ερμηνεύει έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, μας μίλησε για την παράσταση, για την απιστία και το ψέμα, αλλά και για τις σχέσεις των ανθρώπων που γίνονται όλο και πιο δύσκολες.


- Πώς ήταν η περιοδεία της παράστασης; Τι αποτίμηση κάνεις τώρα που φτάνετε στο τέλος;
«Εκανε μια μεγάλη περιοδεία η παράσταση, πράγματι, πήγε και πάρα πολύ καλά και περάσαμε πραγματικά τέλεια. Μακάρι όλες οι δουλειές από 'δώ και πέρα να είναι έτσι - και από άποψη αποτελέσματος ως παράσταση, γιατί έχει γίνει μια εξαιρετική δουλειά και στο κείμενο και σε σκηνοθεσία, αλλά κι από άποψη παρέας γιατί είμαστε όλοι πολύ κοντά ηλικιακά. Η αίσθηση που είχα στην περιοδεία ήταν περισσότερο μιας εκδρομής πενθήμερης και διακοπών... παρά δουλειάς. Είναι όλοι επίσης παιδιά με πολύ χιούμορ και πολύ ζιζάνια!».

- Οπως σας βλέπουμε στη σκηνή ή στην οθόνη, δηλαδή;
«Οι ρόλοι είναι κομμάτια του χαρακτήρα μας, δεν είναι τελείως έξω από εμάς. Είμαστε εμείς σε συνθήκες συγκεκριμένες που επιβάλλει ο συγγραφέας, οπότε στα πιο χιουμοριστικά και κωμικά, ναι, είμαστε κάπως έτσι».

- Σας απασχόλησε ότι στον "Λευτεράκη" αρχικά τους ρόλους ερμήνευσαν ηθοποιοί-θρύλοι του ελληνικού θεάτρου;
«Αυτή είναι μια ερώτηση που μας την κάνουν συνέχεια από την αρχή και είναι αναπόφευκτη, αλλά το βλέπετε έτσι γιατί είστε από την πλευρά των θεατών. Η δική μας η δουλειά όμως δεν είναι να κάνουμε συγκρίσεις, αλλά να παίρνουμε ένα κείμενο που έχει κάτι να πει, να το προσεγγίζουμε με το δικό μας τρόπο και να καταφέρουμε να πούμε κάτι μέσα από την παράσταση.
Οι συγγραφείς όπως ο Σακελλάριος, ο Τσιφόρος, είναι κλασικοί συγγραφείς πια - και σαφώς οι νέες γενιές όπως εμείς και οι μετά από εμάς πρέπει να αναμετριόμαστε μ' αυτά τα κείμενα και να τα κάνουμε γνωστά και στις νεότερες γενιές. Εμείς λοιπόν αντιμετωπίσαμε τους ρόλους μας όπως κάθε ρόλο που μας δίνεται να αντιμετωπίσουμε. Δεν σκεφτήκαμε καθόλου μήπως μιμηθούμε ή μήπως συγκριθούμε».

- Το έργο αναφέρεται στο ερωτικό ψέμα, την απιστία. Εσύ πώς το αντιμετωπίζεις αυτό στη ζωή σου;
«Ναι... Δεν μου αρέσουν τα ψέματα γιατί απλά θεωρώ ότι υποτιμούν πάρα πολύ τη νοημοσύνη μου. Προτιμώ την ειλικρίνεια του άλλου, όσο σκληρή κι αν είναι, γιατί ξέρω τι έχω απέναντί μου και ξέρω τι να κάνω.
Το θέμα μας είναι η απιστία και το ψέμα που λέγεται για να καλυφθεί... οπότε θα προτιμούσα να μου έλεγε κάποιος ότι έχει πάει και με άλλες γυναίκες και να με αφήσει να κάνω εγώ την επιλογή μου, αν θέλω να το συνεχίσω αυτό ή όχι. Δεν θέλω όμως να με φλομώνει στο ψέμα, γιατί το ψέμα μια γυναίκα το καταλαβαίνει... Δεν χρειάζεται να μιλήσει ο άλλος, το έχεις πιάσει πριν καν γίνει. Αλλωστε είμαι κι εγώ πάρα πολύ ειλικρινής, σε βαθμό που γίνομαι και αγενής καμιά φορά. Αλλά το προτιμώ από το να με συμπαθούν όλοι και να δουλευόμαστε μεταξύ μας!».

- Μεγαλώνοντας κάνουμε... εκπτώσεις στις σχέσεις μας;
«Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων. Αυτοί που μεγαλώνοντας ρίχνουν περισσότερο νερό στο κρασί τους επειδή φοβούνται τη μοναξιά και οι άλλοι που γίνονται πιο επιλεκτικοί και πιο δύσκολοι. Οι σχέσεις λοιπόν μπαίνουν σε μια πιο ειλικρινή βάση ούτως ή άλλως.
Ανάλογα σε ποια κατηγορία ανήκεις... Οι σχέσεις πάντως είναι δύσκολες ούτως ή άλλως σε όλες τις ηλικίες - κι όσο μεγαλώνουμε γίνονται νομίζω πιο δύσκολες, γιατί θέλουμε πιο "επί της ουσίας" σχέσεις πλέον. Οσο είσαι μικρός και λίγο πιο ανώριμος, λες "εντάξει μωρέ... συγχωρούνται και τα λάθη, δεν βαριέσαι... αν δεν τα κάνω τώρα πότε θα τα κάνω;". Οσο μεγαλώνουμε όμως οι σχέσεις που αναζητούμε και επιζητούμε είναι αυτές οι πιο ουσιαστικές, κι έτσι δυσκολεύουν τα πράγματα περισσότερο».

- Τι απαιτείς από τους φίλους σου;
«Ειλικρίνεια και πραγματική αγάπη, τίποτα άλλο. Γιατί είναι η προέκταση της οικογένειάς μας οι φίλοι μας, και κυρίως είναι η οικογένεια που επιλέγουμε εμείς, οπότε είναι η πιο σημαντική και η πιο ισχυρή σχέση. Ο δεσμός φιλίας είναι ο ισχυρότερος».

- Καλλιτεχνικά ο χειμώνας τι έχει;
«Είναι ρευστά τα πράγματα ακόμα. Συζητάω κάτι στο θέατρο αλλά δεν έχει κλείσει ακόμα για να μπορέσω να το ανακοινώσω, κι ένα σίριαλ επίσης, που κι αυτό όμως δεν έχει κλείσει οπότε δεν μπορώ να πω κάτι... Το μόνο ανακοινώσιμο είναι ότι από 19 Νοέμβρη σε μια ροκ σκηνή στην Ηλιούπολη θα εμφανίζονται ο Πέτρος Μπουσουλόπουλος, ο Παντελής Καναράκης και ο Βαγγέλης Ασημάκης... και θα συμμετέχω κι εγώ σε μουσικές βραδιές με χάπενινγκ».

- Πρωινάδικο δεν θα ξανακάνεις;
«Οχι πρωινάδικο, είναι κάτι που το έκανα, ήταν μια πολύτιμη εμπειρία και με βοήθησε πολύ και υποκριτικά - αλλά δεν έχω λόγο να το ξανακάνω κι ούτε να κάνω κάτι παρόμοιο, γιατί έκανε τον κύκλο του και δεν έχω και καμιά φιλοδοξία να γίνω παρουσιάστρια ή να έχω δική μου εκπομπή και τέτοια... Εγώ είμαι ηθοποιός και θέλω να παίζω. Και το πρωινάδικο το έκανα ως εμπειρία και σαφώς και για τα λεφτά. Πήρα λοιπόν όλα τα καλά του, ξέχασα τα αρνητικά του και πορεύομαι».

- Πήρες και... εκδίκηση να υποθέσω;
« Ναι! Εσπασα το κατεστημένο της ψηλής αδύνατης ξανθιάς όμορφης. Αλλωστε αυτή ήταν η πρόταση του Mega. Ειδικά σ' αυτή τη ζώνη την πρωινή, πολύ δύσκολα μπορούν να ταυτιστούν οι νοικοκυρές που την παρακολουθούν, κυρίως, με την ξανθιά ψηλή όμορφη. Οπότε ήταν ένα κόνσεπτ που λειτούργησε πολύ καλά».

- Το ευχαριστήθηκες;
«Το είχα ευχαριστηθεί από το "Είσαι το ταίρι μου". Οταν παιζόταν η σκηνή με τη Βίκη και τον Αλέξη, πριν βρεθούν ερωτικά, που αυτή τσεκάρει αν είναι όλα εντάξει, έστειλα στο σεναριογράφο το εξής μήνυμα: "Είμαι μαζί με όλες τις χοντρές στην Ομόνοια και πανηγυρίζουμε"! Την έχω πάρει την εκδίκηση λοιπόν. Και σοβαρά τώρα, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να στεκόμαστε σε όλα αυτά τα πρότυπα που μας προβάλλουν. Γιατί ντε και σώνει πρέπει να είμαι ψηλή αδύνατη χωρίς κυτταρίτιδα... την οποία σε κάποια στιγμή μεγαλώνοντας θα την πάθω; Είναι ανάγκη δηλαδή να πιέζομαι και να κρατιέμαι και να τρελαθώ στη στέρηση από τα 16 μου;
Δεν τρέχει και τίποτα ρε παιδιά, αν είμαστε παραπάνω κιλά, ο άνθρωπος μετράει, καλά να είμαστε και κυρίως να έχουμε υγεία στο μυαλό, στην ψυχή και το σώμα μας. Ολα τα άλλα είναι απλώς για να καταναλώνουμε σελίδες περιοδικών και να χάνουμε χρόνο».

- Γελάς πάντα τόσο πολύ;
«Ναι, βέβαια γελάω, αλλά ταυτόχρονα είμαι και πολύ καταθλιπτική... Κανονικός άνθρωπος δηλαδή».


ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Το δίδυμο Ρέππα - Παπαθανασίου υπογράφει επίσης τη σκηνοθεσία και τη μουσική επιμέλεια της παράστασης, ενώ τα σκηνικά είναι του Αντώνη Δαγκλίδη, τα κοστούμια της Εβελυν Σιούπη και οι φωτισμοί του Βασίλη Μυλωνόπουλου. Πρωταγωνιστούν με αλφαβητική σειρά: Τάσος Αλατζάς, Βασιλική Ανδρίτσου, Σοφία Βογιατζάκη, Βάσω Λασκαράκη, Γιώργος Μπουσουλόπουλος, Φώτης Σπύρος και Γιάννης Τσιμιτσέλης.
Εισιτήρια προπωλούνται στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας.

Συνέντευξη στη Μαρία Τομαρά